ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -
ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ
spot_img

26 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Κανένας ,νομίζω , δεν αμφισβητεί πως και ο κ. Ερντογάν και ο κ. Πούτιν είναι ηγέτες-ηγεμόνες μετά μάλιστα από 20ετή διακυβέρνηση των χωρών τους-για την κομμουνιστική Κίνα δεν μιλάμε- ,αλλά όλοι ιδίως ο ”Ευρασιάτης” κ.Ερντογάν ”ηγεμονεύει ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΚΕΚΤΗΜΕΝΟ , και με το εγχειρίδιο του συγγραφέως του ΗΓΕΜΟΝΑ Νικολό Μακιαβέλι κάτω από το προσκέφαλό του.
    Την τέτοια ηγεμονία της Γερμανίας την γνωρίσαμε από το 1939-45 ΚΑΙ για μη την ξαναγνωρίσουμε αγωνίζονται πρώτα οι εκλεγμένοι δημοκρατικά τωρινοί ”ηγέτες” Γερμανοί , μετά όλοι οι Ευρωπαίοι ,αλλά -ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ- οι Αμερικανοί και οι Ρώσοι- γιατί αν τους αφήσουμε να ηγεμονεύσουν κιόλας θα είναι μεγάλος ο πειρασμός τους ,όταν έχουν μάλιστα και συμμάχους τους βόρειους Ευρωπαίους.
    Η Ελλάς για να ξεκινήσει αυτό που επιθυμείτε,-αγαπητέ κ. Σαββίδη- έναντι της σημερινής Γερμανίας θέλει εκλεγμένους ηγέτες Α΄Κατηγορίας και με ισχυρή πλειοψηφία ,ενώ όπως όλοι διαπιστώνουμε από 10ετίας και πλέον η Ελλάς ”παίζει μπάλα” με ηγέτες και παίκτες Β’ Κατηγοριας και με μικρές πλειοψηφίες ,όπως-για τους ποδοσφαιρόπουλους – παίζουμε ποδόσφαιρο και με την Εθνική ομάδα και στα διεθνή ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα.
    Χρόνια πολλά και καλή πρωτοχρονιά και χρονιά .
    Υ.Γ Την άποψη πως η οικονομική κρίση στην Ελλάδα μας δεν ήταν συνέχεια της κρίσης που εμφανίσθηκε το 2007-2008 στην Αμερική -όπως ισχυριζόταν ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδος-, δεν την πέρασε η Γερμανία ,αλλά ο θριαμβευτής των εκλογών του 2009 κ.Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου, ο γνωστός ΓΑΠ ,με τους υπουργούς του.
    Ας μην έχουμε τόση κοντή μνήμη.

  2. η πολυπλοκότητα του προβλήματος γίνεται περισσότερο φανερή όταν αντιστραφεί το ερώτημα. Τί ακριβώς περιμένουν οι άλλοι από την Γερμανία; Οι απομονωμένες αιτήσεις διαφόρων μερών, π.χ. της Γαλλίας, δεν γίνονται για το καλό της Ευρώπης αλλά για το καλό αυτών των μερών. Μιλάμε δηλαδή γενικότερα για ένα ευρωπαϊκό και όχι μόνο γερμανικό πρόβλημα. Η ελληνική εξωτερική πολιτική για παράδειγμα της επίκλησης του διεθνούς δικαίου και η ταύτιση με κάποια αόριστα ευρωπαϊκά ιδεώδη και κεκτημένα έχουν την βάση (και εν τέλει την μοναδική τους λογική) στην απόλυτη εξάρτηση της εγχώριας αστική τάξης από τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό. Δυστυχώς οφείλουμε να ομολογήσουμε λοιπόν ότι υπάρχει ένα βασικό ευρωπαϊκό πρόβλημα ή τουλάχιστο δίλημμα.

  3. Να συμπληρώσω ότι η Γερμανία, όπως και όλα τα κράτη τής ΕΕ, έχει εκχωρήσει κάποιες κυριαρχίες (π.χ. έκδοση εθνικοού νομίσματος) στην ΕΕ, άρα είναι κράτος μειωμένης κυριαρχίας. Αλλά από το σημείο αυτό μέχρι να πούμε ότι δεν είναι κυρίαρχο κράτος υπάρχει νομίζω απόσταση.

  4. Ένα κράτος για να είναι κυρίαρχο οφείλει να αναγνωρίσει το ίδιο τον εαυτό του, δια μέσου του λαού του. Αυτό γίνεται με την ψήφιση συντάγματος. Κατά την ίδρυση της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας δεν μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο, κυρίως γιατί ένα μεγάλο τμήμα του γερμανικού πληθυσμού βρισκόταν εκτός των συνόρων της και επιπλέον σχεδόν το μισό έδαφος το οποίο ανήκε σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο μέχρι το 1937 στο γερμανικό ράιχ βρισκόταν εκτός της επικράτειας. Κοινώς η ομοσπονδιακή δημοκρατία της Γερμανίας δεν είχε καμία απολύτως νομιμοποίηση να εκπροσωπεί τον γερμανικό λαό και το γερμανικό έθνος.
    Το 1990 υπήρξε η επιλογή να γίνει ένωση της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας με την Γερμανική Δημοκρατική Δημοκρατία (μέχρι τότε λανθασμένα ως Ανατολική Γερμανία), ωστόσο αυτό δεν έγινε. Απλά η τελευταία προσχώρησε στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Η έλλειψη νομιμοποίησης δεν αποκαταστάθηκε. Σύνταγμα δεν έχει ψηφιστεί, ο Β Παγκόσμιος Πόλεμος θεωρητικά δεν έχει λήξει για το Γερμανικό Ράιχ. Αυτό το τελευταίο, η συνέχιση της ύπαρξης του γερμανικού ράιχ σε συνδιασμό με την έλλειψη της νομιμοποίησης της ομοσπονδιακής δημοκρατίας της Γερμανίας να εκπροσωπεί τον γερμανικό λαό και το γερμανικό Έθνος, αποτελούν τον κορμό της επιχειρηματολογίας σύμφωνα με την οποία η ομοσπονδιακή δημοκρατία της Γερμανίας δεν είναι κυρίαρχο κράτος.

    • Νομίζω ότι η λέξη “κυρίαρχο” για ένα κράτος στα ελληνικά, δεν σημαίνει αυτά που γράφεις εσύ. Γι’ αυτό καλώς ρώτησα να μάθω τι εννοείς μ’ αυτήν. Θέλεις να πεις ότι κράτη, τα οποία δεν έχουν σύνταγμα, ή έχουν τύποις (π.χ. ΕΣΣΔ, Κίνα κλπ.), δεν είναι κυρίαρχα; Όχι, φίλε μου, ούτε στα ελληνικά, ούτε στα αγγλικά ο ορισμός “κυρίαρχο κράτος” έχει σχέση μ’ αυτά που γράφεις.

      Κυρίαρχο κράτος

      Sovereign state

      Στα ελληνικά, η (πρώην) DDR λέγεται Λαοκρατική Δημοκρατία τής Γερμανίας και όχι “Γερμανική Δημοκρατική Δημοκρατία”.

  5. Deutsche Demokratische Republik = Γερμανική δημοκρατική Δημοκρατία. Το επίθετο “demokratische” μεταφράζεται φυσικά ως δημοκρατική. Για να είμαι ειλικρινής μπορεί να μεταφράζεται το Republik ως Λαοκρατία, δηλαδή θα ίσχυε Γερμανική δημοκρατική Λαοκρατία. Όσο για τα άλλα, ζήτα από έναν γερμανό πολίτη να σου δείξει το δελτίο ταυτότητάς του και εάν δεν σου δείξει δελτίο προσωπικού εταιρείας ξαναπές μου.

    • Στα ελληνικά, όσο πλούσια γλώσσα κι αν είναι, δεν υπάρχει η δυνατότητα διάκρισης μεταξύ Republik και Demokratie, γι αυτό χρησιμοπούνταν το όνομα Λαοκρατική Δημοκρατία τής Γερμανίας.

      Το άλλο που γράφεις δεν το καταλαβαίνω. Όσα χρόνια έζησα στην Γερμανία, οι πολίτες είχαν Personalausweis, ή απλώς Ausweis. Δεν είχα ακούσει λίγες φορές να μού λένε “Ausweis, bitte!”.

    • (επίθ.) Προσωπικός-ή-ό. Πώς μεταφράζεται στα ελληνικά εννοείς, ή τι θα πει στα γερμανικά; Η ίδια λέξη στο ουδέτερο και σαν ουσιαστικό, σημαίνει το σύνολο των ανθρώπων που εργάζονται κάπου (ελλ. το προσωπικό, γερμ. das Personal).

    • Στα γερμανικά, βέβαια, έχομε και την λέξη persönlich, που ελληνικά μεταφράζεται σαν προσωπικό. Προσωπικά δεδομένα = persönliche Data

  6. Επειδή ανέφερες άκρως ενδιαφέροντα παραδείγματα θα ήθελα να τα δούμε κι αυτά.
    Η ΕΣΣΔ δεν ήταν κράτος αλλά ομοσπονδία (εθνικών) κρατών. Ένα ανάλογο πρόβλημα το οποίο ανέκυψε εκεί ήταν η περίπτωση της σημερινής Μολδαβίας, η νομιμοποίηση της οποίας σήμερα αμφισβητείτε ευθέως από την Ρουμανία η οποία κατέχει το μεγαλύτερο μέρος της κατεξοχήν Μολδαβίας με την πλειοψηφία των Μολδαβών να είναι ταυτόχρονα και Ρουμάνοι πολίτες (έχει γίνει και πόλεμος αμέσως μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ).
    Η Κίνα ακριβώς με το σκεπτικό το οποίο ανέπτυξα, πέτυχε να μην αναγνωρίζεται η Δημοκρατία της Κίνας (Ταϊβάν) από τον ΟΗΕ και διεκδικεί σήμερα τα εδάφη της.
    Με ο ίδιο σκεπτικό οι Παλαιστίνιοι αμφισβητούν σήμερα το Ισραήλ, αφού το έδαφός του δεν ανήκει μόνο στον εβραϊκό λαό. Με ανάλογο σκεπτικό ανακαλύψαμε και εμείς το 1990 ξαφνικά ότι υπάρχει δίπλα μας Δημοκρατία της Μακεδονίας.
    Σύμφωνα με τρέχουσες θεωρίες κρατών, επικρατεί η αντίληψη, ότι στην νομιμοποίηση προηγείται η αντιπροσωπευτικότητα της δημοκρατικότητας. Εάν για παράδειγμα για την ψήφιση συντάγματος συνέρχεται όργανο του οποίου τα μέλη αντιπροσωπεύουν ΄το μεγαλύτερο μέρος του Έθνους και των εδαφών, αυτό αρκεί (όπως συνέβει στα σοβιετικά κρατίδια αλλά και στην Κίνα).
    Σε τελική ανάλυση η νομιμότητα αποτελεί έκφραση των γεωπολιτικών ισορροπιών.
    Μέχρι το 1990 φαίνεται ότι αυτές οι ισορροπίες βολευόταν με την μή νομιμοποίηση των δυο γερμανικών κρατών. Έπειτα από το 1990 είναι φανερό ότι οι μόνοι οι οποίοι βολεύονται με αυτή την μή νομιμοποίηση και την επιδίωξαν εξάλλου απολύτως συνειδητά, είναι οι ίδιοι οι Γερμανοί.

    • “Η ΕΣΣΔ δεν ήταν κράτος αλλά ομοσπονδία (εθνικών) κρατών”, λες. Μα η ομοσπονδία ήταν τον κυρίαρχο κράτος με κεντρική (ισχυροτάτη) εξουσία. Πληρούσε όλους τους όρους κυριαρχίας, που αναφέρονται στα άρθρα που σού έδωσα. Και οι ΗΠΑ ομοσπονδία είναι. Δεν είναι κυρίαρχο κράτος; Μού φαίνεται ότι ανακατεύεις πολλά και τα μπερδεύεις κάπως. Εκείνο που γράφεις, “Με ανάλογο σκεπτικό ανακαλύψαμε και εμείς το 1990 ξαφνικά ότι υπάρχει δίπλα μας Δημοκρατία της Μακεδονίας”. Μα δεν ήταν κυρίαρχο κράτος, διότι δεν τηνανεγνώριζε ως τέτοιο ο ΟΗΕ, παρά μόνον κάποια κράτη μεμονομένα. Κρατική οντότητα είχε, αλλά δεν ήταν ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΚΡΑΤΟΣ και ούτε την ανακαλύψαμε ξαφνικά. Την ξέραμε σαν ομόσπονδο κράτος τής Γουγκοσλαβίας, η οποία ήταν το κυρίαρχο κράτος.

      Ασφαλώς υπάρχουν διάφορες θεωρίες, αλλά εγώ αναφέρομαι στο Διεθνές Δίκαιο, βάσει τού οποίου και η BRD είναι κυρίαρχο κράτος.-

      Αν για παράδειγμα ένα κράτος δεν έχει σύνταγμα, είναι ας πούμε απόλυτη μοναρχία (τέτοια μάλλον δεν υπάρχουν σήμερα), αποκλείεται να είναι ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΚΡΑΤΟΣ; Η Αιθιοπία, ως αυτοκρατορία, και παλαιότερα η Σ. Αραβία, δεν ήσαν ΚΥΡΙΑΡΧΑ ΚΡΑΤΗ; Γιατί μπερδεύεις την δημακρατία και τα συντάγματα, που πρέπει να είναι ψηφισμένα από τον λαό; Μήπως στην Ελλάδα είναι; Η Βουλή ψηφίζει το Σύνταγμα και τις τροποποιήσεις του και ο λαός απλώς κοιτάζει (όπως και σε κάθε τι). Δεν είναι η Ελλάδα ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΚΡΑΤΟΣ;

    • Τον καιρό μου οι Γερμανοί είχαν κανονικά δελτία ταυτότητος. Αν τα πράγματα άλλαξαν στο μεταξύ, δεν ξέρω. Την έλεγαν Ausweis.-

  7. Με αυτά τα παραδείγματα θέλω απλώς να υποστηρίξω την θέση, ότι η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας δεν είναι κυρίαρχο κράτος, επειδή οι ίδιοι οι Γερμανοί δεν θέλουν να είναι.

    • Όπως σού απέδειξα, ελπίζω, η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας είναι κυρίαρχο κράτος, ανεγνωρισμένο από τον ΟΗΕ. Διαφορετικά δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει αυτόνομα, τουλάχιστον εξωτερικά. Το γιατί δεν το θέλουν οι Γερμανοί, ειλικρινά δεν το κατάλαβα.

  8. Εγώ από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ζω στην Γερμανία και σου δηλώνω ότι δεν είχαν ποτέ κάτι άλλο από δελτίο προσωπικού= Personalausweis

  9. Η κυριαρχία ενός κράτους μπορεί να αμφισβητηθεί με πολλούς τρόπους, όπως έδειξα με τα παραδείγματα. Το διεθνές δίκαιο δεν είναι σαφές. Στην περίπτωση της Γερμανίας μπορείς να ανατρέξεις στην ομιλία του σοσιαλδημοκράτη βουλευτή και διακεκριμένου συνταγματολόγου Carlo Schmid από τον Νοέμβριο του 1948, στα πλαίσια της διαδικασίας ίδρυσης της ομοσπονδιακής δημοκρατίας της Γερμανίας. Σε αυτή την ομιλία ο Schmid ο οποίος είναι ένας από τους πρωτεργάτες του γερμανικού θεμελιώδους νόμου, αιτιολογεί γιατί για την ίδρυση της ομοσπονδ. δημ. της Γερμανίας δεν μπορεί να ψηφιστεί σύνταγμα (=Verfassung) αλλά μόνο ένας θεμελιώδης νόμος (Grundgesetz).
    Οι λόγοι για τους οποίους οι Γερμανοί δεν θέλουν να έχουν κυρίαρχο κράτος αυτή την στιγμή, όπως και το 1990, είναι δύο:
    1. τα εδάφη τα οποία έχασαν (ανατολική Γερμανία),
    2. τις αποζημιώσεις που θα έπρεπε να πληρώσουν.

  10. Την περίπτωση της Ελλάδος την έχω σχολιάσει και σε άλλο άρθρο, στο οποίο ο Σαββίδης πολύ εύστοχα αμφισβήτησε την νομιμοποίηση της ελληνικής δημοκρατίας να εκπροσωπεί τον Ελληνισμό.
    Η δική μου η εκτίμηση είναι, ότι η χώρα μας είναι κυρίαρχο κράτος επειδή η κυριαρχία της δεν αμφισβητείται επί του παρόντος. Θα μπορούσε έως το 1913 να αμφισβητηθεί από τον μικρασιατικό, κυπριακό, βορειοηπειρωτικό, ηπειρωτικό, μακεδονικό και θρακιώτικο πληθυσμό, μέχρι το 1923 από τον μικρασιατικό και κυπριακό Ελληνισμό και έως σήμερα από τον κυπριακό Ελληνισμό. Η Κύπρος απεμπόλισε οικειοθελώς αυτό το δικαίωμα.
    Φυσικά με την αναγνώριση μακεδονικής γλώσσας παραχωρίσαμε τουλάχιστο ένα έρεισμα στους γείτονες να αμφισβητήσουν την κυριαρχία μας σε ένα συγκεκριμένο μέρος ενόσω μπορεί να συνδέσει κανείς την ύπαρξη γλώσσας με την ύπαρξη έθνους.

  11. @ Λούμπεν

    Κατ’ αρχάς, ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ.

    1) Αυτήν την ταυτότητα θυμούμαι εγώ.

    2) Έχομε τελείως διαφορετική αντίληψη τής έννοιας τού κυρίαρχου κράτους. Άλλες βάσεις παίρνεις εσύ κι άλλες εγώ.

    Δεν πειράζει που συμφωνούμε ότι διαφωνούμε. Ήταν ενδιαφέρων διάλογος και σ’ ευχαριστώ γι αυτόν.

Leave a Reply to Επισκέπτης Ακύρωση απάντησης

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,800ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα