Ο θρίαμβος του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

του Δημήτρη Μακροδημόπουλου.

Όταν ρώτησαν τη Μάργκαρετ Θάτσερ ποιο ήταν το μεγαλύτερο επίτευγμά της απάντησε αμέσως: «Το νέο Εργατικό Κόμμα». Και είχε δίκιο, υποστηρίζει ο Σλαβόι Ζίζεκ. Ο θρίαμβός της ήταν πως ακόμη και οι πολιτικοί εχθροί της υιοθέτησαν τις βασικές οικονομικές πολιτικές της. Διότι ο πραγματικός θρίαμβος δεν είναι η νίκη επί του εχθρού. Ο πραγματικός θρίαμβος συντελείται όταν ο ίδιος ο εχθρός αρχίζει να χρησιμοποιεί την πολιτική σου, έτσι ώστε οι ιδέες σου γίνονται το θεμέλιο ολόκληρου του πεδίου. Αυτό συντελέστηκε στο έπακρο και στη χώρα μας. H “πρώτη φορά Αριστερά”, ένα κόμμα που ευαγγελίστηκε την κοινωνική αλλαγή και συνεχίζει αυθαίρετα να διανθίζει την πολιτική του με αναφορές στην Αριστερά, υλοποιεί με την ίδια προσήλωση τις νεοφιλελεύθερες επιταγές των μνημονίων, ό,τι έπραξε δηλαδή ο ιδεολογικός αντίπαλος, η Ν.Δ.  Όμως το πολιτικό κόστος της μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ μεγαλύτερο για το μέλλον της χώρας: Διότι εκμηδένισε στην πράξη τις ελπίδες του λαού για τη δυνατότητα εναλλακτικής πολιτικής έναντι των μνημονίων, για τη δυνατότητα δημοκρατικής διεξόδου από την κρίση. Γράφει χαρακτηριστικά ο Ντέιβιντ Χάρβεϊ για τις κρίσεις στο «Αίνιγμα του κεφαλαίου»: «Οι κρίσεις είναι, τρόπον τινά, οι παράλογοι εκλογικευτές ενός πάντοτε ασταθούς καπιταλισμού. Πρέπει πάντα να διερωτώμεθα τι είναι αυτό που εκλογικεύεται στην προκειμένη περίπτωση και ποια κατεύθυνση ακολουθούν οι εκλογικεύσεις, διότι αυτές είναι που θα καθορίσουν όχι μόνο τον τρόπο εξόδου μας από την κρίση, αλλά και τον μελλοντικό χαρακτήρα του καπιταλισμού. Σε περιόδους κρίσεις υπάρχουν πάντα επιλογές. Το ποια θα προτιμηθεί εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ισορροπία των ταξικών δυνάμεων….». Αντίθετα, η πολιτική της κυβέρνησης ενταφιάζει καθημερινά τη δυνατότητα ανατροπής των ταξικών συσχετισμών αναδεικνύοντας τον νεοφιλελευθερισμό ως μονόδρομο. Μάλιστα για να αμβλύνει τις εντυπώσεις δεν διστάζει να προσφεύγει στον λαϊκισμό εκμηδενίζοντας ρεαλιστικές δυνατότητες, όπως πρόσφατα η διανομή των 617 εκ στους συνταξιούχους ενώ εννέα στους δέκα ανέργους δεν λαμβάνει καν επίδομα ανεργίας, ένα σημαντικό ποσοστό του εργατικού δυναμικού της χώρας απασχολείται στον ιδιωτικό τομέα με 200 – 300 ευρώ μηνιαίως και υπάρχει άμεση ανάγκη αναπτυξιακών επενδύσεων που θα μειώσουν την ανεργία και θα αναστήσουν την ελπίδα ότι «κάτι» αρχίζει να κινείται στη χώρα. Γιαυτό η προσφορά της στο «πολιτικό σύστημα» είναι πολύ μεγαλύτερη έναντι της Ν.Δ. Διότι η ΝΔ είναι ιδεολογικά συνυφασμένη με τις επιταγές του νεοφιλελευθερισμού και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αποτελεί  την πολιτική δύναμη η οποία στα πλαίσια του δικομματισμού με το ΠΑΣΟΚ οδήγησε τη χώρα στην κρίση. Συνεπώς, έπρεπε να βρεθεί  ένα κόμμα χωρίς βεβαρημένο πολιτικό παρελθόν που θα συνέχιζε τη μνημονιακή πολιτική και θα καταβαράθρωνε την αξιοπιστία της Αριστεράς. Πάντα υπήρχαν πρόθυμοι όταν επρόκειτο για την εξουσία.

Γιατί όμως επωμίζονται οι επονομαζόμενες αριστερές ή σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις τα αντιλαϊκά μέτρα; Διότι έτσι διασφαλίζεται ευρύτατη κοινοβουλευτική συναίνεση, με αποτέλεσμα να επιβάλλονται επώδυνα μέτρα με ανύπαρκτες ή περιορισμένες αντιδράσεις. Αυτό συνέβη και στη Γαλλία με πρωθυπουργό τον σοσιαλιστή Λιονέλ Ζοσπέν, αυτό συνέβη και με τον Γερμανό σοσιαλδημοκράτη Γκέρχαρντ Σρέντερ, ο οποίος ως καγκελάριος επέβαλε την «Ατζέντα 2010» των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων με πρόσχημα την υπέρβαση των προβλημάτων της επανένωσης των δύο Γερμανιών και εξυμνήθηκε από τους Χριστιανοδημοκράτες ως θεμελιωτής του οικονομικού θαύματος της χώρας. Όμως, η αλήθεια είναι ότι με την «Ατζέντα 2010» μετέφερε το κοινωνικό κόστος της επανένωσης στους εργαζόμενους ενώ τον πλούτο της Ανατολικής Γερμανίας τον οικειοποιήθηκε με την ιδιωτικοποίηση το γερμανικό κεφάλαιο. Έτσι φτάσαμε στο σημείο να γράφει ο Franco Berardi: «Δείτε την ευρωπαϊκή κρίση. Ποτέ στη ζωή μας δεν βρεθήκαμε αντιμέτωποι με μια κατάσταση τόσο φορτισμένη με επαναστατικές δυνατότητες. Ποτέ στη ζωή μας δεν είμασταν τόσο ανίσχυροι. Ποτέ δεν είχαμε διανοούμενους και αγωνιστές τόσο σιωπηλούς να βρουν έναν δρόμο και να δείξουν μια νέα κατεύθυνση»

Γιατί συμβαίνει αυτή η πολιτική μετάλλαξη; Ιστορικά, ο ρεφορμισμός, ο οποίος  ευαγγελίζονταν  την  μετάβαση  στον  σοσιαλισμό  με  την  βαθμιαία εφαρμογή    μεταρρυθμίσεων, υπήρξε  το  αντίδοτο  της  Δύσης  στην  επικράτηση  του  σοσιαλισμού  σ’ ένα  μεγάλο  τμήμα  του  πλανήτη  αλλά  και  στην  ύπαρξη  ισχυρών  κομμουνιστικών  κομμάτων  στις  ίδιες  τις  χώρες  της  μητρόπολης  του  καπιταλισμού (Ιταλία, Γαλλία, κ.α.). Τα  σοσιαλδημοκρατικά  κόμματα  αξιοποιήθηκαν  από  τη  Δύση  αντιπαραθετικά  προς  τον  σοσιαλισμό  του  προλεταριάτου  με  την  ενδυνάμωσή  τους ως φορείς της  κοινωνικής  πολιτικής. Σήμερα, μετά  την  διάλυση  της  ΕΣΣΔ  και  την  αποδυνάμωση  των  κομμουνιστικών  κομμάτων  παγκόσμια, δεν  υπάρχει  λόγος  να  ανέχεται  το  κεφάλαιο  την  άσκηση  κοινωνικής  πολιτικής  αντί να οικειοποιείται αυτό οφέλη με την ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών δράσεων του κράτους. Γιατί; Διότι όπως μας λέει ο Ούλριχ Μπεκ «το κοινωνικό κράτος είναι και νόθο παιδί του κομμουνισμού, γεννημένο από το φόβο απέναντί του». Τώρα που εξέλιπε ο φόβος, προς τί οι κοινωνικές παροχές; Ως  εκ  τούτου  και  οι  φορείς  της  κοινωνικής  πολιτικής στη Δύση, τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, έπαψαν  να  είναι  αναγκαίοι. Γιαυτό,  για να περισώσουν την ύπαρξή τους στα νέα δεδομένα, αυτοαναιρούνται ταυτιζόμενα με  τον  νεοφιλελευθερισμό   που  εξυπηρετεί  τις  σημερινές  επιδιώξεις  του  συστήματος, διατηρώντας τις  παραδοσιακές  τους  ονομασίες. Απλά, διανθίζουν το πολιτικό σκηνικό δημιουργώντας ψευδαισθήσεις στους πολίτες και αμβλύνοντας τις αντιστάσεις τους αφού στο τέλος  υλοποιούνται οι νεοφιλελεύθερες επιλογές του Βερολίνου και της Ουάσινγκτον μέσω της ΕΕ, του ΔΝΤ, του ΠΟΕ….

Μακροδημόπουλος Δημήτρης

Αλεξ/πολη – κιν. 6947-771412

1-2-2017

spot_img

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. Αγαπητε κυριε Μακροδημοπουλε καλο Σαββατοκυριακο εξαρχης. Επι του αρθρου σας , που αυτην την φορα βασιζεται σε καταγραφη γνωμων οικονομικων κυριως συγγραφεων , των κ.κ. Σιζεκ, Χαρβει και Μπεκ, οι οποιοι-οπως ολοι οι οπαδοι της ελεγχομενης απο το κρατος οικονομιας- διαπορουν πως απο την εποχη των ΘΑΤΣΕΡ και ΡΗΓΚΑΝ ”εχασαν που λεμε την μπαλα”και ευρισκονται τα κομματα τους στο προσκηνιο -ειτε αυτοδυναμως, ειτε σε συγκυβερνησεις- μονο οταν εφαρμοζουν την ελευθερη οικονομια, που κατερριψε, σαν χαρτινο πυργο ,την 70χρονη Σοβιετοκομμουνιστικη οικονομια του κρατισμου. Αληθεια, πως να συνελθεις ηθικα απο τετοια ατιμωτικη ηττα , που την παρακολουθησαν ”ζωντανα” στις τηλεορασεις τους ολοι οι εργαζομενοι των κρατων ολου του κοσμου , που πιστευαν σαυτες τις οικονομικες ιδεες και την κυβερνητικη πρακτικη;;;. Μεχρι στιγμης ”ειναι αιχμαλωτοι”σαυτες τις ιδεες οι λαοι της Κουβας και της Βορειου Κορεας, επειδη εχουν κληρονομικη ηγεσια και αυτο ειναι καταντια για την θεωρια του Μαρξισμου , με ολες τις παραλλαγες της. Πολυ δυσκολα θα συνελθει ο κρατισμος και η καθολου Αριστερα , γιατι, απο τοτε ,εγκατελειψαν ουσιαστικα και τους εργαζομενους-προστατευομενους τους και ”τρεχουν απο πισω”απο τις κοινωνικες μειονοτητες και τους προσφυγομεταναστες και ”πεφτουν απο τα συννεφα” τωρα που διαπιστωνουν οτι αυτοι οι εργαζομενοι στρεφονται οχι μονο στους φιλευθερους, αλλα στους μισητους αντικομμουνιστες και στους λαικιστες της Δεξιας ,πρωτους απο τους οποιους καταγραφουν τον εκλεγεντα με 63 εκ. Αμερικανων ΤΡΑΜΠ, την ΛΕΠΕΝ και τους αλλους επιδοξους, κυριως, στα κρατη της Κομμουνιστικης Ανατολικης Ευρωπης. Ζουμε , οπως ολοι πια το εκλαμβανουν , μαζι με τον Σλαβοι Σιζεκ τον πραγματικο θριαμβο της φιλευθερης πολιτικης και οικονομικης ελευθεριας, στις οποιες δεν αποκλειεται να βαλει ορια ο κ. ΤΡΑΜΠ ,ειδικα ,αν ξαναεκλεγει στην δευτερη 4ετια και ετσι θα αυτοπεριορισθουν οι ”ξετρελαμενοι” ηγετες και ηγετισκοι, κατι , που δεν καταφερε ο Κομμουνισμος , που δεν αντεξε ουτε την Βουδαπεστη το 1956, ουτε την Πραγα του 1968 ,ουτε τον Ιταλικο ευρωκομμουνισμο , ουτε και την Περεστροικα του Γκορμπατσωφ. Οι τρεις Σιζεκ , Χαρβει και κυριως ο Μπεκ -οπως ολοι- προσπαθουν να δικαιολογησουν την μονιμη αρνηση των λαικων στρωματων προς τον Κομμουνισμο, που μαλλον εκλεισε οριστικα τον κυκλο του και αν επανελθει θα επανελθει ως μετενσαρκωση μετα απο πολεμο ΘΕΟΣ ΦΥΛΑΞΟΙ. Δεν ειναι τυχαια σιωπηλοι οι αριστεροι διανοουμενοι και καθοδηγητες . Ειναι ακραδαντα πεπεισμενοι οτι ”δευτερη ζωη δεν εχει για τον κομμουνισμο”. Ευτυχως υπαρχουν ο Χριστιανισμος και ο Ουμανισμος, που θα κρατησουν στα χερια και τους ανημπορους και τους φτωχους, οπως το εκανα μεχρι το 1917 , που εγινε η Οκτωβριανη επανασταση , αρκει να στραφουμε σαν τους ηλιανθους προς αυτους ,ιδιαιτερα στην Πατριδα μας, που απομακρυνθηκε αρκετα απ’αυτους. Τελος, αγαπητε φιλε, η φωτογραφια , με επιγραφη την λεξη Καπιταλισμος και τους ανθρωπινους σκελετους γνωριζετε πολυ καλα οτι ειναι καθαρα προπαγανδιστικη και μπαινει μονο σε αφισσες και οχι σε κειμενα , που απευθυνονται και σε λογικους ανθρωπους. Αληθεια δεν ειναι ανιστορητο οτι η Ν.Δ στα πλαισια του δικομματισμου με το ΠΑΣΟΚ οδηγησε την Χωρα στην κριση, οταν κυβερνησε με 10ετη διαλειμματα κυβερνησεων του ΠΑΣΟΚ , μονο οκτω απο τα 30 χρονια (1981-2011)και ηταν υποχρεωμενη να πληρωνει και τα μεγαλα χρεη ,που μας κληρονομησε το ΠΑΣΟΚ και να κανει Ολυμπιακους αγωνες και Εγνατια και Μετρο και να εξασφαλιζει σε ολους -και τους φτωχοτερους- τα καλυτερα εισοδηματα. Μπορουν να κατηγορησουν οι ανθρωποι τον κληρονομο ενος σπιτιου με δανειο, επειδη συνεχιζει να δινει το δανειο και προσπαθει να επιβιωσει με τις καλυτερες ανεσεις. Αν καποιος ευθυνεται αυτος ειναι ο αρχικως δανειστης και οχι αυτος που εξυπηρετει το δανειο, πραγμα που γινοταν στην 5ετια 2004-2009 και αυτο δεν ειναι η κομματικη αληθεια, αλλα η πλησιεστερη προς την πραγματικη αληθεια , ασχετως αν ακομη δεν την εγραψε ο ιστορικος του μελλοντος, που παντα αργει-ν’αναι καλα.

Leave a Reply to Σ Α Ν Ακύρωση απάντησης

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα