Του Παντελή Σαββίδη
Όσο και αν φαίνεται παράξενο, είναι κοντά στο σήμερα το 479 π.Χ, η Μάχη των Πλαταιών. Η τελευταία μάχη των Περσικών Πολέμων, των πολέμων που καθόρισαν την μοίρα της Ευρώπης. Η Ευρώπη θα ήταν διαφορετική από ό,τι είναι σήμερα αν δεν νικούσαν σε εκείνο τον πόλεμο οι Έλληνες. Δεν θα υπήρχε καν Ελλάδα ούτε ο πολιτισμός ο οποίος επηρέασε και καθόρισε την ευρωπαϊκή εξέλιξη.
Πολύ διαφορετικά θα ήταν επίσης τα πράγματα αν και οι Τούρκοι δεν είχαν εγκατασταθεί το 1071 μ.Χ. στα υψίπεδα της Ανατολίας μετά τη Μάχη του Ματζικέρτ με απώτερο στόχο να επεκταθούν δυτικά καταλαμβάνοντας την Βιέννη και αν οι Έλληνες δεν διέλυαν την Οθωμανική αυτοκρατορία
Μπορεί να ειπωθεί πως η γεωπολιτική γεννάται την ίδια περίοδο. Είναι η πρώτη σύγκρουση Ασίας- Ευρώπης και η διάσταση αυτή φαίνεται καθαρά στις ιστορίες του Ηροδότου.
Οι Περσικοί Πόλεμοι μπορεί να μην αποτέλεσαν την αιτία αλλά σίγουρα επέδρασαν ως καταλύτης και επιτάχυναν τον κλασικό πολιτισμό.
Και τα δύο, και η γεωπολιτική σύγκρουση Ασίας- Ευρώπης και ο κλασικός πολιτισμός είναι παρόντα σήμερα στην περιοχή, αλλά με μια αβεβαιότητα ως προς την κυρίαρχη παρουσία τους και αυτό διότι ένας παρηκμασμένος και αναχρονιστικός αμερικανικός ηγεμονισμός οδηγεί σε μια παρακμιακή συνοδοιπορία την Ευρώπη και ολόκληρη τη Δύση. Αν και δεν είναι ασυνήθιστο φαινόμενο στην ιστορία, δεν διακρίνεται, προς το παρόν, σε ποιες περιπέτειες θα βάλει την ανθρωπότητα.
Τα δύο επίμαχα σημεία των σημερινών συγκρούσεων, η Ουκρανία και η Γάζα βρίσκονται στα όρια Δύσης-Ανατολής.
Οι Πέρσες είναι παρόντες και σήμερα και στα δύο μέτωπα, αλλά οι Έλληνες έχουν αντικατασταθεί από αυτό που αποκαλείται Δύση.
Δεν είναι σίγουρο αν ο Αισχύλος και ο Ηρόδοτος που έζησαν και έγραψαν για την πρώτη αυτή σύγκρουση από το 490 π.χ. ως το 479 π.Χ. θα αποδέχονταν αυτήν την εκπροσώπηση.
Μεσολάβησαν πολλά ιστορικά γεγονότα αλλά στην ουσία η αντιπαράθεση, πέραν της οικονομίας δίνεται στο ιδεολογικό δίλημμα της ελευθερίας και της ταυτότητας. Υπέρ μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης και της υπεράσπισης των τάφων των προγόνων, άρα της γης που ζούμε, δηλαδή της ταυτότητας που σήμερα η κυρίαρχη ιδεολογία την αμφισβητεί στο όνομα μιας πολτοποιημένης παγκοσμιοποίησης.
Η παγκόσμια ηγεμονία κρίνεται θεωρητικά σ αυτό το δίλημμα (Ελευθερία ή Ανατολικός Δεσποτισμός, καλύτερα Αυταρχισμός) παρ’ όλον ότι και η Δύση εκφύλισε στην πορεία του χρόνου τη έννοια και της ελευθερίας και της δημοκρατίας που δεν έχουν σχέση με την πηγή τους, την πρώτη δημιουργία τους.
Ο Μαρδόνιος, ο οποίος απορούσε πως οι Αθηναίοι ενώ έχουν το δικαίωμα της ελεύθερης κρίσης και απόφασης πηγαίνουν στον πόλεμο και δεν λιποτακτούν, προσέφερε στους Αθηναίους την πόλη τους όταν την εγκατέλειψαν καθώς οι Πέρσες προήλαυναν μετά τη Μάχη των Θερμοπυλών υπό την προϋπόθεση να δηλώσουν υποταγή στον Ξέρξη. Αλλά δεν δέχθηκαν. Ήθελαν να εκδικηθούν για την καταστροφή της πόλης τους, τους τάφους των προγόνων, την βεβήλωση των ιερών και τις συνέπειες του πολέμου σε όλους τους Έλληνες. Το Ελληνικόν.
Είναι η πρώιμη έκφραση αυτού που σήμερα θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε «εθνοτική» ή «εθνική» ταυτότητα.
Οι Έλληνες ή οι ελληνικές πόλεις κράτη από κοινού έστω και αν δεν συμμετείχαν όλοι και όλες στην αντίσταση κατά των Περσών. Από τις 200 τόσες πόλεις μόνο 31 συμμάχησαν και πολέμησαν. Η «πολιτική» (οι υποθέσεις, δηλαδή, της πόλης κράτους εξακολουθεί να έρχεται πρώτη. Όμως, οι Αθηναίοι συνεχίζουν στην απάντησή τους στον Μαρδόνιο και αυτό αξίζει να προσεχθεί από τους σύγχρονους Έλληνες:
« Επιπλέον υπάρχει το Ελληνικόν, η ταυτότητα του αίματος και της γλώσσας, των ναών και της θρησκείας. Ο κοινός μας τρόπος ζωής. Η Αθήνα δεν θα μπορούσε ποτέ να τα προδώσει όλα αυτά». (Ρόντερικ Μπήτον: οι Έλληνες).
Δεν μπορούσε να τα προδώσει τότε. Σήμερα;
Ήταν τραγικές οι εικόνες που είδαμε τις τελευταίες ημέρες από το νεκροταφείο της Χειμάρας όπου προσήχθη σιδηροδέσμιος ο Φρέντυ Μπελέρης, συνοδεία δεκάδων Αλβανών αστυνομικών για να δώσει τον τελευταίο ασπασμό στην νεκρή γιαγιά του.
Αν προσέξει κανείς τα βίντεο θα διαπιστώσει πως οι δυνάμεις ασφαλείας προκαλούν συνειδητά βεβηλώνοντας τάφους νεκρών σε χριστιανικό νεκροταφείο.
Αν αυτά συνέβαιναν σε κάποια χώρα με τις ευαισθησίες της αρχαίας Αθήνας και του τότε Ελληνικόν, θα γινόταν χαμός. Στην σημερινή Ελλάδα, απλώς, πέρασε στα ψιλά του διαδικτύου. Ίσως να αποτέλεσε και θέαμα στις τηλεοράσεις.
Η Αλβανία συνειδητά προκαλεί το ελληνικό κράτος χωρίς η ελληνική κυβέρνηση να αντιδρά. Η σημερινή πολιτική νομενκλατούρα της Αθήνα έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά. Το εκτόπισμά της είναι ανύπαρκτο.
Το παρακμιακό κατεστημένο της Αθήνας, πολιτικό, οικονομικό, πνευματικό αλλά, εν μέρει, και κοινωνικό νοιάζεται μόνο για τη νομή και τους καρπούς της εξουσίας και δεν το ενδιαφέρει τίποτε περισσότερο.
Παρακολουθείστε, επίσης, πως χειρίζονται οι Αμερικανοί το θέμα των F-16 και της Σουηδίας με την Τουρκία. Την απειλούν πως αν δεν συναινέσει στην ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ θα δώσουν τα F-35 στην Ελλάδα χωρίς η ίδια, η Τουρκία, να πάρει τα F-16.
Η Ελλάδα, δηλαδή, παίγνιο στα αμερικανικά χέρια. ‘Έχουν κάποια σχέση όλα αυτά με την ελληνική διαχρονία;
Λίγο ανατολικότερα, η Μέση Ανατολή, προέχει σε επικινδυνότητα μετά την βάρβαρη επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου και την υπερβίαιη και αδιάκριτη απάντηση του εβραϊκού κράτους που επιδιώκει να πυροδοτήσει πόλεμο σε περιφερειακή κλίμακα.
Οι «δυνάμεις της Αντίστασης» όπως χαρακτηρίζονται οι δυνάμεις που συνεργάζονται με το Ιράν, έχουν αντιληφθεί την επιδίωξη ενός περιφερειακού πολέμου από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ και αποφεύγουν την κλιμάκωση που θα στοχεύσει την καταστροφή της πυρηνικής ικανότητας του Ιράν που επιδιώκει να γίνει το δεύτερο μουσουλμανικό(σιιτικό ) κράτος με πυρηνική ικανότητας μετά το Πακιστάν. Αλλά η βόμβα είναι ενεργή.
Δεν υπάρχει κανένας διεθνής θεσμός, του ΟΗΕ μη εξαιρουμένου, που να μπορεί να διαδραματίσει ρόλο σε αυτήν την διαμάχη. Τα πάντα έχουν απαξιωθεί. Η ανθρωπότητα είναι στο έλεος δυνάμεων με σκοπιμότητες απόλυτης κυριαρχίας. Ένα βήμα απέχουμε από μια ανεξέλεγκτη αναταραχή. καταστροφή.
Για δεύτερη φορά το τελευταίο διάστημα, ο Ισραηλινός υπουργός Εθνικής Ασφάλειας Ιταμάρ Μπεν Γκβιρ πρότεινε τη μαζική απομάκρυνση των Παλαιστινίων από τη Λωρίδα της Γάζας, απορρίπτοντας τις επικρίσεις των ΗΠΑ οι οποίες χαρακτήρισαν προηγούμενες αντίστοιχες δηλώσεις του «ανεύθυνες».
«Οι ΗΠΑ είναι καλοί μας φίλοι, αλλά πάνω απ’ όλα θα κάνουμε αυτό που είναι καλό για το κράτος του Ισραήλ: η ενθάρρυνση της μετανάστευσης εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων από τη Γάζα θα επιτρέψει στους (Ισραηλινούς) κατοίκους να επιστρέψουν στα σπίτια τους και να ζήσουν με ασφάλεια, προστατεύοντας παράλληλα τους στρατιώτες μας», έγραψε ο Μπεν Γκβιρ στο Χ απαντώντας στις αμερικανικές επικρίσεις.
Θέλει να διώξει τους Παλαιστινίους από τα σπίτια τους και να αναγκάσει άλλες χώρες να τους δεχθούν στο έδαφός τους. Δεν είναι απλώς θρασύτητα. Είναι η δύναμη που παρέχει η αίσθηση ασυλίας που έχει εδραιωθεί στη συνείδηση των Εβραίων. Γιατί; Από που αυτό το δικαίωμα; Οι ΗΠΑ, δήθεν, αντιδρούν. Αλλά αντιδρούν για τον τύπο. Στην ουσία η πολιτική τους είναι εξαρτημένη από τα ισραηλινά συμφέροντα. Με τις πράξεις τους οι ΗΠΑ υπονόμευσαν οι ίδιες την παγκόσμια κυριαρχία τους. Αίγυπτος, Αιθιοπία, Ηνωμένα αραβικά Εμιράτα, Σαουδική Αραβία γίνονται μέλη των Brics. Κράτη συνάπτουν διμερείς συμφωνίες απεξάρτησης από το δολάριο. Αλλά το κυριότερο πρόβλημα των ΗΠΑ είναι ο εσωτερικός διχασμός. Οι εκλογές του Νοεμβρίου θα σημάνουν πολλά.
Τέλος, στο μέτωπο της Ουκρανίας ηττάται, ουσιαστικά, η Ευρώπη και ο αμερικανικός παράγοντας , πολιτικά , αξιακά και οικονομικά. Ο πόλεμος δεν πάει καλά για την Ουκρανία. Αυτό σημαίνει ότι, κατ’ επέκταση, πηγαίνει άσχημα για το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, οι οποίες έχουν χρηματοδοτήσει την πολεμική προσπάθεια της Ουκρανίας και την οικονομία της σε ύψος δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Αν η Ρωσία κερδίσει τον πόλεμο, η Εσθονία, η Λετονία και η Λιθουανία, όλες μέλη του ΝΑΤΟ – είναι πεπεισμένες ότι θα έρθει η σειρά τους μέσα σε πέντε χρόνια, με τις ΗΠΑ, απλώς, να περιορίζονται σε υποσχέσεις.
Ο χρόνος που πέρασε ήταν μια σειρά αποτυχιών για τις ΗΠΑ, την Ευρώπη και άλλες μεγάλες δημοκρατίες στη διεθνή πολιτική σκηνή. Καμιά δεν ήταν, απολύτως, καταστροφική, προς το παρόν. Ωστόσο, υπογραμμίζουν μια μεταβαλλόμενη ισορροπία δυνάμεων μακριά από τις κυριαρχούμενες από τις ΗΠΑ, δυτικές αξίες που επικρατούν εδώ και χρόνια.
Σε ό,τι αφορά τα καθ ημάς, ο εκφυλισμός κάθε αξίας που κράτησε συνεκτική την κοινωνία στην διαχρονική πορεία της είναι το κυρίαρχο στοιχείο της σημερινής ταυτότητάς της. Ακόμη και στην περίοδο που δέχονταν επιθέσεις από άλλες δυνάμεις οι Έλληνες ήταν διχασμένοι αλλά την κρίσιμη στιγμή ομονοούσαν. Και έδιναν την μάχη έστω και αν υπήρχαν οι μηδίσαντες, ο Εφιάλτης, όλοι αυτοί που ο Κολοκοτρώνης απειλούσε με φωτιά και τσεκούρι. Σήμερα η διάσταση στο ελληνικό κοινωνικό σύστημα είναι βαθύτερα ιδεολογική και αξιακή. Εκείνο που χωρίζει είναι το σύνολο των πιστεύω, το αξιακό σύστημα της κοινωνίας. Και αυτή η διάσταση δεν αίρεται. Ακόμη και στον ορισμό του τι αποτελεί απειλή, όχι εχθρό υπάρχει έντονη διαφωνία.
Τα άνθη του κακού κυριαρχούν. Και το Ελληνικόν του Ηροδότου υποχωρεί. Δεν διακρίνεται δύναμη που θα σταματήσει την παρακμιακή πορεία.
Ίσως οι (αρχαίοι) Έλληνες ομονοούσαν στην κρίσιμη στιγμή. Οι Νεοέλληνες, το δεύτερο έτος τής Επαναστάσεως τού ’21, έκαναν εμφύλιο πόλεμο. Εν πάση περιπτώσει, το άρθρο είναι σωστό και συνοψίζεται στην τελευταία παράγραφό του.
Πολύ ωραίο κείμενο!!!!
Μήπως θα βοηθούσε στην αφύπνισή μας, εκτός από τα καινούργια άρθρα σας, να επαναλαμβάνετε που και πού παλιά κείμενα και συνεντεύξεις; Να θυμίζατε πόσο μοιάζει μοιάζει η εποχή μας με τη δουλοπρέπεια της λεγόμενης ελληνιστικής εποχής, δηλαδή της απώλειας Μνήμης του Ελληνικού; Σε συζήτησή σας με τον Άγγελο Χανιώτη είχε τονιστεί αυτή η ομοιότητα (που έκανε εξ άλλου τον Κ. Καβάφη να επικεντρωθεί εκεί για να μας τσιγκλάει σαν σύγχρονος Σωκράτης) .
Επίσης, να επανέρχεστε στα σοφά λόγια του Στήβεν Ράνσιμαν για την ηλιθιότητα-απουσία πολιτικής σκέψης στον τρόπο σκέπτεσθαι των Δυτικών που δεν κατάλαβαν τον ρόλο προγεφυρώματος του χριστιανικού Ελληνισμού, του “ένδοξου βυζαντινσιμού” και τον κατέστρεψαν (με τον τρόπο που το επαναλαμβάνουν σήμερα). Το Ελληνικόν δεν είναι άλλο από τον ελληνικό πολιτισμό: τη συνείδηση ότι γίνεσαι Άνθρωπος (Ελεύθερο-Αυτεξούσιο όν) με τα Πάτρια = τον πατροπαράδοτο Τρόπο που έκανε τους Αρχαίους να πολεμούν υπέρ “βωμών και εστιών”, τους Βυζαντινούς και τους Νεώτερους “υπέρ Πίστεως και Πατρίδας”…
Ευχαριστούμε γιατί μας θυμίσατε τους δύο παιάνες των αμυντικών και απελευθερωτικών αγώνων μας , που μαζί με το ΟΧΙ του 1940 και το έξω ο κομμουνισμός του 1949 ξεχάστηκαν από τους Ελλαδίτες, στην δε Μεταπολίτευση καταχωνιάστηκαν στα ”σεντούκια” της εθνικής μνήμης, αφού εξαφανίστηκαν πρώτα από την Παιδεία και τα ΜΜΕ και από το 1996 και από την συλλογική μνήμη .
Μετά την οικονομική κρίση οι γνωστές πολιτικές ηγεσίες και ορισμένες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ηγήθηκαν των αγώνων των μειοψηφιών και των παρελάσεων των γκέι .
Στη Θεσσαλονίκη ”απολαύσαμε” τον ”καλύτερο για τους αριστεροπροοδευτικούς Δήμαρχο κ. Μπουτάρη ” να ηγείται αυτών των παρελάσεων ,αγνοώντας και ”εξυβρίζοντας” όσους Θεσσαλονικείς ανησυχούσαν φωναχτά ή σιωπηρά για την Μακεδονία ”του σλάβου το όνειρο και του ρωμιού η λαχτάρα” ,κατά τον Κωστή Παλαμά, ανησυχίες τους που επιβεβαιώθηκαν με την επονείδιστη Συμφωνία των Πρεσπών το 2018.
Να επαναλάβω την ευχή μου για να υπάρχει ελπίς να ξαναακουστούν το ”υπέρ βωμών και εστιών” και το ”υπέρ Πίστεως και Πατρίδος”;;;.
ΝΑ ΤΕΘΟΥΝ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΩΝ -ΑΠΟ ΤΩΡΑ- ΟΙ Κ.Κ. ΚΑΣΣΕΛΑΚΗΣ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ ,ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ ΚΑΙ ΧΑΡΙΤΣΗΣ ΜΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΩΣ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ. ΟΣΟ ΑΦΗΝΟΥΝ ΑΥΤΑ ΣΤΗΝ ΔΕΞΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΠΟΧΡΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΕΘΝΙΚΗ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΑ ΑΛΛΟΤΡΙΩΝΟΝΤΑΙ ΣΕ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ , ΜΕ ΤΟΣΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ -ΜΕ ΚΥΡΙΩΤΕΡΟ ΤΟ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ -ΑΦΑΝΙΣΜΟΥ ΜΑΣ.
Καλή χρονιά.
Υ.Γ Πόσο εύκολο θα είναι- αν υπάρξει αυτή η μεταβολή στον λαό- να βρεθεί και ο κατάλληλος ηγέτης ,που με ”Ορμπανικά” ποσοστά στις εκλογές θα μας ξαναθυμίσει ”ποιοι ήμασταν , τι χάσαμε και τι μας αξίζει” ,για να σταματήσει αυτή η παρακμιακή πορεία , που πολλοί την εντοπίζουμε χρόνια τώρα ,αγαπητέ κ. Σαββίδη.
ΤΩΡΑ, ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΑ ΜΑΣ ΣΥΝΕΦΕΡΕΙ ΟΣΟΥΣ ΦΥΣΙΚΑ ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ Η ΥΠΑΡΞΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΜΑΣ ;;;
Χαίρετε και καλή χρονιά!
“Σήμερα η διάσταση στο ελληνικό κοινωνικό σύστημα είναι βαθύτερα ιδεολογική και αξιακή. Εκείνο που χωρίζει είναι το σύνολο των πιστεύω, το αξιακό σύστημα της κοινωνίας.”
Είναι όντως έτσι; Είναι η κοινωνία (αν βεβαίως αυτή εννοούμε διά του όρου κοινωνικό σύστημα) σε διάσταση; Είναι ο λαός των Ελλήνων σε κάποιον ιδεολογικό διχασμό;
Στατιστική επιστημονική τεκμηρίωση δεν μπορώ να καταθέσω, αλλά τα μηνύματα που προσλαμβάνω από όλον τον περίγυρο δείχνουν ότι η ελληνική κοινωνία στα μεσαία και χαμηλά οικονομικώς στρώματα (άρα στην συντριπτική πλειοψηφία του εθνικού συνόλου) είναι υπέρ των πατριωτικών αξιών και είναι δεμένοι με τον τόπο -ακόμα και όταν μεταναστεύουν. Άρα την απαξίωση του “Ελληνικού” την ασπάζεται και προωθεί μία μειοψηφική ελίτ, η οποία ως αναμενόμενο κυβερνάει κιόλας μέσω διαφόρων κομμάτων – συγκοινωνούντων δοχείων των επαγγελματιών του κοινοβουλευτισμού.
Αυτή η αντίθεση, τα λαϊκά στρώματα από την μία προσδεδεμένα στο έθνος, οι διάφορες ελίτ ταυτισμένες με την απεθνικοποίηση, συνιστά άραγε διχασμό; Διάσταση έστω; Ή μήπως αυτό που ισχύει εδώ είναι το κλασικό σχήμα της επιβολής των λίγων έναντι των πολλών; Έχει σημασία να αποσαφηνισθεί ποιο από τα δύο σχήματα είναι πλησιέστερο στην πραγματικότητα (διχασμός/διαίρεση της κοινωνίας ή επιβολή μίας μειοψηφίας στους πολλούς), διότι στην μία περίπτωση θα αποδοθούν ευθύνες στην κοινωνία που θα θεωρηθεί κατώτερη των περιστάσεων, ενώ στην δεύτερη περίπτωση επιβεβαιώνεται η γνωστή παροιμία ότι το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι.
Γνώμη του γράφοντος είναι ότι ακόμα και στις ιστορικές περιόδους των μεγάλων διχασμών του Ελληνισμού, που πολλές φορές οδήγησαν σε καταστροφή, στην πραγματικότητα ο ελληνικός λαός ήταν αρκετά μονοιασμένος. Οι υψηλές και μεσαίες ηγετικές ομάδες ήταν αυτές που στρέφονταν η μία εναντίον της άλλης, αλλά οι λόγοι της αντιπαλότητας των ηγεσιών δεν άγγιξαν ποτέ σε βάθος τα πλατιά κοινωνικά στρώματα.
“Άμωμοι σεις, αν έπταισαν ο Δίαιος κι ο Κριτόλαος.”
Τέλος να σημειώσω ότι η αλληλοφαγωμάρα δεν είναι αποκλειστικό ελληνικό φαινόμενο. Ακόμα και ο Αμερικανικός Εμφύλιος δεν έχει κλείσει εντελώς τις πληγές του στα χαμηλά και μεσαία στρώματα της αμερικανικής κοινωνίας (άλλο η Νέα Υόρκη και άλλο το Τέξας).
ΥΓ Για το ερώτημα αν διακρίνεται δύναμη που θα σταματήσει την παρακμιακή πορεία του ελληνισμού και της Δύσης γενικότερα, αξίζει να γίνει εκτενής ανάλυση, χωρίς ευχολόγια, αλλά και χωρίς πεσιμισμό.
Θυμίζω ότι οι Σπαρτιάτες ήσαν πολύ απασχολημένοι …..Είχαν λέει θρησκευτικές γιορτές….Και θα έσπευδαν αμέσως μόλις …..ΟΥΣΤ.
ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟΥΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ ΣΤΟΝ ΜΕΓΑ ΜΙΛΤΙΑΔΗ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ Ο ΓΥΙΟΣ ΚΙΜΩΝ ΠΕΘΑΝΕ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ…..
ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗ ΠΟΥ ΥΛΟΠΟΙΗΣΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΝΑΥΤΙΚΗΣ ΑΡΝΑΔΑΣ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΝ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΕΠΙΔΟΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ….
Γιατί οι Κορίνθιοι τι εκαναν στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας; Τοτε ο καθένας ηταν ναι μεν Ελληνας, αλλά η πόλη του ερχόταν πρώτη. Σημερα η διαφορά ειναι οτι ολοι οι Ελληνες συμπεριφερονται ως Αθηναίοι την στιγμή που οι Αθηναίοι συμπεριφερονται ως Βρυξελιώτες.
Διαφωνώ στην αποψη οτι εαν οι Περσαι νικούσαν και καταλάμβαναν την Ελλαδα ο… πολιτισμός ο ελληνικός θα σταματούσε. Μα οι Ιωνες φιλόσοφοι πού φιλοσοφούσαν; Στην Ιωνία οπου ηταν υπο την επιρροη του Μεγαλου Βασιλέως και οπου οι σατράπες χρηματοδοτούσαν την ανεργεση ελληνκών ναών. Υπηρχαν και πολεις ελληνικές και πολιτισμος ελληνικός. Νομιζω οτι εαν ο ελλαδικός χωρος καταλαμβανόταν απο τους Περσες ο Ελληνες της Μεγάλης Ελλαδας θα γινόταν ο πυρηνας κέντρο τους Ελληνισμου και όχι οι Αθηναίοι. Ενα πραγμα που μάλλον δεν θα γινόταν (εκτός απο τον Παρθενώνα) θα ηταν ο καταστροφικός Πελοποννησιακός πολεμος, και ο μπαρμπα Θουκυδίδης θα μάς ηταν αγνωστος, ως ιστορικός τουλάχιστον.