του M.K. Bhadrakumar
Η ένταξη των Αράβων στους BRICS απελευθερώνει την αγορά πετρελαίου από τον έλεγχο των Αμερικανών – δηλ. του δολαρίου- και υπηρετεί το σχέδιο Πούτιν να εκτοπίσει τις ΗΠΑ από την παγκόσμια ηγεμονία.
Η έκβαση των συγκρούσεων υπό την ηγεσία των ΗΠΑ στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή θα έχει βαθύ αντίκτυπο στην ανάπτυξη της παγκόσμιας τάξης. Η Ουάσιγκτον έχει ήδη χάσει την πρώτη και οι κύριοι αντίπαλοί της έχουν κάθε συμφέρον να διασφαλίσουν ότι θα χάσει και τη δεύτερη.
Οι γεωπολιτικοί αναλυτές συμφωνούν ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία και η κρίση στη Μέση Ανατολή θα υπαγορεύσουν την τροχιά της παγκόσμιας πολιτικής το 2024. Αλλά μια αναγωγική θέση αναδύεται ταυτόχρονα, κατά την οποία και οι δύο συγκρούσεις συνεπάγονται ότι το κέντρο της παγκόσμιας πολιτικής βρίσκεται στην Ευρασία.
Η πραγματικότητα είναι πιο σύνθετη. Κάθε μία από αυτές τις δύο συγκρούσεις έχει δικό της σκοπό και δυναμική, ενώ είναι συνυφασμένες μεταξύ τους.
Η βαθιά εμπλοκή της Ουάσιγκτον στην τρέχουσα φάση της κρίσης στη Μέση Ανατολή μπορεί να μετατραπεί σε τέλμα, επειδή συνδέεται επίσης με την εσωτερική πολιτική με τρόπο που ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν ήταν ποτέ. Αλλά το αποτέλεσμα του πολέμου στην Ουκρανία είναι ήδη γνωστό εκ των προτέρων, και οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους έχουν καταλάβει ότι η Ρωσία δεν μπορεί να νικηθεί στρατιωτικά·
το τέλος του παιχνιδιού συνοψίζεται σε μια συμφωνία για τον τερματισμό της σύγκρουσης με τους όρους της Ρωσίας.
Σίγουρα, η έκβαση του πολέμου στην Ουκρανία και η έκβαση της ισραηλινο-παλαιστινιακής σύγκρουσης, η οποία είναι η πηγή της κρίσης στη Μέση Ανατολή, θα έχουν βαθύ αντίκτυπο στη νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων, και οι δύο διαδικασίες αλληλοενισχύονται.
Νόμισμα των BRICS: το αντιδολάριο
Η Ρωσία το γνωρίζει πλήρως αυτό. Το εκπληκτικό «κλείσιμο της χρονιάς» του Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν ενόψει της Πρωτοχρονιάς μιλάει από μόνη του: μονοήμερες επισκέψεις στο Άμπου Ντάμπι και το Ριάντ (υπό τα μάτια του έντρομου προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν), ακολουθούμενες από συνεντεύξεις με τον Ιρανό πρόεδρο και κλείνοντας με τηλεφωνική επικοινωνία με τον Αιγύπτιο πρόεδρο.
Σε διάστημα περίπου 48 ωρών, ο Πούτιν μίλησε με τους συναδέλφους του στα Εμιράτα, Σαουδική Αραβία, Ιράν και Αίγυπτο, οι οποίες εισήλθαν επίσημα στους κόλπους των BRICS την 1η Ιανουαρίου.
Η εξέλιξη της παρέμβασης των ΗΠΑ στην κρίση της Μέσης Ανατολής μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο από γεωπολιτική προοπτική λαμβάνοντας υπόψη την βαθειά εχθρότητα του Μπάιντεν προς τη Ρωσία. Οι BRICS βρίσκονται στο στόχαστρο της Ουάσιγκτον. Οι ΗΠΑ κατανοούν πλήρως ότι η μαζική παρουσία αραβικών και χωρών της Μέσης Ανατολής στους BRICS – τέσσερα από τα δέκα κράτη μέλη – βρίσκεται στο επίκεντρο του μεγάλου σχεδίου του Πούτιν να αναδιαρθρώσει την παγκόσμια τάξη και να θάψει την εξαιρεσιμότητα και την ηγεμονία των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η Σαουδική Αραβία, τα Η.Α. Εμιράτα και το Ιράν είναι μεγάλες πετρελαιοπαραγωγικές χώρες. Η Ρωσία ήταν ξεκάθαρη ότι κατά τη διάρκεια της προεδρίας της των BRICS το 2024, θα πιέσει για τη δημιουργία ενός νομίσματος – αμφισβήτησης του πετροδολαρίου. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το νόμισμα των BRICS θα είναι το επίκεντρο της συνόδου κορυφής του ομίλου που θα φιλοξενήσει ο Πούτιν στο Καζάν της Ρωσίας τον Οκτώβριο.
Σε ειδική ομιλία την 1η Ιανουαρίου, σηματοδοτώντας την έναρξη της ρωσικής προεδρίας των BRICS, ο Πούτιν εξέφρασε τη δέσμευσή του για « ενίσχυση του ρόλου των BRICS στο διεθνές νομισματικό σύστημα, επεκτείνοντας τόσο τη διατραπεζική συνεργασία όσο και τη χρήση των εθνικών νομισμάτων στις αμοιβαίες συναλλαγές ».
Εάν χρησιμοποιηθεί ένα νόμισμα των BRICS αντί του δολαρίου, θα μπορούσε να υπάρξει σημαντικός αντίκτυπος σε αρκετούς χρηματοπιστωτικούς τομείς της οικονομίας των ΗΠΑ, όπως οι αγορές ενέργειας και πρώτων υλών, το διεθνές εμπόριο και οι επενδύσεις, οι αγορές κεφαλαίων, η τεχνολογία και η χρηματοοικονομική τεχνολογία, τα καταναλωτικά αγαθά και το λιανικό εμπόριο, τα ταξίδια και ο τουρισμός, κ.ο.κ.
Ο τραπεζικός τομέας θα μπορούσε να είναι ο πρώτος που θα επηρεαστεί, ο οποίος θα μπορούσε τελικά να αναστατώσει τις αγορές. Και αν η Ουάσιγκτον αποτύχει να χρηματοδοτήσει το κολοσσιαίο έλλειμμά της, οι τιμές όλων των εμπορευμάτων θα μπορούσαν να εκτοξευθούν στα ύψη ή ακόμη και να φτάσουν τον υπερπληθωρισμό, προκαλώντας κραχ στην αμερικανική οικονομία.
Εν τω μεταξύ, το ξέσπασμα της ισραηλινο-παλαιστινιακής σύγκρουσης έδωσε στις ΗΠΑ ένα άλλοθι – την «αυτοάμυνα του Ισραήλ» – που τους επιτρέπει να επιστρέψουν στο προσκήνιο της πολιτικής της Μέσης Ανατολής. Η Ουάσιγκτον έχει πολλαπλές ανησυχίες, αλλά στο επίκεντρο αυτών βρίσκεται ο διττός στόχος της αναβίωσης των Συμφωνιών του Αβραάμ (που στηρίζονται στην προσέγγιση Ισραήλ-Σαουδικής Αραβίας) και ταυτόχρονα υπονομεύει την προσέγγιση Ιράν-Σαουδικής Αραβίας μέσω του Πεκίνου.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν βασιζόταν στο γεγονός ότι μια συμφωνία Ισραήλ-Σαουδικής Αραβίας θα έδινε νομιμότητα στο Τελ Αβίβ και θα διακήρυττε στον ισλαμικό κόσμο ότι δεν υπάρχει θρησκευτική δικαιολογία για εχθρότητα προς το Ισραήλ.
Ωστόσο, η Ουάσιγκτον πιστεύει ότι μετά τις 7 Οκτωβρίου δεν θα είναι σε θέση να εξασφαλίσει μια συμφωνία Ισραήλ-Σαουδικής Αραβίας κατά τη διάρκεια της θητείας του Μπάιντεν, και το μόνο που έχει επιτευχθεί από το Ριάντ είναι μια πόρτα μισάνοιχτη για μελλοντικές συζητήσεις επί του θέματος. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό είναι ένα σημαντικό πλήγμα για την αμερικανική στρατηγική για την επίλυση του παλαιστινιακού ζητήματος.
Μεσοπρόθεσμα, εάν ο ρωσο-σαουδαραβικός μηχανισμός γνωστός ως OPEC+ απελευθερώσει την παγκόσμια αγορά πετρελαίου από τον αμερικανικό έλεγχο, οι BRICS θα βυθίσουν ένα στιλέτο στην καρδιά της αμερικανικής ηγεμονίας, η οποία βασίζεται στο γεγονός ότι το δολάριο είναι το «παγκόσμιο νόμισμα “.
Η Σαουδική Αραβία υπέγραψε πρόσφατα μια συμφωνία ανταλλαγής νομισμάτων 7 δις δολαρίων με την Κίνα, σε μια προσπάθεια να μετατοπίσει μεγαλύτερο μέρος του εμπορίου της μακριά από το δολάριο. Η Λαϊκή Τράπεζα της Κίνας ανέφερε σε ανακοίνωσή της ότι η συμφωνία ανταλλαγής « θα βοηθήσει στην ενίσχυση της οικονομικής συνεργασίας » και « διευκολύνει το εμπόριο και τις επενδύσεις » μεταξύ των δύο χωρών.
Στο μέλλον, ευαίσθητες συναλλαγές μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και της Κίνας σε στρατηγικούς τομείς, όπως η άμυνα και η πυρηνική τεχνολογία, μεταξύ άλλων, θα πραγματοποιούνται πλέον εκτός των ραντάρ των ΗΠΑ. Από την σκοπιά της Κίνας, εάν το στρατηγικό της εμπόριο είναι επαρκώς απομονωμένο από οποιοδήποτε πρόγραμμα κυρώσεων υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, το Πεκίνο μπορεί να τοποθετηθεί με σιγουριά για να αντιμετωπίσει την αμερικανική δύναμη στον Ινδο-Ειρηνικό.
Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς η στρατηγική της Αμερικής στον Ινδο-Ειρηνικό θα χάσει τη δύναμή της καθώς εξασθενεί η επιρροή της στη Μέση Ανατολή.
ΗΠΑ: Η δύναμη του εβραϊκού λόμπι
To Ισραήλ είναι «βαρίδιο» για τις ΗΠΑ, αλλά η επιρροή του πανίσχυρου εβραϊκού λόμπι είναι καθοριστική για την αμερικανική εξωτερική πολιτική…
Η συμβατική σοφία είναι ότι οι ανησυχίες για την αστάθεια στη Μέση Ανατολή αποσπούν την προσοχή της Ουάσιγκτον από τον Ινδο-Ειρηνικό και την Κίνα. Στην πραγματικότητα, η αποδυνάμωση της επιρροής στη Μέση Ανατολή περιπλέκει την ικανότητα των ΗΠΑ να αντιμετωπίσουν την Κίνα στην περιοχή και στον Ινδο-Ειρηνικό.
Η εξέλιξη είναι προς την κατεύθυνση της αλλαγής των διαπιστευτηρίων των ΗΠΑ ως μεγάλης δύναμης στη Μέση Ανατολή – και αυτή η συνειδητοποίηση έχει εξαπλωθεί σε άλλες περιοχές του κόσμου.
Το 2007, οι διαπρεπείς πολιτικοί επιστήμονες John Mearsheimer του Πανεπιστημίου του Σικάγο και Stephen Walt της Σχολής Διακυβέρνησης John F. Kennedy του Χάρβαρντ έγραψαν με μεγάλη προσοχή στο περίφημο δοκίμιό τους 34.000 λέξεων «Το ισραηλινό λόμπι και η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ» ότι το Ισραήλ είχε γίνει « στρατηγικό μειονέκτημα» για τις ΗΠΑ, αλλά ότι διατηρούσε ισχυρή υποστήριξη χάρη σε ένα πλούσιο, καλά οργανωμένο και μαγευτικό λόμπι που «έλεγχε» το Κογκρέσο και τις αμερικανικές ελίτ.
Οι συγγραφείς προειδοποιούν ότι το Ισραήλ και το λόμπι του φέρουν τεράστια ευθύνη στο να πείσουν την κυβέρνηση Μπους να εισβάλει στο Ιράκ και, ίσως μια μέρα σύντομα, να επιτεθεί στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν.
Είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε ότι την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, οι New York Times υπογράμμισαν, με βάση ειδική έκθεση ανώτερων αξιωματούχων των ΗΠΑ, ότι «κανένα άλλο επεισόδιο [όπως ο πόλεμος της Γάζας] τα τελευταία πενήντα χρόνια δεν έχει δοκιμάσει τους δεσμούς μεταξύ των ΗΠΑ και Ισραήλ με τόσο έντονο και σημαντικό τρόπο».
Σαφώς, ακόμη και όταν αποκαλύπτονται οι βάρβαρες ενέργειες του Ισραήλ στη Γάζα και το αποικιακό του σχέδιο στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, και όταν έρχεται στο φως η εκστρατεία του ισραηλινού κράτους να εξαναγκάσει σε μετανάστευση τον παλαιστινιακό πληθυσμό, δύο από τους στρατηγικούς στόχους των Ηνωμένων Πολιτειών στην περιοχή ξετυλίγονται: πρώτον, η αποκατάσταση της στρατιωτικής υπεροχής του Ισραήλ στην ισορροπία δυνάμεων σε περιφερειακό επίπεδο και έναντι του άξονα αντίστασης, ειδικότερα· και δεύτερον, η αναζωογόνηση των Συμφωνιών του Αβραάμ, των οποίων το στέμμα θα ήταν μια συνθήκη Ισραήλ-Σαουδικής Αραβίας.
Από μια άλλη σκοπιά, η παγκόσμια κοινότητα, και ειδικότερα οι χώρες της Ασίας-Ειρηνικού, παρακολουθούν προσεκτικά την εξέλιξη της κρίσης στη Μέση Ανατολή. Το πιο αξιοσημείωτο γεγονός είναι ότι η Ρωσία και η Κίνα έδωσαν πλήρη ελευθερία στις Ηνωμένες Πολιτείες για να πραγματοποιήσουν τις μέχρι τώρα αδιαμφισβήτητες στρατιωτικές επιχειρήσεις τους στην Ερυθρά Θάλασσα. Αυτό σημαίνει ότι οποιαδήποτε πυρκαγιά στην περιοχή θα είναι συνώνυμη με μια καταστροφική αποτυχία της αμερικανικής στρατηγικής.
Λίγο μετά την αμερικανική ήττα στο Αφγανιστάν στην Κεντρική Ασία, και ταυτόχρονα το άδοξο τέλος του πολέμου δι’ αντιπροσώπου του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας στην Ευρασία, μια βίαιη και τραγική οπισθοδρόμηση των Ηνωμένων Πολιτειών θα στείλει ένα ηχηρό μήνυμα σε όλη την Ασία: η ατμομηχανή των ΗΠΑ έχει ξεμείνει από ατμό. Μεταξύ των τελικών χρηστών αυτού του εντυπωσιακού μηνύματος, οι χώρες του ASEAN βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Τελικά, τα ταραχώδη αλληλεπικαλυπτόμενα γεγονότα στην Ευρασία και τη Μέση Ανατολή πρόκειται να μετατραπούν σε μια στιγμή ορόσημο στην παγκόσμια πολιτική.
Πηγή : The Cradle
