1.-Διάβασα με προσοχή το άρθρο στην ισραηλινή ιστοσελίδα της δεξαμενής σκέψης BESA Center με τίτλο “Επανεξετάζοντας τις σχέσεις με την Τουρκία”. Βγάζει μια αγωνία για το μέλλον του Ισραήλ που στην ελληνική στερεοτυπική αντίληψη δεν είναι λογική για την χώρα αυτή. Και, όμως, φαίνεται να υπάρχει η αγωνία.
Ο συντάκτης του άρθρου απαριθμεί λόγους για τους οποίους το Ισραήλ πρέπει να επανεξετάσει τις σχέσεις του με την Τουρκία. Μεταξύ αυτών, όπως γράφει, είναι και η βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Όπως παρακολουθούσαμε εμείς σε κρίσιμες στιγμές την πορεία των σχέσεων Ισραήλ-Τουρκίας το ίδιο κάνουν και οι ισραηλινοί. Μόνο που το time out στην ελληνοτουρκική διαμάχη είναι προσωρινό.
Άλλη μια παρενέργεια της αγχώδους κυβερνητικής σύγκλισης με την Τουρκία παρότι η ιστορία δείχνει πως τα διαλείμματα, όταν υφίστανται, εξυπηρετούν τις επιδιώξεις της Άγκυρας.
Πάντως, ο συντάκτης του κειμένου θεωρεί πως πέραν των ισλαμιστών και των εθνικιστών και στους κεμαλιστές έχουν καλλιεργηθεί αντιισραηλινά αισθήματα.
Θεωρεί, ακόμη, και αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, πως η Τουρκία μπορεί να μεσολαβήσει στις σχέσεις του Ισραήλ με τις αραβικές χώρες. Κάτι που παλιά το έκανε η Ελλάδα.
Είναι, ωστόσο, απαισιόδοξος για τη βελτίωση των σχέσεων Άγκυρας- Τελ Αβίβ.
Το μήνυμα από την ανάλυση είναι πως οι συνεργασίες στην περιοχή είναι ρευστές. Τίποτε δεν φαίνεται να αποκτά σταθερά χαρακτηριστικά. Και αυτό πρέπει να ληφθεί υπόψη και από τους διαμορφωτές της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.
2.-Υπάρχουν δύο στοιχεία για την θετική πρόσληψη της Ελλάδας και των Ελλήνων από την διεθνή κοινότητα. Το ένα είναι η γεωγραφική θέση της και ο γεωπολιτικός της ρόλος. Και το δεύτερο η πολιτιστική κληρονομιά της. Τον πρώτο πρέπει να τον επιβεβαιώνει συνεχώς η ελληνική πολιτεία. Ό,τι μένει αδρανές υφίσταται εντροπία. Και η εντροπία δεν είναι, μόνο, υλική.
Αρχίζει, όμως, και δημιουργείται πρόβλημα και με το δεύτερο στοιχείο. Την αρχαιοελληνική ή, ακόμη, και βυζαντινή κληρονομιά. Υπάρχει μια διεθνής τάση αμφισβήτησης της κλασικής παιδείας και των κλασικών σπουδών. Στις Ανιχνεύσεις web tv έγινε χθες μια σχετική εκπομπή. Δεν είναι γνωστό πόσο κεντρική είναι η αμφισβήτηση και πόσο μαζική. Αλλά κανείς δεν μπορεί να επιβεβαιώσει το μέλλον της.
Οι κλασικές σπουδές εμφανίστηκαν πριν η Ελλάδα γίνει ανεξάρτητο κράτος. Ήταν επιθυμία και προσπάθεια της Δύσης. Ίσως, κυρίως, του γερμανικού χώρου.
Είναι η βάση του δυτικού πολιτισμού. Η αμφισβήτησή τους έχει ως λογική ότι αφού η αποδοχή τους δημιούργησε τον δυτικό πολιτισμό και η δύση επέδειξε ρατσισμό και εκδήλωσε αποικιοκρατική πολιτική, άρα φταίει η βάση που δημιούργησε αυτές τις αντιλήψεις στις δυτικές κοινωνίες. Παραβλέπεται το γεγονός πως χωρίς την κλασική παιδεία οι δυτικές κοινωνίες θα μπορούσαν να είναι πιο βάρβαρες.
Εν πάση περιπτώσει το ζητούμενο σήμερα είναι πως θα διατηρηθεί η κλασική παιδεία αν αρχίσει να αμφισβητείται στη δύση και όπου αλλού.
Και το βάρος αυτό πέφτει στους ελληνικούς ώμους. Να γίνει η Ελλάδα παγκόσμιο κέντρο κλασικών σπουδών.
Θα μπορούσαν τα πανεπιστήμια της χώρας να λειτουργήσουν συμπληρωματικά ώστε ως σύνολο να είναι τα πρώτα στον κόσμο στο είδος αυτό.
Ήδη, το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης κατατάσσεται στα πρώτα 15 διεθνώς στις κλασικές σπουδές.
Ας γίνει μια προσπάθεια όχι, μόνο, διατήρησης αλλά και βελτίωσης του επιπέδου των σπουδών που παρέχει.
Να γίνει το ΑΠΘ κέντρο προσέλκυσης φοιτητών από όλον τον κόσμο για τις κλασικές σπουδές.
Υπάρχει και μια τρίτη παράγραφος προβληματική για την Ελλάδα. Το δημογραφικό. Οι δείκτες είναι ανησυχητικοί και οι προτάσεις αδιέξοδοι: η ενσωμάτωση μεταναστών συναντά δικαιολογημένα ισχυρές αντιδράσεις και η παρότρυνση για γεννήσεις προκαλεί τα αντανακλαστικά του φεμινιστικού κινήματος.
Κάποιοι νομίζουν πως υπάρχει κάποια συμπαντική βούληση που θα τους παρέχει τους όρους ύπαρξής τους χωρίς να κάνουν τίποτε.
Απολαμβάνουν το τώρα χωρίς να νοιάζονται για το αύριο.
Είναι η συνταγή της παρακμής. Η μεγιστοποίηση της κοινωνικής εντροπίας. Ο θάνατος των κοινωνιών.
