Το αποτύπωμα της μνήμης

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

της Ευμορφίας Δημητρακοπούλου.

Άδειοι οι δρόμοι της Ιερουσαλήμ, έρημοι οι αποκαλούμενοι Άγιοι Τόποι. Ο αόρατος εχθρός σέρνεται στα στενά, περνά τα τείχη και εισβάλει στα σπίτια εβραίων, χριστιανών, μουσουλμάνων. Καθημερινά οι εικόνες προκαλούν θλίψη. Η πανδημία κατάφερε ότι δεν πέτυχαν οι ισχυρότεροι στρατοί. Προχωρά ακάθεκτη, διαπερνά τα πάντα, αδιαφορεί για οποιονδήποτε. Η αντίσταση είναι μόνο παθητική. Στο παρελθόν η είσοδος στην Βηθλεέμ απαγορεύτηκε σε μια περίπτωση.

Δεν θα ασχοληθούμε με επαγγελματίες ανιστόρητους που μιλούν για σταυροφορίες στους Αγίους Τόπους. Δεν ήταν οι δυτικοί που εκστράτευσαν στα καλά καθούμενα. Ήταν οι Σαρακηνοί, άραβες, προσήλυτοι του Ισλάμ, που αποφάσισαν να υποτάξουν με το σπαθί τον τότε γνωστό κόσμο. Έσφαζαν και προχωρούσαν. Κατέλαβαν μεγάλο μέρος της Παλαιστίνης και έφτασαν στην Βηθλεέμ. Παραμονή Χριστουγέννων του 634, δυο χρόνια μετά τον θάνατο του Μωάμεθ, απαγόρευσαν στους προσκυνητές να επισκεφτούν την πόλη της γεννήσεως, για πρώτη φορά στα χρονικά, απειλώντας με σφαγή όποιον τολμούσε να πλησιάσει. Ο πατριάρχης Σωφρόνιος, που είχε ζήσει προ 20ετίας την σφαγή 90.000 κατοίκων της Ιερουσαλήμ από τον Σαρβαραζά κατέγραψε το συμβάν ως θεία τιμωρία: «Λόγω των αμέτρητων αμαρτιών και πολύ σοβαρών μας σφαλμάτων, έχουμε γίνει ανάξιοι να βλέπουμε τις ομορφιές της και δεν μας επιτρέπεται να εισέλθουμε στην Βηθλεέμ. Ενάντια στις επιθυμίες μας, πρέπει να μείνουμε στο σπίτι, να μην έχουμε στενούς δεσμούς, αλλά να υποκύπτουμε στο φόβο των Σαρακηνών». Ο Σωφρόνιος προφανώς ήταν αισιόδοξος άνθρωπος γιατί πρόβλεψε ένα χριστιανικό θρίαμβο ενάντια στον εχθρό. Δυστυχώς για εκείνον μεσολάβησαν 462 χρόνια έως την πρώτη σταυροφορία. Οι άραβες ηττήθηκαν, έφυγαν, ξαναγύρισαν.  

Σήμερα, για άλλους λόγους οι ίδιες απαγορεύσεις, ο ίδιος φόβος οι ίδιες αποστάσεις.

Σχεδόν ολόκληρος ο πλανήτης είναι υπό πολιορκία. Οι πόλεις έπεσαν και οι κάτοικοί τους εξολοθρεύονται συστηματικά. Το τέρας ξύπνησε. Τα κελύφη των κτιρίων στις μεγαλουπόλεις μοιάζουν μνημεία ενός κόσμου που τελειώνει. Παραδόξως όποτε το κακό έπαιρνε μορφή έμοιαζε στον Λεβιάθαν και όχι στους ανθρώπους, οι οποίοι εγωιστές μέχρι θανάτου οδηγούνται στην αυτοκαταστροφή. Στην μεσαιωνική Σουηδία του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν που είχε κτυπηθεί από την βουβωνική πανώλη ο ιεροκήρυκας προσπαθούσε να εξηγήσει την οργή του θεού για τις δυστυχίες των ανθρώπων. Στην εποχή μας ουδείς σοβαρός θεωρεί ότι πρόκειται για θεϊκή τιμωρία. Αναζητώνται λογικά αίτια. Που βρίσκεται η σοφία; Ή από τι συνίσταται; Αρκεί η υπομονή, ή χρειάζεται κάτι περισσότερο; Παρά την δημοσιότητα που έχει λάβει η πανδημία, είναι ένα δράμα που εξελίσσεται ιδιωτικά. Το 1939 το βιβλίο της δημοσιογράφου Katherine A.Porter, Pale Horse, Pale Rider περιέγραφε την  εμπειρία της ως ασθενούς της ισπανικής γρίπης και τις προσωπικές της απώλειες. Η ιστορία είχε αποκτήσει πρόσωπο, αλλά γρήγορα ξεχάστηκε. Με την απόσταση ενός αιώνα από εκείνη την επιδημία είναι δύσκολο, να κατανοήσουμε το τραύμα που προκάλεσε στην κοινωνία. Όπως αδυνατούμε να φανταστούμε τι σήμαινε στο παρελθόν κάθε μεγάλη καταστροφή, εχθρικές εισβολές, βίαιοι προσηλυτισμοί, ασθένειες. Η ανάγκη του ανθρώπου να ξεπερνά, τον κάνει να ξεχνά. Έτσι, δραπετεύει στο παρόν άοπλος.

Ευμορφία Δημητρακοπούλου

“Μακεδονία” 25.12.20

 

 

 

 

 

 

spot_img

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα