Ο Τζέφρι Επστάιν δεν «γοήτευε» μόνο ανήλικες αλλά και διάσημους καθηγητές Πανεπιστημίων. Πριν αναλάβει την υπεράσπισή του, ο καθηγητής Νομικής στο Χάρβαρντ Άλαν Ντέρσοβιτς (δεξιά) ήταν τουλάχιστο συμποσιαστής του…
Ο δισεκατομμυριούχος χρηματοδότης Τζέφρι Έπσταϊν, βρέθηκε νεκρός στο κελί του, εκμεταλλεύτηκε σεξουαλικά και κακοποίησε δεκάδες ανήλικες στις κατοικίες του στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης και στο Παλμ Μπιτς της Φλόριντα, και σε άλλες πολιτείες.
Μια πτυχή της ζωής του Επστάιν, ωστόσο, φαίνεται περίεργη. Περιστοιχίστηκε από επιφανείς επιστήμονες, καθηγητές του Χάρβαρντ, πολλούς νομπελίστες, συγγραφείς, σχεδόν αποκλειστικά άνδρες. Οργάνωνε δείπνα στο διαμέρισμά του στο Μανχάταν και καλούσε έναν συνδυασμό κορυφαίων επιστημόνων και ανθρώπων από τον κόσμο της μόδας και του μόντελινγκ. Ένας επιστήμονας, ο οποίος προτίμησε να παραμείνει ανώνυμος, είπε ότι ουσιαστικά δεν υπήρχε συσχέτιση μεταξύ αυτών των δύο ομάδων καλεσμένων. «Μερικές φορές γύριζε προς τα αριστερά του και έκανε επιστημονικές ερωτήσεις. Στη συνέχεια, γύρισε προς τα δεξιά του και ζητούσε από ένα μοντέλο να του δείξει το πορτοφόλι της».
Μια νεαρή «συνεργάτις» εμφανίστηκε εν μέσω ενός από αυτά τα δείπνα για να κάνει μασάζ στον λαιμό του Έπσταϊν ενώ μιλούσε. Όταν συγκέντρωσε 21 φυσικούς στο ιδιωτικό του νησί για μια συνάντηση για τη βαρύτητα το 2006, φέρεται να τον συνόδευαν ανά πάσα στιγμή τρεις ή τέσσερις νεαρές γυναίκες. Συνάντησε επίσης πολλούς επιστήμονες σε μια ετήσια συνάντηση που διοργανώθηκε από τον Τζων Μπρόκμαν, έναν λογοτεχνικό πράκτορα που εκπροσωπούσε διάσημους συγγραφείς της επιστήμης όπως ο Στίβεν Χώκινγκ και ο Τζάρεντ Ντάιμοντ. Ο βραβευμένος με Νόμπελ φυσικός Mάρεϊ Ζελ-Μαν ευχαρίστησε τον Eπστάιν για την οικονομική υποστήριξή του στην ενότητα των ευχαριστιών του βιβλίου του το 1995, Το Κουάρκ και το Τζάγκουαρ.
Σύμφωνα με τους New York Times, μια μερική λίστα με τα μεγαλύτερα επιστημονικά ονόματα στην τροχιά του Έπσταϊν περιλαμβάνει «τον θεωρητικό φυσικό και συγγραφέα μπεστ σέλερ Στίβεν Χόκινγκ· τον παλαιοντολόγο και εξελικτικό βιολόγο Στήβεν Τζέι Γκουλντ· τον Όλιβερ Σακς, νευρολόγο και συγγραφέα μπεστ σέλερ· τον Τζωρτζ Μ. Τσερτς, μοριακό μηχανικό που εργάστηκε για να εντοπίσει γονίδια που θα μπορούσαν να τροποποιηθούν για να δημιουργήσουν ανώτερους ανθρώπους· και τον βραβευμένο με Νόμπελ θεωρητικό φυσικό του MIT Φρανκ Βίλτσεκ».
Ο Έπστάιν αυτοαποκαλούσε τον εαυτό του «φιλάνθρωπο της επιστήμης» και ενίσχυε γενναιόδωρα αναγνωρισμένους οργανισμούς όπως το Χάρβαρντ, το MIT και το Ινστιτούτο Σάντα Φε. Κάποια στιγμή, σύμφωνα με πληροφορίες, θα έδινε έως και 20 εκ. δολάρια ετησίως για τη χρηματοδότηση επιστημόνων.
Οι New York Times εμβάθυναν στις επιστημονικές πεποιθήσεις του Έπσταϊν σε ένα άρθρο του 2019 με τίτλο «Ο Τζέφρι Επστάιν ήλπιζε να σπείρει στην ανθρώπινη φυλή το DNA του». Οι δημοσιογράφοι των Times ανακάλυψαν ότι ο Έπστάιν είχε προφανώς εμμονή με τον «μεταανθρωπισμό», την πεποίθηση ότι το ανθρώπινο είδος μπορεί να βελτιωθεί σκόπιμα μέσω τεχνολογικών ανακαλύψεων, όπως η γενετική μηχανική και η τεχνητή νοημοσύνη. Στην πιο καλοήθη μορφή του, ο τρανσανθρωπισμός είναι μια πεποίθηση ότι τα προβλήματα της ανθρωπότητας μπορούν να βελτιωθούν, ή ακόμα και να ξεπεραστούν, μέσω τεχνολογιών όπως η κυβερνητική και η τεχνητή νοημοσύνη – αλλά στην πιο κακοήθη μορφή του, ο τρανσανθρωπισμός είναι παρόμοιος με την ευγονική.
Η ευγονική είναι η πεποίθηση ότι η ανθρωπότητα μπορεί να βελτιωθεί μέσω της ελεγχόμενης αναπαραγωγής, της επιλογής των προτιμώμενων χαρακτηριστικών και της ελαχιστοποίησης των λιγότερο επιθυμητών χαρακτηριστικών. Ο Aλαν Ντέρσοβιτς, ομότιμος καθηγητής Νομικής στο Χάρβαρντ και ο πρώην δικηγόρος του Eπστάιν, είπε στην έρευνα των New York Times ότι ο Eπστάιν μερικές φορές διηύθυνε συζητήσεις γύρω από το πώς να βελτιώσει γενετικά την ανθρώπινη φυλή.
Λέγεται ότι ο Eπστάιν γοητεύτηκε και εμπνεύστηκε από το Αποθετήριο Βλαστικής Επιλογής (Repository for Germinal Choice), που ιδρύθηκε στο Escondido της Καλιφόρνια το 1980 από τον Ρόμπερτ Κ. Γκράχαμ, έναν ομολογημένο ευγονολόγο και μεγιστάνα που έγινε πλούσιος αναπτύσσοντας άθραυστους φακούς γυαλιών. Ο στόχος του Γκράχαμ ήταν να «ενδυναμώσει την ανθρώπινη γενετική δεξαμενή» και αυτό θα το πετύχαινε μέσω του Αποθετηρίου, μιας τράπεζας σπέρματος της οποίας όλοι οι δωρητές θα ήταν νικητές του βραβείου Νόμπελ. Τουλάχιστον αυτό έπρεπε να λειτουργήσει: σύμφωνα με ένα άρθρο του 2001 στο Slate, ο Γκράχαμ έπεισε μόνο τρία ή πέντε άτομα (οι ιστορίες ποικίλλουν) να συνεισφέρουν πραγματικά και το Αποθετήριο έκλεισε το 1999.
Αλλά ο Έπσταϊν προφανώς προσελκύθηκε από την ιδέα. Στην εκδοχή του, ωστόσο, αντί για μια σπείρα καταρτισμένων ακαδημαϊκών, είναι αυτός που θα «ενίσχυε τη γενετική κληρονομιά». Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, φέρεται να είπε σε πολλούς ανθρώπους ότι ήθελε να γονιμοποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερες γυναίκες για να σπείρει τα γονίδιά του όσο το δυνατόν ευρύτερα. Αρκετοί γνωστοί είπαν στους New York Times ότι ο Eπστάιν είχε αναφέρει ότι χρησιμοποιούσε το εκτεταμένο ράντσο του στο Νέο Μεξικό ως βάση επιχειρήσεων και τουλάχιστον ένα άτομο είπε ότι σχεδίαζε να γονιμοποιήσει έως και 20 γυναίκες εκείνη την εποχή.
https://lesalonbeige.fr/epstein-et-le-monde-de-leugenisme-de-levolutionnisme-et-du-transhumanisme/
