Στις συνθήκες παγκοσμιοποίησης που καταργεί τα οικονομικά σύνορα των κρατών η Θράκη δεν αποτελεί την ακριτική περιοχή της χώρας με όρους εθνικής οικονομίας αλλά το δυνητικό της επίκεντρο. Διότι με τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας και της ΕΣΣΔ δημιουργήθηκε για τη Θράκη και τη Βόρεια Ελλάδα μια τεράστια ενδοχώρα που εκτείνεται βόρεια και πέραν των Βαλκανίων μέχρι την Σκανδιναβία και ανατολικά στη Μαύρη Θάλασσα, η οποία δεν υφίστατο στις συνθήκες του Ψυχρού πολέμου.
Όλα αυτά επέφεραν την αναθεώρηση της γεωπολιτικής αξίας των περιφερειών της χώρας. Ο νέος γεωπολιτικός χάρτης που προέκυψε δεν είναι πρωτόγνωρος για τον ελλαδικό χώρο διότι έχει επιβεβαιωθεί επανειλημμένα ιστορικά σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης σε διάφορες περιόδους. Αποτελεί ιστορική διαπίστωση η απομόνωση της κεντρικής και νότιας Ελλάδας σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης, που ως «Κατωτικά» μέρη, βρίσκονταν κατά την Αρβελέρ πάντα εκτός της σφαίρας των δραστηριοτήτων, όπως στη ρωμαϊκή, στην βυζαντινή και στην οθωμανική αυτοκρατορία. Την ίδια διαπίστωση, για τους ίδιους λόγους, έκανε και η Μόλι Γκρην, καθηγήτρια Οθωμανικής Ιστορίας στο Πρίνστον, η οποία σε συνέντευξή της στην «Καθημερινή» εκτίμησε ότι «αυτό το κομμάτι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, Στερεά Ελλάδα και Πελοπόννησος, ήταν από τα πιο καθυστερημένα σε ολόκληρη την Αυτοκρατορία». Στην βόρεια Ελλάδα και στη Θράκη ανήκε πάντα το προνόμιο της οικονομικής επικοινωνίας με την ευρωπαϊκή ενδοχώρα. Το προνόμιο αυτό επανήλθε με τον πλέον ηχηρό τρόπο αλλά αγνοήθηκε
Ποτέ στην ιστορία της χώρας μας, μία πόλη και μια περιφέρεια δεν γνώρισαν σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, σε μια μέρα, την ημέρα υπογραφής της διάλυσης του Συμφώνου της Βαρσοβίας, την γεωπολιτική, γεωοικονομική και γεωστρατηγική εκτίναξη της Αλεξανδρούπολης και της Θράκης. Όμως αντί αυτή η περίοδος μετά το 1991 να σηματοδοτήσει την ανάπτυξη τις περιοχής συνέπεσε με την περαιτέρω απαξίωσή της σε όλα τα επίπεδα με αποτέλεσμα το κενό που δημιουργήθηκε από την αβελτηρία του ελληνικού κράτους να πληρωθεί από τα συμφέροντα ξένων δυνάμεων τα οποία δεν συμβαδίζουν με τις προοπτικές που σηματοδότησε η Ευρωπαϊκή Ένωση από το 1992 με τη δημιουργία του Διευρωπαικού άξονα ΙΧ. Ο οποίος θα συνέδεε τη Βαλτική (Ελσίνκι) με τη Μεσόγειο (Αλεξανδρούπολη), έχοντας κομβικά σημεία το Βουκουρέστι, το Βίλνιους, το ΜΙνσκ, το Κίεβο, την Οδησσό, τη Μόσχα, το Καλίνινγκραντ, την Αγία Πετρούπολη και θα αναδείκνυε την Αλεξανδρούπολη σε κέντρο του διεθνούς διαμετακομιστικού εμπορίου
Γιατί δεν αξιοποιήθηκε αυτή η γεωπολιτική εκτόξευση και οι δυνατότητες που δημιούργησε; Ποιός ήταν ο ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων της περιοχής. Γιατί δεν αντέδρασαν οι κάτοικοι; Η στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ διασφαλίζει τη Θράκη από την τουρκική απειλή ή μπορεί μελλοντικά να αποτελέσει εν δυνάμει απειλή; Ποιό είναι το μέλλον της Αλεξανδρούπολης και της Θράκης στις συνθήκες που διαμορφώνονται ερήμην των κατοίκων τους;
Αυτά πραγματεύεται αυτό το μικρό πόνημα.
Το βιβλίο διατίθεται από τον Παρατηρητή της Θράκης
https://www.paratiritisbooks.gr/
