Ο Βλαντιμίρ Πούτιν, αριστερά, με τον Τζο Μπάιντεν. Η σύνοδος κορυφής κύλησε σε συμβατικές διπλωματικές γραμμές: χειραψία, αρκετές ώρες εντατικών συνομιλιών και ξεχωριστές συνεντεύξεις Τύπου μετά. (Φωτογραφία:Peter Klaunzer/AP)
1) Η περίεργη και απρόβλεπτη εποχή του Τραμπ τελείωσε. Το 2018 ο Donald Trump πραγματοποίησε μια καταστροφική σύνοδο κορυφής με τον Πούτιν στη φινλανδική πρωτεύουσα Ελσίνκι. Ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ είπε ότι πίστευε τις διαβεβαιώσεις του Πούτιν ότι η Μόσχα δεν παρενέβη στις εκλογές των ΗΠΑ το 2016 σε κοινή συνέντευξη Τύπου που ήταν τόσο ταπεινωτική για την Αμερική που η ανώτερη σύμβουλος του Τραμπ, Φιόνα Χιλ, σκέφτηκε να την ολοκληρώσει, χτυπώντας έναν συναγερμό πυρκαγιάς ή ψευδές ιατρικό επείγον.
Στη Γενεύη, αντιθέτως, εμφανίστηκε μια ψύχραιμη ομαλότητα. Ο Μπάιντεν ήταν καλά προετοιμασμένος για τη σύνοδο κορυφής ΗΠΑ-Ρωσίας. Διέγραψε μια χαλαρή φιγούρα, λέγοντας στον Πούτιν ότι ήθελε μια «προβλέψιμη» σχέση μετά από μια περίοδο που ορίζεται από τη συμπεριφορά του αδίστακτου Κρεμλίνου. Η σύνοδος κορυφής κύλησε σε συμβατικές διπλωματικές γραμμές: μια χειραψία, αρκετές ώρες εντατικών συνομιλιών και ξεχωριστές συνεντεύξεις Τύπου μετά. Το φάντασμα του Ελσίνκι εξορκίστηκε. Θα υπάρξει μια συμφωνημένη καταγραφή για όσα συζητήθηκαν, σε αντίθεση με το 2018 όταν ο Τραμπ συνάντησε τον Πούτιν μόνος, χωρίς βοηθούς ή ακόμη και διερμηνέα. Δεν ξέρουμε τι ειπώθηκε.
2) Η άποψη του Πούτιν για την Ουάσιγκτον είναι (ακόμα) αρνητική. Τις δύο τελευταίες δεκαετίες συναντήθηκε με πέντε Αμερικανούς προέδρους. Καθ ‘όλη τη διάρκεια ο Πούτιν έχει καταρτίσει μια λίστα γεωπολιτικών μνησικακιών: επέκταση του ΝΑΤΟ, φερόμενη ανάμιξη των ΗΠΑ στις εσωτερικές υποθέσεις της Ρωσίας και η «υποκριτική» συμπεριφορά όπως φαίνεται στο Ιράκ και αλλού. Την Τετάρτη ο Πούτιν αντέδρασε στους ισχυρισμούς ότι η Μόσχα ήταν πίσω από το ηλεκτρονικό χακάρισμα και υποστήριξε ότι η Ρωσία δεν ήταν καν σε λίστα με τα υπεύθυνα γι αυτό έθνη. Παραπονέθηκε επίσης για το «αιματηρό πραξικόπημα» στην Ουκρανία το 2014, το οποίο πιστεύει ότι υποκίνησαν οι ΗΠΑ.
Όπως και στην εποχή του ψυχρού πολέμου, ο Πούτιν βλέπει την Αμερική ως αντίπαλο και παγκόσμιο αντίπαλο. Η σύνοδος κορυφής της Γενεύης επέτρεψε στον Πούτιν να παρουσιαστεί στο εσωτερικό ως ίσος προς τον Μπάιντεν στη διεθνή σκηνή. Παρά τη μέτρια πρόοδο στις συνομιλίες, ο Πούτιν είναι απίθανο να υποχωρήσει στις πιέσεις των ΗΠΑ. Θα συνεχίσει να καταπιέζει τους αντιπάλους του και κατέστησε σαφές ότι δεν έχει συμπάθεια στον φυλακισμένο ηγέτη της αντιπολίτευσης Alexei Navalny. Ούτε θα κάνει παραχωρήσεις για την Ουκρανία, μια χώρα που είναι εγγενής της ιδεολογίας της Ρωσίας ως «μεγάλης δύναμης» και την οποία ο Πούτιν βλέπει ως πίσω αυλή του. Τα τελευταία χρόνια, το Κρεμλίνο διεξήγαγε έναν αναμφισβήτητο σχεδόν πόλεμο εναντίον της Δύσης, με επιθέσεις στον κυβερνοχώρο, πολιτικές παρεμβάσεις και επιδεικτικές κρατικές δολοφονίες. Περιμένετε να συνεχιστούν αυτές οι τακτικές καταστροφής.
3) Η σύνοδος κορυφής πέτυχε ορισμένα συγκεκριμένα αποτελέσματα. Οι προσδοκίες πριν από τη συνάντηση της Τετάρτης ήταν χαμηλές, δεδομένης της κακής κατάστασης των διμερών σχέσεων. Στο τέλος, επιτεύχθηκαν τα προφανή και εύκολα «παραδοτέα». Το ένα ήταν να ομαλοποιήσει την κατάσταση των πρεσβευτών της Ρωσίας και της Αμερικής. Ο Ρώσος πρέσβης στην Ουάσινγκτον ανακλήθηκε αφού ο Μπάιντεν περιέγραψε τον Πούτιν ως «δολοφόνο». Ο απεσταλμένος των ΗΠΑ στη Μόσχα, John Sullivan, επέστρεψε, επίσης, τον Απρίλιο στις ΗΠΑ. Και οι δύο θα επιστρέψουν τώρα στις αντίστοιχες πρεσβείες τους, επιτρέποντας τη διπλωματική ζωή να ξαναρχίσει.
Θα υπάρξουν επίσης διαβουλεύσεις μεταξύ του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ και του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών για μια σειρά θεμάτων, συμπεριλαμβανομένης της πυρηνικής συνθήκης Start III, η οποία αναμένεται να λήξει το 2024 και η ασφάλεια στον κυβερνοχώρο. Φαίνεται ότι δεν υπήρξε πρόοδος στις υποθέσεις των πρώην ναυτικών Trevor Reed και Paul Whelan, και οι δύο καταδικάστηκαν σε μακρά ποινή φυλάκισης στη Μόσχα με αμφίβολες κατηγορίες. Το Κρεμλίνο προσφέρθηκε να ανταλλάξει τους δύο Αμερικανούς με τον Κωνσταντίνο Γιαροσένκο, έναν Ρώσο πιλότο που κατηγορείται από τις ΗΠΑ για λαθρεμπόριο ναρκωτικών.
4) Ο Πούτιν είναι δάσκαλος της παρέκκλισης και του “whataboutism”(προσπάθεια να αντικρούσεις μια θέση ή ένα επιχείρημα με το να κατηγορείς τον αντίπαλό σου για υποκρισία). Σε συνέντευξη τύπου μετά τις συνομιλίες, δυτικοί ανταποκριτές ήθελαν να μάθουν γιατί δεν επιτρέπεται στους νέους στη Ρωσία να διαδηλώσουν εναντίον της κυβέρνησης. Ρώτησαν, επίσης, για τη δηλητηρίαση των αντιπάλων του Κρεμλίνου. Ο Πούτιν απάντησε με μακρές και άσχετες συγχορδίες. Είπε ότι 400 διαδηλωτές υπέρ του Τραμπ που εισέβαλαν στο κτίριο του Καπιτωλίου στην Ουάσινγκτον στις 6 Ιανουαρίου απλώς εξέφραζαν εύλογα πολιτικά αιτήματα. Τώρα στοχεύονται άδικα και αντιμετωπίζουν ποινές φυλάκισης, υποστήριξε. Η Ρωσία, πρόσθεσε, ήθελε να αποφύγει παρόμοια αναταραχή.
Παραπονέθηκε επίσης για το Κογκρέσο των ΗΠΑ, το οποίο είπε ότι αντιμετώπισε τη Ρωσία ως «εχθρό». Οι ΗΠΑ επιδιώκουν να προωθήσουν τους «πολιτικούς στόχους» της Αμερικής χρηματοδοτώντας πολιτικές ομάδες μέσα στη Ρωσία. Το κράτος ήταν αρκετά εύλογο να τους καταστείλει, εξήγησε, δεδομένου ότι ήταν «πράκτορες» μιας ξένης δύναμης. Κανένα από αυτά δεν είναι αλήθεια. Ο Πούτιν συνηθίζει να αντιδρά απότομα στην κριτική και φαίνεται να απολαμβάνει την ευκαιρία να το κάνει. Φαίνεται επίσης ότι του αρέσει ο επι πολλά χρόνια ανταποκριτής του BBC στη Μόσχα, ο Steve Rosenberg. Ο Πούτιν επαίνεσε τον Ρόζενμπεργκ για την «τέχνη του» του, όταν ρώτησε εάν η εξωτερική πολιτική της Ρωσίας θα μπορούσε να είναι «προβλέψιμη».
5) Όταν του ταιριάζει, ο Πούτιν μπορεί να εμφανιστεί σε μεγάλα γεγονότα εγκαίρως. Ο πρόεδρος της Ρωσίας έχει μια μακρά ιστορία στο να κρατά τους παγκόσμιους ηγέτες αιωρούμενος σε αυτό που φαίνεται να είναι εσκεμμένη μονιμότητα. Πριν από τη σύνοδο κορυφής της Γενεύης, ανώτεροι αξιωματούχοι των ΗΠΑ κατάρτισαν ένα πρωτόκολλο βάσει του οποίου ο Ρώσος ηγέτης θα έφτανε πρώτος. Η ανησυχία τους ήταν βάσιμη. Το 2012 ο Πούτιν κράτησε τον Πρόεδρο Ομπάμα για 40 λεπτά να περιμένει σε μια σύνοδο κορυφής της G20 στο Λος Κάμπος του Μεξικού. Τρία χρόνια αργότερα, καθυστέρησε μια ώρα για μια ακρόαση απο τον Πάπα Φραγκίσκο στο Βατικανό. Κράτησε ακόμη εν αναμονή τη βασίλισσα για 14 λεπτά κατά τη διάρκεια κρατικής επίσκεψης στη Βρετανία το 2003. Με την ευκαιρία, ωστόσο, ο Πούτιν συμπεριφέρθηκε άψογα. Εμφανίστηκε στο χώρο της συνόδου κορυφής της Villa La Grange μπροστά από το Μπάιντεν, ο οποίος έφθασε λίγο αργότερα με συνοδεία πολλών οχημάτων.
(Μετάφραση: “Ανιχνεύσεις)
