ΤΣΑΡΛΙ ΚΕΡΚ: Το μίσος διχάζει την Αμερική

© AFP

Κεριά τοποθετήθηκαν μπροστά σε μια φωτογραφία του νεαρού ακτιβιστή και influencer Charlie Kirk κατά τη διάρκεια αγρυπνίας στο Orem City Center Park στο Orem της Γιούτα, στις 10 Σεπτεμβρίου 2025.

Του Sven R Larson The European Conservative

Την Τετάρτη, 10 Σεπτεμβρίου, ένας πυροβολισμός ακούστηκε σε μια πανεπιστημιούπολη στη Γιούτα: ένας πυροβολισμός του οποίου η ηχώ θα στοιχειώνει την αμερικανική πολιτική σκηνή για τα επόμενα χρόνια.

Η σφαίρα που χτύπησε θανάσιμα τον 31χρονο συντηρητικό ακτιβιστή Τσάρλι Κερκ ήταν ένα ξυπνητήρι για ολόκληρο το συντηρητικό στρατόπεδο, πολύ πέρα ​​από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ίσως η τελευταία μας προειδοποίηση: αν η αριστερά μπορεί να δολοφονήσει έναν νεαρό άνδρα του οποίου τα μόνα πολιτικά όπλα ήταν το πνεύμα, το χιούμορ και η αισιοδοξία για το μέλλον, τότε τι υπάρχει να συζητήσουμε μαζί τους;

Αν υπήρχε ένας άνθρωπος στην αμερικανική πολιτική συζήτηση που αντιπροσώπευε τον σεβασμό, τον διάλογο και την ποικιλομορφία απόψεων, αυτός ήταν ο Τσάρλι Κερκ. Δημόσιος ομιλητής και εκπαιδευτικός, ταξίδεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες με το Turning Point USA, τον οργανισμό που συνίδρυσε, μιλώντας σε πανεπιστημιουπόλεις. Εκεί, παρουσίασε συντηρητικές ιδέες και αρχές και μετέτρεψε την ανταλλαγή απόψεων με το κοινό -ειδικά με τους αντιπάλους του- σε μια ζωντανή και διεγερτική άσκηση διαλόγου.

Χάρη στο μετρημένο ύφος του, τον σεβασμό του προς τους αντιπάλους του και την αποφασιστικότητά του να συμμετέχει σε διάλογο, ο Κερκ είχε γίνει ένας από τους πιο γνωστούς συντηρητικούς ακτιβιστές της χώρας. Η φήμη του είχε εξαπλωθεί ακόμη και πέρα ​​από τη χώρα. Αλλά ακόμη περισσότερο, ενσάρκωσε τη συντηρητική επιθυμία να εκθέσει στα νεαρά μυαλά ένα ευρύτερο φάσμα απόψεων από αυτές που προσφέρονταν στα λύκεια και τα πανεπιστήμιά τους.

Ο Τσάρλι Κερκ διέπρεψε σε αυτόν τον ρόλο. Του αποδίδεται καθοριστικός ρόλος στην προσέλκυση νέων ψηφοφόρων υπέρ του Ντόναλντ Τραμπ , κάτι που βοήθησε στην επηρεασμό των εκλογών του 2024.

Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που δολοφονήθηκε.

Το FBI έχει υπό κράτηση αρκετούς υπόπτους, αν και κατά τη στιγμή της συγγραφής αυτού του κειμένου, ο δράστης δεν είχε ακόμη ταυτοποιηθεί. Παρόλα αυτά, είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί ο Τσάρλι Κερκ έγινε στόχος: πέθανε για τον αποτελεσματικό και ισχυρό συντηρητικό ακτιβισμό του. Η τοποθέτηση, το πλαίσιο και οι ευρέως γνωστές πεποιθήσεις του υποδηλώνουν πολιτική δολοφονία – μια τρομοκρατική πράξη που στόχευε στην ενστάλαξη φόβου στους συντηρητικούς και στη φίμωσή τους.

Από αυτή την άποψη, η δολοφονία στη Γιούτα θυμίζει την απόπειρα δολοφονίας εναντίον του Ντόναλντ Τραμπ στις 13 Ιουλίου του περασμένου έτους (η δεύτερη, μεταγενέστερη απόπειρα ήταν ανεπιτυχής). Και στις δύο περιπτώσεις, ο στόχος του δράστη ήταν να φιμώσει μια εξέχουσα συντηρητική δημόσια προσωπικότητα, αποκλειστικά και μόνο λόγω των απόψεών του.

Οι συντηρητικοί πρέπει να πάρουν τα σωστά μαθήματα, ειδικά μετά τον θάνατο του Τσάρλι Κερκ. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι, ακόμα κι αν δεν θεωρούμε τους εαυτούς μας σε πόλεμο με την αριστερά, η αριστερά θεωρεί τον εαυτό της σε πόλεμο μαζί μας.

Ακόμα κι αν την βλέπουμε μόνο ως πολιτική αντιπολίτευση, μας βλέπει ως εχθρούς. Η ιδεολογία της το υπαγορεύει: από τον Λένιν, που έβλεπε το Κομμουνιστικό Κόμμα ως την ενσάρκωση της εργατικής τάξης, μέχρι τον Σαούλ Αλίνσκι και το έργο του « Κανόνες για Ριζοσπάστες », η αριστερά έχει μάθει —γενιά με τη γενιά— ότι οι συντηρητικοί δεν είναι απλοί αντίπαλοι, αλλά εχθροί που πρέπει να αντιμετωπίζονται ως τέτοιοι.

Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι, εξ ορισμού, η αριστερά πιστεύει ότι δεν είμαστε άξιοι διαλόγου. Πρέπει να μάθουμε από αυτό. Δεν χρειαζόμαστε και δεν πρέπει να θέλουμε διάλογο με την άκρα αριστερά.

Πολλοί συντηρητικοί θα απορρίψουν ενστικτωδώς αυτή την ιδέα: για αυτούς, ο διάλογος με τους αντιπάλους είναι η μόνη δυνατή οδός σε μια πολιτισμένη κοινωνία. Και, άλλωστε, αυτό δεν ενσάρκωσε ο Τσάρλι Κερκ;

Ναι, ο Τσάρλι Κερκ ήθελε να ξεκινήσει διάλογο με τους αντιπάλους του. Αλλά η δολοφονία του αποδεικνύει ότι αυτοί που θεωρούσε ιδεολογικούς αντιπάλους ήταν στην πραγματικότητα εχθροί .

Αλλά οι εχθροί δεν διστάζουν να καταφύγουν στη βία. Χτυπούν, καταστρέφουν και δεν λυπούνται τίποτα και κανέναν για να φιμώσουν όσους δεν συμμερίζονται τις απόψεις τους.

Οι εχθροί δεν σέβονται. Μισούν και κάνουν πόλεμο σε αυτούς που μισούν.

Ο Τσάρλι Κερκ έζησε αυτό το μίσος κατά τη διάρκεια των δεκατριών χρόνων που ήταν στο τιμόνι της Turning Point USA. Το είδε να μεγαλώνει, να εξαπλώνεται, να φουντώνει και να πλησιάζει. Όταν αρνήθηκε να φιμωθεί και συνέχισε να πείθει τους νέους Αμερικανούς να μην καταπίνουν άκριτα τις αριστερές ιδέες, το μίσος που στρέφεται εναντίον του τελικά τον κατέστρεψε.

Συχνά είναι δύσκολο, στην Αμερική όπως και στην Ευρώπη, να παραδεχτούμε τον βαθμό στον οποίο το μίσος μπορεί να κατακλύσει την πολιτική μας ζωή. Γνωρίζουμε ότι μπορεί να σκοτώσει, αλλά στην Ευρώπη, οι πιο εντυπωσιακές εκδηλώσεις αυτού του πολιτικού μίσους έχουν λάβει ως επί το πλείστον τη μορφή μαζικών τζιχαντιστικών επιθέσεων.

Οι Αμερικανοί, από την άλλη πλευρά, είναι πιο πιθανό να το αντιμετωπίσουν. Οι δύο απόπειρες δολοφονίας εναντίον του Ντόναλντ Τραμπ ήταν εξαιρετικές, αλλά όχι αδιανόητες. Το ακραίο μίσος έχει ήδη σκοτώσει προέδρους και υποψηφίους: τον Τζον και τον Ρόμπερτ Κένεντι, και την απόπειρα εναντίον του Ρόναλντ Ρίγκαν.

Ωστόσο, λίγοι περίμεναν ότι αυτό το μίσος θα στοίχιζε ​​τη ζωή ενός ανθρώπου που το σήμα κατατεθέν του ήταν ο διάλογος. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι το μίσος κατά των συντηρητικών θα ήταν αρκετά σφοδρό ώστε να εξολοθρεύσει έναν άνθρωπο του οποίου το κύριο όπλο ήταν το πνεύμα και η δυναμική αλλά γεμάτη σεβασμό ρητορική.

Κι όμως, τα γεγονότα είναι εκεί. Όπως έχουν ήδη επισημάνει και άλλοι, η αριστερά βρίσκεται σε πόλεμο με τους συντηρητικούς: μας έχει χαρακτηρίσει εχθρούς και, ως εκ τούτου, ορκίζεται το μίσος της απέναντί ​​μας. Είναι καιρός να σταματήσουμε να το αρνούμαστε αυτό. Και αυτή είναι η μεγάλη ειρωνεία του θανάτου του Τσάρλι Κερκ: πρέπει να σταματήσουμε να επιδιώκουμε να αλληλεπιδρούμε με σεβασμό με όσους ισχυρίζονται ότι είναι οι αντίπαλοί μας.

Ναι, η σκληρή ειρωνεία αυτής της δολοφονίας, η οποία αφαίρεσε έναν δεξιοτέχνη του διαλόγου, είναι ότι η αριστερά μας δείχνει – μέσα από τη δολοφονία και μέσα από τις αντιδράσεις της – ότι ο χρόνος για διάλογο έχει τελειώσει.

Πρέπει να σταματήσουμε να επιχειρούμε έναν παραγωγικό διάλογο με όσους μας μισούν. Δεν θα οδηγήσει πουθενά. Είναι καιρός να λάβουμε σοβαρά υπόψη το βαθμό μίσους που τρέφει η αριστερά προς τους συντηρητικούς, στην Αμερική αλλά και στην Ευρώπη. Αυτό συνεπάγεται τρία πράγματα.

Καταρχάς, αγνόησε τη ρητορική των πιο ένθερμων haters. Δεν έχει νόημα να διαφωνείς με κάποιον που δεν σε αναγνωρίζει ως ισότιμό του στην ανθρώπινη φύση.

Δεύτερον, να διπλασιάσουμε τις προσπάθειές μας να προσεγγίσουμε όσους εξακολουθούν να διστάζουν, τους ανοιχτούς στο να ακούσουν και τις δύο πλευρές. Αλλά πρέπει να τους υπενθυμίζουμε συνεχώς ότι οι φανατικοί έχουν κάνει το μίσος και τη βία πολιτική τους μέθοδο. Είναι στο χέρι μας να αντιτάξουμε το όραμά μας για μια πολιτισμένη κοινωνία στον καταπιεστικό εφιάλτη τους, όπου κάθε διαφωνία φιμώνεται.

Τρίτον, παρουσιάστε το όραμά μας για συντηρητισμό, ελευθερία και ειρήνη ως τη σαφή εναλλακτική λύση σε αυτό το κακόβουλο χάος. Αποκαλύψτε τους μισαλλόδοξους σε κάθε ευκαιρία για το ποιοι είναι, τι θέλουν και ποιοι θα πληρώσουν το τίμημα για τον καταστροφικό αυταρχισμό τους.

Είθε ο Τσάρλι Κερκ να αναπαυθεί εν ειρήνη. Είθε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός να ευλογεί τη σύζυγό του και τα παιδιά του.

Και ότι οι συντηρητικοί θα καταλάβουν επιτέλους ότι οι σιωπηλές συζητήσεις και τα συμφιλιωτικά χαμόγελα που απευθύνονται στους πολιτικούς μας εχθρούς αποτελούν πλέον παρελθόν.