«Απαντώντας» στον κ. Ντάισεμπλουμ, με αφορμή τις γελοίες δηλώσεις του περί χρημάτων και κατανάλωσής τους με τις γυναίκες στο νότο, ένδειξη του πολιτικού βάθους της σκέψης των στελεχών της Ε.Ε., η πρώην υπουργός, και, μάλιστα παιδείας, κ. Σία Αναγνωστοπούλου, αυτοσαρκάστηκε ως «πουτάνα».
Το απαράδεκτο γεγονός θεωρήθηκε ως απολύτως φυσιολογικό από μια πολιτική παράταξη, τη δική της, βαθιά υποκριτική, αλλά και από το σύνολο του πολιτικού φάσματος. Κανείς δεν αντέδρασε. Επίσης, υποκριτικό. Θα μπορούσε, μάλιστα, να θεωρηθεί και δείγμα προοδευτικότητας.
Γιατί είναι απαράδεκτο το γεγονός; Διότι σε μια αθλιότητα δεν απαντάς με μια άλλη, και, μάλιστα, όταν έχεις διατελέσει αναπληρωτής υπουργός παιδείας. Υπάρχει, γενικώς, ένας κατήφορος στη δημόσια έκφραση τον οποίο, αν αφήσουμε να συνεχίζεται δεν θα βρει τέλος. Το αποτέλεσμα θα είναι η ακόμη μεγαλύτερη εκτράχυνση του βίου μας.
Πολλοί είναι αυτοί που οφείλουν να σταματήσουν αυτόν τον κατήφορο. Τα δημόσια πρόσωπα και, μάλιστα, όταν έχουν διατελέσει σε υψηλές θέσεις στο υπουργείο παιδείας, ανήκουν στην πρώτη γραμμή αυτής της προσπάθειας.
Η κ. Αναγνωστοπούλου, διέπραξε μεγάλο λάθος.
Αυτό, βεβαίως, δεν δικαιολογεί τον τρόπο που σχολίασε το δικό της σχόλιο ο διευθυντής της ΟΝΝΕΔ Θεσσαλονίκης. Κατακριτέο και το δικό του σχόλιο.
Αλλά, εδώ αρχίζει και ξεδιπλώνεται το μέγεθος της πολιτικής υποκρισίας και ο προπαγανδιστικός μηχανισμός του Συρίζα και, γενικώς, μιας παρακμιακής αριστεράς.
Δεν σχολιάστηκε καθόλου η κ. Αναγωστοπούλου, ενώ υπήρξε μια ακραία, φασιστικού τύπου, επίθεση στο νεαρό ΟΝΝΕΔίτη.
Και τα δύο σχόλια είναι απαράδεκτα. Αλλά, προς τι αυτή η σιωπή και αποδοχή του εντελώς απαράδεκτου, επίσης, σχολίου της κ. Αναγνωστοπούλου;
Με την ευκαιρία, αξίζει να θιγείκαι ένα άλλο ζήτημα. Προχθές, ένας νεαρός, επίσης, ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ, πέτυχε ένα γκόλ και θεώρησε καλό να το πανηγυρίσει δείχνοντας στους φιλάθλους τα γεννητικά του όργανα.
Το ακόμη χειρότερο είναι πως όταν τον ρώτησαν αν ζητά συγνώμη για την ενέργειά του αυτή, είπε όχι. Θεωρεί, δηλαδή, ο νεαρός πως το να δείχνεις τα γεννητικά σου όργανα δημοσίως, είναι η κορυφαία εκδήλωση ενός «πολιτιστικού» γεγονότος.
Δυστυχώς, και οι ποδοσφαιριστές, με τη στάση και τη συμπεριφορά τους, περνούν μηνύματα στη γενιά που μεγαλώνει. Και αυτά τα μηνύματα είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να φανταστεί κανείς.
Αλλά, όταν μια πρώην υπουργός, ακαδημαϊκός και στέλεχος πολιτικού κόμματος υπογράφει, έστω αυτοσαρκαζόμενη, ως «πουτάνα», θα μπορούσε να ζητήσει κανείς το λόγο από έναν 20χρονο, συνήθως, αγράμματο ποδοσφαιριστή;
Υπάρχει και μια άλλη διάσταση στην δημόσια αυτή ελληνική πολιτική κωμωδία.
Ο αρχηγός της ΝΔ που τρέμει μόλις ο Συριζα του επισυνάπτει κάτι. Αυτό δεν είναι ηγεσία. Πρόλαβαν να διαβάσουν οι σημερινοί πολιτικοί ηγέτες κανένα βιβλίο για το πως συμπεριφέρθηκαν και διοίκησαν στο παρελθόν, ηγέτες που άφησαν το όνομά τους στην ιστορία;
Δυστυχώς, τρέμουμε στην ιδέα του ποιοι μας κυβερνούν και φιλοδοξούν να μας κυβερνήσουν.
και ο κυρις δημοσιογραφος , απο την ”εγκυρη” και ”σοβαρη” και ”καθως πρεπει ” ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, που αναρωτιεται αν η κυρια χριστοφιλοπουλου ειναι δυνατον να υπυρξε μητερα, τι ηθος διδασκει? το ξηλωμα της χωρας γινεται παντου. οπως ενα ρημαγμενο κτιριο ερειπωνεται και σαπιζει ταυτοχρονα σε ολο του τον οργανισμο. οι τρυπες ειναι παντου, στην πολιτικη, στη δημοσιγραφια στις συμπεριφορες… η ελλειψη παιδειας φανερη σε καθε εκδηλωση της δημοσιας και της ιδιωτικης ζωης.