Γιώργος Μουρουζίδης: Τι θα γίνει στην Ουκρανία

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -
 του Γιώργου Μουρουζίδη*
Παρά τις έντονες διπλωματικές διαπραγματεύσεις, μεταξύ ΗΠΑ, Ουκρανίας και Ρωσίας, δεν διαφαίνεται επί του παρόντος, καμία μείωση της έντασης στην ουκρανορωσική κρίση.
Ο πρόεδρος Πούτιν, επιδιώκει όχι μόνο την ακύρωση της προοπτικής της συμμετοχής της Ουκρανίας στους δυτικούς θεσμούς, αλλά και την ανατροπή της αρχιτεκτονικής ασφαλείας, την οποία το ΝΑΤΟ σχεδίασε και οργάνωσε στην Ανατολική Ευρώπη, μετά τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου.
Στο μεταξύ, ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις βρίσκονται αναπτυγμένες στα ανατολικά και στα νότια της Ουκρανίας από το 2014, ενώ τελευταία δυνάμεις της Ρωσίας κινούνται και στα βόρεια σύνορα, με το πρόσχημα των κοινών στρατιωτικών ασκήσεων με την Λευκορωσία, οι οποίες μάλιστα (ασκήσεις) διεξάγονται με πραγματικά πυρά.
Η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, θα λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά στην ενίσχυση της επιρροής του ΝΑΤΟ σε όλη την Ανατολική Ευρώπη, με ότι αυτό συνεπάγεται για την άμυνα της Ρωσίας. Στο σημείο αυτό αναφύεται και το ερώτημα, εάν η Δύση επιθυμεί και την ανατροπή της ίδιας της Ρωσίας, και αν ναι, τι συμβεί μετά ; Τι συνέβη σε προηγούμενες ανατροπές που η Δύση προκάλεσε, όπως π.χ στο Ιράκ, στη Λιβύη, στη Γιουγκοσλαβία, κλπ…;
Αν υποθέσουμε ότι η διπλωματία αποτυγχάνει να καταλήξει σε κάποιο συμβιβασμό, ας δούμε ποια είναι τα σενάρια τα οποία θα μπορούσαν να προκύψουν.
– Το πρώτο σενάριο περιλαμβάνει μια αναγκαστική διπλωματική επίλυση της παρούσας κρίσης. Η Ρωσία θα μπορούσε να κινηθεί για να αναγνωρίσει επίσημα ή να προσαρτήσει την κατεχόμενη περιοχή του Ντονμπάς στην ανατολική Ουκρανία, με τρόπο παρόμοιο με τον τρόπο που αναγνώρισε την Αμπχαζία και τη Νότια Οσετία, δύο αποσχισθείσες περιοχές στη Γεωργία. Αυτό θα επέτρεπε στο Κρεμλίνο να αποφύγει περαιτέρω στρατιωτική κλιμάκωση, έχοντας επιτύχει και μέρος των επιδιώξεων της.
– Ένα δεύτερο σενάριο θα περιλάμβανε ρωσική επίθεση, για την κατάληψη πρόσθετων εδαφών στην ανατολική και την νότια Ουκρανία. Σε αυτό το σενάριο, η Ρωσία θα καταλάμβανε τη Μαριούπολη, ένα σημαντικό λιμάνι της Ουκρανίας στην Αζοφική Θάλασσα, δημιουργώντας μια «χερσαία γέφυρα» που θα συνδέει την Κριμαία με την ηπειρωτική Ρωσία. Θα μπορούσε επίσης να ξεκινήσει μια αμφίβια επιχείρηση για την κατάληψη της Οδησσού, του πιο σημαντικού λιμανιού της Ουκρανίας. Μια τέτοια κίνηση θα στερούσε από την Ουκρανία τα ζωτικά οικονομικά λιμάνια της, θα ενέπλεκε όμως την Ρωσία σε μια εκτεταμένη και δαπανηρή επιχείρηση, με αβέβαιη έκβαση.
Από πλευράς Η.Π.Α., εκτός από τις απειλές τις οποίες ανακοίνωσε ο πρόεδρος Μπάϊντεν, ο γερουσιαστής Μενέντεζ έχει ήδη τοποθετηθεί υπέρ της πλήρους υποστήριξης της Ουκρανίας, με σοβαρά αντίμετρα σε βάρος της Ρωσίας, τα οποία αγγίζουν και το πρόσωπο του Πούτιν για αποκαλύψεις περί παράνομου πλουτισμού.
Στη Δύση υπάρχουν πολλοί οι οποίοι αμφισβητούν την αποτελεσματικότητα των μέτρων, ως εργαλείων αποτροπής ή αλλαγής συμπεριφοράς της Ρωσίας. Με αποθέματα 630 δισεκατομμυρίων δολαρίων, τον έλεγχο κρίσιμων βιομηχανιών και διατραπεζική συνεργασία με την Κίνα, η Ρωσία μπορεί να είναι ικανή να ανταπεξέλθει στις κυρώσεις. Επιπλέον, οι ευρωπαϊκές οικονομίες κινδυνεύουν από την ανεξέλεγκτη αύξηση των τιμών ενέργειας, γεγονός που υποχρεώνει, τόσο την Γαλλία, όσο και την Γερμανία, να μην ευθυγραμμίζονται πλήρως με την Νατοϊκή πολιτική.
Ενώ από την πλευρά της Ρωσίας, οι προθέσεις συνοδεύονται και από την συγκέντρωση και την εκδήλωση σκληρής ισχύος, η Ουάσινγκτον περιορίζεται μόνο στις διπλωματικές αντιδράσεις, με αξιοθαύμαστη τακτική, η οποία είναι όμως άγνωστο εάν θα αποδώσει. Η στάση της Ουάσινγκτον είναι αποτέλεσμα και του περιορισμού του ενδιαφέροντος στην περιοχή γύρω από τη Ρωσία, δεδομένου του γεγονότος ότι ο παγκόσμιος ανταγωνισμός τείνει πλέον να γίνει περισσότερο γεωτεχνολογικός και λιγότερο γεωπολιτικός, όπως απέδειξε και η απόσυρση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν. Εκτός αυτού, οι θερμές εμπλοκές των ΗΠΑ μακριά από τα σύνορα τους, αποδείχθηκαν καταστροφικές.
Επιπλέον, η σκληρή αντιπαράθεση με την Ρωσία δεν βρίσκεται στις προτεραιότητες της Δύσης, διότι η Ρωσία, είτε με, είτε χωρίς τον Πούτιν, πρέπει να εφελκυσθεί και να συνεργαστεί μακροπρόθεσμα με τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και γενικότερα με την Δύση, παρά με το Πεκίνο, εάν θέλει η Ευρώπη να μην καταστεί μια δυτική ασιατική απόληξη.
Στη μάχη της Ουκρανίας, η Ρωσία θα βγει κερδισμένη, έστω και κατάγοντας μια πύρρεια νίκη, όπως αυτής του πρώτου σεναρίου.
ΥΓ: Το άρθρο δημοσιεύθηκε πρώτη φορά στις 24 Ιαν 2022.
*Ο Γιώργος Μουρουζίδης είναι Ταξίαχος ε.α.
spot_img

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,400ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα