Παντελής Σαββίδης
Όσοι ήλπιζαν πως η χώρα θα έβγαινε από την κρίση έστω στοιχειωδώς καλύτερη, μάλλον θα διαψεύστηκαν. Για κάποιον λόγο το μίσος, ο φθόνος και η διαφθορά είναι και παραμένουν χαρακτηριστικά στοιχεία του δημόσιου βίου από τότε που η Ελλάδα έγινε ανεξάρτητο κράτος.
Το μίσος και ο φθόνος είναι θέματα παιδείας και πολιτισμού. Περιορίζονται από την παιδεία ενός λαού. Και φαίνεται πως αυτή η παιδεία δεν παρέχεται.
Πλέον, δεν παρέχεται καμιά παιδεία. Ο αρμόδιος υπουργός δίνει καθημερινά εξετάσεις πώς να τη διαλύσει.
Η διαφθορά, όμως, είναι θέμα θεσμών. Δεν περιορίζεται με επικλήσεις στην καλή διάθεση. Όταν για να γίνει μια επένδυση χρειάζεται ένας κυκεώνας μέτρων, είναι εύλογο πως σε πολλά στάδια της διαδικασίας ο ενδιαφερόμενος θα αναγκαστεί να δωροδοκήσει. Όταν το σύστημα για να αντιμετωπίσει ένας πολιτικός μια δίκη για κατάχρηση είναι πολύπλοκο και ουσιαστικά αποβλέπει πώς να καταστήσει αδύνατη την προσαγωγή του, είναι εύλογο πως όποιος θέλει να καταχραστεί δημόσιο χρήμα θα το κάνει. Το πολύ-πολύ να υποστεί κάποια βλάβη η υπόληψή του – δεν χάλασε και ο κόσμος.
Αλλά δεν είναι μόνον αυτά τα ζητούμενα στην Ελλάδα που βιώνει, ήδη, τον δέκατο χρόνο της κρίσης. Είναι και το γεγονός ότι δεν άλλαξε η νοοτροπία στη διαχείριση των δημόσιων πραγμάτων. Λες και ο χρόνος πάγωσε, και όποια κυβέρνηση έρχεται στην εξουσία αναπαράγει τα ίδια φαινόμενα.
Η δημοσιοποίηση της υπόθεσης Novartis έγινε καθόλα με τρόπο ελληνικό.
Υποτίθεται ότι η Δικαιοσύνη διερευνούσε τόσον καιρό την υπόθεση, αλλά την προώθησε στη Βουλή όταν η κυβέρνηση έκρινε πως θα την εξυπηρετούσε. Και το εύλογο ερώτημα είναι: μπορούμε να μιλάμε για ανεξάρτητη Δικαιοσύνη;
Το κλίμα ήταν βαρύ για την κυβέρνηση μετά τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια, και έπρεπε να αλλάξει. Μόνο μια τόσο βαριά κατηγορία για τους πολιτικούς της αντιπάλους θα μπορούσε να τραβήξει το φως της δημοσιότητας από τη λαϊκή αντίθεση στην κυβερνητική πολιτική, σε ένα σκάνδαλο διαφθοράς. Είναι άλλωστε, και δικαίως, θέμα ευαίσθητο για την κοινή γνώμη.
Ο κόσμος υποφέρει από τις συνέπειες μιας βαρύτατης κρίσης, και κυβερνητικά στελέχη που ψήφιζαν νόμους στη Βουλή θησαύριζαν καταχρώμενοι των θέσεών τους.
Δεν νομίζω πως έχει κανείς αμφιβολία πως σκάνδαλο υπήρξε. Αλλά δεν υπάρχει και καμιά αμφιβολία ότι το αποκάλυψε τη στιγμή που ήθελε και όπως ήθελε η κυβέρνηση, και όχι η Δικαιοσύνη. Όπως είπε και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, η Ελλάδα δεν είναι πλέον κράτος δικαίου.
Ο αντίλογος της κυβέρνησης είναι πως η Ελλάδα δεν είναι κράτος δικαίου εδώ και καιρό, και έχει δίκαιο. Μόνο που δεν μπορεί να είναι αυτό επιχείρημα μιας κυβέρνησης που ήρθε να κυβερνήσει στο όνομα της Αριστεράς.
Λίγο πριν το θέμα γίνει δημοσίως γνωστό, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος επισκέπτεται τον Άρειο Πάγο για να ενημερωθεί. Με ποιο δικαίωμα; Ο πρωθυπουργός συγκαλεί συναντήσεις και ανακοινώνει ο ίδιος πως το θέμα πρέπει να πάει στη Βουλή. Από πού και ως πού είναι αυτό θέμα του πρωθυπουργού;
Ο υπουργός Δικαιοσύνης έχει γνώση της δικογραφίας. Από πού και γιατί;
Ο αρχηγός των μυστικών υπηρεσιών της κυβέρνησης Καραμανλή που συμμετέχει σε μια κυβέρνησης της Αριστεράς ως αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης έκανε καλά τη δουλειά του ως πράκτορας. Διέλυσε και φρόντισε να εκθέσει στα ακραία όρια τη Δικαιοσύνη, την οποία υποτίθεται ότι πριν ασχοληθεί με την πολιτική υπηρετούσε.
Αφού πέτυχαν το στόχο τους, που ήταν να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη από το θέμα που βρίσκεται σε εξέλιξη και έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον της, το Μακεδονικό, και αφού εξέθεσαν τους πολιτικούς αντιπάλους τους, στην κυβέρνηση –λένε τα ρεπορτάζ δημοσιογράφων που καλύπτουν τον ΣΥΡΙΖΑ, άρα έχουν καλές πληροφορίες– προβληματίζονται για τη συνέχεια χειρισμού της υπόθεσης.
Θα πρέπει να θεωρείται σίγουρο ότι κάποια στιγμή θα αναδιπλωθούν. Διότι, ως πολιτικοί, έχουν το ένστικτο αυτοσυντήρησης.
Παίρνουν τα μέτρα τους για να διασφαλίσουν με τους κρυφούς κώδικες που μόνο οι πολιτικοί ξέρουν να διαβάζουν, το πώς θα τους φερθούν οι επόμενοι κυβερνήτες, όταν οι σημερινοί απολέσουν την εξουσία.
Στο άλλο μεγάλο, τώρα, θέμα, το Μακεδονικό, ο υπουργός Εξωτερικών προχωράει ακάθεκτος, χωρίς να λαμβάνει, όπως δήλωσε, υπόψη την κοινή γνώμη. Ετοιμάζει, μάλιστα, και φιέστα. Θα είναι ο πρώτος επιβάτης πτήσης από το αεροδρόμιο των Σκοπίων όταν θα μετονομαστεί. Και αυτό θα γίνει τις επόμενες ημέρες. Σπουδαία επιτυχία!
Τα Σκόπια δεν υπάρχει περίπτωση να κάνουν πίσω από τα βασικά στοιχεία που διασφαλίζουν αυτό που θέλουν να δημιουργήσουν την ψευδαίσθηση ότι είναι: την ταυτότητα, την εθνικότητα, τη γλώσσα, την ιστορία. Αυτά τα κρατούν ασφαλή και αδιαπραγμάτευτα. Ακολουθώντας όμως μια πολιτική αλά τούρκα, προσθέτουν δευτερεύοντα ζητήματα στην ατζέντα.
Όπως την ονομασία του αεροδρομίου, ή τα αγάλματα. Και αυτά είναι που διαπραγματεύονται.
Η ελληνική εξωτερική πολιτική, τόσο σε επίπεδο διπλωματίας όσο και σε επίπεδο εκάστοτε υπουργού Εξωτερικών, αδυνατεί να διαχειριστεί τα στοιχειώδη. Κακά τα ψέματα. Και αναγάγει σε μείζονα τα επουσιώδη.
Στο ζήτημα των Σκοπίων θα βιώσουμε μια βαριά ήττα. Το έχουμε γράψει και άλλη φορά, το επισημαίνουμε και τώρα. Η διαδικασία οδεύει προς διπλή ονομασία. Το εσωτερικό όνομα της χώρας δεν θα αλλάξει. Η χώρα στο εσωτερικό της θα λέγεται «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Αν αλλάξει κάτι, θα αλλάξει το όνομά της στους διεθνείς οργανισμούς. Κι εκεί θα τελειώσει η ουσία της υπόθεσης. Τα υπόλοιπα θα είναι διάφορες περίτεχνες, διπλωματικές διευθετήσεις που δεν θα κατοχυρώνουν στην ουσία τίποτε.
Έχουμε εισέλθει σε μια μακρά προεκλογική περίοδο. Θα δούμε και θα ακούσουμε πολλά.
Επί της ουσίας, δυστυχώς, όχι μόνο τίποτε δεν θα αλλάξει στη χώρα ως προς τη διακυβέρνησή της, αλλά στο ζήτημα των Σκοπίων θα βιώσουμε μια στρατηγική ήττα.
Τέτοια θέματα σε κοινωνίες που οι πολιτικοί σέβονται το λαό που τους δίνει την εντολή να κυβερνήσουν, δεν αποφασίζονται χωρίς την έγκρισή του.
Ο χρόνος θα δείξει αν, ως λαό, υπάρχει έστω κάτι που μας ενοχλεί. Ή τα ρίξαμε όλα στο «δε βαριέσαι».
1. Γιατί να βγούμε καλύτεροι από την κρίση, κ. Σαββίδη; Αυτή είναι η πάστα της μάζας. Αυτό είναι το επίπεδό της. Όταν ψηφίζουν σαν 15χρονα πιστεύοντας τα πιο τερατώδη ψέματα και φέρνουν αυτή τη λαίλαπα στην κυβέρνηση, τι περιμένετε;
Και μια και μιλάτε για θεσμούς… ο φασίστας δολοφόνος της Jo Cox στην Αγγλία, δικάστηκε σε 6 μήνες και είναι μέσα με ισόβια. Εδώ χάμω έχουμε το παγκόσμιο φαινόμενο, ο Ρουπακιάς να ζει σα ΔΥ. Πάει σπίτι το μεσημέρι για φαΐ, την πέφτει για ύπνο, το βράδυ πάει για τσίπουρα και την άλλη εμφανίζεται πάλι στο δικαστήριο. Ένα τρανταχτό παράδειγμα-κωμωδία της λαϊκής δημοκρατίας του Γιουνανιστάν.
2. Φυσικά και θα πουν όλοι “δε βαριέσαι”. Η Ελληναρία, την τσέπη της μόνο. Όλα τ’ άλλα, στα @@ της.
Τα γεγονότα που περιγράψατε στο άρθρο σας κ. Σαβίδη είναι ορθά και με οδηγούν στις κατωτέρω εκτιμήσεις:
1) Στις Δημοκρατίες η δικαστική λειτουργία είναι έργο του δικαστικού σώματος, το οποίο πρέπει να είναι ανεξάρτητο από την Κυβέρνηση, σύμφωνα με το δημοκρατικό δόγμα της διακρίσεως των τριών λειτουργιών της κρατικής εξουσίας, (εκτελεστικής, νομοθετικής , δικαστικής).
Όμως, την ανεξαρτησία του δικαστικού σώματος , την έπληξε καίρια, η θεσπισθείσα συνταγματική διάταξη (αρ. 90 παρ.5), που δίνει την αρμοδιότητα επιλογής της ηγεσίας της Δικαιοσύνης στο Υπουργικό Συμβούλιο. Επίσης υπονομεύεται η ανεξαρτησία του και από το γεγονός ότι δεν θεσμοθετήθηκε στο άρθρο 89 διάταξη που να επιβάλλει το ανεπίτρεπτο του διορισμού συνταξιούχων δικαστών σε θέσεις διοικητών ή μελών συμβουλίων και επιτροπών διοικητικών οργάνων. Οι ρυθμίσεις των ανωτέρω άρθρων, ως έχουν, ευνόησαν την διαπλοκή μεταξύ του πολιτικού συστήματος και του δικαστικού σώματος.
2) Άλλο άτοπο και άστοχο σε σχέση με την δικαιοσύνη είναι το γεγονός ότι με τις συνταγματικές διατάξεις (όπως αυτές αναθεωρήθηκαν), αφαιρέθηκαν δικαιοδοτικές αρμοδιότητες από το δικαστικό σώμα σχετικά με τα αδικήματα των Υπουργών και των βουλευτών και εκχωρήθηκαν στο νομοθετικό σώμα, την Βουλή (άρθρα 62 και 86).
3) Στην ουσία με τις διατάξεις του Συντάγματος του 1975 και με την δεδομένη δομή των κομμάτων, δεν θεμελιώθηκε η δημοκρατία στην χώρα μας, αλλά μια διαδοχική τετραετής κυβερνητική απολυταρχία του εκάστοτε εκλεγμένου πρωθυπουργού με κοινοβουλευτικό μανδύα.
4) Η υποταγή μας στην ιδέα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, η οποία μετά από την διαδρομή μιας πορείας εξήντα περίπου ετών αποδεικνύεται χίμαιρα και ονειδιστική ουτοπία, οδήγησε το κράτος μας έχοντας χάσει έμμεσα την αφεαυτής αυτοδυνάμως επιβαλλομένη ενιαία αδιαίρετη και αναπαλλοτρίωτη εξουσία του, ήτοι την κυριαρχία του, να αδυνατεί να λάβει αυτογνώμονα αποφάσεις. Ήδη την πραγματικότητα αυτή την βιώνουμε δυστυχώς σήμερα υπό το καθεστώς των μνημονίων. Η παραμονή στο σημερινό πολιτειακό πλαίσιο, δίνει το δικαίωμα στα κράτη δανειστές της χώρας και στα όργανα της ευρωζώνης να παρεμβαίνουν ανοιχτά στα εσωτερικά μας και να ασκούν πιέσεις με κάθε τρόπο και μέσο. Η Πολιτεία μας δεν συνεργάζεται με τα άλλα κράτη ισότιμα, ως μέλος της διεθνούς κοινότητας .
Όσο διατηρείται η περίφημη «συνέχεια του κράτους», δηλαδή όσο ο λαός αναγνωρίζει το υπάρχων πολιτειακό σύστημα μέσα στα πλαίσια του οποίου έχουν αναληφθεί οι δεσμεύσεις (παράνομα ή νόμιμα είναι αδιάφορο από την σκοπιά του διεθνούς δικαίου και των αντισυμβαλλόμενων κρατών), τόσο θα δίνει το δικαίωμα να διεκδικούν την χώρα του οι διεθνείς τοκογλύφοι, τα κράτη και οι οργανισμοί που τους προστατεύουν.
Με αυτά τα δεδομένα, πιθανότερη προοπτική, που βρίσκεται σε εξέλιξη κατά την γνώμη μου, είναι αυτό που αποκαλούσαμε Ελλάδα, πολύ σύντομα, εάν ο λαός μας δεν αντιδράσει, να έχει αφομοιωθεί εδαφικά, εθνικά και πολιτειακά από μια ευρύτερη υπερκρατική πολιτική οντότητα, ας την πούμε «ευρωπαϊκή ομοσπονδία», η οποία με βάση την μέχρι σήμερα πορεία της Ε.Ε. θα σμιλευθεί ανάλογα με τα συμφέροντα του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος.
5) Έχω την γνώμη, ότι, επιβάλλεται ο λαός μας, ως πηγή όλων των εξουσιών, να αναδείξει μέσω εκλογών νέα Εθνική Εθνοσυνέλευση, η οποία θα συντάξει νέο σύνταγμα, εξ υπαρχής συγκρότησης νέου κράτους, γνήσια δημοκρατικού, με ρεαλιστικούς θεσμούς με λειτουργική διαδικασία και ευρεία αρμοδιότητα άμεσης δημοκρατίας, , αποσκοπώντας στην οργάνωση ενός κράτους ενεργών πολιτών και όχι υπηκόων.
Το πολιτικό σύστημα πρέπει από δημιούργημα μηχανισμών, να γίνει ο πραγματικός εντολοδόχος των Ελλήνων πολιτών, γνήσια αντιπροσωπευτικό του εκλογικού σώματος και η βούληση της κοινωνίας πρέπει να γίνει θεσμός της πολιτείας.
Η χάρτα αυτού τού κράτους κρύβει απάτη έκ μιάς αρχής, καθώς
εβραιομασονοαγγλοφραγκόγαλλοι εδωσαν τήν εντολή
γιά τήν δολοφονία τού πρώτου μας Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια,
ό οποίος:
Στο Συνέδριο της Βιέννης (1814-15) όπου οι τέσσερις νικήτριες δυνάμεις (Αγγλία, Αυστρία, Πρωσία, Ρωσία) ασχολήθηκαν με την διανομή της Ευρώπης μετά την ήττα του Ναπολέοντα,
ο Καποδίστριας έθεσε για πρώτη φορά το ζήτημα των δικαιωμάτων των Μαύρων της Αφρικής και την κατάργηση της δουλείας.
Ήταν η εποχή που τα καράβια των δουλεμπόρων μετέφεραν τους Αφρικανούς από τα δυτικά παράλια της «Μαύρης» Ηπείρου στην Αμερική, προκειμένου να πωληθούν ως δούλοι, στα σκλαβοπάζαρα. Οι προτάσεις του, αν και καταρχήν έγιναν δεκτές, δεν υλοποιήθηκαν στην πράξη διότι, όπως ήταν αναμενόμενο, συνάντησαν την αντίδραση των εκπροσώπων των δυνάμεων εκείνων, τα συμφέρονταν των οποίων πλήττονταν από την τυχόν κατάργηση του δουλεμπορίου
(π.χ. «Elihu Yale (5 April 1649 – 8 July 1721) was a British merchant, philanthropist and slave trader, President of the East India Company settlement in Fort St. George, at Madras, and a benefactor of the Collegiate School in the Colony of Connecticut, which in 1718 was renamed Yale College in his honor.[1]»,
όπως έγραφε η αγγλόφωνη wikipedia τουλάχιστον μέχρι καί:
«This page was last edited on 30 October 2017, at 06:47.»
κι ενώ τό φοβερό « slave trader » παραμένει καί σήμερα,
κατά τό «This page was last edited on 4 February 2018, at 03:37.»,
τό θεοπάλαβο εβραιοδυτικοσχιζοφρενικό « philanthropist », όπως λέμε σαμπι μιονι…,
έχει πλέον απαλειφθεί).
Τρία χρόνια αργότερα, στο Συνέδριο του Αιξ-λα-Σαπέλ (σημερινό Άαχεν) του 1818, ο Καποδίστριας, με την έγκριση του Τσάρου Αλεξάνδρου, υπέβαλε υπόμνημα που περιείχε σχέδιο για την ταχεία και αποτελεσματική καταπολέμηση της δουλεμπορίας. Στο υπόμνημά του ο Καποδίστριας πρότεινε τη λήψη αυστηρών μέτρων για την αποτελεσματική πάταξη του δουλεμπορίου με την ενεργό συμμετοχή όλων των ευρωπαϊκών δυνάμεων. Μεταξύ αυτών πρότεινε:
• Τη δημιουργία, στις δυτικές ακτές της Αφρικής, με τη συνεργασία όλων των κρατών, ενός οργανισμού με το όνομα “L’ Institution Africaine”, με δική του διοίκηση, δικαστική εξουσία και στρατιωτική δύναμη.
• Τη δημιουργία από τις ναυτικές δυνάμεις, μιας ανεξάρτητης κοινής ναυτικής δύναμης, με αποστολή την καταδίωξη των πλοίων των δουλεμπόρων.
Παρά τις προσπάθειες του Καποδίστρια, και την καταρχήν αποδοχή των απόψεών του σε θεωρητικό επίπεδο, η ισχυρή αντίδραση εκείνων των χωρών που είχαν συμφέροντα από το δουλεμπόριο – κυρίως των Άγγλων αντιπροσώπων – οδήγησε στο να μην υπάρξει θετικό αποτέλεσμα για την πρότασή του.
απόσπασμα από: https://parisis.wordpress.com/2015/05/03/%CE%B7-%CE%B2%CE%B1%CE%BB%CF%84%CE%B9%CE%BC%CF%8C%CF%81%CE%B7-%CE%BF%CE%B9-%CE%BC%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CF%85%CF%80%CF%8C%CE%BC%CE%BD%CE%B7%CE%BC/
Ποιός δολοφόνησε τόν Καποδίστρια;
Ό ίδιος πού δολοφόνησε τόν Δαβάκη μαζί μέ πολλούς ακόμα διακεκριμένους αξιωματικούς,
γιατί η Ελλάς απαγορεύεται νά έχει κεφαλές πού δέν ελέγχουν εβραίοι, νά:
«Τον Δεκέμβριο του 1942, και ενώ ακόμα νοσηλευόταν στην Αθήνα, ο Δαβάκης συνελήφθη ως όμηρος από τις ιταλικές αρχές κατοχής, μαζί με πολλούς διακεκριμένους αξιωματικούς, γιατί θεωρήθηκαν ύποπτοι αντιστασιακής δράσης. Οι συλληφθέντες επιβιβάστηκαν στην Πάτρα στο ατμόπλοιο Τσιττά ντι Τζένοβα (Πόλη της Γένοβα) για να μεταφερθούν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Ιταλία. Το πλοίο αυτό τορπιλίστηκε από συμμαχικό υποβρύχιο(μή μπάει ό νούς σας σέ βρετανικό υποβρύχιο μέ εβραίϊκη εντολή, ινδιάνικο ήντουνε σσ) και βυθίστηκε στα ανοιχτά των νότιων αλβανικών ακτών, με αποτέλεσμα οι επιβαίνοντες να πνιγούν στα νερά της Αδριατικής. (Ιανουάριος 1943). Το πτώμα του Δαβάκη περισυνελέγη, αναγνωρίστηκε και ετάφη στον Αυλώνα. Μεταπολεμικά τα οστά του διακομίστηκαν και ενταφιάστηκαν στην Αθήνα.»
Πώς πέθανε ό Ιωάννης Μεταξάς;
https://www.anixneuseis.gr/?p=143611&cpage=1#comment-509832
τό 2014 ό Τσίπρας ήταν γιά ειδικό φροντιστήριο στό πανεπιστήμιο τού soros, στό Τέξας καί αποκεφάλιζε αυθημερόν τόν μετέπειτα λαοπρόβλητο Περιφερειάρχη Δυτικής Μακεδονίας Θεόδωρο Καρυπίδη, κατ’ εντολήν τού εβραιοκάνου, έξ εβραίων τρελλών σχεδιαστών καί τών δύο ακτών τού Βόρειου Ατλαντικού, david harris…
Δέν είναι καί ό Παπακαλιάτης εδώ νά τού προτείνω σενάριο, οπότε
κάντε εσείς ό,τι καλύτερο μπορείτε, καθώς
έν σχέσει πρός τά ανωτέρω υπάρχουν ανοιχτά θέματα:
επειδή οί μισέλληνες εβραίοι χανουκατζήδες
μάς πλήττουν* ύπουλα καί μέ τόν αφανισμό τών κεφαλών μας**,
τίθενται τά ερωτήματα γιά τή δολοφονία τού θρυλικού Κωνσταντίνου Δαβάκη
καί τών άλλων δύο χιλιάδων ηρώων καί ηγητόρων τού ελληνικού έπους στήν Πίνδο και στά βουνά τής Αλβανίας:
α. έλεγχαν οί εβραίοι τή τραπεζομασονοοικονομία τού μουσολίνι;***
β. καί νά μή τήν έλεγχαν, αρκούσε ή όχι η παρότρυνση πρός αυτούς πού έπρεπε:
«μαζέψτε τους καί βάλτε τους σ’ ένα καράβι…, “γιά λόγους ασφαλείας”…»;
*
η αρχαία μήτρα τού ναζισμού israel über alles τών εβραίων σταυρωτήδων τής Ζωής μάς πλήττει παντού,
στή γλώσσα, στή θρησκεία, στά πνευματικά καί ιστορικά μας αποθέματα,
πρός εξουδετέρωση κάθε δυνατότητάς μας ν’ αναπτυχθούμε καί ν’ αντισταθούμε
στήν ισοπέδωση τού γεωγραφικού άξονα Παλαιστίνη, Κύπρος, Ελλάδα, Βαλκάνια, Ουγγαρία…,
πού θέλουν γιά μπαίγνιο τών μισόθεων, μισάνθρωπων, μισελληνικών τους σχεδιασμών
γιά κοσμοκρατορικό ισραηλ…
**
η Αρλέτα λίγο πρίν πεθάνει μάς είπε σέ συνέτευξη ότι
«η δουλειά μου είναι επικίνδυνη», χωρίς άλλες εξηγήσεις
κι εγώ δέν έχω ξεχάσει τούς δύο καρκίνους στόν εγκέφαλο
γιά Νίκο Ξυλούρη(44) καί Μάνο Λοΐζο(45), σέ δυό χρόνια …
***
εδώ έλεγχαν τήν τραπεζομασονοοικονομία τού χίτλερ,
τόν κίνησαν μέ κινητήρες Ford, μηχανοργάνωσαν τά Άουσβιτς μέ IBM κλπ,
όπως πλέον γνωρίζουμε, π.χ.:
«Ο πρόεδρος των Αμερικανών Τραπεζιτών Μπους
– πατέρας και παππούς των τελευταίων Αμερικανών Προέδρων –
ήταν αυτός, ο οποίος
μαζί με τους Σιωνιστές Ροκφέλερ και Ρότσιλντ χρηματοδοτούσαν τον Χίτλερ
για να καταστρέψει την Ευρώπη και βέβαια για να κάνει το “Ολοκαύτωμα”.
Για να μην φαίνεται λοιπόν ότι υπάρχει κάποια ύποπτη σχέση μεταξύ τους,
ανέπτυξαν το “παραμύθι” της γερμανικής αποτελεσματικότητας και εργατικότητας …
Αυτό είναι ψευδές, πέρα για πέρα.»
από http://eamb-ydrohoos.blogspot.com/2015/03/san-arxaia-tragodia.html,
υπό τόν επιμέρους τίτλο: «Η “ανατομία” τού δημοσιεύματος.»
χανουκατζήδες, λέμε
Πολλα εγραφησαν -προσφερεται το θεμα- αλλα διαφευγει η προσοχη σχεδον ολων των Ελληνων οτι εχουμε ενα ευρυμαθη κ. ΥΠΕΞ , που με περισση αυτοπεποιθηση ε π ε ι γ ε τ α ι να λυσει σε ενα 6μηνο ενα πονεμενο εθνικο θεμα , που δεν ελυσαν οι προηγουμενοι οχι απο φοβο και αδρανεια-που τους ”φορτωνει” , αλλα και, επειδη δεν ”γονατισαν” στις μονιμες αφορητες πιεσεις εξωθεν και, επειδη -κυριωτατα- δεν θελησαν να πληγωσουν καταστηθα και ισοβια ολους τοτς Ελληνες εκτος και εντος Ελλαδος, που μεγαλωσαν και μεγαλωνουν ,με τον μεγαλυτερο Ελληνα ολων των εποχων- τον Μ.Αλεξανδρο τους – και την αδελφη του την Γοργονα ,που τον αναζητει. Ειναι δυσκολωτερο -φαινεται- να το αντιληφθουν αυτο ,οσοι δεν γεννηθηκαν και δεν μεγαλωσαν στην μια και μονη Μακεδονια και δεν πολεμησαν γιαυτην . Δεν ειναι τυχαιο ,που στα συλλαλητηρια δινουν ΔΥΝΑΤΟ ΠΑΡΩΝ οι Κρητες ,( οι οποιοι, υπο ομαλες συνθηκες ψηφιζαν πρασινο και ροζ ), των οποιων οι προγονοι αφησαν τα κοκκαλακια τους στον αδυσωπητο ,αλλα νικηφορο Μακεδονικο αγωνα στην γη της Μακεδονιας. Οσο για τον Ελληνικο λαο -οπου γης- ενα ειναι βεβαιο μετα τα δυο συλλαλητηρια -που θα συνεχισθουν-και με το θουριο του κ. Θεοδωρακη . Το καραβανι ξεκινησε και αν ”αντιμετωπισθει”αρνητικα δεν θα αποφυγουμε τον 3ο Εθνικο διχαασμο, γιατι ο πονος θα ειναι βαρυς και καθημερινος. Και βρε αδελφια, να μη ειχαμε παραδειγματα ηρωικων αντιστασεων και αρνησεων σε οσους επιβουλευθηκαν την Πατριδα , την τιμη και την Ιστορια μας εδω και 30 αιωνες ;;;. Ας ελπισουμε πως αυτο που βλεπουμε και περναμε ειναι ενα κακο ονειρο, απο τα πολλα που ειδε και περασε ο αιωνιος Ελληνισμος . Και τελικως ετσι θα ειναι. Ταχ’αυριον εσεται αμεινον”.