Ποιός “έστειλε” την Τουρκία στη Λιβύη;

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

του Δημήτρη Μακροδημόπουλου.

Η πολιτική της Λευκωσίας αλλά και οι δηλώσεις του προέδρου Αναστασιάδη το τελευταίο χρονικό διάστημα, δημιουργούν εύλογες απορίες για τον τρόπο διαχείρισης των εθνικών μας προβλημάτων σε συνεργασία με την Αθήνα. Η Λευκωσία αφού απέρριψε τον περασμένο Αύγουστο την πρόταση του Τουρκοκύπριου ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί με την οποία πρότεινε τη συγκρότηση κοινής επιτροπής υδρογονανθράκων, για τον διαμοιρασμό των κερδών και τις υφιστάμενες αδειοδοτήσεις, ακολούθως, όταν άλλαξε το σκηνικό στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, με την αποχώρηση των πετρελαϊκών εταιρειών, την προσέγγιση του Ισραήλ με την Τουρκία και τον χαρακτηρισμό της παρέμβασης της Τουρκίας στη Λιβύη από το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ ως “ανάχωμα” στη ρωσική επιρροή, τότε απηύθηνε πρόσκληση προς την Τουρκία να «διαπραγματευθούν καλή τη πίστη» τα όρια των θαλάσσιων οικονομικών τους ζωνών (σύμφωνα με τη δήλωση του Συμβουλίου  Εξωτερικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης που συνήλθε στις 15 Μαΐου).

Αφού λοιπόν η Λευκωσία θεωρεί διαπραγματεύσιμα τα όρια της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας γιατί δεν προέβη εξ αρχής σε αυτή την πρόσκληση που ήταν ούτως ή άλλως επιβεβλημένη διότι η οριοθέτηση μιας ΑΟΖ απαιτεί τη συμφωνία των εμπλεκομένων κρατών ή την προσφυγή στη Χάγη, ούτως ώστε οι ελληνοτουρκικές σχέσεις να μην οξύνονται εξ αιτίας της παραβίασης της κυπριακής ΑΟΖ; Αφού δεν συμφώνησαν οι δύο πλευρές ή δεν προσέφυγαν στη Χάγη, τότε από πού συμπεραίνει ο πρόεδρος Αναστασιάδης τον βαθμό στον οποίο παραβιάζονται τα όρια της κυπριακής ΑΟΖ; Γιατί δεν αποδέχθηκε την πρόταση Ακιντζί που είχε την έγκριση της Άγκυρας, και θα έφερνε την Κυπριακή Δημοκρατία, την τουρκοκυπριακή κοινότητα, την Ελλάδα και την Τουρκία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για τον καθορισμό της κυπριακής ΑΟΖ;

Όμως η ανυπαρξία στρατηγικής έναντι της Τουρκίας επιβεβαιώθηκε από τις πρόσφατες δηλώσεις του προέδρου Αναστασιάδη Μιλώντας στην εκπομπή Φάκελοι του ΡΙΚ προέβη στην ακόλουθη δήλωση: “Εάν θεωρήσουμε ότι μπορούμε στρατιωτικά να δώσουμε λύση μέσα από τη στρατικοποίηση, αυτό θα είναι το τέλος του Κυπριακού Ελληνισμού. Και δεν είναι μια νότα απαισιοδοξίας ή παράδοσης, το αντίθετο. Οφείλεις να γνωρίζεις τις πραγματικότητες για να επιλέγεις τα όπλα”. Αφού λοιπόν η στρατικοποίηση των προβλημάτων με την Τουρκία θα επιφέρει, σύμφωνα με τον πρόεδρο Αναστασιάδη, τον αφανισμό του Κυπριακού Ελληνισμού και οι διαπραγματεύσεις στα πλαίσια του Διεθνούς Δικαίου αποτελούν μονόδρομο γιατί δεν αξιοποίησε την τουρκοκυπριακή κοινότητα ως γέφυρα  για την οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Κυπριακής Δημοκρατίας και Τουρκίας;

Γιατί όμως “πήγε” η Τουρκία στη Λιβύη; Γιατί συνήψε το σύμφωνο Ερντογάν – Σάραζ; Eνώ ο τουρκικός επεκτατισμός μέχρι το τέλος του Ψυχρού πολέμου εξαντλείτο αναγκαστικά δυτικά προς το Αιγαίο, την Κύπρο και τη Δυτική Θράκη, αφού στην Εγγύς και τη Μ. Ανατολή δέσποζαν οι ΗΠΑ και η ΕΣΣΔ, με το τέλος του και τη διάλυση της ΕΣΣΔ τα πάντα ανατράπηκαν διευρύνοντας τους ορίζοντες για τα τουρκικά συμφέροντα. Αποχώρησε η Μόσχα από την περιοχή αφήνοντας κενά που έσπευσε να πληρώσει η Άγκυρα. Ανεξαρτητοποιήθηκαν οι σοβιετικές δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας και του Καυκάσου με τις οποίες διατηρεί προνομιακές σχέσεις η Τουρκία στο όνομα της κοινής τους καταγωγής που επικαλείται (παντουρανισμός). Με την άνοδο του ΑΚΡ του Ερντογάν στην εξουσία η Τουρκία κατόρθωσε να αξιοποιήσει το οθωμανικό της παρελθόν και την κοινή θρησκεία σε ολόκληρη τη συνοριακή της περίμετρο γεγονός που επέφερε την οικονομική της έκρηξη. Γιατί λοιπόν στράφηκε προς τη Λιβύη ενώ ο προνομιακός της χώρος εκτείνεται στη συνοριακή της περίμετρο και εκείθεν προς Ανατολάς; Η εμπλοκή της στη Λιβύη εκφεύγει των δυνατοτήτων της. Ο νεοθωμανισμός έχει τα όριά του και αυτό θα αποδειχθεί μελλοντικά.

Η σύναψη του τουρκολιβυκού μνημονίου για την ΑΟΖ αποτελούσε την απάντηση της Άγκυρας στο δόγμα Αναστασιάδη “πρώτα η επίλυση (του κυπριακού προβλήματος) και μετά η συζήτηση για το αέριο” που νομοτελειακά οδηγούσε σε αδιέξοδο την επίλυση του κυπριακού και τον καθορισμό των θαλασσίων ζωνών μέσα από την προσέγγιση των δύο πλευρών. Ήταν απάντηση και στην άρνηση της Λευκωσίας να ανταποκριθεί στην πρόταση του Τουρκοκύπριου ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί με την οποία πρότεινε τον περασμένο Ιούλιο τη συγκρότηση κοινής επιτροπής υδρογονανθράκων, για τον διαμοιρασμό των κερδών και τις υφιστάμενες αδειοδοτήσεις. Πριν λίγες μέρες, στις 6 Ιουλίου, ο ύπατος εκπρόσωπος της ΕΕ Ζοζέπ Μπορέλ κατά τις συζητήσεις του με τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου στην Άγκυρα δήλωσε – προφανώς ύστερα από συνεννόηση με τον πρόεδρο Αναστασιάδη – ότι “η ΕΕ θα συνεχίσει να εργάζεται ώστε να βρεθεί μια λύση για την καλύτερη διανομή των εσόδων από τους υδρογονάνθρακες στην Κύπρο”. Όμως η “ζημιά” είχε γίνει με την σύναψη του τουρκολιβυκού μνημονίου. Διότι η αποδοχή της πρότασης Ακιντζί, που είχε την έγκριση της Άγκυρας, θα απέτρεπε. το σύμφωνο Ερντογάν – Σάραζ που ακολούθησε το Νοέμβρη του 2019 και απέκλειε την ύπαρξη κυπριακής ΑΟΖ.

Μακροδημόπουλος Δημήτρης

Αλεξ/πολη – κιν. 6947-771412

5-7-2020

 

 

 

spot_img

4 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Αγαπητέ συντοπίτη κ.Μακροδημόπουλε .Ο ηγέτης των Τουρκοκυπρίων κ.Ακιντζί , δεν εκπροσωπεί κράτος για την Κυπριακή Δημοκρατία και γιαυτό δεν υπέγραψε Συμφωνίες μαζί του.
    Όσο για τον κίνδυνο της κατάληψης ολοκλήρου της Κύπρου ο κίνδυνος είναι υπαρκτός ,αλλά προς το παρόν αποτρέπεται και από τα Ελληνικά και από τα Ευρωπαικά και τα Αιγυπτικά καιτα Ισραηλινά συμφέροντα.
    Στην Λιβύη ”εκπροσωπεί”τους Δυτικούς Συμμάχους έναντι των Ρώσων και Κινέζων ,που ”κατηφόρισαν” επικίνδυνα εκεί ,αλλά θίγει και τα ιδιαίτερα συμφέροντα της Ελλάδος ,Ιταλίας και Γαλλίας.

    Ο κ.Ακιντζί δεν εκπροσωπεί κράτος ανεγνωρισμ΄’ενο διεθνώς και δεν μπορεί να υπογράψει κανένας Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας έγκυρη Διεθνή Συμφωνία και πολύ καλώς και ο κ.Ανασατασιάδης-έχει του κόσμου του νομικούς και διεθνολόγους συμβούλους-καλώς δεν συζήτησε καν το θέμα.Η Τουρκία με τον κ.Ακιντζί ”επαιξε καθυστέρηση” και ότνα είδε ότι στην Λιβύη υπάρχει ανεξέλεγκτος εμφύλιος όντας εμπειροπόλεμος από την Συρία πήγες στην Λιβύη με τους Σύρους μισθοφόρους μάλλον γι;α λογαριασμό των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ ,του οποίου όμως τα μέλη της Νοτιανατολικής πτέρυγός του (Γαλλία,Ιταλία και Ελλάδα) έχουν ιδιαίτερα συμφέροντα από την Συμμαχία ,που προφανέστατα επιδιώκει να ”μη αφήαει έδαφος” σε Ρωσία και Κίνα , που ”κατηφόρισαν ”επικίνδυνα στην Αφρική.
    Αλοίμονο εάν σε τέτοια δυνατά γεωπολιτικά παιχνίδια παίζουν ισότιμα Ελλάδα και Κυπριακή Δημοκρατία.
    Μια φορά τόλμησε η Ελλάς το 2005-2008 να παίξει με τους αγωγούς φυσικού αερίου στον Έβρο μας και ”άρον-‘άρον ”χάσαμε αυτόν τον πρωθυπουργό μας το 2009 και ο επόμενος -μαζί με τον Βούλγαρο-τα ”ξέχασαν” όλα.
    Όσο για τον φόβο του κ.Αναστασιάδη ,που κάθε τρεις και τόσο κάνει Εθνικό Συμβούλιο Αρχηγών για κίνδυνο Γ’ Αττίλα ,ποιός συνέλλην και κυρίως ποιός συνευρωπαίος μπορεί να του δώσει διαβεβαιώσεις για την σωτηρία της Κύπρου .
    Έχει και τα προηγούμενα της Συνθηκης των Σ μπορεί να τον

  2. Παράκληση να ληφθούν υπ’όψιν ΜΟΝΟΝ οι τρεις πρώτες παράγραφοι.
    Τα υπόλοιπα εγράφοντο και εξαφανίζονταν χωρίς αποστολή ,κάτι που μου συνέβη το πρώτον.
    Απολογούμαι ,καληνύχτα.

  3. Ολα καλά με την ανάλυση και τους συνειρμούς και τα συμπεράσματα του άρθρου σας. Απο που όμως προκύπτει το συμπέρασμα οτι η αποδοχή της πρότασης Ακιντζί για το μοίρασμα των υδρογονανθρακων πριν την επίλυση του Κυπριακού θα απέτρεπε την ” συμφωνία” για την ΑΟΖ μεταξύ της Τουρκίας και του καθεστώτος Σάρατζ? Εαν συμφωνούσε η Κυπριακή κυβέρνηση στο μοίρασμα , αυτό σημαίνει οτι η Τουρκια θα αναγνώριζε την Κυπριακή ΑΟΖ? Οχι βεβαια!!Όλη η προϊστορία της πολιτικής της Τουρκίας μαρτυρεί οτι μετά απο μια υποχώρηση της αντίπαλης πλευράς οι Τούρκοι ζητάνε αμέσως περισσότερα. Αυτή ειναι η κουλτούρα τους και η πολιτική τους , πάντα αυτή ήταν! Και την πιττα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο!

  4. Διοτι σν αποδεχονταν ο Αναστασιαδης την προταση Ακιντζι, που ειχε την εγκριση της Αγκυρας, και συζητουσαν Αναστασιαδης και Ακιντζι για το αναλογικο μοιρασμα των πηγων, δηλαδη της κυπριακης ΑΟΖ, υπο την αιγιδα ή τη συμμετοχη της Αθηνας και της Αγκυρας, δεν θα μπορουσε να προκυψει ενα τουρκολιβυκο μνημονιο που μηδενιζε την κυπριακη ΑΟΖ. Αλλα και αν οι διαπραγματευσεις οδηγουνταν σε αδιεξοδο,θα κερδιζονταν πολυ σημαντικος χρονος, ωστε ο Χαφταρ να ολοκληρωσει την επιχειρηση κατα της Τριπολης. Στο κειμενο προσπσθω να αποδειξω οτι η Αγκυρα δεν ειχε λογους να ανοιξειμια δευτερη μεγαλη πληγη εξω απο την προνομιακη της περιμετρο. Η Λευκωσια με την πολιτικη της εχει φερει πολλες φορες σε αδιεξοδο την Αθηνα.

Leave a Reply to Σ.Α.Ν. Ακύρωση απάντησης

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα