Η γεωπολιτική της επίθεσης κατά των διυλιστηρίων του Ιράν.- Οι στρατιωτικές επιλογές των ΗΠΑ

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

Τζώρτζ Φρίντμαν

Geopolitical Future 16.09.19

ΧΟΥΤΙΣ ΚΑΙ ΙΡΑΝ

Μια ομάδα ανταρτών της Υεμένης, ευθυγραμμισμένη με το Ιράν, πιστώθηκε την επίθεση με drone εναντίον των κύριων διυλιστηρίων της Σαουδικής Αραβίας αυτό το Σαββατοκύριακο.  Η εμβέλεια, το ωφέλιμο φορτίο και η ακρίβεια της επίθεσης, καθώς και η πολυπλοκότητα της επιχείρησης, υποδηλώνουν ότι οι Χούτις, είχαν μεγάλη βοήθεια απο τον προστάτη τους. Οι Χούτις είναι μια φατρία της Υεμένης που ευθυγραμμίζεται με το Ιράν.

Πράγματι, η υποστήριξη που τους παρέχει το Ιράν είναι μεγάλη.

Τον περασμένο μήνα, οι Χούτις έστειλαν πρεσβευτή στο Ιράν ο οποίος διαπιστεύθηκε  ως επίσημος πρέσβης – σπάνιο για κάποιον που εκπροσωπεί μια ομάδα έξω από την επίσημη κυβέρνηση της χώρας. Αυτο σήμαινε ότι το Ιράν θεωρεί τους Χούτις ως έθνος διαφορετικό στην Υεμένη ή ότι το Ιράν αναγνωρίζει τους Χούτις ως τη νόμιμη κυβέρνηση της Υεμένης. Πέρα απο τη διπλωματία, το Ιράν βρίσκεται κοντά στους Χούτις, έχει την ικανότητα να χειρίζεται τα drones στην επίθεση κατά της Σαουδικής Αραβίας και να παρέχει στοχευμένες πληροφορίες. Έχει δε τους λόγυς του να ενεργεί με αυτόν τον τρόπο.

ΣΦΑΙΡΕΣ ΕΠΙΡΡΟΗΣ ΙΡΑΝ

Η κατανόηση των κινήτρων είναι κρίσιμη. Το Ιράν είναι μια χώρα σε τεράστια πίεση. Έχει οικοδομήσει μια σφαίρα επιρροής που εκτείνεται μέσω του Ιράκ, τμημάτων της Συρίας, του Λιβάνου και ορισμένων περιοχών της Υεμένης.

Από την οπτική του Ιράν, βρίσκεται συνεχώς σε άμυνα, περιορισμένη από τη γεωγραφία του. Δεν θα ξεχάσει ποτέ τον 10ετή πόλεμο που διεξήγαγε εναντίον του Ιράκ τη δεκαετία του ’80 που το κόστος για το Ιράν ήταν περίπου ένα εκατομμύριο θύματα. Ήταν μια καθοριστική στιγμή στην ιρανική ιστορία.

Η στρατηγική που δημιούργησε η Τεχεράνη ήταν η οικοδόμηση ενός συνασπισμού σιιτικών ομάδων για να χρησιμεύσει ως θεμέλιο της σφαίρας επιρροής της και να χρησιμοποιήσει αυτές τις ομάδες για να διαμορφώσει τα γεγονότα στα δυτικά της.

Ο αγώνας μεταξύ Ιράκ και Ιράν πηγαίνει πίσω στη βιβλική αντιπαράθεση μεταξύ της Βαβυλώνας και της Περσίας. Αυτός είναι ένας παλαιός αγώνας που διεξάγεται τώρα στο πλαίσιο του ισλαμικού φανατισμού.

Η σφαίρα επιρροής των Ιρανών μπορεί να είναι μεγάλη, αλλά είναι ευάλωτη. Ο έλεγχος  στο Ιράκ απέχει πολύ από το να είναι απόλυτος.

Η θέση του στη Συρία βρίσκεται υπο την ισραηλινή απειλή, οι σχέσεις με τη Ρωσία και την Τουρκία είναι αβέβαιες. Η παρουσία στον Λίβανο μέσω της Χεζμπολάχ είναι η ισχυρότερη, αλλά εξακολουθεί να βασίζεται στη δύναμη μιας ομάδας εναντίον άλλων. Την ίδια  φατριαστική επιρροή έχει και στην Υεμένη.

Το Ιράν δεν διοικεί τη σφαίρα επιρροής του. Έχει ένα βαθμό εξουσίας ως κέντρο του σιιτικού Ισλάμ. Έχει κάποιον έλεγχο από την υποστήριξη των σιιτικών φατριών σε αυτές τις χώρες στο δικό τους αγώνα για την εξουσία, αλλά παίζει συνεχώς παιχνίδια εξισορρόπησης. Ταυτόχρονα, είναι επιτακτική ανάγκη το Ιράν να μην αφήσει τα δυτικά σύνορά του σε μια σουνιτική εξουσία ή συνασπισμό δυνάμεων.

Δυτικά πιέζεται η επιρροή του. Τα δυτικά σύνορά του είναι τόσο πιο ασφαλή όσο μακρύτερα υφίσταται η απειλή πολέμου.

Η στρατηγική του επιβάλλεται από τη γεωπολιτική, αλλά η ικανότητά του να υλοποιεί πλήρως αυτή τη στρατηγική είναι περιορισμένη.

ΙΡΑΝ ΚΑΙ ΗΠΑ

Τα προβλήματα του Ιράν επιδεινώνονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες είναι εχθρικές προς την Ισλαμική Δημοκρατία από την ίδρυσή της με την ανατροπή του σάχη.

Το αμερικανικό συμφέρον στην περιοχή, σε αντίθεση με την ενδόμυχη δυσαρέσκεια και από τις δύο πλευρές, είναι να αποτρέψει οποιαδήποτε κυριαρχία στην περιοχή από οποιαδήποτε δύναμη. Ο ιστορικός λόγος είναι το πετρέλαιο. Αυτός ο λόγος υπάρχει ακόμη, αλλά δεν είναι καθοριστικός.

Η γεωγραφία της παραγωγής πετρελαίου έχει αλλάξει ριζικά από τα μέσα της δεκαετίας του ’80. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ενδιαφέρονται να περιορίσουν τη δύναμη των ισλαμικών ομάδων που είναι έτοιμες να επιτεθούν στα συμφέροντά τους.

Στη δεκαετία του 1980, οι πολλαπλές επιθέσεις εναντίον των αμερικανικών στρατευμάτων στο Λίβανο προκάλεσαν σημαντικές απώλειες και οργανώθηκαν από τη σιιτική Χεζμπολάχ. Μετά την 9/11 η απειλή προερχόταν από τους σουνίτες τζιχαντιστές.

Η εισβολή στο Ιράκ, ακολουθούμενη από αποτυχημένες προσπάθειες ειρήνευσης, οδήγησε στο να γίνουν πιο πολύπλοκα τα προβλήματα για τους Αμερικανούς. Αυτό οδήγησε τις ΗΠΑ σε κάτι πολύ επικίνδυνο στην περιοχή: μια σύνθετη εξωτερική πολιτική, το είδος που συνήθως επιβάλλει η περιοχή σε ισχυρούς ξένους.

Προς το παρόν, η κύρια ανησυχία των Ηνωμένων Πολιτειών είναι η επέκταση του Ιράν. Δεν είναι η μόνη. Ο σουνιτικός κόσμος και το Ισραήλ βρίσκονται σε έντονη αντίθεση με το Ιράν. Η Τουρκία και η Ρωσία ανησυχούν για το Ιράν, αλλά επί του παρόντος είναι ικανοποιημένες να βλέπουν τους αμερικανούς να προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα, ενώ αλιεύουν σε θολά νερά.

ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ

Ένας παράξενος συνασπισμός προέκυψε με την υποστήριξη των Η.Π.Α., που συσπείρωσαν  το Ισραήλ, τη Σαουδική Αραβία και άλλα σουνιτικά κράτη κάτω από ένα λεπτό έμβλημα. Αυτός ο συνασπισμός αποτελεί απειλή για τα ιρανικά συμφέροντα.

Οι Ισραηλινοί επιτίθενται σε ιρανικές δυνάμεις στη Συρία και ανταλλάσσουν αμοιβαίες απειλές με τη Χεζμπολάχ.

Οι Σαουδάραβες και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα υποστηρίζουν τις αντι-Ιρανικές δυνάμεις στην Υεμένη και διεξάγουν αεροπορικές επιδρομές.

Το Ιράκ βρίσκεται υπό περιορισμένη εξωτερική πίεση, αλλά είναι τόσο φθαρμένο που είναι δύσκολο να καθορίσει ποιος είναι ο ιρανικός έλεγχος ή επιρροή.

Με άλλα λόγια, η ιρανική σφαίρα επιρροής εξακολουθεί να υφίσταται, αλλά βρίσκεται υπό ακραίες πιέσεις. Και το Ιράν γνωρίζει ότι εάν καταρρεύσει αυτή η σφαίρα, τα δυτικά σύνορά του εκτίθενται για άλλη μια φορά.

Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΩΝ ΗΠΑ

Η στρατηγική των ΗΠΑ απομακρύνθηκε από την λογική της αμερικανικής στρατιωτικής εμπλοκής μεγάλης κλίμακας, η οποία καθόρισε τη στρατηγική της μετά τις 9/11.

Έχει μετακινηθεί σε μια διπλή στρατηγική μικρότερων, στοχοθετημένων επιχειρήσεων εναντίον των αντιαμερικανικών ομάδων στο σουνιτικό κόσμο και οικονομικού πολέμου εναντίον του Ιράν. Αυτή η στρατηγική κατά του Ιράν απορρέει από μια ευρύτερη στροφή της στρατηγικής των ΗΠΑ μακριά από τη χρήση στρατιωτικής δύναμης και υπέρ της χρήσης οικονομικής δύναμης σε μέρη όπως η Κίνα, η Ρωσία και το Ιράν.

Η προσπάθεια των Ηνωμένων Πολιτειών να αποσυρθούν απο την πυρηνική συμφωνία με το Ιράν έγινε λιγότερο από το φόβο ανάπτυξης της ιρανικής πυρηνικής ενέργειας και περισσότερο για την επιβολή ενός μαζικού καθεστώτος κυρώσεων στην ιρανική οικονομία.

Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΩΝ ΚΥΡΩΣΕΩΝ

Η στρατηγική των κυρώσεων έχει βλάψει σοβαρά τους Ιρανούς. Για μια στιγμή, φάνηκε να απειλεί να προκαλέσει πολιτικές αναταραχές μεγάλης κλίμακας, αλλά η απειλή φαίνεται να έχει υποχωρήσει κάπως.

Όμως, οι επιπτώσεις  από τις κυρώσεις που συνεχώς σφίγγουν και μετατοπίζονται, με απρόβλεπτους στόχους και μεθόδους επιβολής, έχουν υπονομεύσει την ιρανική οικονομία, ιδιαίτερα την ικανότητά της να εξάγει πετρέλαιο. Αυτό, σε συνδυασμό με την πίεση που αντιμετωπίζει από την αντι-Ιρανική συσπείρωση που υποστηρίζουν οι ΗΠΑ, έχει φέρει το Ιράν σε δύσκολη θέση.

Έχει ήδη απαντήσει στον Περσικό Κόλπο, καταλαμβάνοντας δεξαμενόπλοια με την ελπίδα να δημιουργήσει πανικό στον βιομηχανικό κόσμο. Αλλά σήμερα δεν είναι το 1973 και η σημασία ενός πολέμου δεξαμενόπλοιων όπως αυτή της δεκαετίας του ’80 δεν είναι αρκετή για να αυξήσει τις τιμές του πετρελαίου ή να ασκήσει πιέσεις από την Ευρώπη, την Ιαπωνία και άλλους εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους να απελευθερώσουν την πίεση στο Ιράν .

ΟΙ ΔΥΟ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΙΡΑΝ

Το Ιράν έχει τώρα δύο επιλογές: Πρέπει να αποδυναμώσει τον αντι ιρανικό συνασπισμό, προστατεύοντας τους συμμάχους του στην περιοχή και πρέπει να ασκήσει πίεση στις Ηνωμένες Πολιτείες για να μειώσουν τις δικές τους πιέσεις τους στην ιρανική οικονομία.

Ο αδύναμος κρίκος του συνασπισμού είναι η Σαουδική Αραβία. Η κυβέρνησή της βρίσκεται υπό εσωτερική πίεση και συγκρατεί το κοινωνικό της σύστημα με τα χρήματα που κερδίζονται από τις πωλήσεις πετρελαίου. Είναι το ζωτικής σημασίας μέρος του συνασπισμού ευάλωτο, ακόμη, στα γεγονότα. Και πουθενά δεν είναι πιο ευάλωτος από ό, τι στα έσοδα της Σαουδικής Αραβίας.

Το χτύπημα στα διυλιστήρια πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας ήταν καλά μελετημένο σε όλα τα επίπεδα. Δεν απέδειξε μόνο ότι η βιομηχανία πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας ήταν ευάλωτη σε ιρανική επίθεση, αλλά η επίθεση μείωσε σημαντικά τη παραγωγή πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας, προκαλώντας πραγματικά δυσάρεστες καταστάσεις. Δεν είναι σαφές πόσο καιρό μπορεί να χρειαστεί για να επανέλθει η παραγωγή στα προηγούμενα επίπεδα, αλλά ακόμα και αν αυτό συμβεί γρήγορα, η μνήμη δεν θα έχει εξασθενίσει και εάν χρειαστεί χρόνος, ο οικονομικός αντίκτυπος θα προκαλέσει βλάβες. Έχει επιβάλει ένα τίμημα στους Σαουδάραβες που θα το υπολογίσουν και άλλοι.

Αποσκοπούσε, επίσης στο να υπενθυμίσει στους Σαουδάραβες και σε άλλους ότι, ενώ στο παρελθόν οι ΗΠΑ είχαν ένα συντριπτικό ενδιαφέρον για την προστασία της ροής του πετρελαίου της Μέσης Ανατολής, αυτό δεν ισχύει, πλέον.

Έχοντας τη δυνατότητα μαζικής παραγωγής πετρελαίου από σχιστόλιθο και τα αποθέματά τους,  οι Η.Π.Α. δεν είναι τόσο ευάλωτες όσο ήταν κάποτε απο μια διαταραχή της ροής του πετρελαίου. Αυτό υπενθυμίζει επίσης στους συμμάχους των ΗΠΑ στην Ευρώπη και την Ασία ότι έχει σημειωθεί δραματική αλλαγή. Κάποτε όλοι ήταν εμμονικοί στο να μην κάνουν τίποτε όταν απειλούνταν οι πετρελαϊκές προμήθειες , τώρα οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι σε θέση να διακινδυνεύσουν κάτι  που οι σύμμαχοί τους δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά.

Οι Ιρανοί ελπίζουν ότι με αυτή την επίθεση θα μπορούν να διαλύσουν την αμερικανική συμμαχία στο θέμα του πετρελαίου.

Το θέμα του πετρελαίου είναι επίσης το πρόβλημα του Ιράν. Οι ΗΠΑ μπλοκάρουν τις πωλήσεις σημαντικού ποσοστού ιρανικής παραγωγής πετρελαίου στο πλαίσιο του οικονομικού πολέμου στο Ιράν. Για να δημιουργήσουν κατάσταση ανάγκης στο θέμα της παγκόσμιας προσφοράς πετρελαίου, οι Ιρανοί θέλουν να αναγκάσουν τους συμμάχους των ΗΠΑ να είναι περισσότερο κατηγορηματικοί στην αντίθεσή τους στις επιθυμίες των ΗΠΑ όχι μόνο στο πετρέλαιο αλλά και σε άλλα θέματα.

Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ

Η επίθεση στο διυλιστήριο ήταν επιχειρησιακά επιδέξια και στρατηγικά υγιής.

Κατέστησε σαφή την ευπάθεια της Σαουδικής Αραβίας και ανέδειξε το πιο αδύναμο σημείο τους.

Επιβάλλει στην Σαουδική Αραβία ένα τίμημα για τη δομή της συμμαχίας τους, που αν συνεχίσει, δεν μπορεί να πληρώσει.

Η επίθεση οδήγησε επίσης τους συμμάχους των ΗΠΑ στο γεγονός ότι το ενδιαφέρον τους και το ενδιαφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών για το πετρέλαιο αποκλίνουν. Τέλος, και κυρίως, θα ωφελήσει άλλους παραγωγούς πετρελαίου, ιδίως τη Ρωσία, αυξάνοντας ενδεχομένως τις τιμές.

Και στην αμερικανική πολιτική, οτιδήποτε ωφελεί τη Ρωσία αυτήν τη στιγμή μπορεί να γίνει εκρηκτικό.

ΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΔΙΛΗΜΜΑ

Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να αγνοήσουν την επίθεση. Ως η μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη του συνασπισμού κατά του Ιράν, είναι ο de facto εγγυητής ασφάλειας.

Αν όμως χτυπήσουν, θα προκαλέσουν την απάντηση των Ιρανών και την αντίσταση των συμμάχων τους.

Εάν δεν χτυπήσουν, αποδυναμώνουν τα θεμέλια της αντιιρανικής συμμαχίας και ενισχύουν το Ιράν.

ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ

Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο αναφέρθηκε πρόσφατα στο ενδεχόμενο οι ΗΠΑ να είναι ανοικτές στις διαπραγματεύσεις.

Οι Ιρανοί ενδέχεται να έχουν δει αυτή την επίθεση ως σημαντικό σημείο διαπραγμάτευσης. Είναι δύσκολο να δούμε πώς μπορούν οι ΗΠΑ να ανταποκριθούν χωρίς να διακινδυνεύσουν περισσότερες επιθέσεις κατά της Σαουδικής Αραβίας. Είναι επίσης δύσκολο να δούμε πώς οι ΗΠΑ μπορούν να αποφύγουν να χτυπήσουν χωρίς να χάσουν την εμπιστοσύνη της συμμαχίας.

Αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι οι Ιρανοί παίζουν με ένα αδύναμο χέρι όσο μπορούν. Αλλά παίζουν επίσης με ένα χέρι που θα μπορούσε να ανατινάξει το πρόσωπό τους.

 

Οι στρατιωτικές επιλογές των ΗΠΑ προς το Ιράν.

Τζώρτζ Φρίντμαν.

Geopolitical Future

ΠΩΣ ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΗΠΑ

Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κατηγορήσει ανοιχτά το Ιράν ότι βρίσκεται πίσω από τις επιθέσεις drones και πυραύλων Κρούζ εναντίον του μεγαλύτερου διυλιστηρίου πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας. Τώρα το ερώτημα είναι πως θα απαντήσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες.

Οι ΗΠΑ βρίσκονται σε δύσκολη θέση. Οι επιθέσεις δεν επηρέασαν άμεσα τις Η.Π.Α., εκτός από την άνοδο των τιμών του πετρελαίου, πράγμα που βοηθά την αμερικανική πετρελαϊκή βιομηχανία.

Υπάρχει πειρασμός να αφήσουμε τις επιθέσεις να ξεχαστούν στην ιστορία. Αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν σχηματίσει μια αντι-Ιρανική συμμαχία στην οποία η Σαουδική Αραβία είναι ένας βασικός (αν και αδύναμος) παίκτης.

Η Σαουδική Αραβία βρίσκεται υπό εσωτερική πίεση από μέλη της βασιλικής οικογένειας που αντιτίθενται στον Πρίγκιπα Μωχάμεντ Μπιν Σαλμάν και οι χαμηλές τιμές του πετρελαίου έχουν υπονομεύσει την πολιτική συνοχή του βασιλείου.

Αν δεν γίνει κάτι, θα τεθεί υπό αμφισβήτηση ο συνασπισμός που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ.

Η Σαουδική Αραβία είναι ένας σημαντικός παράγοντας στον σουνιτικό αραβικό κόσμο – και αυτός ο κόσμος είναι η κύρια απειλή για την επέκταση του Ιράν.

Εάν οι ΗΠΑ δεν ανταποκριθούν σε μια ιρανική επίθεση σε ζωτική μονάδα της Σαουδικής Αραβίας, θα μπορούσαν να βοηθήσουν το Ιράν να αυξήσει την ισχύ του σε ολόκληρη την περιοχή.

Κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Donald Trump, η κλίση των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν να αποφύγουν την άμεση στρατιωτική δράση και να εφαρμόσουν οικονομικές πιέσεις. Ο Τράμπ έχει κάνει ελιγμούς για να ελαχιστοποιήσει και να σταματήσει την ενεργό στρατιωτική δέσμευση. Επομένως, η στρατιωτική δράση κατά του Ιράν θα έθετε σε κίνδυνο τη δομή της συμμαχίας και θα έβλαπτε τη στρατηγική των ΗΠΑ.

ΝΕΕΣ ΚΥΡΩΣΕΙΣ;

Μια εναλλακτική λύση θα ήταν να εισαχθούν νέες κυρώσεις, αλλά υπάρχουν δύο προβλήματα με αυτήν την κίνηση.

Πρώτον, οι κυρώσεις δεν έχουν τον ψυχολογικό αντίκτυπο που έχει η στρατιωτική δράση. Ο ψυχολογικός αντίκτυπος θα ήταν τόσο στο Ιράν όσο και στον σουνιτικό κόσμο και η λογική της κατάστασης το απαιτεί.

Δεύτερον, οι ΗΠΑ έχουν ήδη επιβάλει οδυνηρές κυρώσεις στην οικονομία του Ιράν. Οποιεσδήποτε περαιτέρω κυρώσεις θα είχαν περιορισμένο αποτέλεσμα και ανεπαρκές βάρος.

ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΛΙΜΕΝΩΝ

Υπάρχει μια στρατιωτική επιλογή που θα επέφερε σοβαρό οικονομικό κλονισμό, αλλά θα εκθέσει και τις ΗΠΑ: επιβολή αποκλεισμού στους λιμένες του Ιράν, με επιλεκτικό κλείσιμο του στενού του Ορμούζ.

Η στρατηγική αυτή έχει τρεις αδυναμίες.

Πρώτον, θα πρέπει να αναπτυχθεί μια μεγάλη ναυτική δύναμη πολλών ομάδων μάχης για ένα δυνητικά απεριόριστο χρονικό διάστημα.

Δεύτερον, ο στόλος θα μπορούσε να υποστεί επίθεση από ιρανικούς πυραύλους και ενώ θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι τα ναυτικά πλοία των Η.Π.Α. έχουν αποτελεσματικές αντιπυραυλικές ικανότητες, οποιοδήποτε λάθος θα μπορούσε να κοστίσει στις ΗΠΑ ένα σημαντικό σκάφος. Για να αντιμετωπιστεί αυτό, θα χρειαστούν πύραυλοι κατά των αεροπορικών επιθέσεων καθώς και αμυντικά μέτρα, δημιουργώντας μια δεύτερη δυνητικά δαπανηρή διάσταση σε αυτή τη λειτουργία.

Τέλος, ένας τέτοιος αποκλεισμός είναι εξ ορισμού χωρίς τελικό σημείο. Εάν το Ιράν δεν υποστεί πίεση, ο αποκλεισμός θα μπορούσε να συνεχιστεί επ ‘αόριστον, αφού ο τερματισμός του χωρίς επιτυχή έκβαση θα θεωρηθεί ως ήττα.

ΧΤΥΠΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΙΡΑΝΙΚΩΝ ΣΤΟΧΩΝ

Μια άλλη πιθανή απάντηση θα ήταν τα χτυπήματα κατά ιρανικών στόχων. Ο καταλληλότερος στόχος θα ήταν τα εργοστάσια που παράγουν drones και πυραύλους κρούζ, μαζί με τις εγκαταστάσεις αποθήκευσης και ούτω καθεξής.

Εδώ, το πρόβλημα είναι η ακριβής πληροφόρηση. Οι ΗΠΑ έχουν αναμφισβήτητα καταγράψει τέτοια πράγματα, αλλά δρώντας με κακή πληροφόρηση μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα ιρανικά χτυπήματα κατά των δυνάμεων των ΗΠΑ ή σε άλλο ευαίσθητο χώρο υπό άτυπη αμερικανική προστασία.

Η ΔΥΣΚΟΛΗ ΕΡΩΤΗΣΗ

Η δύσκολη ερώτηση που αντιμετωπίζει η αμερικανική πλευρά είναι αν πρέπει να αναλάβει δράση τόσο οδυνηρή ώστε να εμποδίσει τις περαιτέρω ενέργειες από το Ιράν. Εάν ένας αποκλεισμός δεν καταστρέψει την οικονομία του Ιράν, τότε απαιτείται κλιμάκωση για να εξαλειφθεί η ικανότητά του να επιτεθεί απο τον αέρα.

Όσον αφορά μια αεροπορική εκστρατεία, η ιστορία έχει δείξει ότι τείνει να διαρκέσει πολύ περισσότερο από το αναμενόμενο και μερικές φορές αποτυγχάνει εντελώς, παρέχοντας στον αντίπαλο την ευκαιρία να προβεί σε επιθετική δράση από μόνος του.

Μια προσπάθεια των ΗΠΑ να εξαλείψουν τις ικανότητες του Ιράν για χτυπήματα, μπορεί να είναι δαπανηρή και οι κρυμμένοι ιρανικοί πύραυλοι μπορούν να επιτεθούν σε περιφερειακούς στόχους. Όπως και με έναν αποκλεισμό, μια αεροπορική εκστρατεία μπορεί να συνεχιστεί επ ‘αόριστον.

Τα ανταποδοτικά χτυπήματα μικρής κλίμακας ανοίγουν την πόρτα στα ιρανικά αντίμετρα και θα μπορούσαν να κλιμακωθούν σε εκτεταμένη επιχείρηση.

ΕΠΙΓΕΙΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ

Όσον αφορά την αποστολή επίγειων στρατευμάτων, όχι μόνο δεν επιλύει γρήγορα το πρόβλημα της ιρανικής αεροπορικής δύναμης, αλλά και επιστρέφει τις Η.Π.Α. σε μια στάση που βρισκόταν από το 2001: πόλεμος κατοχής. Ο στρατός των Η.Π.Α. που έχει αναπτυχθεί πλήρως μπορεί να νικήσει τον ιρανικό στρατό και να πάρει έδαφος, αλλά για να το κρατήσει ενάντια σε μια εχθρική πολιτοφυλακή θα πρέπει να δημιουργήσει ατελείωτες συγκρούσεις με απώλειες που δεν μπορεί να αντέξει.

Το Ιράν είναι μια μεγάλη και ανθεκτική χώρα, με πληθυσμό 82 εκατομμυρίων ανθρώπων, περισσότερο από το διπλάσιο του Ιράκ ή του Αφγανιστάν. Και η ιδέα ότι τα στρατεύματα των ΗΠΑ θα χαιρετισθούν ως απελευθερωτές είναι απλώς φαντασία.

Εκτός από μια αεροπορική επίθεση στο Ιράν που θα σχεδιαστεί όχι για να επιτύχει ένα σημαντικό στόχο αλλά μάλλον για να δώσει στη Σαουδική Αραβία ένα αίσθημα εμπιστοσύνης στις ΗΠΑ, οι επιλογές για άμεση επίθεση δεν είναι πολλά υποσχόμενες.

 

ΧΤΥΠΗΜΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ ΤΟΥ

Αλλά υπάρχει ένας άλλος τρόπος να σκεφτεί κανείς αυτό το πρόβλημα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ανησυχούν για την επέκταση της πολιτικής επιρροής του Ιράν. Αλλά αυτό δημιουργεί πιθανούς στόχους που έχουν μεγάλη αξία για το Ιράν – και το χτύπημα αυτών των στόχων θα ήταν λιγότερο αποθαρρυντικό από μια επίθεση στο ίδιο το Ιράν. Το Ιράν έχει δικές του ή εξουσιοδοτημένες δυνάμεις στο Ιράκ, τη Συρία, το Λίβανο και την Υεμένη. Έχει επενδύσει πολύ χρόνο, πόρους και κινδύνους για τη δημιουργία αυτών των δυνάμεων που σήμερα κατέχουν έδαφος στις χώρες αυτές.

Δείτε τον Λίβανο, έναν τόπο όπου το Ιράν ήταν ιδιαίτερα ενεργό από τη δεκαετία του ’80 μέσω της Χεζμπολάχ. Εάν η Χεζμπολάχ θα μπορούσε να παραγκωνιστεί, η πολιτική δομή του Λιβάνου θα απομακρυνόταν από τον έλεγχο του Ιράν και η παρουσία του Ιράν στη Μεσόγειο θα εξαφανιζόταν. Μια τέτοια επιχείρηση δεν θα μπορούσε να αφεθεί στους Ισραηλινούς, εν μέρει επειδή η δύναμή τους είναι πολύ μικρότερη από των ΗΠΑ και επίσης επειδή η συνεργασία μεταξύ αμερικανικών και ισραηλινών δυνάμεων θα έθετε τους Σουνίτες συμμάχους των ΗΠΑ σε μια δύσκολη θέση. Μια τέτοια αντίδραση θα έπληττε άμεσα τα συμφέροντα του Ιράν, αλλά θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί με χαμηλότερο κίνδυνο και υψηλότερο κόστος από άλλες επιλογές.

Πράγματι, η ίδια η απειλή μιας επίθεσης εναντίον της Χεζμπολάχ μπορεί να αναγκάσει τους Ιρανούς να αλλάξουν τη στρατηγική τους. Φυσικά, μια επίθεση θα μπορούσε επίσης να εξαπολύσει ένα χείμαρρο πυραυλικών χτυπημάτων από το Ιράν, και αυτό είναι το μειονέκτημα αυτής και όλων των άλλων στρατηγικών. Αλλά το πλεονέκτημα είναι ότι, όπου άλλες στρατηγικές πιθανότατα δεν θα επιτύχουν τους στόχους τους, μια επίθεση κατά της Χεζμπολάχ θα μπορούσε να επιτύχει. Θα ήταν κάτι που το Ιράν δεν θα ήθελε να δει και θα το φέρουν σε πέρας ασφαλείς δυνάμεις των ΗΠΑ. Εναλλακτικά, οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να επιτεθούν σε ιρανικές δυνάμεις στη Συρία, αλλά αυτό θα είχε μικρότερο αντίκτυπο.

Αυτή είναι μια θεωρητική άσκηση. Η απάντηση στις επιθέσεις του Ιράν με μια αεροπορική εκστρατεία κατά της αντιπροσωπευτικής δύναμης είναι απίθανη. Οι Σαουδάραβες θα δυσκολευτούν να το παρουσιάσουν ως δέσμευση των ΗΠΑ για παροχή ασφάλειας στη Σαουδική Αραβία. Οι επιθέσεις στη Συρία, το Ιράκ και την Υεμένη θα υποφέρουν από έλλειψη σαφήνειας και από το γεγονός ότι το ίδιο το Ιράν δεν θα χτυπηθεί. Υπάρχει η πιθανότητα οι αεροπορικές δυνάμεις της Σαουδικής Αραβίας να αντιδράσουν, αλλά η ικανότητά τους να προκαλέσουν ζημιές και να διεξάγουν εκτεταμένη αεροπορική εκστρατεία είναι αμφίβολη. Οι Σαουδάραβες θα μπορούσαν να χτυπήσουν με πυραύλους το Ιράν, αλλά αυτό θα ξεκινούσε μια ανοιχτή αντιπαράθεση και η στρατηγική των ΗΠΑ πρέπει να είναι να βλάψει το Ιράν σε μια αποστολή που θα έχει τέλος.

Οι Ιρανοί γνωρίζουν το δίλημμα που έχουν θέσει οι Ηνωμένες Πολιτείες. Έχουν στοιχηματίσει ότι οι κίνδυνοι είναι υπερβολικά υψηλοί για να απαντήσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά το πρόβλημα στη σκέψη του Ιράν είναι ότι δεν μπορεί να είναι σίγουρο για το βαθμό στον οποίο οι ΗΠΑ βλέπουν την ανάπτυξη του Ιράν ως απειλή για τα μακροπρόθεσμα συμφέροντά τους στην περιοχή. Έτσι, οι Ιρανοί ζητούν από το Ηνωμένο Βασίλειο: Αισθάνεστε τυχεροί; Φαίνεται ότι δεν υπάρχουν καλές στρατιωτικές επιλογές. Αν δεν γίνει τίποτα, θα μπορούσε να καταστραφεί το αντι-Ιρανικό μπλοκ που οι Η.Π.Α. εργάστηκαν σκληρά για τη δημιουργία του. Η πιθανή αλλά όχι σίγουρη απάντηση σε αυτό το πρόβλημα θα είναι  συμβολικά αντίποινα. Το πρόβλημα με τα αντίποινα, ωστόσο, είναι ότι μπορεί να μην ελεγχθούν.

Μετάφραση: Π.Σαβ.

spot_img

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα