πηγή: Εφημερίδα “Θεσσαλονίκη”
Του Παντελή Σαββίδη
Προσφιλές θέμα των καναλιών τέτοιες ημέρες είναι να ρωτούν τους μαθητές τι γνωρίζουν για την 28η Οκτωβρίου και να χασκογελούν με τις απαντήσεις τους που συγχέουν το 1940 με το 1821.
Φταίνε οι μαθητές; Όχι, φυσικά. Φταίει το σύστημα εκπαίδευσης της χώρας που με κεντρική καθοδήγηση έχει αποδομήσει την ιστορία της Ελλάδας σε μια συνειδητή προσπάθεια αναπαραγωγής της ιδέας πως είμαστε ένας χώρος και ένα αμάλγαμα που τον κατοικεί.
Η αντίληψη αυτή, διεθνώς, περνά κρίση αλλά στην Ελλάδα τα μέσα ενημέρωσης την αναπαράγουν διότι εξυπηρετεί το πολιτικό τους αφήγημα.
Η συνειδητά αναληθής αυτή θέση έχει τις επιπτώσεις της και στην παραίτηση της κοινωνίας από την διάθεσή της να υπερασπιστεί, αν χρειαστεί, την ακεραιότητα της χώρας και στις προσλήψεις των συμβόλων που κρατούν συνεκτική την κοινωνία, της προσδίδουν ταυτότητα και κατά συνέπεια υπερηφάνεια γι αυτό που είναι.
Είναι άξιο αναφοράς ότι την αποδόμηση της συνοχής μιας κοινωνίας την είχε στο διεθνιστικό της πρόγραμμα η αριστερά η οποία εδώ και χρόνια έχει αλλάξει ρότα και υποστηρίζει την αναγκαιότητα των εθνικών κρατών.
Την υιοθέτησε, όμως, η καλούμενη φιλελεύθερη τάση που στην Ελλάδα εκφράζεται από το ιδεολογικοπολιτικό ρεύμα που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε «σημιτομητσοτακισμός».
Είναι το κυρίαρχο ρεύμα απέναντι στο οποίο δεν υπάρχει σοβαρά συγκροτημένη έναλλακτική πρόταση. Υπάρχει η πλειοψηφία της κοινωνίας η οποία συνειδητά αναζητά έναν φορέα που θα υποστηρίζει ότι η ελληνική κοινωνία έχει μια συνέχεια από την αρχαία εποχή ως σήμερα, έχει ταυτότητα την οποία υποστηρίζει, κράτος για την ακεραιότητα του οποίου είναι διατεθειμένη να αγωνιστεί και κυριαρχικά δικαιώματα τα οποία θα προασπίσει.
Ο δημόσιος διάλογος για τον Άγνωστο Στρατιώτη και την διαφύλαξη της μνήμης και της σημασίας του έχει προκληθεί, επίσης, από τις κυβερνητικές πολιτικές που υποβάθμισαν συνειδητά την σημασία των συμβόλων.
Ο κ. Μητσοτάκης είναι από τους πρωτεργάτες αυτής της αποδομητικής πολιτικής γι αυτό είναι υποκριτικό το ενδιαφέρον του για την Άγνωστο Στρατιώτη.
Περισσότερο ενδιαφέρεται να αποφύγει συγκεντρώσεις στο κέντρο της πρωτεύουσας λόγω της πολιτικής του και στα εθνικά θέματα και στα κοινωνικά, παρά για την τιμή και τον σεβασμό που πρέπει να επιδειχθεί στο μνημείο. Πρόσβαλε, μάλιστα, το μνημείο υποβαθμίζοντας την παρέμβασή του και στο επίπεδο της εσωκομματικής αντιπαράθεσης με τον κ. Δένδια.
Ο Άγνωστος Στρατιώτης θέλει να τον θυμούνται επειδή σέβονται την θυσία του, όχι επειδή θα τιμωρηθούν από τους νόμους του Μητσοτάκη.
Αυτά, και άλλα, είναι αποτέλεσμα μιας συγκεκριμένης πολιτικής που ακολουθούν οι κυβερνήσεις εδώ και αρκετά χρόνια.
Η 28η Οκτωβρίου ήταν το τελευταίο ξέσπασμα ενός λαού που πολεμούσε για την εθνική του υπόσταση από το 1821 και έχασε το αρχικό του όνειρο στα νερά της Σμύρνης και στις πεδιάδες τις Ιωνίας το 1922.
Εκείνες οι δοκιμασίες διαμόρφωσαν το φρόνιμα και την αγωνιστικότητα ενός στρατού που ήθελε να ξεπλύνει την ήττα του 22 στα βουνά της Πίνδου.
Δεν είναι τυχαίο ότι αξιωματικοί που αποτάχθηκαν λόγω των βενιζελικών φρονημάτων τους μετά το Κίνημα του Κονδύλη το 1935, ζητούσαν παρακλητικά να συμμετάσχουν στον πόλεμο αλλά η κυρίαρχη φιλοβασιλική και φιλομεταξική κάστα τους απέκλεισε. Αναγκάστηκαν να γίνουν μέλη του ΕΛΑΣ, μετά την κατοχή, επειδή ήθελαν να αντισταθούν στον εισβολέα. Ήταν ιδεολογικά προσκείμενοι στον βενιζέλο, δεν ήταν κομμουνιστές, όπως τους θέλει το φιλοβασιλικό και φιλογερμανικό αφήγημα.
Η 28η Οκτωβρίου, λοιπόν, υπήρξε η τελευταία αναλαμπή μιας μακράς πορείας που σημαδεύτηκε με θυσίες, αίμα και πόνο. Πολύ πόνο που συνεχίσθηκε και μετά την κατοχή.
Όλα αυτά, βεβαίως, είναι στιγμές κορύφωσης μιας ιστορικής διαδρομής. Εκείνο που έχει σημασία, σήμερα, είναι πως μετά την 28η Οκτωβρίου άρχισε η παρακμή η οποία κορυφώνεται στις μέρες μας.
Η αμφισβήτηση της ακεραιότητας της Ελλάδας από την Τουρκία δείχνει ότι η Επανάσταση του 21 δεν έχει ολοκληρωθεί.
Διότι από τότε μέχρι σήμερα δεν υπήρξε μακρά περίοδος σταθερότητας που να μην αμφισβητηθούν οι επιτυχίες του νεοελληνικού κράτους και να παγιωθεί μια ισορροπία στις σχέσεις με την Τουρκία.
Και σήμερα, η μεταπολιτευτική εκδοχή αυτού του κράτους εμφανίζεται αδύναμη να υπερασπίσει με αποτελεσματικότητα και αξιοπρέπεια την ύπαρξή του.
Μια αγαστή συνεργασία πολιτικών υπαλλήλων, οικονομικών εργοδοτών, μέσων ενημέρωσης και διανόησης φροντίζει να περνά ως επιτυχίες τις υποχωρήσεις μιας πολλαπλά ανίκανης ελίτ.
Η Ελλάδα υπάρχει μέχρι εκεί που οι πάτρονές της θέλουν να υπάρξει. Δεν έχει ανεξάρτητη υπόσταση.
Κορυφαία στιγμή της ιστορικής συνέχειας του νέου ελληνισμού υπήρξε και η 26η Οκτωβρίου 1912 όταν τα ελληνικά στρατεύματα εισήλθαν στην Θεσσαλονίκη και δόθηκε μια άλλη, σοβαρή, πλέον, διάσταση στην κρατική υπόσταση της Ελλάδας.
Ο πρωτεργάτης αυτής της προσπάθειας, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, χρειάσθηκε να δώσει μάχες στην ίδια του την κυβέρνηση για να την πείσει να συμμετάσχει η Ελλάδα στους Βαλκανικούς πολέμους. Το κατάφερε με την βοήθεια και του βασιλιά Γεωργίου του Α’ ο ξαφνικός θάνατος του οποίου έφερε στην εξουσία τον διάδοχό του Κωνσταντίνο Α’. Η ρήξη του με τον Βενιζέλο οδήγησε στον Εθνικό Διχασμό και στην ήττα του 22.
Η ήττα δεν οδήγησε, μόνο στην κατάρρευση του ονείρου. Η Επανάσταση του 21 δεν απελευθέρωσε την πρωτεύουσα της χώρας που οραματιζόταν.
Η ήττα οδήγησε στην επικράτηση της ιδεολογίας του μικροελλαδισμού που έχει στεγνώσει σήμερα την Ελλάδα από οράματα και την οδηγεί στην παρακμή.
Διότι αν κάτι χαρακτήριζε διαχρονικά αυτό το έθνος ήταν η οικουμενική του αντίληψη και η οικουμενική διάχυση του πολιτισμού του.
Αυτή είναι σήμερα η μεγάλη αποτυχία.
Θα υπάρξουν οι κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις που θα θελήσουν να κάνουν την υπέρβαση;
Προς το παρόν δεν διαφαίνεται κανένας αίσιος οιωνός.
Θα υπάρξουν ηγέτες -σίγουρα από την Πατριωτική (όπου πατριωτισμός θα πει αγαπώ και θα θυσιασθώ για την Πατρίδα ,χωρίς να ρωτώ τι κάνει αυτή για μένα) Παράταξη , αλλά θα τους ακολουθήσουν οι ”χιλιάδες’ συλλογικότητες ” του λαού -”χυλού” ;;;.
Θα τους κάνουν με την ψήφο τους πρωθυπουργούς και θα τεθούν εθελοντικά στη διάθεσή τους για να επανιδρύσουμε αυτό το δυσφημισμένο κράτος μας και να αλλάξουμε τους διαβουκολημένους στις πέντε 10ετίες της μεταπολίτευσης και αποσβολωμένους Έλληνες , που ξυπνούν και ονειρεύονται πόσα θα ”καζαντίσουν” και πόσους πολιτικούς και δικαστικούς και γείτονες τους θα βρίσουν ”για να πάει η μέρα τους καλά ‘;;;’.
Υ.Γ Από την ιστορική διαδρομή με εντυπωσίασε η φράση ότι οι απότακτοι λόγω συμμετοχής τους στο Βενιζελικό Κίνημα του 1935 αξιωματικοί ΑΝΑΓΚΑΣΘΗΚΑΝ να ενταχθούν στον ΕΛΑΣ -ΚΚΕ , που είχε συμφωνήσει να ”δωρηθεί ” η Θράκη και η Μακεδονία στον κομμουνιστικό παράδεισο της Σοβιετικής ” Αυτοκρατορίας .
ΑΡΑΓΕ ΟΜΟΦΡΟΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΟ ΟΧΙ ΤΟΥ 1940 ΤΟ ΕΙΠΕ Ο ΜΕΤΑΞΑΣ Ή Ο ΛΑΟΣ (ΠΟΥ ΚΟΜΟΤΑΝ ΣΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΤΟ ΠΡΩΙ ) ΟΠΩΣ ΗΘΕΛΑΝ ΟΙ ”ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ” ΝΑ ΤΟ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΣΕ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΜΕΤΆ ΤΗΝ 18 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1981;;;.
Η Ιστορία βασίζεται σε αρχεία, τα οποία από το 1915 μέχρι το 1949 δεν ερευνήθηκαν .
Ποιά εἶναι ἡ Ἑλλάδα τοῦ ‘40, μία Ἑλλάδα τῶν ποιητῶν. Βρέθηκε ἐκεῖ στὶς ἐπάλξεις ἡ περίφημη γενιὰ τοῦ ‘30 νὰ ἀντιστέκεται.
Τι έκαναν οι ποιητές μας στον πόλεμο του 1940; – Στον δρόμο της Ποίησης
Ὁ Ἐλύτης περιέγραψε τὸ 1940 ὡς μιὰ ἐμπειρία συλλογικῆς ἡρωικῆς δράσης, ὅπου ἡ ἀτομικὴ μάχη ἐντασσόταν σὲ ἕνα εὐρύτερο ἰδανικό. Αὐτὴ τὴν αἴσθηση τῆς συλλογικῆς ἰδέας καὶ τοῦ ἀγῶνα τὴν ἐξέφρασε στὴν ποίησή του, κυρίως στὸ «Ἄξιον Ἐστί».
Πῶς ἔδρασε στὸν πόλεμο αὐτὴ ἡ γενιὰ καὶ πῶς ἄνθισε ἡ πνευματικὴ ζωὴ κατὰ τὴν κατοχή στόν παρακάτω σύνδεσμο.
«Ελλείπουν οι πολιτικοί αρχικά κατά την Κατοχή, στα χέρια των πνευματικών ανθρώπων περνά η ηγεσία, παρατηρεί ο Ασημάκης Πανσέληνος.»
Οδυσσέας Ελύτης : Φύλλα Πορείας στον Πόλεμο και στην Κατοχή (του Ηλία Καφάογλου) | ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ
Μετά την ήττα του 1922 και τις διώξεις του 20ου αιώνα ο ελληνισμός συρρικνώθηκε οριστικά στα όρια του κράτους. Κάποια πράγματα είναι πλέον νομοτέλεια. Και ποιο είναι το ανάποδο του μικροελλαδισμού όταν έχει εκλείψει ο ελληνισμός της μεγάλης Ελλάδας;
Δεν γίνεται κάποιος “οικουμενικός” επειδή απλα αυτοανακυρρήσεται ως τέτοιος.
“Την υιοθέτησε, όμως, η καλούμενη φιλελεύθερη τάση που στην Ελλάδα εκφράζεται από το ιδεολογικοπολιτικό ρεύμα που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε «σημιτομητσοτακισμός»“
Όντως ακριβής κι επιτυχημένος ο όρος τού «σημιτομητσοτακισμού», που είναι η επιτομή τού εθνομηδενισμού, που καταστρέφει την χώρα μας. Η τουρκόδουλη κυβέρνηση τής Αθήνας, αφού ξέπλυνε την Τουρκία με το “Σύμφωνο τής Αθήνας” και τώρα μάλλον ετοιμάζεται και να την χρηματοδοτήσει, όπως μάς γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης:
Να μην καταντήσουμε να χρηματοδοτούμε τον γενοκτόνο και τον επίδοξο σφαγέα μας!!!
Δυστηχως η ποιότητα των σημερινών κατοίκων του Ελλαδικού χώρου είναι εξαιρετικά χαμηλή μετά από δεκαετίας χαμηλής μόρφωσης και παιδείας. μάλλον πάντα έτσι ήταν ξεκινώντας από τη δολοφονία Καποδίστρια, την απόπειρα κατά του Βενιζέλου, την διαφυγή των ητμμενων του α εμφυλίου και την επικράτηση των ταγματασφαλιτών, την απώλεια της Κύπρου και των Ιμιων την έλλειψη αξιοκρατίας και την επικράτηση της κλεπτοκρατίας δυστυχώς κ επι εποχής Ανδρέα φτάνοντας σήμερα στα Τεμπη, στην Λυβυη τι να πρωτοθυμηθεί κανείς η αφρόκρεμα των νέων μεταναστεύει για ένα καλύτερο αύριο….και εχεις ανθρώπους της ελίτ να χασκογελουν….οταν σε λίγο θα ειμαστε 8 εκατομμύρια απέναντι σε 100…. Όταν εχεις στα χώματα σου τους Βασιλικούς τάφους της Βεργινας κα αδυνατείς να υπερασπιστείς το όνομα Μακεδονία εισαι ανάξιος να εχεις σχέση με τη αρχαία Ελλάδα….
Ίσως υπάρχουν κάποιοι πολιτικοί με το ήθος και την αγάπη για την πατρίδα….ισως η κα Κωνσταντοπουλου αλλά και αυτοί πρεπει να κριθούν μόνο εάν τους δοθεί η εξουσία…το πιο πιθανό είναι οι ελίτ που περιγράφουν οι ανιχνεύσεις να οδηγήσουν για χάρη των χρημάτων και της προσωπικής τους επιδιώξεις στην καταστροφή…. Η Ελλάδα σύνορα στον Όλυμπο….μια χαρά για μια χώρα των 6εκ….
Και εσείς μέλος του Συλλόγου των Απαισιόδοξων Ελλήνων -μέρες γιορτινές για τον Βόρειο Ελληνισμό ,αλλά και για όλο τον Ελληνισμό για το ΟΧΙ του 1940- , που δυστυχώς δεν το χαρήκαμε και ούτε το εκμεταλλευτήκαμε μετά την τριπλή Κατοχή ,επειδή και πάλι διχασθήκαμε – αιματηρά αυτή τη φορά- μέχρι το 1949 .
Και αν η Ελλάδα μας ήταν -που δεν ήταν- όπως την περιγράφετε , ποιος αμφιβάλλει ότι σήμερα είναι καλύτερα και οικονομικώς και πολιτικώς και στρατιωτικώς από οποιαδήποτε άλλη περίοδο μετά τον ”εμφύλιο” .
Και αν δεν μεσολαβούσε η χρεωκοπία μετά το 2009 , που μας φτώχυνε σε όλα τα θέματα ,τώρα η Ελλάδα μας θα ”πετούσε” παντού ,εκτός από την διχασμένη -με επιλογή των κομμάτων της Αντιπολιτεύσεως εδώ και έξη χρόνια-κοινωνία της , που ”πελαγοδρομεί” και ανησυχεί από την έλλειψη ολιστικής εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης , γιατί μέχρι τώρα από όλη την Αντιπολίτευση ακούμε αντιπολιτευτικές επιθέσεις της μόνο για τα Τέμπη και για τον ΟΠΕΚΕΠΕ , χωρίς να μας υπόσχονται ” έστω για τα μάτια και τα αυτιά μας ” τι ακριβώς θα κάνουν αν εκλεγούν σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας για να ξαναπούμε ΟΧΙ ,σε θέματα παιδείας , που μορφώνουν παιδεύοντας τους Έλληνες και σε θέματα οικονομίας ,γιατί ξαφνικά ούτε θα βρεθούν εκατοντάδες χιλιάδες σπίτια για να λυθεί το στεγαστικό και ούτε θα έχουμε ”καταιγίδα” με ευρώ για να μας κάνουν όλους πλούσιους , οπότε
να συνεχίσουμε την πολιτική ευστάθεια και μετά τις εκλογές και τα πράγματα ,αν δεν έχουμε πόλεμο , θα καλυτερεύσουν οπωσδήποτε. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΛΛΑΔΑ και θα βρεις τον τρόπο να ξαναπετάξεις .
Πολύ ωραίο άρθρο.