του Παντελή Σαββίδη
Ο κ. Μητσοτάκης δήλωσε δεδομένος και εφαρμόζει-με την έγκριση του ελληνικού λαού- την δεδομένη πολιτική του.
Ο ίδιος θα μπορούσε να αυτοπροσδιορίζεται όπως θέλει. Μπορεί να σέρνει ως δεδομένη και τη χώρα;
Σε τι συνίσταται η πολιτική αυτή;
Στην αναμονή των εντολών απο δύο διευθυντήρια: της Ουάσιγκτον, κυρίως, η οποία υπερισχύει και των Βρυξελλών, δευτερευόντως.
Οι εντολές είναι υπο την μορφή οδηγιών. Σου αφήνουν περιθώρια να προσθέσεις ορισμένες λεπτομέρειες, αν μπορείς. Αν δεν μπορείς σου παρέχεται, επι πλέον, βοήθεια.
Κατά τη δεύτερη αυτή φάση- όταν δηλαδή, προσθέτεις λεπτομέρειες- θα πρέπει να λάβεις υπόψη σου, εκτός των συμφερόντων των εντολέων σου και τα συμφέροντα δύο, ακόμη, περιφερειακών δυνάμεων: του Ισραήλ και της Τουρκίας.
Αυτό είναι το πλαίσιο που κινείται και διαμορφώνεται η εξωτερική πολιτική της χώρας.
Με βάση αυτό το πλαίσιο ο κ. Μητσοτάκης συναντάται σήμερα με τον αμερικανό υπουργό εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν στο σπίτι του, στα Χανιά. Θα ήθελα να κάνω μερικά σύντομα σχόλια.
1.-Ο συμβολισμός του τόπου της συνάντησης δείχνει πως και ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης αντιλαμβάνεται την κρατική διαχείριση. Ως οικογενειακή υπόθεση. Δεν θυμάμαι ανάλογο προηγούμενο-πλήν της οικογενειακής παράδοσης- πρωθυπουργός της χώρας να συναντάται στην οικία του με υψηλό ξένο επίσημο. Το μήνυμα είναι σαφές. L’état c’est moi.
2.-Η συμμετοχή στην ελληνική αντιπροσωπεία του υπουργού εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτη και της υφυπουργού Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου δείχνει ότι κάτι σοβαρό θα συζητηθεί.
3.-Ο συνδυασμός των παραπάνω (συνάντηση σε ιδιωτικό χώρο και συμμετοχή των δύο κορυφαίων του ΥΠΕΞ) οδηγεί στο συμπέρασμα πως επι της ουσίας των συζητήσεων δεν θα μάθουμε τίποτε. Ο κ. Μητσοτάκης ασκεί μια άκρως μυστική διπλωματία. Ουτε καν τα αποτελέσματά της ανακοινώνονται.
4.-Για τους επισπεύδοντες, η διπλωματία είναι, πράγματι, μυστική. Αλλά το περιεχόμενο των διαβουλεύσεών της ή των κατευθύνσεών της το διαχειρίζεται η κυβέρνηση. Και η κυβέρνηση ασχολείται με τις υποθέσεις του κράτους και της κοινωνίας. Δεν μπορεί να δρά υπο απόλυτη μυστικότητα. Αυτά συμβαίνουν μόνο σε ολοκληρωτικές χώρες ή πολιτικά υπανάπτυκτες κοινωνίες.
5.-Η Τουρκία δεν αρκείται στα F-16 για να βάλει την υπογραφή της στην ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Οι ΗΠΑ νοιώθουν την γεωπολιτική τους απομοίωση και στον πόλεμο της Ουκρανίας και στον πόλεμο της Γάζας. Θέλουν την Τουρκία πάση θυσία στο ΝΑΤΟ και σε σχέση με τη Δύση. Η Τουρκία το εκμεταλλεύεται. Ποιός μπορεί να μας διαβεβαιώσει ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν θα δεχθεί υποχωρήσεις που θα υποδειχθούν απο τον κ. Μπλίνκεν για να ικανοποιηθεί η Άγκυρα;
6.-Όλα ταπαραπάνω επιβεβαιώνει η αποστρατιωτικοποίση των νησιών με τρόπο που δεν γίνεται αντιληπτός και με την οποία δεν ασχολείται κανείς.
Πράγματι δεν ασχολείται κανείς δημοκράτης -πολίτης και κόμμα – γιατί και όπως συμβαίνει σε όλες τις πολυκομματικές Δημοκρατίες οι κυβερνήσεις που απολαμβάνουν την δεδηλωμένη πλειοψηφία στην Βουλή κυβερνούν ,όπως οι ίδιες κρίνουν αι πάντως χωρίς τικ -τοκ για τα εξωτερικά θέματα. Και φυσικά ο άγρυπνος λαός και η ξάγρυπνη αντιπολίτευση τις περιμένουν στις επόμενες εκλογές.
Μέχρι τώρα έχουμε πολλές συζητήσεις με συμμάχους και εταίρους (μας υπολογίζουν και θέλουν την γνώμη μας ,αυτό είναι ξεκάθαρο), αλλά δεν έχουμε δυσμενείς Συμφωνίες για τα εθνικά μας θέματα και ελπίζουμε να μην ξαφνιαστούμε όπως μετά την κρυφή 6μηνη διαπραγμάτευση για το λεγόμενο Μακεδονικό με καμιά Συμφωνία αλλά Πρέσπες ,για την οποίαν υπερηφανεύονται οι εχέμυθοι κ.κ. Τσίπρας, Καμμένος και Κοτζιάς . Ας μην ανησυχούμε . Η Νέα Δημοκρατία δεν έχει κουλτούρα υποχωρήσεων στα εθνικά θέματα . ΚΑΙ
εν τέλει δεν έχουμε άλλη επιλογή από του να συζητούμε με συμμάχους και εταίρους ,αφού οι άλλοι δεν μας θέλουν .
Όμως οι καιροί αλλάζουν ,τα συμφέροντα αλλάζουν μπορεί να μας ξαναθελήσουν .
Υ.Γ Στην Εκάλη συζητήθηκε -με επίβλεψη κάποιου Χόλμπρουκ Αμερικανού ΥφυπΕξ – η Ενδιάμεση Συμφωνία με την FYROM το 1995.