ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΗΝ ΠΑΟΛΑ

Της ΕΛΕΝΗΣ ΣΤΟΥΜΠΟΥ-ΚΑΤΣΑΜΟΥΡΗ

Αρχαιολόγου-σκηνοθέτριας

Κάτι οι καβγάδες στο δημοτικό συμβούλιο, κάτι τα χιόνια στα ορεινά κι έγινε φέτος το θαύμα. Από τα βάθη της λήθης ξεπήδησε το πνεύμα των παλαιών διοικήσεων και το κέντρο της πόλης πλημμύρισε κακογουστιά ανεπιτήδευτη και καθάρια. Κακογουστιά περήφανη. Πάνε οι προχωρημένες απόπειρες που δεν βοήθησαν καθόλου στην κατανάλωση. Φέτος το θέαμα στην Αριστοτέλους ήταν χοντροκομμένο στα μέτρα μας και το κοινό ανταποκρίθηκε με ανέλπιστο συνωστισμό. Αν εξαιρέσει κανείς το φωτεινό γαλάζιο σεντόνι στον πεζόδρομο της Αγίας Σοφίας, τους λυγερούς κορμούς των δέντρων ντυμένους με λεπτά φωτάκια σ’ ένα μέρος της Τσιμισκή και ίσως το γιγάντιο πεντάκτινο αστέρι που σφήνωσε στην οδό Ρωμανού, σαν να προορίζονταν για τον Λευκό Πύργο και βιάστηκε να πέσει, οι άλλες παρεμβάσεις έμοιαζαν να υπογραμμίζουν την παρακμή. Μα το χειρότερο απ’ όλα ήταν το πνεύμα. Κατέβηκε το αγριεμένο πλήθος να ψωνίσει, να φάει και να πιει σαν να ήτανε άλλη μια Μαύρη Παρασκευή, μόνο που οι διαφημιστές την ονόμασαν Χριστούγεννα για να επιμηκύνουν τη σαιζόν. Αναστέναξαν τα πεζοδρόμια από τις αυτοσχέδιες ψησταριές με τις πανσέτες, υψώθηκαν οι τσίκνες Παραμονή, σαν να επρόκειτο να φάνε λιμασμένοι από τη λαδόκολλα, με τις χαρτοπετσέτες πάκο για να σκουπίζουνε τις σάλτσες που στάζουν στα πηγούνια κι από κει παίρνουν το δρόμο για τα σακκάκια και τις γραβάτες. Υψώθηκαν τα πλαστικά δίλιτρα μπουκάλια του τσίπουρου, από εκείνα που κάνει ο δυστυχής πότης να συνέλθει δύο μέρες, λικνίστηκαν κορμιά πολύ απέχοντα από το είναι άξια θεάματος με χέρια υψωμένα τάχα στο αποκορύφωμα του πάθους – σε τι γλέντι άραγε, με ποιούς κοινούς φίλους, χύμα μέσα στο πλήθος, συνωθούμενοι με τους περαστικούς – υψώθηκαν τα χέρια να δοξάσουν τους στίχους των σκυλάδικων, που ούτε τα σκυλιά δεν θα καταδέχονταν να φάνε. Τα τρώει όμως όλα αυτά ο λαός, τα τρώει και τα πίνει. Τρώει τη βαρεμάρα αμάσητη, το αχρείαστο κακό φαγητό, το κακό οινόπνευμα, την ψεύτικη εκτόνωση, το δήθεν συναίσθημα, την ανάλωση στην κατανάλωση. Βασίλειο της σακούλας, καυτηριασμός των αισθήσεων, μπούχτισμα, Παραμονή των Χριστουγέννων. Δεν γεννιέται ο Χριστός σ’ αυτά τα μέρη, όμως δουλεύουνε τα μαγαζιά. Αυτό δεν θέλει ο κόσμος; Aς αφουγκραστούμε τον “κόσμο” κι ας πάμε με τα νερά του. Κι ας το πάρουμε απόφαση. Τα Χριστούγεννα δεν είναι του Παπαδιαμάντη, ούτε απευθύνονται στην ψυχή. Τα Χριστούγεννα σήμερα – κι αύριο οι γιορτές άλλων θρησκειών για λόγους έθνικ συμβατότητας – θα είναι μια θαυμάσια αφορμή, ένα setting, ένα έτοιμο και πανίσχυρο brand name, καταξιωμένο από μακραίωνες περιπέτειες, διώξεις και θριάμβους, έτοιμο να αγκαλιάσει ένα κύμα προτάσεων αγορών και διασκέδασης. Κι έπειτα, γιατί ρεβεγιόν μόνο στα καλά ξενοδοχεία; Ρεβεγιόν παντού, αίσθηση Μεγάλης Βρετανίας σ’ όλα τα καλόγουστα μπαράκια που έχουν άλλωστε ήδη ανακαλύψει το χαλαρό brunch της Κυριακής. Ακόμα μια ευκαιρία να νιώσεις πως ξέρεις να ζεις.

Ας τονωθεί η αγορά. Εκλάπησαν τα Χριστούγεννα, σκεπάστηκαν τα αμέτρητα μωρά του δρόμου από τα χαρτόκουτα των καταστημάτων που περιμένουν την αποκομιδή. Βρίσκεται άλλωστε πάντα κάποιος επιτήδειος ή πλακατζής να κλέψει το Άγιο βρέφος, έχουν δε σημειωθεί και περιστατικά, όπου εκπλάπησαν και ζωντανά τα αρνάκια.

Φωτογραφία:

To απόλυτο χιτ στις πωλήσεις πεζοδρομίου της Παραμονής: μπαλόνι δεμένο με φωτεινό νήμα, σαν να τραβάει στον ουρανό τη φυσαλλίδα με τις σκέψεις.