Δημήτρης Τσαϊλάς: Η θυσία της ναυτικής ισχύος με το ξήλωμα της ηγετικής ομάδας του ΠΝ

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

του Δημήτρη Τσαϊλά, Υποναυάρχου ε.α.

Φωτογραφία: ο Αρχηγός Στόλου Αντιναύαρχος Παναγιώτης Λυμπέρης

Αν και με τη νέα δομή δυνάμεων έγινε προσπάθεια υποστήριξης της ικανότητας των ΕΕΔ να αντιμετωπίσουν σημαντικές στρατηγικές και επιχειρησιακές προκλήσεις, το κεντρικό ερώτημα που δεν απαντήθηκε είναι: ποιοι στρατηγικοί-επιχειρησιακοί στόχοι υποτίθεται ότι εξυπηρετούν οι Αμφίβιες επιχειρήσεις και εάν αυτοί οι στόχοι είναι εφικτοί σε ένα ταχέως μεταβαλλόμενο επιχειρησιακό περιβάλλον για αμφίβιες δυνάμεις. Η τοποθέτηση αυτής της ερώτησης, επ’ ουδενί λόγω, παρέχει μια λιγότερο πειστική εικόνα της στρατηγικής χρησιμότητας της Διακλαδικής Διοίκησης Ειδικού Πολέμου (ΔΔΕΠ) στην παρούσα εστίαση και διαμόρφωση.

Είναι σίγουρο ότι οι αμφίβιες δυνάμεις μπορεί ασφαλώς να διαδραματίσουν χρήσιμο ρόλο σε ανθρωπιστικές επιχειρήσεις παρέχοντας βοήθεια ή ανακούφιση από καταστροφές καθώς και σε επιχειρήσεις εκκένωσης, όμως υπάρχει ένας σκεπτικισμός σχετικά με τις επιπτώσεις ενός ταχέως μεταβαλλόμενου επιχειρησιακού περιβάλλοντος με αμφίβιες δυνάμεις σε σενάρια υψηλού επιπέδου. Πράγματι, η συνεχιζόμενη χρησιμότητα αμφίβιων δυνάμεων σε πολύ αμφισβητούμενα περιβάλλοντα δεν είναι δεδομένη, ενώ απαιτείται σημαντική υποστήριξη και “χειρουργικές επιχειρήσεις“ με άψογο συντονισμό.

Η στρατηγική εστίαση του ΑΓΕΕΘΑ που έρχεται σε αντιπαράθεση με την ηγεσία του Πολεμικού Ναυτικού, στις αμφίβιες επιχειρήσεις μάχης για «προστασία και ανακατάληψη νησιών, μικρονήσων και βράχων» σαφώς και δεν παραμελεί την αυξημένη ικανότητα της Τουρκίας να στοχεύει στρατιωτικούς στόχους υψηλής σημασίας, όπως τα μεγάλα αμφίβια πλοία και τα στοιχεία υποστήριξης τους. Όμως, η παρούσα αμφίβια ικανότητα των ΕΕΔ παραμένει εκτεθειμένη σε μια επικίνδυνη, ενδεχομένως ξεπερασμένη αμυντική στρατηγική για την αποτροπή της αυξανόμενης στρατιωτικής δύναμης της Τουρκίας. Επιπλέον, επιχειρησιακά ενώ θα απαιτήσει ισχυρές δυνάμεις κρούσεως, η αποβατική ικανότητα  παραμένει ευάλωτη σε σενάρια υψηλού επιπέδου που αφορούν την Τουρκία. Παραμένουν ανεπίλυτα πολλά ζητήματα σχετικά με την οργάνωση δυνάμεων (ρόλος και καθήκοντα του Αρχηγείου Στόλου και της Ανωτάτης Στρατιωτικής Διοίκησης Εσωτερικού και Νήσων) και τη βιωσιμότητα για τόσο πολύ περίπλοκες επιχειρήσεις.

Εάν αυτά τα ζητήματα παραμείνουν χωρίς αντιμετώπιση, διατρέχουμε σοβαρό κίνδυνο η αμφίβια δύναμη να καταστεί στρατηγικά ξεπερασμένη σε περίπτωση εστιασμένης επιθέσεως από τις ΤΕΔ που έχουν και το αδιαμφισβήτητο πλεονέκτημα της γειτνίασης στα νησιά μας, στο Ανατολικό Αιγαίο και τη Μεσόγειο. Οι αρμόδιοι σχεδιαστές για την άμυνα θα πρέπει να εξετάσουν το ενδεχόμενο να εργαστούν προς ένα διακλαδικό σχέδιο που θα έχει μικρότερη εστίαση σε «ανακατάληψη νησιών» και θα εφαρμόζει μια πιο ευέλικτη προσέγγιση και δομή ως μέρος μιας στρατηγικής για την άρνηση χρήσης θαλάσσιων περιοχών. Αντί να υποθέτουμε απλώς ότι οι αμφίβιες δυνάμεις είναι η βέλτιστη λύση για την υπεράσπιση των πολλών νησιών μας, θα πρέπει να πολεμήσουμε αυστηρά αυτές τις υποθέσεις και να εξετάσουμε εναλλακτικές επιλογές. Όπως για παράδειγμα η ισχυροποίηση των στρατιωτικών δυνάμεων στα νησιά καθιστώντας επιχειρήσεις A2/AD ή Anti-Access/Area Denial, δηλαδή την απαγόρευση της πρόσβασης σε περιοχή, με σκοπό, να αποτρέψουμε ή να καθυστερήσουμε την ανάπτυξη εχθρικών δυνάμεων σε ένα δεδομένο θέατρο επιχειρήσεων ή για να αποτρέψουμε την αποτελεσματικότητά τους σε τακτικό και επιχειρησιακό επίπεδο. Σε τελική ανάλυση, η ανάπτυξη αμφίβιας ικανότητας και μάλιστα με αίτημα δημιουργίας ενός νέου ναυστάθμου στο Βόλο για τα Αρματαγωγά, δεν είναι ούτε θεσμικά ούτε οικονομικά φθηνή, και αυτές οι επενδύσεις θα λείψουν και δεν θα καταφέρουμε να αποκτήσουμε πιο ισχυρές και αξιόπιστες αεροναυτικές μονάδες κρούσεως.

Επιπλέον, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής πρέπει να εξετάσουν προσεκτικά τη διάσταση της συμμαχίας και στα πλαίσια της αμφίβιας ικανότητας. Ενώ κάποιοι στο ΓΕΕΘΑ εξετάζουν τη λογική να ευθυγραμμιστούμε στενά με το αμερικανικό ναυτικό για λόγους διαλειτουργικότητας και κονδυλίων για τον αμυντικό προϋπολογισμό, η μίμηση στον επιχειρησιακό σχεδιασμό και τη δομή έχει περιορισμούς, δεδομένου ότι η πατρίδα μας επικεντρώνεται στη «νησιωτική άμυνα». Η Ελλάδα και οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να συνεργαστούν στενά για την προσαρμογή των αντίστοιχων αμφίβιων δυνάμεών τους για επιχειρήσεις σε αμφισβητούμενα περιβάλλοντα μέσω των συγκριτικών πλεονεκτημάτων που θα εξυπηρετούσαν τόσο τους εθνικούς σκοπούς όσο και τις πιθανές κοινές αμφίβιες επιχειρήσεις στη Μεσόγειο.

Σαφώς, και δεν αμφισβητείται η ανάπτυξη της αμφίβιας δύναμης των ΕΕΔ. Σε τελική ανάλυση, η Ελλάδα είναι ένα νησιωτικό έθνος και έχει πολλά νησιά για να υπερασπιστεί. Επιπλέον, η Μεσόγειος βρίσκεται στη μέση μιας «θαλάσσιας αναγέννησης» με πολλά άλλα έθνη, όπως η Τουρκία, το Ισραήλ, η Αίγυπτος, η Ιταλία και η Γαλλία να επενδύουν σε θαλάσσιες δυνατότητες. Οι υποστηρικτές επισημαίνουν το διαφορετικό επιχειρησιακό φάσμα για αμφίβιες δυνάμεις από αυτό που είναι κυρίως το θαλάσσιο θέατρο, που κυμαίνεται από ανθρωπιστική βοήθεια/ανακούφιση από καταστροφές έως επιχειρήσεις εκκένωσης, καταπολέμηση δραστηριοτήτων «γκρίζων ζωνών» και πολέμων υψηλής έντασης. Ωστόσο, είναι ζωτικής σημασίας να εξεταστεί το ειδικό στρατηγικό πλαίσιο της Ελλάδας και να αμφισβητηθεί η στρατηγική λογική για την επένδυση σημαντικών οικονομικών και προσωπικών πόρων σε μια πολύ περίπλοκη στρατιωτική ικανότητα, η οποία μάλιστα φέρνει συγκρούσεις με την ηγεσία του ΠΝ.

Αναμφίβολα, η αμφίβια ικανότητα είναι υψίστης σημασίας για τον νησιωτικό μας χώρο, ιδιαίτερα δεδομένης της ευπάθειας της χώρας σε φυσικές καταστροφές, όπως οι σεισμοί. Αλλά η βελτιστοποίηση των αμφίβιων δυνάμεων για επιχειρήσεις υψηλής έντασης, συμπεριλαμβανομένων των σημαντικών επενδύσεων σε μεγάλα αμφίβια πλοία για τους εξειδικευμένους πεζοναύτες που απαιτούνται για τις πολεμικές επιχειρήσεις, είναι μια διαφορετική εξίσωση δεδομένου των σημαντικών στρατηγικών και οικονομικών αντισταθμίσεων. Στην περίπτωση αυτή, η κριτική αμφισβητεί το σκεπτικό για τις τρέχουσες φιλοδοξίες μας για αμφίβιο πόλεμο σε συνδυασμό με τα πρότυπα των ΗΠΑ, ελλείψει ρεαλιστικών επιχειρησιακών σεναρίων. Η σύγχρονη αμφίβια δύναμη της Ελλάδας είναι πολύ μικρότερη των αμερικανικών, ενώ το στρατηγικό περιβάλλον μας είναι ιδιαίτερο, δεδομένης της γεωστρατηγικής μας εγγύτητας με την Τουρκία, γι’ αυτό και παρόμοια ερωτήματα μπορούν να τεθούν. Στην πραγματικότητα, ακριβώς επειδή η ανάγκη άμεσης αποτροπής (και ενδεχομένως μάχης) με τις ΤΕΔ είναι πολύ υψηλότερη για τις ΕΕΔ, το στρατηγικό σκεπτικό για την οικοδόμηση αμφίβιων δυνάμεων για τον σκοπό αυτό αξίζει μεγαλύτερο έλεγχο.

Το Υπουργείο Άμυνας πρέπει να προγραμματίσει μεγαλύτερη και ισχυρότερη αμυντική αυτάρκεια σε αεροναυτικές μονάδες κρούσεως, ιδίως επειδή οι πολιτικές των συμμάχων και εταίρων, μας έχουν αφήσει πολλές φορές να αναρωτιόμαστε πόσο σταθερές είναι οι αμυντικές δεσμεύσεις τους. Επίσης οι συζητήσεις για δημιουργία νέου ναυστάθμου στο Βόλο για τα Αρματαγωγά είναι τελείως ανεδαφικές.

 

spot_img

3 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Η καρατόμηση του αρxηγού στόλου έχει υποδειχθεί από τους Αμερικανούς λόγω των κακών σχέσεων με τον πρώην ΑΓΕΕΘΑ ναύαρχο Λυμπέρη και πατέρα του αρχηγού στόλου. Ο Φλώρος ζήτησε την αποστρατεία για δύο λόγους: Πρώτον για να εκτελέσει την επιθυμία των Αμερικανών και ενισχύσει την εύνοια τους. Δεύτερον για να δημιουργήσει το δικό του buffer zone (αλά Πούτιν) και εξουδετερώσει την ναυτική απειλή στις κρίσεις του 2023 για να μην χάσει το 3+1.

    Το επιχειρησιακό σκέλος του άρθρου είναι μάλλον σωστό. Η εξόντωση της τουρκικής απειλής θα πρέπει να γίνει στη θάλασσα πριν την αποβίβαση για αυτό η Ελλάδα χρειάζεται ισχυρή ναυτική ισχύ και αεροπορία.
    Όταν έρθουν οι αμφίβιες επιχειρήσεις ανακατάληψης πιθανόν να είναι αργά και να έχει δημιουργηθεί τετελεσμένο.

    Να δούμε τι θα κάνει ο Μητσοτάκης, εκτός αν ήδη έδωσε το πράσινο φως της καρατόμησης ικανοποιώντας τους Αμερικανούς.

  2. Θέλει να βάλει τον πραιτωριανό ναύαρχο αρχηγό στόλου για να περάσει αυτά που θέλει. Έχει εκνευριστεί με την παραίτηση Κωστάλα και θα τσακίσει όλους τους θαλασσινούς ναυάρχους.

  3. Ο Μητσοτάκης ενημερώθηκε αναλυτικά και πήρε τη σωστή απόφαση. Ο Καίσαρας αποδομήθηκε. Με την επόμενη στραβή θα φύγει νύχτα.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,800ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα