Εάν η εκλογική νίκη του κ. Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προκάλεσε δυσάρεστη έκπληξη στη Δύση, η σύνθεση της νέας κυβερνήσεως που ανακοίνωσε ο Τούρκος πρόεδρος έδωσε το έναυσμα μιας συντονισμένης απόπειρας «αποκρυπτογραφήσεως» της πολιτικής που θα ακολουθήσει ο πλέον ατίθασος αλλά ταυτοχρόνως σημαντικότατος σύμμαχος του ΝΑΤΟ. Η σαρωτική αλλαγή στα υπουργεία Εξωτερικών, Αμύνης, Εσωτερικών, Οικονομικών και στην ηγεσία της Υπηρεσίας Πληροφοριών κατέδειξε την ύπαρξη δεξαμενής ικανοτάτων και δοκιμασμένων στελεχών, με εμπειρία πολύτιμη σε κρισιμότατους τομείς διοικήσεως του κράτους, καθώς επίσης και ατόμων που διέπρεψαν ως ανώτατα στελέχη διεθνών οικονομικών κολοσσών της Δύσεως.
Δεν είναι η Τουρκία μόνον μια χώρα με νεανικό πληθυσμό και φθηνό εργατικό δυναμικό. Αλλά ούτε απλώς ένα μεγάλο οικόπεδο προς εξυπηρέτηση στρατηγικών αναγκών των ΗΠΑ, και οφείλει να εναρμονισθεί με τα ισχύοντα στη Δύση, ειδάλλως θα αντιμετωπίσει εξουθενωτικά οικονομικά ή άλλης μορφής αντίποινα. Στην τελετή ορκωμοσίας του κ. Ερντογάν, ο μόνος δυτικός ηγέτης που παρέστη ήταν ο αιρετικός πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτορ Ορμπαν – επί συνόλου εξήντα τριών αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων από όλον τον κόσμο.
Απόσταση ασφαλείας τηρεί η Δύση και η πρώτη συνάντηση του Τούρκου προέδρου με τους ηγέτες του ΝΑΤΟ θα πραγματοποιηθεί στη σύνοδο κορυφής της Συμμαχίας στο Βίλνιους της Λιθουανίας στις 11 και 12 Ιουλίου, όπου το κύριο ενδιαφέρον του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν είναι να εξασφαλίσει τη συγκατάθεση του κ. Ερντογάν για την άμεση ένταξη της Σουηδίας στην Ατλαντική Συμμαχία. Παρακινδυνευμένη είναι η όποια πρόβλεψη ως προς το θέμα αυτό. Ο κ. Μπάιντεν ως Αμερικανός επείγεται, ενώ ο κ. Ερντογάν δεν βιάζεται. Διαφορετική η αντίληψη του χρόνου στη Δύση και στην Ανατολή. Αυτό υποτιμητικά κάποιοι το ονομάζουν εν Ελλάδι «τούρκικο παζάρι». Δεν πρόκειται περί αυτού, αλλά περί διαχρονικής αντιλήψεως ζωής και ασκήσεως πολιτικής.
Δεν έχει πρόθεση η Τουρκία να οδηγηθεί σε ρήξη με τη Δύση. Δεν έχει τάσεις αυτοκτονικές ο κ. Ερντογάν. Σε έναν κόσμο γενικής ανατροπής, ο πρόεδρος της Τουρκίας διεκδικεί μια θέση αυξημένης επιρροής. Και διαπραγματευόμενος με τη Δύση είναι διατεθειμένος να επιδείξει «ηγεμονική κατανόηση», αλλά όχι άνευ όρων εναρμόνιση. Απολαμβάνει ο πρόεδρος της Τουρκίας το Μεγάλο Παιχνίδι, αλλά δεν φαίνεται να έχει χάσει την αίσθηση του κινδύνου.
https://www.kathimerini.gr/opinion/562458754/i-toyrkiki-metavliti/
”Δεν έχει πρόθεση να οδηγηθεί σε ρήξη με τη Δύση. Δεν έχει τάσεις αυτοκτονικές ο κ. Ερντογάν…. και δεν φαίνεται να έχει χάσει την αίσθηση του κινδύνου” εκτιμά-όλοι εκτιμήσεις κάνουμε-ο έμπειρος και έγκριτος αρθρογράφος της Καθημερινής κ. Κώστας Ιορδανίδης, με τις απόψεις του οποίου συμφωνώ απολύτως.
Περιμένουμε όσους αρθρογράφους , αυτοαποκαλούμενους αναλυτές και ιστοτόπους , που εκτιμούν χρόνια τώρα ότι ”θα μας πηδήξει” ο κ.Ερντογάν” ,παρά τις Συμμαχίες μας με ΗΠΑ ,Γαλλία και όλα σχεδόν τα κράτη της Ανατολικής Μεσογείου- να εκφράσουν τον αντίλογό τους .
Ο ισχυρός σεισμός και η σημερινή δεινή οικονομική κατάσταση της Τουρκίας ,αλλά και οι νέοι τεχνοκράτες στα καίρια υπουργεία υπουργοί ”θα σαλπίσουν σιωπητήριο” και θα αλληθωρίζουν προς την ανέκαθεν Τουρκοσώτειρα Δύση , η οποία όμως-ιδίως κατά τον συνεχιζόμενο πόλεμο στην Ουκρανία ”μέτρησε και θα μετρήσει” πολύ αυστηρά την Τουρκία από εδώ και στο εξής, η οποία εν τέλει – ας επαναλάβουμε την φράση του άρθρου-δεν έχει τάσεις αυτοκτονικές.
ΦΥΣΙΚΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΘΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΟ ΟΠΛΟ ”ΠΑΡΑ ΠΟΔΑΣ”.
ΤΕΛΕΙΩΣΕ Η 5ΕΤΙΑ 1996-2001, ΜΕ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ,ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΜΕ.