Η Ευρώπη εισέρχεται σε περίοδο εξαιρετικής αστάθειας ενώ τα πάντα γύρω μας μυρίζουν 1939! Οι παραιτήσεις Τζόνσον και Ντράγκι θα έχουν και συνέχεια… Σε αυτές άλλωστε πρέπει να προστεθούν και η πρωθυπουργός της Εσθονίας, Κάγια Κάλλας, καθώς και του Βούλγαρου, Κίριλ Πέτκοφ. Ο δε Μακρόν μετά βίας κέρδισε τις προεδρικές εκλογές, ενώ έχασε και την απόλυτη πλειοψηφία στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση. Η κυβέρνηση Σόλτς βρίσκεται στην ενεργειακή/οικονομική μέγγενη χωρίς προοπτική άμεσης εξόδου από την κρίση η οποία δεν έχει ακόμη κορυφωθεί. Στην Ισπανία η σοσιαλιστική κυβέρνηση δείχνει έντονα σημάδια φθοράς. Πρόβλημα όμως υπάρχει και στην αντίπερα του Ατλαντικού η οποία δεν μένει ανεπηρέαστη, με τις δημοσκοπήσεις Μπάιντεν να κατακρημνίζονται και την «δαμόκλειο σπάθη» των ενδιάμεσων εκλογών του Νοεμβρίου να επικρέμεται πάνω από τον Αμερικανό πρόεδρο.
Όσον αφορά στην Ιταλία, ο πρώην πρωθυπουργός και ηγέτης του «Φόρτσα Ιτάλια», Σίλβιο Μπερλουσκόνι, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Quotidiano Nazionale» δήλωσε:
«Ο Ματέο Σαλβίνι της Λέγκα, η Τζόρτζια Μελόνι των Αδελφών της Ιταλίας, όπως και πολλά άλλα στελέχη των κομμάτων της συμμαχίας μας, είναι καθ΄όλα εντάξει για να ηγηθούν της επόμενης κυβέρνησης».
«Η παράταξή μας είναι ενωμένη. Μας ενδιαφέρουν οι ιδέες, τα προγράμματα, τα σχέδια για την Ιταλία και όχι οι πολυθρόνες. Και οι τρεις δυνάμεις της παράταξής μας είναι αριθμητικά αναγκαίες για να μπορέσουμε να κερδίσουμε τις εκλογές», πρόσθεσε ο «Καβαλιέρε».
Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, πρώτη δύναμη με ποσοστά που κυμαίνονται από 23,5 έως 25% (και ανοδικές τάσεις) είναι το ακροδεξιό -κατά άλλους νεοφασιστικό- κόμμα Fratelli d’Italia (Αδέλφια της Ιταλίας), του οποίου ηγείται ο «νέος Μουσολίνι»… η 45χρονη Τζόρτζια Μελόνι. Το Fratelli d’Italia είναι παράταξη με έντονα αντιμεταναστευτική και ευρωσκεπτικιστική ρητορική, που στο παρελθόν υποστήριξε ακόμη και την έξοδο της Ιταλίας από την ΕΕ και το ευρώ, προφανώς για λόγους συσπείρωσης και όχι από ξεκάθαρη πολιτική βούληση. Έχουμε εμπειρία αντίστοιχων προεκλογικών πυροτεχνηματικών δηλώσεων από το ελληνικό πολιτικό σύστημα άλλωστε…
Σε κάθε περίπτωση, γίνεται αντιληπτό ότι οι ερινύες του παρελθόντος δεν εξευμενίστηκαν και απ’ ότι φαίνεται σύντομα θα θυμηθούμε τί σημαίνει επιθετική ιταλική εξωτερική πολιτική. Ενώ, όσον αφορά στα του οίκου μας… είναι γενικότερα παραδεκτό ότι: Τα φασιστικά καθεστώτα έχουν κοινή γλώσσα επικοινωνίας και είναι προφανές ποιόν ευνοεί αυτό στο ελληνοτουρκικό υποσύστημα και τις
ήδη στενές σχέσεις Ιταλίας-Τουρκίας.
