«Ο Τόλκιν διατύπωσε καλύτερα από εμάς αυτά που πιστεύουμε», είπε η Μελόνι, που δεν θεωρεί ότι ο «Αρχοντας των δαχτυλιδιών» είναι φανταστικό μυθιστόρημα
H σκληροπυρηνική δεξιά πολιτικός Τζόρτζια Μελόνι, η πιθανότερη επόμενη πρωθυπουργός της Ιταλίας, είχε παλιότερα τη συνήθεια να μεταμφιέζεται σε χόμπιτ. Για τη νέα γενιά της ιταλικής Ακροδεξιάς, τα έργα του Βρετανού συγγραφέα Τζ. Ρ.Ρ. Τόλκιν δεν ήταν απλώς ένα ταξίδι στον κόσμο της φαντασίας, αλλά ένας κεντρικός πυλώνας στην προσπάθεια εξεύρεσης μιας νέας μεταπολεμικής ταυτότητας.
Ο Τόλκιν ήταν η απάντηση στην αναζήτηση μιας νέας ακροδεξιάς ταυτότητας, καθώς παρέπεμπε σε μια μυθική εποχή γεμάτη σύμβολα, ήρωες και μύθους χωρίς φασιστικά ταμπού.
Το βουκολικό σύμπαν του Τόλκιν, με τους ενάρετους μαχητές που υπερασπίζονται τα ειδυλλιακά κατάφυτα βασίλειά τους απέναντι στις ορδές των σκουρόχρωμων βίαιων Ορκ, πυροδοτεί εδώ και δεκαετίες συζητήσεις για τις φυλετικές και ιδεολογικές προκαταλήψεις του συγγραφέα, καθώς και για τις απόψεις του γύρω από τον σύγχρονο κόσμο και την παγκοσμιοποίηση.
Στην Ιταλία, οι περιπέτειες του Μπίλμπο Μπάγκινς και οι χάρτες του Μόρντορ έχουν επηρεάσει ολόκληρες γενιές επιγόνων του φασισμού. Ο ίδιος ο Τόλκιν ήταν ένας συντηρητικός που είχε αποκαλέσει τον Χίτλερ «μικρό ανίδεο». Η Μελόνι ήρθε σε επαφή με τον φανταστικό κόσμο του Τόλκιν σε ηλικία 11 ετών, ενώ δέκα χρόνια αργότερα εμφανιζόταν σε χώρους διαδικτυακών συζητήσεων με το ψευδώνυμο Χυ-ρι ή «μικρός δράκος του ιταλικού υπόγειου δικτύου».
Ως υπουργός, το 2008, φωτογραφήθηκε δίπλα σε άγαλμα του μάγου Γκάνταλφ, ενώ πρόσφατα παραπονέθηκε ότι δεν έχει προλάβει να δει τη νέα σειρά «Δαχτυλίδια της εξουσίας».
Λογοτεχνία των ακροδεξιών
«Στην Ιταλία, το λογοτεχνικό είδος του φανταστικού μυθιστορήματος ήταν πάντα αγαπημένο της Δεξιάς», τόνισε ο Ουμπέρτο Κρόπι, πρώην μέλος του μεταφασιστικού Ιταλικού Σοσιαλιστικού Κινήματος. «Οι δύο κόσμοι έχουν μια κοινή πνευματική απόρριψη του υλισμού, ένα μεταφυσικό όραμα της ζωής που αντιβαίνει στον σύγχρονο κόσμο». «Είμαστε οι κάτοικοι της μυθικής Μέσης Γης, παλεύουμε με δράκους, Ορκ και άλλα πλάσματα», είπε ο Τζενερόζο Σιμεόνε, ένας από τους ηγέτες της νεολαίας του Ιταλικού Σοσιαλιστικού Κινήματος. Ο Τόλκιν ήταν μια πιο εύπεπτη εναλλακτική αντί να παραθέτουν λόγους του Μουσολίνι και να ζωγραφίζουν σβάστικες στους τοίχους. «Το ότι η κατασκήνωση της νεολαίας ονομάστηκε Καμπ Χόμπιτ ήταν μια στρατηγική απόφαση», σχολίασε ο Κρόπι.
Από τον Τόλκιν η Μελόνι αντλεί και την εικόνα περί προστασίας της ευρωπαϊκής ταυτότητας. «Από τους νάνους, τα ξωτικά και τα χόμπιτ μαθαίνουμε την αξία της ιδιαιτερότητας, ότι καθένας είναι απαραίτητος γιατί είναι διαφορετικός». Αυτό το θεωρεί ως δίδαγμα για την προστασία των εθνικών ιδιαιτεροτήτων των χωρών της Ευρώπης. Και κάπως έτσι ετοιμάζεται να λάβει το δαχτυλίδι της πρωθυπουργίας.
Καθημερινή
