Qasem Soleimani – Τεχεράνη 1979 -Βαγδάτη 2019

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

της Ευμορφίας Δημητρακοπούλου

Σκιώδης ηγέτης, όπως κάθε άνθρωπος των ειδικών αποστολών ο Σουλεϊμανί γεννημένος το 1957 σε ένα ορεινό χωριό, το Qanat-e Malek, είχε στοιχειώδη πενταετή μόρφωση. Η οικογένεια του, φτωχοί αγρότες που απέκτησαν γη με την αγροτική μεταρρύθμιση του Σάχη, ανήκαν στην φυλή Suleiman που μετανάστευσε από το Fars στο Kerman τον 11ο αιώνα. Στις 17 Σεπτεμβρίου 1979 εντάχθηκε στην Ισλαμική επανάσταση. Έπειτα από μια βασική εκπαίδευση 45 ημερών στάλθηκε στην επαρχία Mahabad στο δυτικό Ιράν, να καταπνίξει την κουρδική εξέγερση, αφήνοντας πίσω του 10.000 νεκρούς και εκατοντάδες εκτελέσεις πολιτικών κρατουμένων. Αυτό απετέλεσε κριτήριο της στρατιωτικής του ανέλιξης, σε διοικητή της μονάδος αλ-Κουντς (η IRGC-Qods Force χαρακτηρίζεται ως παγκόσμιος τρομοκράτης από το 2007), των φρουρών της επανάστασης, που είχε στόχο την εξαγωγή της Ισλαμικής Επανάστασης πέραν των ιρανικών συνόρων. Το 1999 απείλησε με πραξικόπημα τον πρόεδρο Μοχαμέντ Χαταμί εάν δεν συνέτριβε τους φοιτητές, που εξεγέρθηκαν κατά του ισλαμικού καθεστώτος. Μετά την τρομοκρατική επίθεση στο αμερικανικό πλοίο USS Cole, το 2000, «Ιρανοί αξιωματούχοι, πιθανότατα η Ομάδα αλ-Κουντς του Σουλεϊμανί, προσέγγισαν την Αλ-Κάιντα για την προώθηση στενότερων δεσμών με την τρομοκρατική ομάδα», αναφέρει η Έκθεση της Επιτροπής για την 11η Σεπτεμβρίου. Όπως επεσήμαινε: «το Ιράν διευκόλυνε την διέλευση μελών της Αλ Κάιντα από και προς το Αφγανιστάν πριν από την 11/9 και μερικοί από αυτούς ήταν μελλοντικοί αεροπειρατές της 11ης Σεπτεμβρίου».

Την άνοιξη του 2008 ο Σουλεϊμανί υπενθύμισε το εύρος της ισχύος του στον Αμερικανό στρατηγό David Petraeus, διοικητή των δυνάμεων στο Ιράκ: «Πρέπει να ξέρετε ότι καθορίζω την πολιτική του Ιράν έναντι του Ιράκ, του Λιβάνου, της Γάζας και του Αφγανιστάν». Ήταν γνωστό στους πολιτικούς και στρατιωτικούς κύκλους όλων των εμπλεκόμενων χωρών ότι η δράση του στρατηγού στην Μέση Ανατολή προκαλούσε αστάθεια. Σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων Tasnim τον Ιούλιο του 2018 ο Σουλεϊμανί διεμήνυσε στους αμερικανούς: «Είμαστε κοντά σας, όπου δεν μπορείτε καν να φανταστείτε … Ελάτε. Είμαστε έτοιμοι … Αν  ξεκινήσετε τον πόλεμο, θα τελειώσουμε τον πόλεμο. Ξέρετε ότι αυτός ο πόλεμος θα καταστρέψει όλα όσα έχετε». Στον συριακό εμφύλιο ήταν η καθοριστική συνιστώσα στο θέατρο των επιχειρήσεων και αναμφίβολα του αναγνωρίζεται η συμβολή στην ήττα του ISIS/ISIL. Τον Οκτώβριο του 2017, ανακοινώνοντας ήττα του ISIS στο Ιράκ, ο Σουλεϊμανί χαρακτήρισε την ισλαμική οργάνωση «Αμερικανο-Σιωνιστική» και απέδωσε τον “σχεδιασμό και την εφαρμογή των επιχειρήσεων τους” σε “ηγέτες και οργανώσεις που συνδέονται με τις ΗΠΑ”.

Αφ΄ ενός, η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν και οι δορυφόροι της στο Ιράκ και στην Συρία, με τις ενέργειές τους κατά των Σουνιτών, συνέβαλαν καθοριστικά στην εγκαθίδρυση και ενδυνάμωση του ISIL. Αφ’ ετέρου, οι εγκέφαλοι που δημιούργησαν το ισλαμικό κράτος, ανεξάρτητα από τους λόγους που θα μπορούσαν να επικαλεστούν, κατασκεύασαν μια χίμαιρα, αδιαφορώντας για τις συνέπειες που θα έχει η ισλαμική τρομοκρατία και ακόμη δεν έχουν παραιτηθεί από τον αρχικό τους σχεδιασμό. Τα ίδια έγιναν με την δημιουργία της Χαμάς, των αδελφών μουσουλμάνων, των Ταλιμπάν, κ.ο.κ.. Βολικοί μεν, ανεξέλεγκτοι δε.

Αιφνιδίως την 1η Οκτωβρίου 2019, ξέσπασε η λεγόμενη ιρακινή ιντιφάντα. Το χρονοδιάγραμμα των διαδηλώσεων ορίστηκε από ακτιβιστές της “κοινωνίας των πολιτών” στα ” μέσα κοινωνικής δικτύωσης”. Οι εξεγερθέντες στράφηκαν κατά της ιρανικής επιρροής  στην χώρα. Σε ένδειξη αλληλεγγύης οι χριστιανοί του Ιράκ ανακοίνωσαν ότι δεν θα γιορτάσουν τα Χριστούγεννα. Στο “κυβερνώμενο” από το Ιράν, Ιράκ αυτό δεν ήταν ανεκτό. Ελεύθεροι σκοπευτές και παραστρατιωτικοί της σιιτικής ομάδος Al-Haq, επιτέθηκαν και σκότωσαν διαδηλωτές, ενώ κατέστρεψαν το κτήριο της τηλεόρασης. Το σημαντικό είναι ότι οι πλέον δυσαρεστημένοι ιρακινοί φέρονται οι Σιίτες. Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση το 2014, το 86% των Σιιτών του Ιράκ είχε θετική άποψη για το Ιράν, ενώ το 2019 το ποσοστό έπεσε στο 41%. Αυτό δείχνει ότι η Τεχεράνη χάνει τα ερείσματα της στο Ιράκ.

Κατ’ απαίτηση των διαδηλωτών στις 29 Νοεμβρίου, παραιτήθηκε ο Σιίτης πρωθυπουργός Adil AbdulMahdi, που είχε ασπαστεί τις ιδέες της ισλαμικής επανάστασης του Χομεινί.

Το γεγονός αναστάτωσε τον Ιρανό πρόεδρο Χασάν Ρουχανί. Η Τεχεράνη κινητοποιήθηκε μετά την παραίτηση Mahdi και τον βομβαρδισμό των αμερικανών εναντίων της σιιτικής οργάνωσης “Ταξιαρχίες της Χεζμπολάχ”. Επικεφαλής της οργάνωσης ήταν ο Ιρανο-ιρακινός Jamal Jaafar Mohammad (γνωστός ως Abu Mahdi al-Muhandis), διοικητής των παραστρατιωτικών ομάδων της Hashd al-Shaabi, δεξί χέρι του Σουλεϊμανί. Ξαφνικά οι διαδηλώσεις από αντι-ιρανικές μεταστράφηκαν σε αντι-αμερικανικές. Ενώ αρχικά τα συνθήματα αφορούσαν την διαφθορά των φιλο-ιρανών πολιτικών και τον σεχταρισμό που προωθούσαν οι σιίτες, άλλαξαν. Οι διαδηλωτές στράφηκαν ενάντια στην διαφθορά που προέκυψε μετά το 2003, έπειτα από την αμερικανική εισβολή. Χρειάστηκαν δεκαέξι χρόνια να “σκεφτούν” ότι έφταιγαν οι αμερικανοί… Τέλη Δεκεμβρίου το Ιράν διεκδίκησε αυξημένο ρόλο στην πολιτική ζωή του Ιράκ. Το υποστηριζόμενο από την Τεχεράνη μπλοκ al-Binaa απαίτησε από τον πρόεδρο του Ιράκ Barham Salih να ορίσει πρωθυπουργό τον κυβερνήτη της Basra, Asaad al-Edani. Επικεφαλής του Bina είναι ο Hadi al-Amiri ο αρχηγός της παραστρατιωτικής πτέρυγας του Σιιτικού Ισλαμικού Κόμματος, ο οποίος αν και πολιτογραφημένος ιρακινός πολέμησε στο πλευρό του Ιράν κατά τον Ιρανο-Ιρακινό πόλεμο. Ο Κούρδος πρόεδρος Salih αρνήθηκε τον διορισμό, επικαλούμενος την αντίδραση της πλειοψηφίας των πολιτών και ο Mahdi παρέμεινε στην θέση του. Στην πραγματικότητα ο Hadi al-Amiri, ήταν από τους βασικούς διεκδικητές του πρωθυπουργικού θώκου το 2018 και μετεκλογικά συνασπίστηκε με τον σιίτη κληρικό Moqtada al-Sadr.  Ο Sadr που δηλώνει κομμουνιστής είχε αρκετές συναντήσεις με τον Σουλεϊμανί και τον γαμπρό του θρησκευτικού ηγέτη του Ιράν Αλί Χαμενεί, οι οποίοι σφυρηλάτησαν τον πολιτικό συνασπισμό με τον Amiri, διασφαλίζοντας ένα ισχυρό σύμμαχο για την Τεχεράνη.

Την 31η Δεκεμβρίου οι ομάδες των σιιτικών φιλο-ιρανικών ομάδων πυρπόλησαν την πρεσβεία των ΗΠΑ στην Βαγδάτη και με πολιορκητικούς κριούς επιχείρησαν να την καταλάβουν. Ο ρόλος του al-Amiri αποκαλύφθηκε όταν δημοσιεύτηκαν φωτογραφίες του έξω από την πολιορκούμενη πρεσβεία. Το Ιράν γνωρίζει το παιχνίδι των ασύμμετρων πολεμικών επιχειρήσεων. Καθώς, ο Τράμπ αρνιόταν να αντιδράσει στρατιωτικά, οι επιθέσεις του Ιράν έγιναν πιο θρασείς.

Ο Σουλεϊμανί προσγειώθηκε υπό άκρα μυστικότητα στην Βαγδάτη στις 3  Ιανουαρίου, και όχι ως διπλωματική αποστολή, όπως ισχυρίζονται οι Ιρανοί για να προσδώσουν διαστάσεις εγκληματικής ενέργειας στον θάνατό του. Ο Σιίτης πρωθυπουργός Abdul-Mahdi, έσπευσε να δηλώσει ότι επρόκειτο να συναντηθεί την Κυριακή το πρωί με τον Σουλεϊμανί και ότι ήταν ο κομιστής επιστολής από το Ιράν για μεσολάβηση με τους  Σαουδάραβες, έπειτα από το κτύπημα στις εγκαταστάσεις της Aramco στις 14 Σεπτεμβρίου. Εάν ισχύει η ιστορία της Ιρανο-Σαουδαραβικής επαφής, τότε αυτή προέκυψε από την αδιαφορία που επέδειξε ο Τράμπ να απαντήσει δυναμικά στους Ιρανούς μετά το χτύπημα των δορυφόρων της Τεχεράνης, των ανταρτών Χούθις της Υεμένης, στις πετρελαιοπηγές. Δεν αποκλείεται ο αμερικανός πρόεδρος να είχε ενημερωθεί για την “επικοινωνία” Ιρανών –  Σαουδαράβων και δια του Σουλεϊμανί να έστειλε διπλό μήνυμα σε Τεχεράνη και Ριάντ.

Το όχημα που μετέφερε τον Σουλεϊμανί από το αεροδρόμιο και ένα ακόμη στο οποίο επέβαινε ο Abu Mahdi al-Muhandis, σύνδεσμος με τους φρουρούς  της  επανάστασης στο Ιράν, κτυπήθηκαν από αμερικανικό drone. Ο al- Muhandis ιρακινός μεν, αλλά αφοσιωμένος στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν, ήταν μέλος του Ανώτατου Ισλαμικού Συμβουλίου. Νεκροί φέρονται επίσης άλλοι οκτώ υψηλόβαθμοι Ιρακινοί συνεργάτες των Ιρανών, ενώ δεν επιβεβαιώθηκε ο θάνατος του Ιρανού Naim Qassem, δεύτερου στην ηγεσία της Χεζμπολάχ. Σύμφωνα με το State Department ο Σουλεϊμανί και ο al-Muhandis ήταν υπεύθυνοι για το κτύπημα της 27ης Δεκεμβρίου στο Κιρκούκ που προκάλεσε τον θάνατο ενός αμερικανού και τον τραυματισμό αρκετών ιρακινών και αμερικανών.

Ο Σουλεϊμανί τυχαία ταξίδευσε μέσω Λιβάνου, όπου επίσης στις 17 Οκτωβρίου ξέσπασε η ιντιφάντα των φόρων (Tax Intifada) με αφορμή την επιβολή φορολογίας στα καύσιμα και άλλα αγαθά. Οι διαμαρτυρίες στράφηκαν εναντίον της Χεζμπολάχ, του σιιτικού  κόμματος Amal Movement, με τα οποία η Τεχεράνη, ελέγχει τις εξελίξεις στον Λίβανο και του Free Patriotic Movement. Μοτοσικλετιστές με σημαίες της Χεζμπολάχ και του Κινήματος Αμάλ στράφηκαν κατά των διαδηλωτών στην Βηρυτό, αλλά αναχαιτίστηκαν από τον Λιβανέζικο Στρατό. Η απειθαρχία των Λιβανέζων αναστάτωσε το Ιράν. Τότε ανέλαβαν δουλειά τα γνωστά μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Απέτρεπαν τον κόσμο από το να διαδηλώσει και σε μεγάλο βαθμό το πέτυχαν.  Όπως συμβαίνει πάντα, η αόρατη χείρα των social media άλλοτε βγάζει τον κόσμο στους δρόμους, άλλοτε τον στέλνει για ύπνο. Ανάλογα με τις ανάγκες. Απλώς αυτοί που κινούν τα νήματα είναι αόρατοι και για αυτόν τον λόγο πιο επικίνδυνοι. Ωστόσο, στον Λίβανο υπήρχαν και τα αντίθετα μηνύματα, που κρατούσαν πολλούς σε εγρήγορση. Έτσι, συμπλοκές ξέσπασαν μεταξύ διαδηλωτών και υποστηρικτών της Χεζμπολάχ. Ο ηγέτης της Χασάν Νασράλα κάλεσε τους διαδηλωτές να φύγουν από τους δρόμους και όταν τον αγνόησαν τους χαρακτήρισε υποκινούμενους από το Ισραήλ και τις ΗΠΑ. Παρά την στήριξη που είχε από την Χεζμοπλάχ ο πρωθυπουργός Χαρίρι παραιτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου, αλλά οι διαμαρτυρίες συνεχίστηκαν. Στις 24 Νοεμβρίου η Χεζμπολάχ προσπάθησε να στρέψει το ενδιαφέρον των διαδηλωτών σε άλλο στόχο. Οργάνωσε μια αντισυγκέντρωση-διαμαρτυρία έξω από την αμερικανική πρεσβεία και μια περιβαλλοντική διαδήλωση. Αν και η χώρα δεν είχε πρωθυπουργό, κάποιοι έδιναν εντολές για επιθέσεις στους διαδηλωτές με χημικά, πλαστικές σφαίρες και κανόνια νερού. 19 Δεκεμβρίου, με την στήριξη της Χεζμπολάχ ορκίστηκε πρωθυπουργός ο πρώην υπουργός παιδείας Hassan Diab, προκαλώντας νέες διαμαρτυρίες. Ανήμερα των Χριστουγέννων ο Μαρωνίτης Πατριάρχης προειδοποίησε για μακροχρόνια κρίση, λιμό και κάλεσε τον κόσμο να αποθηκεύσει προμήθειες.

Απρόβλεπτη παράμετρος στο Ιράκ παραμένει ο σιίτης al-Sadr, με τις περισσότερες έδρες στην βουλή, που προέκυψε από τις εκλογές του 2018. Είναι αυτός που πρότεινε το ψήφισμα για να φύγουν τα αμερικανικά στρατεύματα από το Ιράκ και ο Σιίτης πρωθυπουργός Mahdi κάλεσε την βουλή να το υπερψηφίσει.

Το Σάββατο 4 Ιανουαρίου η Χεζμπολάχ του Χασάν Νασράλα μέσω Tweet υπαγόρευσε στον πρόεδρο του Ιρακινού κοινοβουλίου Mohammed al-Halbousi, να λάβει την σωστή απόφαση για να διώξει τους σταυροφόρους εισβολείς. Το κοινοβούλιο, απόντων των Κούρδων και των περισσοτέρων σουνιτών, με την σιιτική μειοψηφία ψηφισε την αποχώρηση των ξένων δυνάμεων, αν και η απόφαση δεν είναι δεσμευτική. Έτσι, το Ιράν μέσω ιρακινών βουλευτών προσπάθησε να καταστήσει παράνομη την παρουσία των αμερικανικών κυρίως στρατευμάτων. Το θρήσκευμα και δη το δόγμα καθορίζει μια χώρα. Σουνίτες εναντίον Σιϊτών – καθώς οι εθνικές ταυτότητες, εάν υπήρχαν, κατέρρευσαν. Τα παιχνίδια εξουσίας είναι ισχυρότερα από την βούληση των πληθυσμών. Πόσο βέβαιοι είναι οι ιρακινοί, ότι χωρίς τους αμερικανούς θα καταφέρουν να πατάξουν τους θύλακες του ISIS, που υπάρχουν στην χώρα και ανασυντάσσονται; Θεωρούν ότι αν η Τεχεράνη επιβάλει έναν πρωθυπουργό δικής της επιλογής, αυτός θα προσκαλέσει άλλες δυνάμεις ικανές να χτυπήσουν τους ισλαμιστές; Κάτι ανάλογο συνέβη με την κυβέρνηση Άσαντ που ζήτησε την συνδρομή της Μόσχας εναντίον των ισλαμιστών και των λοιπών επαναστατών.

Είναι κοινό μυστικό ότι η Ομάδα Κουντς (Quds) έχει διεισδύει σε κάθε τομέα της ιρακινής ζωής. Πολιτικό, οικονομικό, θρησκευτικό και στρατιωτικό, καθώς ακόμη και η Πράσινη Ζώνη της Βαγδάτης ελέγχονταν από τον Σουλεϊμανί. Ο ιρανός στρατηγός με τις επισκέψεις σε Λίβανο και Ιράκ σκόπευε να σβήσει τις φωτιές που άναψαν οι διαδηλώσεις κατά του θεοκρατικού ιρανικού καθεστώτος και να τις στρέψει εναντίον των αμερικανών. Η επίθεση στην αμερικανική πρεσβεία αποτελούσε την αρχή.

Ήταν βέβαιο ότι έπειτα από σειρά άμεσων και έμμεσων επιθετικών ενεργειών των Ιρανών εναντίον αμερικανικών ή άλλων στόχων, η Ουάσιγκτον θα αντιδρούσε. Είναι δυνατόν να μην το περίμενε η Τεχεράνη; Είναι επίσης βέβαιο ότι έπειτα από το ανταποδοτικό χτύπημα των Ιρανών εναντίον των αμερικανών στο Ιράκ το βράδυ της Τρίτης ο πρόεδρος Τράμπ είναι υποχρεωμένος να απαντήσει. Εάν το αποφύγει θα κατηγορηθεί ως ρίψασπις. Εάν εμπλακεί σε μια μακρόχρονη σύγκρουση φθοράς, θα κατηγορηθεί ότι ενεργώντας αυτοβούλως εναντίον του Σουλεϊμανί έσυρε την χώρα σε αδιέξοδο. Ακόμη και αν η Τεχεράνη εξαπέλυσε πυραύλους για την τιμή των όπλων και προς λαϊκή κατανάλωση ο αμερικανός πρόεδρος δεν μπορεί να παριστάνει τον αδιάφορο. Πρέπει να απαντήσει, και δυναμικά. Να μην επιτρέψει ούτε σκέψη αμφισβήτησης των ΗΠΑ στο μέλλον. Αυτό είναι το σκεπτικό όσων πυροδότησαν την ένταση και σχεδίασαν τα κτυπήματα.

Η Τεχεράνη βασίζεται σε αυτό το σκεπτικό ή θα κρατήσει πιο ρεαλιστική στάση; Δεν διδάχθηκε από την εμπειρία με την Βόρειο Κορέα, ότι ο Τράμπ προτιμά την απειλή της χρήσης βίας από την άσκησή της;

Ο “αδόκητος;” θάνατος του Σουλεϊμανί ήταν μάνα εξ ουρανού για την ιρανική ηγεσία, αν και για διάφορους λόγους αποσιωπάται αυτή η παράμετρος. Πρώτον, ο Σουλεϊμανί ήταν αντίθετος με την συμφωνία για τα πυρηνικά του 2015, την οποία στήριξαν ο Ρουχανί και ο Χαμενεί, και από την οποία αποσύρθηκαν οι ΗΠΑ, κατόπιν ισχυρών πιέσεων του Ισραηλινού πρωθυπουργού Νετανιάχου, όπως δήλωσε ο ίδιος. Πιθανώς όταν καταλαγιάσει ο εθνικιστικός πυρετός από τον θάνατό του, επικρατήσουν οι ψυχραιμότεροι στο Ιράν. Δεύτερον, Ότι δεν πέτυχαν οι σφαίρες των φρουρών της επανάστασης κατά των διαδηλωτών και οι επιθέσεις κατά των αμερικανών, το κατάφερε ο  Σουλεϊμανί νεκρός. Σαφώς ήταν πολύ καλός στην δουλειά του και πολλοί τον έκλαψαν, αλλά «τα νεκροταφεία είναι γεμάτα από  αναντικατάστατους», όπως έλεγε ο Τσώρτσιλ. Στα μέσα Νοεμβρίου το Ιράν έζησε ημέρες βίαιων συγκρούσεων με δεκάδες νεκρούς. Ήταν οι μαζικότερες διαδηλώσεις των 40 ετών ύπαρξης του καθεστώτος, έπειτα από αυξήσεις 200% στις τιμές των  καυσίμων, που επέβαλε η κυβέρνηση. Τα θεμέλια της ισλαμικής επανάστασης έτριζαν. Η υπερ-φορολόγηση που αποφάσισαν οι Ρουχανί και Χαμενεί, μπορεί να ερμηνευθεί ως αντανάκλαση της αλαζονείας και της ικανότητας τους να επιβάλουν την βούλησή τους, με απίστευτη προπαγάνδα και με μια φαινομενικά επιτυχημένη καταστολή των διαδηλώσεων, που προκάλεσε τον θάνατο τουλάχιστον 180 πολιτών μέσα σε τέσσερις ημέρες. Εάν προστεθούν και οι εξεγέρσεις σε Λίβανο και Ιράκ, γίνεται αντιληπτό ότι η αμφισβήτηση του ιρανικού συστήματος γενικεύθηκε. Έτσι, ο θάνατος του Σουλεϊμανί ένωσε άπαντες υπό την σημαία της επανάστασης με πύρινους λόγους εναντίον του “διαβολικού εχθρού”. Ξεχάστηκαν οι διαδηλώσεις, οι παραστρατιωτικές ομάδες και οι νεκροί. Η χώρα συσπειρώθηκε γύρω από τον πρόεδρο και τον θρησκευτικό ηγέτη. Για τους Μουλάδες στο Ιράν ο νεκρός-ήρωας πλέον, είναι το νέο καύσιμο στην μηχανή της προπαγάνδας. Ήδη η Τεχεράνη ανακήρυξε την 3η Ιανουαρίου- ημέρα θανάτου του, «Παγκόσμια Ημέρα Αντίστασης» και μετονόμασε το γήπεδο της ομάδος Machine Sazi στο Tabriz, σε στάδιο Shahid Qasem Soleimani.

Σε κάθε περίπτωση κάποιοι επιδιώκουν μια σύγκρουση, την οποία ο Τράμπ προσωπικά προσπάθησε να αποφύγει. Τι περιθώρια ελιγμών έχει ο αμερικανός πρόεδρος;

Τέσσερις δυνάμεις διεκδικούν ρόλο στην περιοχή. Η Σαουδική Αραβία, το Ιράν εναντίον του Ισραήλ και τούμπαλιν, η Τουρκία εναντίον όλων και στο βάθος η Ρωσία, που αποτελεί τον συνδετικό κρίκο μεταξύ Τεχεράνης- Αγκύρας. Είναι δεδομένο ότι το Ιράν δεν θα γίνει για τους Αμερικανούς ότι έγινε το Αφγανιστάν για τους Ρώσους.

Λίγες ώρες προτού ιρανικοί πύραυλοι κτυπήσουν βάσεις στην Βαγδάτη και στο Ερμπίλ (ένα μήνυμα προς τους Κούρδους;), όπου εδρεύουν αμερικανοί, ο πρόεδρος Πούτιν συναντήθηκε στην Δαμασκό με τον Άσαντ, τον μόνο που διεσώθη από την περιπέτεια της αραβικής άνοιξης και την Τετάρτη 8 Ιανουαρίου ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη για να εγκαινιάσει με τον Ερντογάν τον αγωγό Turkstream. Την επομένη ημέρα ο υπουργός εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου προσγειωνόταν στην Βαγδάτη για να προσφέρει τις υπηρεσίες της Τουρκίας σε μια ειρηνική διευθέτηση. Οι αγωγοί ενέργειας και οι κρίσεις στις χώρες πέριξ της Μεσογείου και του Κόλπου ανάγκασαν την Μέρκελ να ταξιδέψει το Σάββατο στην Ρωσία να συζητήσει με τον Πούτιν, όχι για την παγκόσμια ειρήνη, αλλά για  την διασφάλιση των κοινών τους συμφερόντων, υπενθυμίζοντας την σημασία των Γερμανο-Ρωσικών Συμφώνων, που σιωπηρά, αλλά σταθερά πυροδοτούν παγκόσμιες κρίσεις.

Όμως…, το σκηνικό στην Βαγδάτη τις τελευταίες ημέρες  θύμιζε την Τεχεράνη της 4ης Νοεμβρίου 1979. Τότε διαδηλωτές επιτέθηκαν στην αμερικανική πρεσβεία και συνέλαβαν το προσωπικό της. Στις 25 Δεκεμβρίου οι σοβιετικοί εισέβαλαν στο Αφγανιστάν. Η εκλογική ήττα του Τζίμι Κάρτερ στις 4 Νοεμβρίου 1980 ήταν νομοτελειακή. Συμπτωματικά, έπειτα από 444 ημέρες οι 52 όμηροι απελευθερώθηκαν την ημέρα της ορκωμοσίας του Ρέιγκαν, 20-1-1981. Υποστηρίζεται ότι την ήττα προκάλεσε το ενεργειακό σόκ με την “διακοπή” του ιρανικού πετρελαίου και οι ουρές στα βενζινάδικα των ΗΠΑ. Επίσης, συμπτωματικά όπως τότε, ο ΟΠΕΚ και η Σαουδική Αραβία τον Δεκέμβριο ανακοίνωσαν μείωση της ημερήσιας παραγωγής πετρελαίου.

Επανάληψη του ανωτέρω σεναρίου στην Βαγδάτη θα ήταν καταλυτική εν όψει των προεδρικών εκλογών της 3ης Νοεμβρίου 2020. Κάτι σαν “October Surprise”. Ποιόν εξυπηρετεί ένα σκηνικό χάους, που θα οδηγήσει σε ήττα τον Τράμπ; Με αυτά  τα δεδομένα ποιους θα ενημέρωνε ο πρόεδρος για το κτύπημα κατά του Σουλεϊμανί; Την Νάνσυ Πελόσι, την Βουλή, το ΝΑΤΟ ή τους Ευρωπαίους. Ποιος εγγυάται εχεμύθεια; Επιπλέον, προς ενημέρωση εκείνων που θέτουν ερωτήσεις σκοπιμότητος ή άγνοιας, περί νομιμότητας της ενέργειας Τράμπ: το Σάββατο 4 Ιανουαρίου, ο Λευκός Οίκος έστειλε στο Κογκρέσο επίσημη ανακοίνωση για το χτύπημα της Παρασκευής. Η κοινοποίηση απεστάλη βάσει του νόμου War Powers Act του 1973, που ορίζει ότι η διοίκηση ενημερώνει επισήμως το Κογκρέσο εντός 48 ωρών από την ανάληψη στρατιωτικής δράσεως. Επομένως ο Τράμπ ενήργησε σύμφωνα με τον νόμο. Τα άλλα είναι προς εκλογική κατανάλωση.

Πολλοί προσβλέπουν στην ήττα του Τράμπ. Οι εχθροί του προσδοκούν ότι θα είναι ο τρίτος πρόεδρος, μετά τον Χούβερ το 1932 και τον Κάρτερ που δεν θα επανεκλεγεί. Επίσης, κάποιες δυνάμεις προφανώς επιδιώκουν την υποβάθμιση των ΗΠΑ σε κράτος β΄ κατηγορίας. Όμως ορισμένοι αμερικανοί, θα το επιτύχουν χωρίς εξωτερική παρέμβαση.

Ευμορφία Δημητρακοπούλου

 

spot_img

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα