Ian Easton THE DIPLOMAT
Το τέλος του παιχνιδιού του Ξι ΤζινΠινγκ για την Αμερική
Οι ομιλίες του Xi καθιστούν σαφές ότι είναι αφοσιωμένος στη διάδοση του κινεζικού μοντέλου κομμουνισμού σε όλο τον κόσμο.
9 Σεπτεμβρίου 2022
Εδώ και αρκετό καιρό, ο ηγέτης της Κίνας μιλάει για την καταστροφή των Ηνωμένων Πολιτειών και της φιλελεύθερης παγκόσμιας τάξης που βοήθησε η Ουάσιγκτον να δημιουργηθεί στον απόηχο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μη χαρακτηρισμένα έγγραφα και οι ομιλίες που δεν έχουν μεταφραστεί στο παρελθόν ρίχνουν φως σε αυτό που έχει στο μυαλό του ο Σι Τζινπίνγκ. Τα λόγια του είναι ανησυχητικά.
Πριν πέντε χρόνια απο αυτό το φθινόπωρο, το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ) πραγματοποίησε το 19ο Εθνικό του Συνέδριο στο Πεκίνο. Για να τιμήσει την περίσταση, ο Xi έδωσε μια ομιλία Σιδερένιου Άνδρα (Iron Man) στη Μεγάλη Αίθουσα του Λαού, στεκόμενος στο προσκήνιο και διαβάζοντας δυνατά τις προετοιμασμένες παρατηρήσεις του για περισσότερες από τρεις ώρες. Θαμμένη ανάμεσα σε πεζή βαριά ορολογία ήταν μια αξιοσημείωτη φράση:
«Από τότε που ιδρύθηκε το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα, η συνειδητοποίηση του κομμουνισμού ήταν το υπέρτατο ιδανικό και ο απώτερος στόχος του κόμματος».
Την επόμενη άνοιξη, ο Σι έδωσε μια άλλη σημαντική ομιλία στη Μεγάλη Αίθουσα του Λαού. «Αν και ο παγκόσμιος σοσιαλισμός είχε ανατροπές και πισωγυρίσματα στην πορεία του καθώς αναπτυσόταν, η συνολική τάση της ανθρώπινης κοινωνικής ανάπτυξης δεν έχει αλλάξει», δήλωσε ο Σι. «Πρέπει να καταλάβουμε βαθιά ότι η συνειδητοποίηση του κομμουνισμού είναι ένας στόχος που συμβαίνει σε μια ιστορική διαδικασία. Συμβαίνει σταδιακά, ένα βήμα τη φορά… Πρέπει να αγωνιζόμαστε για τον κομμουνισμό όλη μας τη ζωή».
Η ημερομηνία ήταν Παρασκευή, 4 Μαΐου 2018, και η Κίνα γιόρταζε την 200ή επέτειο από τη γέννηση του Καρλ Μαρξ. Η κινεζική κυβέρνηση ξεκίνησε μια έντονη εκστρατεία προπαγάνδας και ανέθεσε την κατασκευή ενός πανήψυλου, χάλκινου αγάλματος δύο τόνων του φιλοσόφου, το οποίο ανεγέρθηκε προς τέρψη εκατοντάδων μελών του Κομμουνιστικού Κόμματος που κυμάτιζαν σημαίες στην πατρίδα του, το Τρίερ της Γερμανίας.
Ο Καρλ Μαρξ ήταν ο συν-συγγραφέας του «Κομμουνιστικού Μανιφέστου», ενός κειμένου που αντιτάχθηκε στους θεσμούς της οικογένειας, της θρησκείας, της δημοκρατίας, των ελεύθερων αγορών, ακόμη και του έθνους – ένα έγγραφο που παρότρυνε τους οπαδούς να ανατρέψουν βίαια τις κυβερνήσεις τους και να δημιουργήσουν ένα νέο σύστημα όπου όλη η εξουσία συγκεντρώνεται στα χέρια του κράτους με «δεσποτικά μέσα».
Το μανιφέστο του Μαρξ δημοσιεύτηκε το 1848 ως πλατφόρμα για μια μυστική κοινωνία στην Αγγλία, την Κομμουνιστική Ένωση. Μεταφράστηκε και διαδόθηκε, λειτουργώντας, τελικά, ως καταλύτης για επαναστατικά κινήματα που καθιέρωσαν μια σειρά από μονοκομματικές δικτατορίες. Ξεκινώντας με τη Σοβιετική Ένωση το 1917, ο κομμουνισμός ρίζωσε σε έθνη όπως το Αφγανιστάν, το Κονγκό, η Κούβα, η Βόρεια Κορέα και, φυσικά, η Κίνα.
Ο Σι έχει αποκαλέσει επανειλημμένα τον Μαρξ «τον μεγαλύτερο στοχαστή στην ανθρώπινη ιστορία».
Το 1999, ένα βιβλίο που δημοσιεύτηκε από τις εκδόσεις του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, «Η Μαύρη Βίβλος του Κομμουνισμού», υπολόγιζε ότι καθεστώτα εμπνευσμένα από τον Μαρξ προκάλεσαν περίπου 100 εκατομμύρια θανάτους στον 20ο αιώνα, περισσότερους από τους μισούς στην Κίνα. Πρόσφατες μελέτες θεωρούν ότι ο συνολικός αριθμός των 150 εκατομμυρίων είναι πιο πιθανός, αν και η πραγματική έκταση της καταστροφής μπορεί να μην γίνει ποτέ γνωστή. Ένας κομμουνιστής δικτάτορας στην Καμπότζη, ο Πολ Ποτ, πιστεύεται ότι σκότωσε τουλάχιστον το 20 τοις εκατό του πληθυσμού της χώρας, με πολλά από τα θύματά του να έχουν υποστεί διαβολικά βασανιστήρια πριν από το θάνατο.
Αφήγηση εναντίον πραγματικότητας
Την τελευταία δεκαετία, ο Xi έχει δημιουργήσει μια λατρεία γύρω από τον εαυτό του, βασισμένη στην ιδέα ότι η ερμηνεία του για τον μαρξισμό είναι καθαρή, καλύτερη ακόμη και από αυτή του Λένιν και του Μάο.
Η Κίνα είναι επίσημα ένα άθεο κράτος, αλλά δεδομένης της ζωτικής σημασίας της ιδεολογίας για το ΚΚΚ, αυτό μοιάζει με έναν θρησκευτικό ηγέτη που λέει στους οπαδούς του ότι ο Θεός λέει την αλήθεια σε αυτόν – και μόνο σε αυτόν.
Εάν τα λόγια του Xi σας φαίνονται απαρχαιωμένα και αμυδρά γελοία, αυτό συμβαίνει επειδή το Τμήμα Προπαγάνδας του Πεκίνου το θέλει έτσι. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, η κυβέρνηση της Κίνας έχει καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να ενθαρρύνει μια ξένη αντίληψη ότι ο μαρξισμός και ο λενινισμός ήταν απλώς νεκροί και ότι η Κίνα θα αφομοιωθεί σταδιακά στη μεταπολεμική διεθνή τάξη και θα γινόταν ένας «υπεύθυνος ενδιαφερόμενος [για τη δύση]». Σύμφωνα με αυτή την αφήγηση, η ιστορία της Κίνας μετά τον Μάο ήταν μια ιστορία οικονομικών και κοινωνικών μεταρρυθμίσεων, μια σταδιακή διαδικασία ανοίγματος της οποίας το τελικό σημείο θα περιλάμβανε μεταρρυθμίσεις που, μια μέρα, θα έκαναν την Κίνα μια καπιταλιστική χώρα ελεύθερης αγοράς.
Φυσικά, ο Σι Τζινπίνγκ και άλλοι αξιωματούχοι έλεγαν κάτι πολύ διαφορετικό στα κινέζικα, κάτι που πολλοί πιστοί του Κομμουνιστικού Κόμματος πίστευαν από τότε:
η Κίνα δεν πρόκειται να απορροφηθεί. Μάλλον, πρόκειται αυτή να απορροφήσει. Η αποστολή του ΚΚΚ είναι να αποκτήσει πρόσβαση στο διεθνές σύστημα χωρίς να αλλάξει η ίδια από αυτό, να αποκτήσει αρκετή μόχλευση για να το ανατρέψει και, στη συνέχεια, να ξαναφτιάξει αυτό το σύστημα στο μοντέλο της δικής του ολοκληρωτικής μορφής διακυβέρνησης. Για το σκοπό αυτό, οι Κινέζοι ηγεμόνες από τον Ντενγκ Σιαοπίνγκ διεξάγουν μια εκστρατεία παγκόσμιας διείσδυσης.
Ο Xi αποκαλεί το μακροπρόθεσμο σχέδιο παιχνιδιού του ΚΚΚ «κατασκευή μιας κοινότητας κοινής μοίρας για όλη την ανθρωπότητα». Τα εγχειρίδια για τη σκέψη του Xi Jinping περιγράφουν τη διαδικασία ως εξής:
«Η κοινότητα της κοινής μοίρας για όλη την ανθρωπότητα θα διαμορφώσει τα συμφέροντα του κινεζικού λαού και των λαών του κόσμου μαζί, ώστε να είναι ένα και το αυτό». Με άλλα λόγια, το Πεκίνο οραματίζεται να αναπαράγει σε παγκόσμιο επίπεδο αυτό που θεωρεί το δικό του ανώτερο σύστημα.
Τα μέλη του κόμματος που διαβάζουν επίσημα έργα του ΚΚΚ λένε ότι αποτελούν μέρος ενός μεγάλου έργου για να βοηθήσουν την Κίνα να σώσει την ανθρωπότητα από τον εαυτό της. Τους διαβεβαιώνουν ότι παίζουν ρόλο στην πιο επική ιστορία όλων των εποχών: τη μάχη για τη δημιουργία μιας τέλειας κοινωνίας και παραδείσου επι της Γης. Ένα δογματικό εκπαιδευτικό εγχειρίδιο που εκδόθηκε για τους αξιωματούχους της PLA (People’s Liberation Army, Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός) σχετικά με τη σκέψη Xi Jinping, φέρει τον τίτλο «Διπλωματία μεγάλης ισχύος με κινεζικά χαρακτηριστικά», τονίζει ότι
το αυταρχικό σύστημα της Κίνας είναι ανώτερο και η δυτική δημοκρατία πρέπει να αντικατασταθεί. «Ο Σι Τζινπίνγκ επισημαίνει ότι ο μετασχηματισμός του παγκόσμιου συστήματος διακυβέρνησης είναι αδύνατος χωρίς να καθοδηγήσει τον τρόπο που σκέφτονται οι άνθρωποι», αναφέρει το έγγραφο. «Η κοινότητα της κοινής μοίρας για όλη την ανθρωπότητα είναι ένας καινοτόμος δρόμος για την παγκόσμια διακυβέρνηση, που ξεπερνά τη σκέψη της Δύσης και τους διεθνείς οργανισμούς».
Το τέλος της ιστορίας της Κίνας
Το 2020, το Central Party School (Κεντρική Σχολή του Κόμματος) δημοσίευσε ένα νέο εγχειρίδιο, «The Fundamentals of Xi Jinping Thought on Chinese Socialism in a New Era», (” Οι θεμελιώδεις αρχές της σκέψης του Xi Jinping για τον κινεζικό σοσιαλισμό σε μια νέα εποχή”) το οποίο δεν μεταφράστηκε στα αγγλικά, αλλά ήταν ιδιαίτερα ειλικρινές στα αρχικά Μανδαρινικά.
Από πολλές απόψεις, η Κεντρική Σχολή του Κόμματος είναι η υψηλή εκκλησία της Κομμουνιστικής Κίνας. Το ΚΚΚ επιβλέπει ένα τεράστιο δίκτυο σχεδόν 3.000 κέντρων κατάρτισης που είναι εξαπλωμένα σε όλη την Κίνα, σχολεία όπου οι μαθητές κατηχούνται και προετοιμάζονται για ηγετικές θέσεις στην τοπική κυβέρνηση, την κοινωνία και τις επιχειρήσεις. Το Central Party School είναι το πιο σημαντικό. Είναι ένα σχολείο όπου οι σούπερ ελίτ ετοιμάζονται για τα πιο σημαντικά παιχνίδια εξουσίας. Βρίσκεται κοντά στο Θερινό Παλάτι στο Πεκίνο, η πανεπιστημιούπολη του Central Party School όπου το ΚΚΚ διαμορφώνει τη σκέψη των μελλοντικών εθνικών ηγετών. Ως ένδειξη της σημασίας του ιδρύματος, τόσο ο Μάο Τσε Τουνγκ όσο και ο Χου Τζιντάο υπηρέτησαν ως πρόεδροι του σχολείου προτού ανέλθουν στις θέσεις τους ως κορυφαίοι ηγέτες. Ο Σι Τζινπίνγκ ακολούθησε τον ίδιο δρόμο. Το 2007, έγινε πρόεδρος του σχολείου, διατηρώντας αυτή τη θέση μέχρι το 2012, όταν έγινε γενικός γραμματέας του ΚΚΚ και πρόεδρος της κυβέρνησης της ΛΔΚ.
Το νέο εγχειρίδιο του Central Party School βεβαιώνει ότι η παγκόσμια οικονομία και οι παγκόσμιες αγορές πρέπει να ελέγχονται από το κράτος. Με αληθινό μαρξιστικό τρόπο, το κείμενο αποκαλύπτει ότι η επιτυχία της αποστολής της Κίνας θα σημαίνει την καταστροφή του καπιταλισμού της ελεύθερης αγοράς. Το Πεκίνο θα διαδώσει το αρπακτικό, σοσιαλιστικό οικονομικό του μοντέλο και «η αγορά και το κράτος θα ενοποιηθούν οργανικά». Θα διαγραφούν επίσης η ατομική αξιοπρέπεια, τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και ιδέες όπως η λαϊκή κυριαρχία. Το βιβλίο υποστηρίζει την ύπαρξη καθολικών αξιών καθώς και ότι όλοι οι πολιτισμοί και οι εθνότητες θα πρέπει να «συσταθούν» και να αφομοιωθούν σε μια ομογενοποιημένη συλλογικότητα υπό την ηγεσία των Κινέζων.
Το εγχειρίδιο για τη σκέψη του Xi Jinping δηλώνει χωρίς αμφιβολία ότι «η επανάσταση είναι ένα ιδανικό ψηλότερο από τον ουρανό». Και λέει ευθαρσώς ότι το ΚΚΚ έχει στόχο να εξάγει το σύστημά του σε κάθε χώρα του κόσμου. «Η θεμελιώδης αποστολή και φιλοδοξία ενός μαρξιστικού πολιτικού κόμματος είναι η επίτευξη του κομμουνισμού. Η επίτευξη αυτής της ιερής αποστολής και φιλοδοξίας θα είναι η μεγαλύτερη και πιο μεγαλειώδης επιχείρηση στην ιστορία της ανθρώπινης κοινωνίας. Θα είναι επίσης η πιο δύσκολη και πολύπλοκη αποστολή που έγινε ποτέ».
Η εξωτερική πολιτική της Κίνας και όλες οι στρατηγικές της ενέργειες στο εξωτερικό – όλα όσα επιδιώκει να κάνει το ΚΚΚ στον κόσμο – φέρεται να καθοδηγούνται από αυτό το όραμα. Και το ρολόι χτυπάει. Το ΚΚΚ σκοπεύει να έχει ολοκληρώσει την φαινομενικά αδύνατη αποστολή του έως το 2049, την 100ή επέτειο από την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Τονίζοντας τη σημασία αυτού του στόχου, το εκπαιδευτικό εγχειρίδιο του PLA συνεχίζει να υποστηρίζει: «Για να επιτύχουμε το όνειρο της Κίνας, πρέπει επίσης να δημιουργήσουμε την κοινότητα της κοινής μοίρας για όλη την ανθρωπότητα ταυτόχρονα».
Αυτός είναι ένας στόχος με μνημειώδεις επιπτώσεις για τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες δημοκρατίες. Εάν το ΚΚΚ πετύχαινε, η Αμερική δεν θα υπήρχε πλέον ως ελεύθερο και κυρίαρχο έθνος στα μέσα του 21ου αιώνα και ο κόσμος θα διοικείται από ένα ολοκληρωμένο δίκτυο μονοκομματικών δικτατοριών. Η Κίνα θα κυβερνούσε τον κόσμο και η δημοκρατία θα εξαφανιζόταν.
Τα έργα του Xi Jinping μας υπενθυμίζουν ότι υπάρχουν ισχυροί ηγέτες που τρέφουν ένα βαθύ μίσος για τον αμερικανικό τρόπο ζωής και τρέφουν μια αμετακίνητη πεποίθηση ότι το σύστημά τους είναι θεμελιωδώς ανώτερο. Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ έχουν δείξει μια αξιοσημείωτη τάση να τυφλώνονται απο τέτοιες απόψεις και τις σκοτεινές επιπτώσεις τους. Για να κάνουν καλά τη δουλειά τους, οι πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες μας πρέπει να προσεγγίσουν τους οδηγούς συμπεριφοράς του ΚΚΚ με τον μέγιστο επαγγελματικό σεβασμό και να μην υποκύψουν στην παρόρμηση να απορρίψουν την ιδεολογία της Κινεζικής κυβέρνησης ως, απλώς, άσχετη. Η διασφάλιση της ασφάλειας και της ευημερίας της φιλελεύθερης τάξης θα απαιτήσει από την Ουάσιγκτον να λάβει υπόψη την κοσμοθεωρία του Πεκίνου και να ενεργήσει αναλόγως για να χαράξει μια πιο ορθολογική και με αρχές αμερικανική εξωτερική πολιτική.
Καλωσορίσατε στον Β’ Ψυχρό Πόλεμο. Όπως είπε ο ίδιος ο Xi σε μια εσωτερική ομιλία του στο PLA, «Όταν πρόκειται για μάχη στον τομέα της ιδεολογίας, δεν έχουμε κανένα περιθώριο συμβιβασμού ή υποχώρησης. Πρέπει να πετύχουμε την ολοκληρωτική νίκη».
Ian Easton Ίαν Ίστον
Ο Ian Easton είναι ανώτερος διευθυντής στο Project 2049 Institute και συγγραφέας του «The Final Struggle: Inside China’s Global Strategy». «Ο Τελικός Αγώνας: Στο εσωτερικό της παγκόσμιας στρατηγικής της Κίνας». Τα παραπάνω αντλούνται εν μέρει από το νέο βιβλίο του Easton.
Προφανώς ο συγγραφέας χρησιμοποιεί τον όρο «δημοκρατία» για να υποδηλώσει το κοινοβουλευτικό πολίτευμα που εξ’ ορισμού είναι ολιγαρχία. (Διότι νομοθετεί μόνο ένα πολύ μικρό κλάσμα των πολιτών, π.χ. στην Ελλάδα το 300/10432481=.00002875634281049733
= 0.0028 % ).
Ο @Φερώνυμος αναφέρθηκε σε μια σκληρή αλήθεια κι απέδειξε τα ελαττώματα που εμφανίζονται στα Δυτικά πολιτεύματα και δη στην χώρα μας.
Παρόλα αυτά ολοκληρωτικά καθεστώτα όπως αυτό που έχει εγκαθιδρυθεί στην Κίνα, θα μπορούσε κάποιος να επικαλεστεί ότι απέχουν τόσο μακράν από το πολίτευμα της ολιγαρχίας , όσο μακράν απέχει αυτό από ένα πολίτευμα γνήσιας Δημοκρατίας , όπου τις αποφάσεις και την διαχείριση των κοινών υποθέσεων και την εξουσία μέσω αυτοδιαχείρισης τις αναλαμβάνει η Εκκλησία του Δήμου
Ακόμα και σε ένα σύγχρονο ολιγαρχικό πολίτευμα όμως υπάρχει το πλεονέκτημα ότι μια ισχνή μεν εκλεγμένη ωστόσο από τον λαό,μειοψηφία είναι αυτή που νομοθετεί , ενώ ο ίδιος ο λαός καλείται να την συντηρήσει η όχι στην εξουσία μέσω εκλογικών διαδικασιών..
Στην Κίνα το Κόμμα από το 1949 κατέλαβε με την δύναμη των όπλων την εξουσία την οποία σφετερίζεται έκτοτε μέχρι σήμερα.
Ο λαός δεν γνωρίζει καν τί σημαίνει εκλογική διαδικασία , ούτε έχει καν την δυνατότητα να επιλέξει τον ηγέτη του.
Τα 96,71 εκατομμύρια ενταγμένων μελών του ΚΚΚ ελέγχουν το συνολικά 1.402 δισεκατομμύρια του Κινεζικού πληθυσμού κι αποφασίζουν αυθαίρετα, χωρίς λαϊκή εντολή, για την τύχη του. Αντιστοιχούν δε ,στο (96.710.000 Χ 100/ 1.402.000.000 =) 6,898% επί του συνόλου του Κινεζικού λαού.
Αυτό το ποσοστό του 6,898% έχει υπερφαλαγγισει το 93,102% του υπόλοιπου πληθυσμού των 1.305 περίπου δισεκατομμυρίων ανθρώπων, αποφασίζοντας αυτό κι εκλέγοντας τον ηγέτη του Κόμματος, ο οποίος νομοθετεί μέσω μιας κλειστής κάστας προσώπων του κόμματος εντελώς αυθαίρετα και κατά βούληση , με σκοπό την συνέχιση του αυτού συστήματος εξουσίας
Υπάρχει ποιοτική διαφορά σε νομοθεσία από νομοθεσία.
Δεν νομίζω ότι υφίσταται βαθμός σύγκρισης.
Εδώ μιλάμε για δύο εντελώς διαφορετικού τύπου κοσμοσυστήματα.
Δεν ξέρω καν εάν μπορούμε να αναφερόμαστε στην έννοια “πολίτευμα” όσον αφορά την Κίνα !
Πολίτευμα συνιστά έναν θεσμικό τρόπο διοίκησης και διαχείρισης του του κράτους στον οποίο συμμετέχει με κάποιον τρόπο ο πολίτης, έχει θέση και λόγο μέσα σε αυτό.
Στην Κίνα ο “πολίτης” εκλαμβάνεται ως μια άβουλη παραγωγική μονάδα , ένας απλός αριθμός , χωρίς κανέναν λόγο και δίχως άποψη , εκτός εάν
είναι μέλος του Κόμματος.
Αν διαφωνεί με το κόμμα, συλλαμβάνεται με συνοπτικές διαδικασίες και στέλνεται στην καλύτερη περίπτωση στα “κέντρα αναμόρφωσης” .
Η έννοια ανθρώπινα δικαιώματα είναι εξαιρετικά ρευστή εκεί
(βλ. https://www.amnesty.org/en/location/asia-and-the-pacific/east-asia/china/report-china/ )
Ο “πολίτης” υποχρεούται σε τυφλή υπακοή κι απόλυτη υποταγή στις επιταγές του κόμματος που σε αντάλλαγμα του εξασφαλίζει στέγη και τροφή .
Ακόμα και δισεκατομμυριούχοι , εφόσον παρακιύσουν τις εντολές του κόμματος συλλαμβάνονται και εκτελούνται. Πολλά τα παραδείγματα…
Η ανθρώπινη ζωή έχει πολύ μικρή αξία εκεί.Δεν αποτελεί αντικείμενο αληθινού σεβασμού.
Μην γελιομαστε , μιλάμε ξεκάθαρα για εφιάλτη !
Εδώ στον Δυτικό κόσμο δεν είμαστε συνηθισμένοι σε αυτές τις νοοτροπίες.
Εκεί αυτές έχουν θεμελιωθεί εδώ και κάποιες χιλιετίες και θεωρούνται πράγματα αυτονόητα.
Εγω, εάν ήμουν Κινέζα κι εκφραζόμουν δημόσια , όπως εκφράστηκα , καλή ώρα, τώρα στο παρόν σχόλιο, θα με είχαν συλλάβει και δύσκολα θα έβλεπα ξανά το φως του ήλιου…
Οι διαφορές είναι κατακλυσμιάίων διαστάσεων.!!
Η κουλτούρα και πολιτισμός του ενός δεν είναι συμβατός με τις αρχές και τις αξίες του άλλου.
Διαφέρει κυριολεκτικά όσο η Δύση από την Ανατολή!
Μόνον κάτι αυταρχικά καθεστώτα τύπου Τουρκίας θα μπορούσαν να βρουν κοινές συνισταμένες με ολοκληρωτικά καθεστώτα τύπου Κίνας!
Ότι και να είμαστε εδώ στην σύγχρονη Ελλάδα , ότι πολίτευμα κρίνουμε πως έχουμε , κρατάμε ακόμα την ελευθερία του λόγου κι αν θέλουμε μπορούμε να
βρούμε τα περιθώρια ώστε διορθώσουμε τα πράγματα…
Προσωπική μου άποψη , βρίσκω το άρθρο απόλυτα ρεαλιστικό .
Ειδικά ως προς αυτά που αναφέρει σχετικά με τις βλέψεις του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος για πλανητική επικράτηση κι επιβολή του
Κινεζικού καθεστώτος , κουλτούρας κι εν γένει κοσμοσυστήματος σε παγκόσμια κλίμακα.
Κι αυτό πράγματι για εμένα είναι σκέτος εφιάλτης!
*Και μια συμπλήρωση:
Στην Κίνα δεν νοείται ιδιωτική περιουσία , όπως την εννοεί ο Δυτικός κόσμος.
Ούτε ιδιωτική πρωτοβουλία.
Μετά την οικονομική μεταρρύθμιση του Ντεγκ Σιάοπινγκ (διαδόχου του Μάο Τσε Τουνγκ) η οποία κατονομάστηκε ως σοσιαλιστική οικονομία της αγοράς, επικρατεί στην Κίνα ένας ιδιόμορφος κρατικός καπιταλισμός
.
Συνοπτικά, το κράτος , δηλαδή το Κόμμα , ασκεί μέσω ιδιωτών τους οποίους ελέγχει πλήρως, τον έλεγχο και των ίδιων και των περιουσιών που τους επιτρέπεται να κατέχουν και μόνο κατ’ονομα φέρονται ότι τις διαχειρίζονται.
Όλα υπόκεινται στον απόλυτο έλεγχο της Κεντρικής Εξουσίας.
Το σύστημα αυτό επιλέχθηκε ως προσωπείο συμβατότητας προς το δυτικό οικονομικό μοντέλο κι ως όχημα ώστε η Κινεζική Κρατική εξουσία, δηλαδή το ΚΚΚ να μπορεί πιο εύκολα, βάσει οργανωμένου προ πολλού σχεδίου, να διεισδύσει στις αγορές ξένων κρατών να καταφέρει να τις εξαρτήσει από αυτό και να τις ελέγξει κατά τρόπον ώστε να επιτύχει παγκόσμια επιβολή και πλανητική επικράτηση.
Από το αδηφάγο Κινεζικό σύστημα εξουσίας , που καλλιεργεί στον λαό του έναν ιδιότυπο εθνικισμό , δεν πρόκειται να γλυτώσουν ούτε αυταρχικά καθεστώτα τύπου Ρωσίας.
Ακόμα κι αν ο κύριος Πούτιν διακατέχεται σήμερα από την πεποίθηση ότι προς το παρόν μπορεί να τιθασεύσει την Κινεζική επιθετική επεκτατική πολιτική, κατά βάθος -πιστεύω- ότι τελεί υπό την επίγνωση πως οι προσδοκίες του αυτές αποτελούν μια ψευδαίσθηση κι αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο που η χώρα του διατρέχει.