Του Παντελή Σαββίδη
Κοινωνική και πολιτική κρίση μαστίζει τη χώρα.
Υπάρχει μια ολοένα και επιδεινούμενη κοινωνική κρίση που υποσκάπτει, μαζί με την δεδομένη εξωτερική πολιτική, την δυνατότητα της χώρας να αποκτήσει ένα σταθερό, αναγνωρίσιμο και σεβαστό status στην περιοχή.
Τα χαρακτηριστικά της είναι, πέραν της ανέχειας ευρέων κοινωνικών στρωμάτων, η καθημερινή βία από τους δρόμους, τους δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους μέχρι την οικογένεια, μια βία που αποδομεί την κοινωνική συνοχή και αποτελεί εκδήλωση της αλλαγής των διαχρονικών αξιών της ελληνικής κοινωνίας.
Η αξιακή αλλαγή αποτέλεσε επίμονη προσπάθεια μιας πολιτικής και κοινωνικής μειοψηφίας η οποία ίππευσε στην εξουσία και με κατάλληλους μηχανισμούς (με κυρίαρχα τα ΜΜΕ) κατορθώνει και τη νέμεται.
Η υποχώρηση της κλασικής παιδείας και των παραδοσιακών αντιλήψεων για την διαμόρφωση της βάσης της κοινωνικής δομής είναι οι κύριες αιτίες αυτής της αλλαγής η οποία δεν φαίνεται να απασχολεί κανέναν.
Είναι τόσο συντονισμένη η προσπάθεια αυτής της μετάβασης που δεν αποτελεί συνωμοσιολογία η εκτίμηση ότι υπάρχει κέντρο που την καθοδηγεί.
Σε μια εποχή πρωτοφανούς γεωπολιτικής και οικονομικής ρευστότητας δεν μπορεί να αποτελεί κεντρική πολιτική το φύλο που επιθυμεί καθένας να έχει και τα συμπαρομαρτούντα με αυτό. Θα πρέπει να αναζητηθεί ο στόχος.
Και ο στόχος είναι η προσπάθεια σύγκλισης ανθρώπου-μηχανής. Βιολογικής ουδετεροποίησης του ανθρώπου και ενίσχυσης της μηχανής με, κατά το δυνατόν, βιολογικά χαρακτηριστικά.
Είναι το υποκείμενο του αύριο, ενός αύριο που δεν είναι τόσο πολύ απομεμακρυσμένο.
Μέσα σε αυτό το εξελισσόμενο πλαίσιο έχει μεταβληθεί και η έννοια της δημοκρατίας και, κυρίως, της καθημερινής λειτουργίας της.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η παντελής αδιαφορία του κ. Μητσοτάκη να ενημερώσει τον ελληνικό λαό για θέματα εξωτερικής πολιτικής μετά τις συναντήσεις που πραγματοποιεί, ασκώντας μια επικίνδυνη για τη χώρα μυστική διπλωματία.
Η διπλωματία διεξάγεται, πράγματι, μυστικά αλλά η διαχείριση των αποτελεσμάτων της ανήκει στην κυβέρνηση η οποία είναι πολιτική επιλογή του λαού. Και η ενημέρωσή του είναι επιβεβλημένη.
Η πληροφόρηση της ελληνικής κοινής γνώμης μετά τη συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν στην Αθήνα ήταν εντελώς ανούσια και όσοι θέλησαν να μάθουν τι συζητήθηκε κατέφυγαν στην αυταρχική, από πλευράς πολιτικής λειτουργίας, τουρκική πλευρά μήπως και βρουν κάποια χαραμάδα πληροφορίας.
Από τη συνάντηση Μητσοτάκη- Μπλίνκεν (Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών) το μόνο που έγινε γνωστό από ελληνικής πλευράς ήταν το πόσο καλές είναι οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις και πως οι ΗΠΑ θα επιτρέψουν στην Ελλάδα να αγοράσει τα F-35. Η εξευτελιστική, για την Ελλάδα, σύνδεση των F-35 με την συμπεριφορά της Τουρκίας στο θέμα της ένταξης της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ δεν απασχόλησε κανέναν. Αντιθέτως, τονίσθηκε ότι η χώρα αποτελεί πυλώνα σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο, από την οποία απουσιάζει παντελώς. Πυλώνας σταθερότητας σε μια περιοχή όπου η Αθήνα δεν έχει κανένα αποτύπωμα, έχει εγκαταλείψει την Κύπρο στην προσπάθεια επιβίωσής της και μεταβάλλει εγκληματικά τα χαρακτηριστικά μιας διαχρονικής πρόσληψης της ελληνικής παρουσίας και του ελληνικού πολιτισμού στην περιοχή, από την εποχή του Αλεξάνδρου, είναι αμφίβολης αξίας.
Η Αθήνα χρησιμοποιείται ως πιόνι στο παιχνίδι που κάνει η δύση στην περιοχή, ακόμη και ως προς την βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Η ένταση στις σχέσεις αυτές επηρεάζεται από τη δύση και τα συμφέροντά της, χωρίς η Αθήνα να λαμβάνεται υπόψη.
Η κυβέρνηση προβάλλει ως χάντρες σε ιθαγενείς ένα πανάκριβο οπλικό σύστημα, όπως τα F-35, του οποίου η απόκτηση εισάγει σε ένα άλλο είδος πολέμου από τις σημερινές αντιλήψεις. Σε έναν δικτυοκεντρικό πόλεμο για τον οποίο είναι αμφίβολο αν οι Ένοπλες Δυνάμεις διαθέτουν τις δυνατότητες να προσαρμοστούν. Ειρήσθω εν παρόδω πως από το ναυτικό αποχωρούν καθημερινά στελέχη του δυσαρεστημένα όχι, μόνο, για οικονομικούς λόγους αλλά και για τον τρόπο που η πολιτεία μεταχειρίζεται το όπλο. Ανάλογες δυσαρέσκειες υπάρχουν και σε άλλα όπλα χωρίς να έχει εμφανιστεί τόσο έντονο το κύμα φυγής από αυτά.
Από την ενημέρωση που έκανε ο κ. Μπλίνκεν στους Αμερικανούς δημοσιογράφους προέκυψε πως η Ουάσιγκτον προσπαθεί να φέρει εγγύτερα την Ελλάδα με την Τουρκία (τις δικές της σχέσεις δεν μπορεί να διαχειριστεί με την Άγκυρα, θα διαχειριστεί της Αθήνας) και αυτό ερμηνεύθηκε από έναν καλό γνώστη της αμερικανικής πολιτικής, τον καθηγητή Θεόδωρο Καρυώτη ο οποίος ζει στην Ουάσιγκτον, ότι η επιδίωξη της αμερικανικής πολιτικής είναι στο μεν Αιγαίο η Τουρκία να αποσύρει τις αξιώσεις της στην δε Ανατολική Μεσόγειο να υπάρξει μια υποχώρηση της Αθήνας στο θέμα της ΑΟΖ. Εκεί που διαφαίνεται ότι θα υπάρξει υποχώρηση είναι από το σημείο που έχει σταματήσει η ρύθμιση της ΑΟΖ Ελλάδας-Αιγύπτου, μέχρι τα όρια της ΑΟΖ Αιγύπτου-Κύπρου. Ο χώρος αυτός δεν ρυθμίστηκε συνειδητά. Η Αίγυπτος επιδιώκει να έχει ΑΟΖ με την Τουρκία. Είναι αδύνατον η Τουρκία να αποδεχθεί, ακόμη, και αυτήν την ρύθμιση. Θέλει να ελέγξει το Αιγαίο ανατολικά του 25ου Μεσημβρινού για λόγους γεωπολιτικής. Θέλει αυτή να έχει όχι, μόνο, τον έλεγχο των Στενών αλλά και της εξόδου τους από τον Ελλήσποντο, απομειώνοντας, ακόμη περισσότερο, τον γεωπολιτικό ρόλο της Ελλάδας. Οι δηλώσεις Ερντογάν μετά την Διακήρυξη Φιλίας το επιβεβαιώνουν.
Στα ψιλά πέρασε, επίσης, η είδηση της συνεδρίασης του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης μετά την προσφυγή της Νότιας Αφρικής κατά του Ισραήλ για γενοκτονία στη Γάζα.
Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης είναι όργανο του ΟΗΕ. Είναι αυτό στο οποίο συζητείται να προσφύγουν Ελλάδα και Τουρκία για την διαφορά στο θέμα της Υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ. Το Δικαστήριο συνεδρίασε την Πέμπτη και την Παρασκευή αλλά ως την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές δεν ήταν δυνατό να γίνει γνωστό αν αποφάσισε τη λήψη προσωρινών μέτρων (χωρίς να αποκλείεται να ζητήσει και αναστολή των επιχειρήσεων). Το αν τα μέρη υλοποιήσουν την σύσταση είναι άλλο θέμα.
Το σκεπτικό της απόφασής του θα βασιστεί στη Σύμβαση του ΟΗΕ για τη Γενοκτονία του 1948.
Στην προσφυγή της η Νότια Αφρική επικαλείται δηλώσεις ισραηλινών αξιωματούχων που συνιστούν, κατ αυτήν, πράξεις γενοκτονίας, όπως η εκδίωξη των παλαιστινίων από τη Γάζα, ο βομβαρδισμός, αδιακρίτως, ενόπλων και αμάχων, η στέρηση βασικών αγαθών από τους παλαιστίνιους. Το Ισραήλ εστιάζει πως μάχεται εναντίον ενός μέρους των παλαιστινίων, της Χαμάς, την οποία θεωρεί τρομοκρατική οργάνωση αλλά για το Διεθνές Δικαστήριο οι χαρακτηρισμοί αυτοί δεν έχουν σημασία.
Ο χώρος της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής είναι προνομιακός χώρος για να ασκήσει ήπια πολιτική η Ελλάδα αλλά η Αθήνα φαίνεται πως έχει χάσει τον μπούσουλα. Εξωτερική πολιτική δεν διαμορφώνεται χωρίς γνώση και υπολογισμό των πλεονεκτημάτων της χώρας. Και αυτή η παράμετρος φαίνεται να απουσιάζει από τους υπολογισμούς του ελληνικού υπουργείου εξωτερικών ή των κέντρων που διαμορφώνουν πολιτική. (Αν διαμορφώνουν).
“Εξωτερική πολιτική δεν διαμορφώνεται χωρίς γνώση και υπολογισμό των πλεονεκτημάτων της χώρας”
σύμφωνοι, αλλά ποιά μπορεί να είναι αυτά τα πλεονεκτήματα όταν το άρθρο διαπιστώνει ήδη στην αρχή, ότι η αντίστοιχη κοινωνία έχει υποστεί μετάβαση αξιών και ότι αυτό “δεν φαίνεται να απασχολεί κανέναν”;
Αν πρέπει να συλλογισθούμε κάτι για την αγαπημένη μας Ελλάδα είναι ότι , ενώ τα κατάφερε να ξεφύγει σε μια 10ετία από την οικονομική κρίση και άρχισε να δίνει και αυξήσεις στο προσωπικό του Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα , θες από την 2ετή πανδημία ,θες από την 2ετή ελληνοτουρκική κρίση περιέπεσε όχι σε κρίση ,αλλά σε δίνη κοινωνική και πολιτιστική με επακόλουθο τις συνεχείς εκρήξεις βίας , νεανικής ”ανταρσίας” και αιματηρές θυσίες λόγω της κυκλοφοριακής αταξίας και όλα αυτά με πολιτική σταθερότητα από το 2019.
Κοινωνιολογικά το αποτέλεσμα είναι ανεξήγητο , δεν το αγγίζουν καν οι ”πνευματικοί” ηγέτες και τα ”σπουδαία” μας Δημόσια Πανεπιστήμια , ούτε τα σοβαρά ΜΜΕ και ο τύπος , οι δε έγκυροι δημοσιογράφοι και των ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΩΝ μας, προβάλλουν κυρίως θέματα της εξωτερικής μας πολιτικής , η οποία -πρέπει να το παραδεχθούμε-με τους δύο πολέμους στην Ανατολική Ευρώπη και την Μέση Ανατολή ,κατέστη πλήρως εξηρτημένη ,λόγω των Συμφωνιών που υπογράψαμε από το 1952 και συνεχίζουμε να υπογράφουμε , χωρίς αντιρρήσεις από καμιά πολιτική δύναμη (άρα και λαϊκή αντίδραση)-πλην του ΚΚΕ- .
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ . Δεν θα προλάβουν να μας ”καταλάβουν” οι Τούρκοι ,γιατί νωρίτερα θα αυτοδιαλυθούμε και θα συρρικνωθούμε δημογραφικά μέχρι το 2050 , γιαυτό και όσοι Έλληνες αγαπούν την Ελλάδα μας εξεπλάγησαν και θα συνεχίσουν να εκπλήσσονται από την βίαιη ρύθμιση οικογενειακών θεμάτων , που θα επισπεύσουν την δημογραφική κατάρρευση και την ελληνοποίηση επήλυδων , οι οποίοι θα συνεχίσουν να καταφθάνουν στην φιλόξενη χώρα μας, που θέλει πια να πρωτοστατεί στην πανελευθερία των διεκδικητών των κάθε είδους ανθρωπίνων δικαιωμάτων ,μερικά από τα οποία δεν προστατεύονται -αφού δεν ισχύουν παγκοσμίως- ως απόλυτα.
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ .
Ο ΕΝΑΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ”ΠΑΡΑΝΟΜΟΥ” ΠΑΡΑΚΟΥΘΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΝΤΙΛΟΓΟ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΘΕΜΑ ,ΕΝΩ Ο ”ΠΑΡΗΣ” ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΠΟΥ ”ΑΠΗΓΑΓΕ”.
ΣΤΟΝ ”ΠΑΓΚΟ” ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΤΙΚΟΥΣ ΑΛΛΑ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΞΕΧΑΣΑΜΕ ,Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΔΕΝ ”ΕΓΚΥΜΟΝΕΙ ΟΥΤΕ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΕΙ” ΑΛΛΟΥΣ , Η ΔΕ ”ΠΟΛΥΦΕΡΝΗ ΝΥΦΗ” ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ (ΑΣ ΜΗ ΤΟ ΞΕΧΝΑΜΕ) Α-ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ .
φίλτατε κι εσύ ωστόσο δεν μας εξηγείς για ποιόν λόγο θέλουμε ένα καλύτερο μέλλον χωρίς να το αξίζουμε.
Και μεταξύ μας, αν αναλογιστεί κανείς ότι εξακολουθούμε να λειτουργούμε ως κράτος αν και επισήμως έχουμε χρεοκοπήσει και ότι το καταφέρνουμε αυτό χωρίς να έχουμε εμπλακεί σε πόλεμο, όπως π. χ. η γειτονική τουρκία και ότι, τέλος, συμμετέχουμε στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ (δηλαδή τουλάχιστο στο ανώτερο 5 % της διατροφικής αλυσίδας, αφού ο μισός τουλάχιστο πληθυσμός πάσχει από ζάχαρο και χοληστερίνη, κατέχει σε τρομερό ποσοστό ιδιόκτητη κατοικία, και οδηγά κατά μέσο όρο 1 αυτοκίνητο το ενηλικιωμένο κεφάλι) χωρίς να παράγουμε ούτε καρφίτσα δεν θα έλεγα ότι σημαίνει, ότι θέλουμε πραγματικά να αλλάξει κάτι.
Το αξίζουμε το καλύτερο μέλλον – ευχαριστώ και ανταποδίδω το φίλτατε- και θα το πετύχουμε έστω στο τέλος της επόμενης 10ετίας , όταν πιεσθούμε και αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε από τώρα ότι ,αν δεν στρωθούμε να ”δουλέψουμε” στην εύφορη γη μας και στα βοσκοτόπια των βουνών μας για να σταματήσουμε να εισάγουμε τα αμφιβόλου ποιότητας και ακριβότερα βασικά προϊόντα της διατροφής μας θα επιβιώνουμε από τον τουρισμό που θα αυξάνεται -επειδή ο κόσμος παντού στη γη έχει λεφτά και έμαθε να ταξιδεύει-και από επιδόματα ευρωπαϊκά ή ελληνικά .
Όσοι φυσικά θα θέλουν (πλούσιοι και φτωχοί) το κάτι παραπάνω αυτοί θα κάνουν δουλειές -κυρίως την νύχτα- που” όλη η φύσις ησυχάζει” .
ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΘΑ ΛΥΘΕΙ ΑΝ ΠΕΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΠΟΥΔΑΓΜΕΝΗ (ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ) ΜΕΧΡΙ ΤΑ 18 ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΓΕΝΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΕΦΘΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΓΕΝΝΑ .
ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΜΑΣ ΣΥΝΕΓΕΙΡΟΥΝ , ΟΠΩΣ Η ΚΥΡΙΑ ΕΥΘΥΜΙΟΥ , Ο ΚΥΡΙΟΣ ΡΑΜΦΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΩΝΥΜΙΑ ,ΑΛΛΑ ΤΥΧΑΙΝΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΜΟΔΑΣ , ΕΝΩ ΤΟ ”ΠΑΠΑΔΑΡΙΟ” ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΔΟΥΝ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΥΣΟΥΝ ΟΙ ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΕΣ, ΠΟΥ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΑΥΤΞΑΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΠΛΗΘΥΝΟΝΤΑΙ .
Αλλά θαρσείτε .
Χρόνια τώρα -μετά το 1985, που ”πνίξαμε” τον καλό τον καπετάνιο και ότι αυτός εκπροσωπούσε- η ψαρού πάει στα κουτουρού.
“Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης είναι όργανο του ΟΗΕ. Είναι αυτό στο οποίο συζητείται να προσφύγουν Ελλάδα και Τουρκία για την διαφορά στο θέμα της Υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ”
Αυτό είναι λάθος. Υπάρχουν δύο δικαστήρια τού ΟΗΕ, που εδρεύουν στην Χάγη:
α) Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, στο οποίο προσέφυγε η ΝΑ κατά τού Ισραήλ και
β) Το Διεθνές Δικαστήριο, αυτό που στην Ελλάδα λέμε ΔΔΧ και στο οποίο θέλουν να προσφύγομε. Αυτό είναι μόνο γνωμοδοτική αρμοδιότητα. Δεν είναι το ίδιο με το παραπάνω.
Δεν κατάλαβα τι εννοείτε. Μιλώ αποκλειστικά γι το δεύτερο. Το πρώτο δεν το ανακάτεψα καθόλου στο κείμενο. Στο δεύτερο προσέφυγε η Νότια Αφρική.
Ναι, δίκιο έχτε. Εγώ μπερδεύτηκα. Ζητώ συγγνώμη.
H N Αφρική προσέφυγε και στα δύο δικαστήρια παρ’ότι έχει διακυμάζουσες σχέσεις με το Ποινικό. Στο Ποινικό προσεφυγε στις 17 Νοεμβριου 2003 μαζί με αλλες τεσσαρες χώρες (Μπαγκλαντες, Βολιβία, Κομόρος και Τζιμπουντι) ζητώντας να ερευνηθει η πιθανότητα απαγγελίας κατηγορίας σε προσωπα. Το ΔΠΚ είχε ηδη εν εξελιξει έρευνα για τα τεκταινόμετα στη Γαζα απο το 2014.
Μπερδεύτηκα, επειδή το ICJ είναι δικαστήριο διαιτητικό κι επιλύει διαφορές μεταξύ κρατών. Οι αποφάσεις του (γνωμοδοτήσεις του) δεν έχουν δεσμευτικό χαρακτήρα για κανέναν, γι αυτό και δεν έχουν καμμία αξία για την Ελλάδα, αν κερδίσει, διότι κανείς δεν μπορεί να υποχρεώσει την Τουρκία να τις σεβαστεί. Βλέπε παράδειγμα Κίνας-Φιλιππίνων για την ΑΟΖ. Οι δεύτερες κέρδισαν, αλλά η πρώτη εξακολουθεί να καταπατά την ΑΟΖ των, όπως και άλλων τεσσάρων χωρών, διότι έκρινε ότι στην Χάγη …. αδικείθηκε.
Η ΝΑ προσέφυγε σε διαιτητικό δικαστήριο μόνη, χωρίς αντιβαλλόμενο μέρος, για να κάμει τι; Αυτός είναι ο λόγος που μπερδεύτηκα.
Η προσφυγή της Ν. Αφρικής στη Χάγη κατά του Ισραήλ για γενοκτονία: Οι κατηγορίες και τι μπορεί να περιμένουμε
Οχι, το ICJ δεν είναι διαιτητικο δικαστηριο .Αυτο είναι το PCA Μόνιμο Διαιτητικό Δικαστηριο και αυτό στη Χάγη. Στο ICJ πάνε κρατη, στο PCA, που στην ουσία δεν είναι “μονιμο”, πάνε όλοι. Οι αποφάσεις και των δύο είναι δεσμευτικές. Στην περίπτωση της Κινας-Φιλιππινων στο PCA οι Κινέζοι δεν δέχτηκαν εκ των προτέρων ούτε τις διεργασιες ούτε το αποτέλεσμα. Η ΝΑ προσέφυγε στο ICJ, αλλά και στο ICC (To Ποινικό στη Χάγη και αυτο) για να ασκησει πολιτική πίεση στον Ισραηλ διότι έχει στενές σχέσεις με τους Παλαιστίνιος. Στα θεματα εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας οι κανόνες είναι λιγο διαφορετικοι, δεν είναι απαραίτητο ο κατηγορουμενος εγκληματίας να είναι εκεί. Στην αυτή περίπτωση το Ισραήλ ειναι μελος του ΟΗΕ και άρα υποκειται στο ICJ και έχει υπογράψει την Σύμβαση Πρόληψης και
Καταστολής του Εγκλήματος της Γενοκτονίας 1948
Πολύ κατατοπιστικό το σχόλιό σου. Ευχαριστώ. Θα το ψάξω παραπέρα, αν και φαίνεται ότι έχεις δίκιο.
Απολύτως σωστός ο κύριος Σαββίδης. Η κατάσταση στη χώρα είναι στο μή παρέκει. Κυβέρνηση για τα πανηγύρια, αντιπολίτευση τριςχειρότερη, μιά κοινωνία γονατισμένη που αγωνιά πως θα βγάλει το μήνα, μια Τουρκία που κερδίζει χρόνο χαμηλώνοντας τους τόνους για να διαλέξει το κατάλληλο χρονικό σημείο της κλιμάκωσης. Και μέσα σ΄όλα αυτά πρώτο θέμα για πολιτικούς καθώς και στα αθηναικά μέσα εξηλιθιώσεως το δικαίωμα στο γάμο των ομοφυλοφίλων…
Μιά μικρή διόρθωση κύριε Σαββίδη: Το Πολεμικό Ναυτικό, όπως και η Πολεμική Αεροπορία και ο Στρατός Ξηράς δέν ονομάζονται όπλα αλλά Κλάδοι των Ενόπλων Δυνάμεων. Όπλα έχει μόνο ο Στρατός Ξηράς , ( Πεζικό, Πυροβολικό κλπ).
Ευχαριστώ για τη διόρθωση.