Εδώ και μέρες πολλές περιοχές της Ελλάδας είναι παραδομένες στις φλόγες, με τις επιχειρήσεις πυρόσβεσης και εκκένωσης οικισμών να πολλαπλασιάζονται. «Τα συγκεκριμένα αίτια για τις πυρκαγιές στην Ελλάδα παραμένουν άγνωστα», σημειώνει το Spiegel Online. Όπως επισημαίνουν ειδικοί, «σε περιόδους ακραίων καιρικών συνθηκών για πυρκαγιές – με πολύ ξηρή βλάστηση, πολύ υψηλές θερμοκρασίες, χαμηλή υγρασία και ισχυρούς ανέμους – οποιαδήποτε σπίθα μπορεί γρήγορα να μετατραπεί σε πυρκαγιά που εξαπλώνεται γρήγορα. Μπορεί να πρόκειται για ο,τιδήποτε, όπως για παράδειγμα εμπρησμό, ελαττωματικά καλώδια ρεύματος ή μικρές εσκεμμένες πυρκαγιές για την καύση αποβλήτων, οι οποίες ξέφυγαν εκτός ελέγχου.
Λόγω των μορφολογικών συνθηκών, τα ελληνικά νησιά είναι γενικώς ευάλωτα στις πυρκαγιές, “όπως και άλλες μεσογειακές περιοχές και νησιά, στη Σαρδηνία ή τη Σικελία, για παράδειγμα”, λέει ο Γερμανός ειδικός Στέφαν Ντερ, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Σουόνσι. Το γεγονός ότι υπάρχουν πυρκαγιές τώρα είναι εν μέρει σύμπτωση. Το κύριο πρόβλημα είναι αφ’ ενός μεν πως τα τοπία καθίστανται πιο εύφλεκτα λόγω της ανεπαρκούς διαχείρισης της βλάστησης, αφ’ ετέρου δε η κλιματική αλλαγή προκαλεί ακραίες καιρικές συνθήκες.
Με τα ανωτέρω συντάσσεται και η Süddeutsche Zeitung: «Η ανθρωπογενής υπερθέρμανση του πλανήτη οδηγεί τον κίνδυνο δασικών πυρκαγιών στη Μεσόγειο σε πρωτοφανή ύψη. Για μια χώρα όπως η Ελλάδα, η οποία ζει κυρίως από τον τουρισμό αλλά και από τη γεωργία, το μόνο που μένει να κάνει είναι να προσαρμοστεί και να ελπίζει ότι μια έξυπνη, δαπανηρή πολιτική πρόληψης και πυρόσβεσης θα τη φέρει σε μια λογική σταθερότητα στο ολοένα και θερμότερο μέλλον».
Οι πυρκαγιές έχουν και πολιτικές προεκτάσεις
Κατά την εφημερίδα του Μονάχου «οι πυρκαγιές είναι πλούσιες σε “εκρηκτικές ύλες” πολιτικής και κοινωνικής φύσης. Όταν μόλις πριν από δύο χρόνια κάηκαν εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους και αγροτικών καλλιεργειών στην Εύβοια, η κυβέρνηση ήρθε αντιμέτωπη με την οργή των ανθρώπων που αισθάνθηκαν ότι έχουν εγκαταλειφθεί στο έλεος της φωτιάς. Και αυτό γιατί οι αρχές εστίασαν τις προσπάθειες πυρόσβεσης και διάσωσης σε ορισμένα πιο πυκνοκατοικημένα, εύπορα προάστια της Αθήνας, όπου επίσης εκδηλώνονταν πυρκαγιές.
Κατά τις φετινές πυρκαγιές η κυβέρνηση δέχεται και πάλι κριτική: η πολιτική πυροπροστασίας, λένε, επικεντρώνεται υπερβολικά στην εκκένωση και την κατάσβεση, δαπανώντας αναλογικά πολύ λίγα χρήματα για την πρόληψη. Προς υπεράσπισή της η κυβέρνηση αναφέρεται ξανά και ξανά στην καταστροφή στο Μάτι πριν από πεντε χρόνια, (…) η οποία συνέβαλε σημαντικά στην ήττα της κυβέρνησης Τσίπρα στις εκλογές.
Οι δασικές πυρκαγιές και ο τρόπος αντιμετώπισής τους μπορεί να είναι καθοριστικός για τις εκλογές και ο σημερινός συντηρητικός πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να κατηγορηθεί ότι δεν είναι αρκετά τολμηρός στην προσαρμογή της χώρας στην πραγματικότητα της κλιματικής αλλαγής. Όμως είναι επίσης αλήθεια ότι οι εκπομπές της Ελλάδας συμβάλλουν συγκριτικά ελάχιστα στην υπερθέρμανση του πλανήτη, καθώς και ότι, όπως και οι γειτονικές της χώρες, η Ελλάδα καλείται να περατώσει ένα δαπανηρό ηράκλειο άθλο, να αναδιαρθρώσει ολόκληρο τον γεωργικό και δασοκομικό τομέα: τα πευκοδάση πρέπει για παράδειγμα να αντικατασταθούν από μικτά δάση και οι περιοχές καλλιέργειας πρέπει να μετακινηθούν σε υψηλότερο, ψυχρότερο υψόμετρο».
«Η Συνθήκη της Λωζάννης αποτελεί ένα μέσο για τον Ερντογάν»
Χθες Δευτέρα, 24 Ιουλίου, συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τη Συνθήκη της Λωζάννης. Αν και έχει μεσολαβήσει ένας αιώνας από την υπογραφή της έως σήμερα, η Συνθήκη της Λωζάννης εξακολουθεί να είναι βαρύνουσας σημασίας για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και τη χάραξη της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας. Όπως σχολιάζει η Welt, «η Συνθήκη της Λωζάννης αποτελεί ένα μέσο για τον πρόεδρο Ερντογάν, ώστε αυτός να αναστατώνει ξανά και ξανά τη διεθνή κοινότητα με προκλητικές θέσεις».
Η εφημερίδα του Βερολίνου επισημαίνει ότι «τα τελευταία χρόνια, ο πρόεδρος της Τουρκίας έχει επανειλημμένα απειλήσει να αναθεωρήσει το καθεστώς των νησιών του Αιγαίου στα ανοικτά των τουρκικών ακτών, εάν χρειαστεί και με στρατιωτικά μέσα. Η Λέσβος, η Χίος, η Σάμος και η Ικαρία, καθώς και τα Δωδεκάνησα με τη Ρόδο και την Κω είχαν παραχωρηθεί στην Ελλάδα βάσει της Συνθήκης, υπό τον όρο να μη στρατιωτικοποιηθούν. Όταν όμως, κατά τη διάρκεια της κυπριακής σύγκρουσης το 1974, τουρκικά στρατεύματα αποβιβάστηκαν στο μεγάλο νησί και εγκαθίδρυσαν τη – διεθνώς μη αναγνωρισμένη – Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου, η Αθήνα μετέφερε στρατεύματα στο Ανατολικό Αιγαίο, βρισκόμενη σε αυτοάμυνα απέναντι στις συγκεντρώσεις τουρκικών στρατευμάτων, όπως αναφέρει στην αιτιολόγησή της.
Οι Τούρκοι εθνικιστές θεωρούν ότι αυτό αποτελεί παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάννης και όταν ο Ερντογάν εξυπηρετεί τα επιχειρήματά τους, προβάλλει εαυτόν ως ισχυρό ηγέτη στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής. Έτσι καταφέρνει να αποσπάσει κάπως την προσοχή από την καταστροφική οικονομική του πολιτική στο εσωτερικό…», καταλήγει το γερμανικό μέσο.
