του Δημήτρη Μακροδημόπουλου.
Η εμπειρία δεκαετιών μας έχει διδάξει ότι ο λαϊκισμός και οι πελατειακές σχέσεις δεν αντιμετωπίζονται με την ιδεολογία. Απέναντι π.χ. σε υποσχέσεις για επαγγελματική τακτοποίηση δική σου ή των παιδιών, για ιεραρχική ανέλιξη καθ’ υπέρβαση των ικανοτήτων, τι να αντιτάξεις; «Τακτοποιείς» λοιπόν τους 100 από τις 10.000 των ενδιαφερομένων και κρατάς έτσι και τους υπόλοιπους δέσμιους μιας αιωρούμενης ελπίδας που ίσως δεν εκπληρωθεί ποτέ. Δεν υπάρχουν όρια στον λαϊκισμό. Εξαντλείται κάθε πρόσφορο πεδίο. Και όχι μόνον αυτό. Έχουμε εθιστεί στις πρακτικές του παρελθόντος καίτοι μας οδήγησαν στα αδιέξοδα και ζούμε με την προσμονή επανόδου του. Αυτό προσδοκά η πλειοψηφία ως υπέρβαση της κρίσης και όχι τη δημιουργία των αναγκαίων προϋποθέσεων. Βέβαια αυτή η προσμονή καλλιεργείται και ενισχύεται έντεχνα από τις πολιτικές πρακτικές του παρόντος.
Διαβάζουμε ότι θα ενωθούν τα ΤΕΙ Αθήνας και Πειραιά και θα προκύψει το ΑΕΙ Δυτικής Αττικής, όπως επίσης θα ενωθούν το Αλεξάνδρειο ΤΕΙ Θες/νίκης με το ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας για να δημιουργήσουν ένα νέο ΑΕΙ. Με άλλα λόγια οι φοιτητές αυτών των ΤΕΙ ενώ εισήχθησαν σε ΤΕΙ θα αποφοιτήσουν από ΑΕΙ και το διδακτικό προσωπικό θα αναβαθμιστεί αυτόματα σε ΔΕΠ. Υπάρχει λογική συνέπεια σε αυτό; Μάλιστα μελετάται να δοθεί η δυνατότητα και στους αποφοίτους των περασμένων ετών αυτών των ΤΕΙ να αναβαθμίσουν το πτυχίο τους μέσω των ΑΕΙ που θα προκύψουν από τη συγχώνευσή τους. Όμως έτσι όλα τα ΤΕΙ θα ελπίζουν στην “πανεπιστημιοποίησή” τους, όλοι οι διδάσκοντές τους στην αναβάθμιση σε πανεπιστημιακούς αλλά και οι αποφοιτήσαντες στην εξίσωσή τους με τους αποφοίτους των ΑΕΙ. Διακρίνει κανείς, ψήγματα έστω αξιοκρατίας σε όλα αυτά ή το αντίθετο; Όμως έτσι ανοίγεις τους ασκούς του Αιόλου και καλλιεργείς πλήθος προσδοκιών. Διότιι όλοι αυτοί θα αγωνιούν να παραμείνει η κυβέρνηση στην εξουσία με την ελπίδα να πραγματοποιηθούν οι προσδοκίες τους. Και τα θύματα όλων αυτών; Μα οι επιτυχόντες στα ΑΕΙ της χώρας με αξιοκρατικές διαδικασίες. Γιατί λοιπόν διεξάγουν τις Πανελλαδικές εξετάσεις εμπαίζοντας τη νεολαία μας;
Όμως ο λαϊκισμός δεν ήταν δυνατό να αφήσει στο απυρόβλητο τον οικονομικό τομέα εν μέσω κρίσης: Αποκορύφωμα ήταν το πρόσθετο κοινωνικό μέρισμα που αποφάσισε να διανείμει φέτος η κυβέρνηση στα νοικοκυριά νησιώτικων περιοχών, ως αντιστάθμισμα για την αύξηση από 1/1/2018 του ΦΠΑ στα νησιά. Αυτό ήταν το πρόβλημα με τα νησιά ή η αδυναμία ελέγχου από τους υπαλλήλους των οικονομικών υπηρεσιών; Πόσοι εκδίδουν αποδείξεις στα νησιά ώστε να ενδιαφέρει ξαφνικά η επιβάρυνση του ΦΠΑ; Ξεχάσαμε το ακραίο συμβάν στην Ύδρα όταν κρίθηκε αναγκαίο να αποσταλούν δυνάμεις καταστολής για την προστασία των ελεγκτών ή τα πολλαπλά περιστατικά βίας σε βάρος εφοριακών που ασκούσαν έλεγχο; Η ενδοχώρα σαπίζει από την υπανάπτυξη και την εγκατάλειψη ενώ η τουριστική βιομηχανία βρίσκεται στο απόγειό της. Είναι λοιπόν λογικό να ενισχύεις με πρόσθετο μέρισμα νησιώτικα νοικοκυριά με εισοδήματα μέχρι 28 και 42 χιλιάδες ευρώ με επιχείρημα την αύξηση του ΦΠΑ, όταν έχεις αποκλείσει από το μέρισμα μονομελείς οικογένειες με μηδενικό ή ελάχιστο εισόδημα, απλά επειδή έχουν ακίνητη περιουσία π.χ. 140 χιλ. από γονική παροχή, λες και το διαμέρισμα που κατοικούν ή ένα οικόπεδο μπορούν να διασφαλίσουν την επιβίωσή τους; Δεν έχουν αντιληφθεί οι κυβερνώντες ότι οι παροχές που στοχεύουν στις εκλογές αυξάνουν τη φτώχεια διότι αντλούν σημαντικούς πόρους από την παραγωγική διαδικασία, τη μόνη διέξοδο για ανάπτυξη της χώρας και την απομείωση της φτώχειας και της ανεργίας;
Τι μας είπε όμως και ο κύριος Μητσοτάκης για να προβάλει το νεωτερικό του προφίλ; Ότι δεν πρόκειται να συμμετάσχει στην μελλοντική κυβέρνησή “του” κανείς από το οικογενειακό του περιβάλλον! Μα, ο ίδιος δεν είναι παράγωγο της οικογενειοκρατίας; Θα είχε εκλεγεί αν δεν υπήρχε ο πανίσχυρος οικογενειακός μηχανισμός στο κόμμα; Διότι και μικρή θητεία είχε στην πολιτική και η πορεία μέχρι την εκλογή του δεν ήταν θετική. Είπε όμως και κάτι άλλο για να χαϊδέψει τα αυτιά μεγάλης μερίδας του εκλογικού σώματος: Απέκλεισε πάλι τον διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας αδυνατώντας για μια ακόμη φορά να αντιληφθεί ότι η θρησκεία αποτελεί ιδιωτική υπόθεση κάθε πολίτη και όχι κρατική. Προφανώς αλλού απέβλεπε: Διότι η Εκκλησία ανήκει ιστορικά στο εποικοδόμημα κάθε πολιτικού συστήματος, με άλλα λόγια νομιμοποιεί – όπως οι νόμοι, οι θεσμοί, το δίκαιο – την κάθε μορφή εξουσίας στη συνείδηση των πιστών, των ψηφοφόρων δηλαδή. Γιαυτό η Εκκλησία είχε διαχρονικά μερίδιο στην κρατική εξουσία. Μάλιστα επειδή μετά τον Μ. Κωνσταντίνο και ιδιαίτερα τον Μ. Θεοδόσιο απέκτησε απήχηση στην πλειοψηφία του λαού, ιδιαίτερα στους αδύναμους, τα κόμματα, κατ’ εξοχήν της Δεξιάς, φροντίζουν να προσεταιριστούν τη δύναμή της για να επικαλύψουν τις ταξικές αντιθέσεις με την θρησκευτική ομοιογένεια.. Γιαυτό πολλοί πολιτικοί κοσμούν τα γραφεία τους με πλήθος εικόνων καθ’ υπέρβαση κάθε καλώς εννοούμενης πίστης. Όμως, αλήθεια, δεν έχει γίνει ακόμη αντιληπτό ότι η πολιτική μολύνει με τις επιδιώξεις της τη θρησκεία, ότι διαστρέφει και πολιτικοποιεί τον ρόλο της, έτσι ώστε η ίδια η Εκκλησία θα έπρεπε να ζητήσει τον διαχωρισμό της από το κράτος;
Πού οδήγησαν όλα αυτά τη χώρα; Την μετέβαλαν σε κράτος «ζόμπι», γιαυτό συνεχίζει να ζει μια πραγματικότητα που έχει πεθάνει. Πώς λειτουργεί ένα κράτος ζόμπι; Όπως μας λέει ο Ούλριχ Μπεκ, «παντού δραστηριοποιούνται αποκλειστικά πολιτικές δυνάμεις και θεσμοί οι οποίοι προϋπήρχαν των αλλαγών και όχι θεσμοί που πρέπει να συγκροτηθούν με προοπτική τα νέα και μελλοντικά προβλήματα».
Μακροδημόπουλος Δημήτρης
Αλεξ/πολη – κιν. 6947-771412
26-12-2017
Καλε μου Δημητριε Μακροδημοπουλε . Καλα το ξεκινησες το αρθρο και αντι να το τελειωσεις με το αντικειμενο της επικεφαλιδος του ,δηλονοτι την αναπτυξη (που ουδαμου αναφερεται) ,το τελειωσες με την ”Μητσοτακειαδα” , που ο,τι και αν επετυχε με τις καλες σπουδες του , επρεπε να μη ειχε γεννηθει ως Μητσοτακης, η, να αρνηθει την οικογενειακη του προελευση , για να ειναι αποδεκτος ως πρωθυπουργος -και ως βουλευτης ακομη- , επειδη εξελεγη την πρωτη φορα με την πατρικη προικα . Τωρα, γιατι συνεχιζει να εκλεγεται επανειλλημενως ,μενει αναπαντητο . Μα αν αυτο το μεταφερουμε στον μικροκοσμο μας. Ενας υιος γιατρου,η, δικηγορου ,που κληρονομει την μιση τουλαχιστον πελατεια του πατρος του , θα διακρινεται ισοβιως στο επαγγελμα του, αν δεν διατηρειται ικανος και δεν ικανοποιει τους προσφευγοντας σαυτον συνανθρωπους του;;;. Δεν καταλαβαινετε οτι η οικογενειοκρατια ειναι ”προπαγανδιστικο σλογκαν” και μια αδικαιολογητα γενικευμενη αυταπατη ;;;. Ποσους Βενιζελους, ποσους Παπανδρεου, ποσους Καραμανληδες εψηφισμενους ειχαμε .Ποιοι εβλαψαν την Πατριδα;;;. Και αν δεν τους ειχαμε ,οι ”χωρις οικογενεια ” αντικαταστατες τους θα προσεφεραν περισσοτερα στην Πατριδα;;;. ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ .
Αγαπητέ ΣΑΝ ευχές για καλή χρονιά με υγεία.
Κανείς εξ όσων αναφέρεις δεν έβλαψε την πατρίδα αλλά ψάξε να βρεις γιατί φθάσαμε εδώ που φθάσαμε σήμερα. Όσα λες παραλληλίζοντας την εκλογή Μητσοτάκη μου θυμίζουν όσα είπε η κ. Μπακογιάννη για να δικαιολογήσει την επιλογή του γιού της να κατέλθει ως υποψήφιος δήμαρχος στην γενέτειρα του πατέρα του. Σαφέστατα ο Κυριάκος Μητσοτάκης στα χρόνια που πολιτεύθηκε δεν έδειξε προσόντα που να δικαιολογούν την εκλογή του. Χωρίς το επίθετό του και τον κομματικό μηχανισμό του πατέρα του που κληρονόμησε η αδελφή του δεν θα ήταν σήμερα υποψήφιος πρωθυπουργός. Ασφαλώς δεν φταίει σε τίποτα ο ίδιος για αυτό. Η πολιτική καθυστέρηση της χώρας αναπαραγάγει τα τζάκια.
Αφου ”φταιει η πολιτικη καθυστερηση της χωρας”, γιατι ευθυνεται η οικογενειοκρατια, που υπηρχε, υπαρχει και θα υπαρχει -και οχι μονον στην Ελλαδα- και πρεπει να υπαρχει,- ειδικα για τους κληρονομους των εκ του αποτελεσματος καλων πολιτικων μας ανδρων, γιατι ”το μηλο κατω απο την μηλια πεφτει”- . Μεχρι τωρα ενα μηλο ηταν σαπιο και ξεγελασε ασυστολως και τον Ελληνικο λαο . Εχει το ονομα Γ.Α.Παπανδρεου, -συντομογραφικα Γ.Α.Π- αλλα, ο,τι διεκδικησει και επιτυχει στο εξης σε εκλογες , θα φταιει ο ”φουκαριαρης” πατερας του;;;(εκεινο το Ανδρεα ελπιδα μας π.δα μας ,δεν ξεχνιεται ευκολα απο τους μυριους ευεργετηθεντες). Το επαναλαμβανουμε . Ειναι προπαγανδιστικο σλογκαν η οικογενειοκρατια και στις περισσοτερες περιπτωσεις αριστης διαδοχης σε ολα τα επαγγελματα ,για οσους την επικαλουνται ισχυει και η παροιμια” οσα δεν φτανει η αλεπου τα κανει κρεμασταρια”. Πολυ θα ηθελε ο σημερινος πρωθυπουργος μας να ειχε τις σπουδες και την μορφωση του καθε Μητσοτακη. Νομιζετε οτι υπερηφανευεται που ηταν επαγγελματιας καταληψιας και την αγγλικη την εμαθε μετα και το Πανεπιστημιο, οταν οι της γενηας του την γνωριζουν απο τα 15 χρονια τους;;;.Παντως τους εκλεγμενους απο τον σοφο λαο πρεπει να τους εχουμε σε υποληψη, γιατι τολμουν και εκτιθενται και κανουν αγωνα για να πεισουν,η, να παραπλανησουν. Καλες να ειναι οι ημερες ολου του χρονου για ολους μας και την Πατριδα ,γιατι τα αλλα ειναι παρωνυχιδα.
Ο καθένας λοιπόν διατηρεί τις απόψεις του και όλα καλά. Όμως επειδή αναφέρεσαι συνεχώς στον ΓΑΠ καλύπτοντας έτσι τα μοιραία και τεράστια λάθη του Κώστα Καραμανλή σου παραθέτω πρόσφατα άρθρο του Κώστα Καλλίτση από την Καθημερινή:
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΛΛΙΤΣΗΣ
Η μοιραία 6ετία και η δημοσιονομική κραιπάλη
ΠΟΛΙΤΙΚΗ 27.12.2017
Η δημόσια συζήτηση για το πρόσφατο παρελθόν είναι πολύτιμη όταν γίνεται με στόχο να οξύνει και να βαθύνει την αυτογνωσία μας, για να κατανοήσουμε πώς φτάσαμε στην πιο παρατεταμένη και βαθιά κρίση που έχει γνωρίσει μια χώρα σε συνθήκες ειρήνης και να αποφύγουμε την επανάληψη των ίδιων λαθών. Ενα τέτοιο θέμα είναι τα «πώς», τα «πότε» και τα «γιατί» της μεγάλης κρίσης.
Μπήκαμε σε κρίση εξαιτίας μιας συνωμοσίας, ενός λάθους ή μιας διαχειριστικής ανεπάρκειας της τελευταίας στιγμής; Οχι, βέβαια. Η χώρα είχε βάλει ρότα συνάντησης με τη χρεοκοπία πολύ πριν. Τον Δεκέμβριο του 2008, η «Κ» αποκάλυπτε ότι η ΕΚΤ, απαντώντας σε ερώτημα της ανήσυχης Κομισιόν, διευκρίνιζε ότι αν μια χώρα της Ευρωζώνης χρεοκοπήσει, δεν υπάρχει παρά μόνο ένας δρόμος: Να προσφύγει στο ΔΝΤ. Η «ύποπτη» χώρα –γράφαμε– ήταν η Ελλάδα. Γι’ αυτήν ανησυχούσε όλη η Ευρώπη.
Οταν η Ευρώπη ετοιμαζόταν να αντιμετωπίσει την κρίση, η Ελλάδα είχε επιδοθεί σε πρωτοφανές δημοσιονομικό ξεχείλωμα. Λίγοι αριθμοί: Την 6ετία 2004-2009, οι κρατικές δαπάνες (χωρίς τους τόκους) αυξήθηκαν 50%, ενώ η μέση αύξηση στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης ήταν 22%. Ειδικά οι καταναλωτικές δαπάνες του ελληνικού κράτους (που αντιπροσώπευαν το 70% των συνολικών δαπανών του) αυξήθηκαν 41%, ενώ η μέση ευρωπαϊκή αύξησή τους συγκρατήθηκε στο 20%. Και στο ελληνικό δημόσιο χρέος προστέθηκαν 116 δισ. ευρώ, με συνέπεια να αυξηθεί 63% (από τα 183 εκτινάχτηκε στα 300 δισ. ευρώ), ενώ στα άλλα ευρωπαϊκά κράτη αυξήθηκε 33% μόνο. Η Ελλάδα είχε τεθεί σε τροχιά αντίστροφη από όλη την άλλη Ευρώπη.
Μετά το 2006, η τότε «άσ’ το-για-αργότερα-κυβέρνηση», επιδόθηκε σε πολιτική δημοσιονομικής κραιπάλης, που κορυφώθηκε το 2009. Αυτή αποτυπώθηκε και στην ετήσια έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου: Το 2009, σύμφωνα με αυτή την έκθεση, σημειώθηκε υστέρηση των κρατικών εσόδων 12,8 δισ. ευρώ, υπέρβαση δαπανών κατά 47 δισ. ευρώ και υπέρβαση του κρατικού δανεισμού κατά 66 δισ. ευρώ – ήτοι 50% πάνω από τις αρχικές προβλέψεις. Οταν η Ευρώπη πάλευε, η ελληνική κυβέρνηση πυροδοτούσε τον απόλυτο δημοσιονομικό εκτροχιασμό, φούσκωνε το έλλειμμα 3 δισ. κάθε μήνα – και απέκρυπτε τα στοιχεία.
Τον Σεπτέμβριο 2009, η τότε διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδος μάς δήλωσε (και το δημοσίευσε η «Καθημερινή») ότι το έλλειμμα θα είναι περί το 12,5% στα τέλη του έτους, χωρίς καν να γίνει οποιαδήποτε απρόβλεπτη δαπάνη. Και ο κ. Γ. Προβόπουλος, τον επόμενο μήνα, αμέσως μετά τις εκλογές, δήλωσε επίσημα ότι στο 9μηνο το έλλειμμα ήδη ήταν 10% (όταν η τότε κυβέρνηση ενημέρωνε τη Eurostat ότι δεν θα ξεπεράσει το 6% έως το τέλος έτους…) και ότι αυτό «δυστυχώς, θα αγγίξει, αν δεν ξεπεράσει, τα επίπεδα του 12%» μέχρι τα τέλη του έτους. Αυτά είναι πασίγνωστα.
Η μοιραία 6ετία σημάδεψε την πορεία της χώρας. Τα όσα δραματικά συνέβησαν στη διάρκειά της, ήταν τα τελευταία μαζικά εκφυλιστικά φαινόμενα ενός παρασιτικού μοντέλου που, εδώ και πολλά χρόνια, έπαιζε την έσχατη παράταση.
Ολα αυτά έχει νόημα να τα συζητεί κανείς προκειμένου να αντλούνται συμπεράσματα και διδάγματα, ώστε με τρόπο ασφαλή και σταθερό να δικαιωθούν οι μεγάλες θυσίες του ελληνικού λαού – αυτή η δικαίωση είναι το σημαντικό, κάθε άλλη δεν είναι παρά προσωπικό θέμα. Κι αυτή η δικαίωση δεν είναι δεδομένη. Γιατί ελλοχεύει ο κίνδυνος το πολιτικό σύστημα να γλιστρήσει πάλι στη λογική του χθες, προς την οποία, άλλωστε, ρέπει. Αρκεί να παρακολουθήσει κανείς τις κομματικές αντιπαραθέσεις και, ειδικά, τις παράδοξες ερμηνείες των αιτιών της κρίσης, για να διαπιστώσει την ύπαρξη αυτού του κινδύνου.
Αν, παράδειγμα, δεχθούμε ότι η φαυλότητα της 6ετίας 2004-2009 δεν έπαιξε ρόλο, ότι η δημοσιονομική κραιπάλη δεν ευθύνεται για την κρίση, αν καταλήξουμε ότι η κρίση ήταν το αποτέλεσμα μιας συνωμοσίας ή κάποιων διαχειριστικών λαθών που έγιναν από τα τέλη του 2009 έως την άνοιξη του 2010, τότε έχουμε βγάλει το λάθος συμπέρασμα και οδεύουμε σε επικίνδυνο δρόμο με βαριά αρνητικές επιπτώσεις. Γιατί, όπως έχει ειπωθεί, η Ιστορία δεν διδάσκει. Σε τιμωρεί επειδή δεν έμαθες…
Έντυπη
Το κείμενο είναι από την Καθημερινή!!
Γνωριζω και το παρον και το παρελθον του κ. Κωστα (θα το προτιμουσα Κων/νου, αλλα αυτο δειχνει συντηρητισμο) Καλλιτση ,γιατι διαβαζω πολλα-πολλα χρονια την εφημεριδα της Κεντροδεξιας, που παντως φιλοξενει πολλους ”πασοκοπροοδευτικους” και αριστερους δημοσιογραφους (μακαριτη Καρκαγιαννη κλπ). Το αρθρο του αυτο φανερα αντικαραμανλικο, χωρις να αναφερει την στηριξη του κ. ΓΑΠ, προφανεστατα εχει γραφει ,ειτε εκ ” διαμορφωθεισης δικανικης πεποιθησεως του -που λεμε-,(ως οικονομικος συντακτης, που δεν ειναι), ειτε για να αφησει να καταληξουν οι αναγνωστες -οπως και εσεις – στο συμπερασμα ”οτι εξ ισου εβλαψαν την Πατριδα” οι δυο κληρονομοι μεγαλων ονοματων πολιτικων, η, στο λαικο ”ολοι το ιδιο ειναι”. Προδιδεται ομως ”η αντικαραμανλικη χροια του” απο την ακολουθη παραγραφο του κειμενου του .” Η μοιραια -οπως την βαφτιζει-6ετια σημαδεψε την πορεια της Χωρας. Τα οσα δραματικα(τα βαφτιζει ο ιδιος ετσι, γιατι ολα τα δραματικα συνεβησαν απο το ”λεφτα υπαρχουν τον Σεπτεμβριο του 2009 μεχρι στις 23 Απριλιου του 2010) ηταν τα τελευταια μαζικα ΕΚΦΥΛΙΣΤΙΚΑ φαινομενα ενος ΠΑΡΑΣΙΤΙΚΟΥ ΜΟΝΤΕΛΟΥ , που εδω και ΠΟΛΛΑ χρονια επαιζε την εσχατη παρασταση”. Και ερωταται λοιπον . Ποιο πολιτικο κομμα και ποιες κυβερνησεις δημιουργησαν το παρασιτικο μοντελο , που λειτουργουσε με εκφυλιστικα φαινομενα προ του 2004;;;. Ερωταται επισης. Μπορουσε ο Καραμανλης -που δεν γεννηθηκε Ηρακλης- με κοινοβουλευτικη δημοκρατια και ως κληρονομος του ιδρυτου της Μεταπολιτευτικης Ελληνικης Δημοκρατιας,(της μετα το 1986 πρωθυπουργικης, περιπου λαοκρατιας), με τα ευρωπαικα κεκτημενα ,να σταματησει τα εκφυλιστικα φαινομενα του παρασιτικου πασοκικου μοντελου , με εμφανως αντιθετους στην Βουλη το ΠΑΣΟΚ του 40% και το συνολο των αλλων συνοδοιπορων του ”βολεμενων και ευήθων κρατιστων ” των αλλων” Δημοκρατικων” δυναμεων-που τωρα κυβερνουνμε δικη του βοηθεια- και στην κοινωνια το 80% του επι (20) χρονια μαθημενου ελληνικου λαου να ”κουτσαινει”, κατα την σοφη παροιμια του Αισωπου ” ει χωλω παροικησεις υποσκαζειν μαθησεις’, και τελος οταν και ο σοβαρος -φιλος του κ. ΓΑΠ βουλευτης κ. Καστανιδης – ανεβαινε στα καγκελα της περιφραξης του Λιμενος Θεσ/νικης ,για να μη πωληθει τοτε τουλαχιστον με (400) εκατομυρια ευρω , ενω τωρα ”καθοταν στο τζακι του”, οταν μετα βιας πωληθηκε με (262) εκατομυρια ευρω;;;. Σας το ξαναγραφω και παλι οτι , εσεις και εγω και νομιζω πολλοι συνανιχνευτες εχουν βιωσει και γνωριζουν, η, μπορει να ανατρεξουν μεσω του Η/Υ στο πολιτικο παρελθον της Μεταπολιτευσεως και δεν εχουν αναγκη κανενα Καλιτση -,η, αλλο πληρωμενο ,η, μη κονδυλοφορο- ,για να διαμορφωσουν αποψεις. Για διαβαστε και το μικρο πονημα του προσφατως εκδοθεντος βιβλιου του τελευταιου υπουργου οικονομικων της κυβερνησεως του κ. Κωστα Καραμανλη, κ. Παπαθανασιου, για πληρεστερη εικονα του τοτε χρονικου διαστηματος.Μαλλον θα μειωσετε τις περι του αντιθετου αποψεις και εσεις και ο κ. Καλλιτσης, τον οποιον -αν μπορειτε- προκαλεστε τον να απαντησει στον κ. Παπαθανασιου. Υ.Γ Θα προτιμουσα να μη διαφωνησουμε την πρωτη ημερα του νεου χρονου, αλλα η προκληση ηταν εμφανως αναληθης και παρερμηνευτικη”. Και παλι καλη χρονια.
Οι αριθμοί δεν λένε ποτέ ψέμματα. Γιατί αγαπητέ ΣΑΝ θεοποιείτε άτομα που ως πρωθυπουργοί συνέβαλαν με πολλούς τρόπους, ίσως και εξ αιτίας της ανεπάρκειας των συνεργατών του, στη σημερινή κατάντια;
Η λεξη και μονο ΘΕΟΠΟΙΗΣΗ για ανθρωπους ειναι υβρις για οσους πιστευουν στον ξαναγεννηθεντα και εφετος στις καρδιες ολων των χριστιανων ,μοναδικο Θεο, ΧΡΙΣΤΟ μας. Ουδεις τελειος ,ειμη ο Θεος , αλλα οι λογικοι και ενημερωμενοι,η, οι δυναμενοι να ενημερωθουν συνελληνες πρεπει να ειναι οσο γινεται ακριβεις και δικαιοι -χωρις συναισθηματισμους και προσωπικες προτιμησεις στις συγκρισεις των πολιτικων ηγετων. Οπως και στην καθολου ανθρωπινη ζωη αλλοι διαπραττουν εγκληματα και αλλοι πταισματα και γιαυτο δεν τιμωρουνται με τις ιδιες ποινες. Φυσικα οι κομματοπληκτοι-κυριως οι βολεμενοι- ,χωρις να λαμβανουν υποψη τους τον χρονο διαρκειας ,την ενταση της πολιτικης γενικως ζημιας και τα μεγεθος των αποτελεσματων των ζημιων , εξισωνουν ολους τους εκλεγεντες πολιτικους ,για να διασωθει ο ανθρωπος ,στον οποιον οφειλουν την επαγγελματικη , την κοινωνικη και την οικονομικη τους κατασταση. Και εσεις δεν ειστε απ’αυτους γιατι απο το 1978-οπως δηλωσατε- προσληφθηκατε με αξιοκρατικα κριτηρια (υπηρχαν τοτε), εργασθηκαστε σκληρα και σπουδασατε για την τελικη εξελιξη σας. Φυγη προς τα μπρος λοιπον , για να απολαμβανετε την ελευθερια σας δια της ντοκουμενταρισμενης αληθειας . Και επειδη ,τελος, αναφερθηκατε στους αριθμους -που δυστυχως καθημερινως αλλαζουν για λογους σκοπιμοτητων- διαβαστε το βιβλιο του κ. Παπαθανασιου και να μας μεταφερετε τους δικους του αριθμους ,για να τους διαβασουμε ολοι και ο κ.Καλλιτσης. Υ.Γ. Εκτιμω οτι καταλογιζετε τις οποιες ευθυνες και στην ανεπαρκεια των συνεργατων τους και οχι απ’ευθειας στους συγκρινομενους πρωθυπουργους, αν και νομιζω οτι ‘το ”λεφτα υπαρχουν και το Καστελοριζο ”τα πηρε απανω του” μονος του ο κ. Γεωργιος Ανδρεου Παπανδρεου ,που τωρα για την υστεροφημια του αγωνιζεται και μονος και μετα πολλων να τα ”ξεφορτωθει”, αλλα ” η Ιστορια δεν διαγραφεται,δεν παραγραφεται και ουτε ξαναγραφεται” -αυτο το ειπε ο αλλος πρωθυπουργος το 2009, οπως και εσεις θυμαστε. Καλη συνεχεια.