πηγή: εφημερίδα “Θεσσαλονίκη”
Του Παντελή Σαββίδη
Η Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν βρίσκεται σήμερα στο απόγειο μιας ιδεολογικής ανασύνθεσης. Στην ομιλία του κατά την 32η Συνάντηση του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP), ο Τούρκος πρόεδρος κήρυξε πανηγυρικά το «τέλος της τρομοκρατίας», αναγγέλλοντας τη διάλυση του PKK. Ωστόσο, πίσω από τα εθνικιστικά αφηγήματα, τις αναφορές στους «μάρτυρες» και την ισλαμική ρητορική, αναδύεται ένα πολύ πιο σύνθετο και φιλόδοξο σχέδιο: η αποκατάσταση της τουρκικής γεωπολιτικής ηγεμονίας στον μουσουλμανικό κόσμο, με ιστορικά και ιδεολογικά πρότυπα που αντλούν από την ύστερη Οθωμανική Αυτοκρατορία και ιδίως την εποχή του Αμπντουλχαμίντ Β΄.
Ο ίδιος ο Ερντογάν έχει επανειλημμένα αναφερθεί με θαυμασμό στον Αμπντουλχαμίντ, τον τελευταίο απολυταρχικό μονάρχη της Αυτοκρατορίας πριν την έκρηξη των Νεοτούρκων. Το ιδεολογικό του μείγμα — οθωμανισμός, ισλαμισμός και τουρκισμός — είναι η σύγχρονη απόδοση του πανισλαμιστικού δόγματος που ο Αμπντουλχαμίντ Β΄ καλλιέργησε ως απάντηση στην παρακμή του οθωμανικού κράτους. Ο Αμπντουλχαμίτ Β΄, επικαλούμενος την ενότητα των μουσουλμάνων και αναλαμβάνοντας τον τίτλο του Χαλίφη, προσπάθησε να μετατρέψει την Αυτοκρατορία σε πυρήνα υπερεθνικής ισλαμικής συσπείρωσης, ενάντια στον ευρωπαϊκό αποικιακό κατακερματισμό.
Ο Ερντογάν επαναφέρει αυτό το πρότυπο. Αν και δεν μπορεί να επανιδρύσει το χαλιφάτο, έχει οικοδομήσει μια ιδεολογική ταυτότητα ηγεμόνα του σουνιτικού Ισλάμ. Η σύμπραξη με τον Μπαχτσελί και το εθνικιστικό MHP, η στρατηγική στροφή προς τους Άραβες και Κούρδους, η διείσδυση στα Βαλκάνια και η ρητορική για «συμμαχία Τούρκων-Κούρδων-Αράβων από την Κινεζική Θάλασσα έως την Αδριατική» δείχνουν ότι η Άγκυρα επιδιώκει να λειτουργήσει ως ο νέος γεωπολιτικός συνδετικός κρίκος του μετα-ισλαμικού κόσμου.
Η Θεσσαλονίκη, η οποία ταυτίζεται με την εξορία του Αμπντουλχαμίντ Β΄ αλλά και με τη γέννηση του Κεμάλ, γίνεται για τον Ερντογάν σύμβολο ανάκτησης του παρελθόντος. Δεν είναι τυχαία η πρόθεση ίδρυσης τουρκικού πολιτιστικού κέντρου στη βίλα Αλλατίνι στην οποία διέμεινε ο Αμπντουλχαμίντ Β’ κατά τη διάρκεια της εξορίας του.
Το πολιτικό και ιδεολογικό υπόβαθρο του Ερντογάν βρίσκεται στην αντίστροφη πορεία της σύγχρονης τουρκικής ιστορίας. Αντί να συνεχίσει την κεμαλική παράδοση του εθνοκρατικού, κοσμικού εθνικισμού, επιχειρεί να την υπερβεί, αναμειγνύοντας τον πολιτικό ισλαμισμό του Ερμπακάν, τον τουρκισμό του Μπαχτσελί και την πολυπολιτισμική ρητορική του Αμπντουλχαμίντ Β΄.
Σε αντίθεση με τους Νεότουρκους, οι οποίοι θέλησαν να επιβάλουν έναν κρατικό εθνικισμό μέσω εξαναγκαστικής ομογενοποίησης (με γενοκτονίες και εθνοκαθάρσεις), ο Ερντογάν επιχειρεί να ανασυνθέσει την τουρκική ταυτότητα μέσα από την έννοια της «ισλαμικής αδελφότητας» — όχι μόνο εντός των συνόρων, αλλά και στον περίγυρο. Όπως σωστά παρατηρείται, η θεωρούμενη ως «νίκη κατά της τρομοκρατίας» εργαλειοποιείται, όχι μόνο για εσωτερική κατανάλωση, αλλά και για την εξαγωγή του τουρκικού πολιτικού μοντέλου σε περιοχές όπως το Ιράκ, η Συρία, η Παλαιστίνη, τα Βαλκάνια.
Και αν η Μέση Ανατολή πέφτει μακριά για την κοντόθωρη Αθήνα, τα βαλκάνια είναι δίπλα μας. Οι κυβερνήσεις της Αθήνας δεν μπορούν να αδιαφορούν για τις βαλκανικές εξελίξεις και την ανάμειξη της Τουρκίας σε αυτές.
Απέναντι σε αυτό το νεο-οθωμανικό όραμα, τοποθετήθηκε ο Τζεμ Γκιουρντενίζ — ναύαρχος, γεωπολιτικός αναλυτής και αρχιτέκτονας της στρατηγικής της «Γαλάζιας Πατρίδας». Ο Γκιουρντενίζ αντιπροσωπεύει τη σκληρή κεμαλική πτέρυγα που απορρίπτει κάθε «πανισλαμικό ιδεαλισμό» και βλέπει τις ψευδαισθήσεις του νεο-οθωμανισμού ως απόπειρα γεωπολιτικής αυτοκτονίας. Θεωρεί ότι η Δύση επιδιώκει τον διαμελισμό της Ρωσίας, της Κίνας, του Ιράν και της Τουρκίας.
Κατά τη θεώρησή του, η στρατηγική σύμπλευση της Τουρκίας με τις ΗΠΑ ή τις ισλαμιστικές ομάδες (στη Συρία, στο Ιράκ, ακόμη και στα Βαλκάνια) ενισχύει, αντί να εξουδετερώνει, το ενδεχόμενο δημιουργίας κουρδικού κράτους – κάτι που θεωρείται υπαρξιακή απειλή για την ενότητα της Τουρκίας. Η αποδοχή του PKK ως συνομιλητή και η προσπάθεια για συνταγματικές τροποποιήσεις κινδυνεύουν, κατά τον Γκιουρντενίζ, να οδηγήσουν σε νέα «Συνθήκη των Σεβρών» – όχι όμως με στρατιωτικά μέσα αλλά με θεσμική υπονόμευση της κρατικής κυριαρχίας.
Ο Γκιουρντενίζ προσβλέπει σε ένα «ευρασιατικό μέλλον» για την Τουρκία: με την Κίνα, τη Ρωσία και τον παγκόσμιο Νότο, και όχι ως δορυφόρο της Δύσης. Το όραμά του προϋποθέτει ισχυρό έθνος-κράτος, κοσμικό χαρακτήρα και στρατηγική αυτονομία – χωρίς ιμπεριαλιστικές φαντασιώσεις.
Από ελληνικής πλευράς, η διπλή κατεύθυνση της Τουρκίας – από τη μία γεωπολιτική επιθετικότητα και από την άλλη διακηρύξεις περί ειρήνης και ενότητας – οφείλει να αντιμετωπιστεί με ξεκάθαρη συνειδητοποίηση των μακροπρόθεσμων κινδύνων.
Ο επεκτατισμός που διατυπώνεται ακόμη και φραστικά («από την Κινεζική Θάλασσα ως την Αδριατική») περιλαμβάνει ρητά και την Ελλάδα. Η προσπάθεια μετατροπής της Θεσσαλονίκης σε σύμβολο του «τουρκικού παρελθόντος» εγείρει επικίνδυνα ιστορικά και πολιτιστικά ζητήματα. Επιπλέον, η ιδεολογική χρήση του πανισλαμισμού ως γέφυρας με τους Κούρδους και Άραβες, προβάλλεται ως εναλλακτικό μοντέλο ενσωμάτωσης – κάτι που αργότερα μπορεί να εξαχθεί και στην Θράκη με πρόσχημα την «πολυθρησκευτική αρμονία». Η έκφραση χρησιμοποιείται, ήδη, στην περιοχή.
Η επιλογή που διαφαίνεται, προς το παρόν, για την Ελλάδα είναι να επιμείνει, παρά τα ηθικά διλήμματα, στο σχήμα 3+1 (Ελλάδα – Κύπρος – Ισραήλ + ΗΠΑ) και να εμβαθύνει τις στρατηγικές της σχέσεις με το Τελ Αβίβ, το Παρίσι και το Κάιρο. Φυσικά και την Λευκωσία. Η ιδεολογική μεταστροφή της Τουρκίας από τον κεμαλισμό προς ένα θεοπολιτικό νεο-οθωμανισμό καθιστά αναγκαία την ενίσχυση της ελληνικής αποτροπής – όχι μόνο στρατιωτικά, αλλά και πολιτισμικά, διπλωματικά, θεσμικά. Όσες χώρες της Μέσης Ανατολής, των Βαλκανίων και της Κεντρικής Ασίας αντισταθούν σε αυτήν την επιδίωξη είναι δυνάμει σύμμαχες στην ανατροπή της.
Το στοίχημα για την Ελλάδα δεν είναι μόνο να αμυνθεί απέναντι στην Τουρκία. Είναι να κερδίσει την εμπιστοσύνη του μεταβαλλόμενου κόσμου, να διαφυλάξει τον ευρωπαϊκό της προσανατολισμό και ταυτόχρονα να ενεργοποιηθεί σε ένα νέο μεσογειακό αφήγημα σταθερότητας, πολυφωνίας και θεσμικής αξιοπιστίας.
Ο Ερντογάν οικοδομεί ένα νέο καθεστώς: μετα-κεμαλικό, μετα-κοσμικό, μετα-εθνικό. Όμως η φαντασίωση της ανασύστασης του «οθωμανικού κόσμου» με κέντρο την Τουρκία δεν μπορεί να υλοποιηθεί χωρίς αντιδράσεις και αντιφάσεις. Ο ναύαρχος Γκιουρντενίζ μάς υπενθυμίζει τα όρια του ιδεολογικού αυτού εγχειρήματος, αλλά και τις πραγματικές γεωπολιτικές προκλήσεις της περιοχής.
Πρέπει να πεισθούμε όλοι οι Έλληνες ότι- ΜΟΝΟ με κυβερνήσεις -αυτοδύναμες ή με κορμό τη Ν.Δ (ασχέτως πρωθυπουργού),της οποίας ο ιδρυτής ”μας έβαλε στην Ευρώπη”- ,η Ελλάς μπορεί να διαφυλάξει τον ευρωπαϊκό της προσανατολισμό και ταυτόχρονα να συνεχίσει να ενεργοποιεί το νέο μεσογειακό αφήγημα σταθερότητας , πολυφωνίας και αξιοπιστίας .
Η Τουρκία του πνεύματος Έρντογαν το μόνο που θα καταφέρει ,αν επιμείνει στον παντουρανισμό της είναι να εξεγείρει τον εθνικισμό των γειτόνων της , που όλοι μαζί θα την ”κομματιάσουν”.
Αυτό φοβάται και ο Γκιουρντενίζ.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΕΧΕΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΠΟΥ ΠΑΤΑΕΙ ΣΕ ΔΤΟ ΒΑΡΚΕΣ γιατί κινδυνεύει να βυθισθεί ,όπως γίνεται και στη ζωή.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας.Οι γεωπολιτικές συνθήκες και εξελίξεις απαιτούν αυτοδύναμη κυβέρνηση κεντροδεξιά.Η ελληνική κυβέρνηση (και οχι “αθηναϊκές”που κατά τη γνωμη μου ατυχώς διατυπώθηκε έστω και ειρωνικά, διότι ασυναίσθητα και όταν μαλιστα επαναλαμβάνεται καλλιεργείαι ένα διχαστικό κλίμα που βλαπτει την εθνική ενοτητα)οφειλει νσ ανασυνταχθεί και να γίνει μια κανονική κεντροδεξιά κυβέρνηση σύμφωνα με τις αξιες και τις παρακαταθήκες του ιδρυτή της.
Ποια εθνική ενότητα; Δεν υπάρχει καμια εθνική ενότητα πάρα μία (παρα)κρατική ενοποίηση υπό τη πόλη (παρα)κρατος των Αθηνών. Κρατισμος και εθνικισμός ειναι ασυμβίβαστα στον ελληνισμό. Θα επικρατήσει μονο το ένα και το βλέπουμε. Εάν είναι να μιλήσουμε με χωροταξικό όρους (δεξιά κέντρο κτλ) τότε απαιτείται μια ΠΑΝΩ (γεωγραφικά ΒΟΡΕΙΑ) κυβέρνηση τουλάχιστον να σώσει τη Μακεδονία και τα πέριξ αυτής μέρη.
”Το στοίχημα για την Ελλάδα δεν είναι μόνο να αμυνθεί απέναντι στην Τουρκία. Είναι να κερδίσει την εμπιστοσύνη του μεταβαλλόμενου κόσμου, να διαφυλάξει τον ευρωπαϊκό της προσανατολισμό και ταυτόχρονα να ενεργοποιηθεί σε ένα νέο μεσογειακό αφήγημα σταθερότητας, πολυφωνίας και θεσμικής αξιοπιστίας.”
Σε αυτό που ονομάζουν (οι γραικόφραγκοι) ευρωπαϊσμό και είναι (στην πραγματικότητα) ο Φραγκοαλαμανισμός ή Γερμανοφραγκισμός, βλέπω (καθότι Ρωμιός) το εργαλείο που θα γκρεμίσει τα τείχη των φυλακών, που έκτισαν οι Φραγκοαλαμανοί και οι Αγγλοσάξωνες στην Ανατολή.
Οι φυλακές αυτές είναι τα γενοκαθεστώτα.
Τι θα γίνει όταν γκρεμιστούν τα τείχη των φυλακών;
Πως ετοιμαζόμαστε για αυτό που έρχεται;
Πως μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τους θεσμούς της Φραγκοαλαμανικής ένωσης και του ΝΑΤΟ, σε συνδυασμό με την βαθιά κρίση την οποία αμφότεροι διέρχονται.
Στην Ρούμελη (γη των Ρωμαίων), στα Βαλκάνια, που ονομάζουν οι Γραικόφραγκοι, γιατί δεν θέλουν να έχουν σχέση με το καταπίστευμα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, οι ορθόδοξοι Ρωμαίοι είναι η συντριπτική πλειοψηφία.
Π.χ Ρουμανία (România στα Ρουμανικά δηλαδή Ρωμανία στην αττική διάλεκτο γραμμένο με το χαλκιδικό αλφάβητο, Ro(μακρόν)mania στην δωρική διάλεκτο γραμμένο με το αλφάβητο της Κύμης) σημαίνει η χώρα των Ρο(μακρόν)μ ή Ρούμ (το (μακρόν)ο προφέρεται στην δωρική και ου), των Romanorum, των Ρω(οο)μαν(δίγαμμα που προφέρεται ως ν) ών, (το δίγαμμα παράγει μαζί με το φωνήεν α τον δίφθογγο αι) άρα Ρωμαίων. Ο Ρωμανός είναι παλαιότερος (δωρικός)τύπος του Ρωμαίος, που σώζεται πχ στην Ποντιακή διάλεκτο.
Σε μια ιδανική σήμερα συγκυρία όλα τα γενοκαθεστώτα της Ρούμελης (Βαλκανικής) εκτός του της Σερβίας είναι μέλη του ΝΑΤΟ και πλήρη ή συνδεδεμένα μέλη της Φραγκοαλαμανικής ένωσης.
Δηλαδή όλα τα γενοκαθεστώτα ανήκουν στο ίδιο γεωπολιτικό μπλόκ.
Έτσι η Ρούμελη (Βαλκανική) είναι πολύ πιο δύσκολο από ότι στο παρελθόν να καταστεί πεδίο του ανταγωνισμού των μεγάλων (μεγάλοι δεν είναι οι Φραγκοαλαμανοί, αλλά οι Αμερικάνοι, οι Κινέζοι και οι Ρώσοι).
Έχει κατοχυρωθεί υπέρ της Αμερικής.
Επομένως έχουμε την δυνατότητα να συγκροτήσουμε με όλους τους Ορθοδόξους Ρωμαίους της Ρούμελης (προς το παρόν) μια (Ρωμανική-Ρωμαίικη) κοινότητα και μια (ορθόδοξη καταρχήν) ενότητα, το μέγεθος της οποίας θα την καταστήσει σεβαστή και υπολογίσιμη.
Είναι τελείως διαφορετικό από το πρακτορικλίκι του Φραγκοαλαμανισμού που προσπαθεί να κάμει ο γραικοφραγκισμός
Αν ο Ερντογάν επιχειρεί να εκφράσει τον μουσουλμανικό κόσμο της πρώην Οθωμανίας (και του το επιτρέπει η Αμερική), εμείς (οι Ρωμιοί όχι οι Γραικόφραγκοι) μπορούμε με μεγαλύτερη ευκολία να εκφράσουμε και να ενοποιήσουμε τον Ρωμαίικο κόσμο της πρώην Οθωμανίας
Κάτι τέτοιο δεν μπορεί ούτε να το διανοηθεί ο νους ενός που πιστεύει ότι ανήκει στο ανάδελφο γραικοφραγκικό νέισον. (πρόεδρος Σαρτζετάκης: “είμεθα έθνος ανάδελφον”).
Βλέπει ασφαλώς (λόγω του γραικοφραγκισμού) πολλές ομοιότητες με το … ανάδελφο Ισραήλ και ψάχνει σε σχήματα 3+1 (Γραικία – Κύπρος – Ισραήλ + ΗΠΑ) και στρατηγικές σχέσεις με το Παρίσι* και το Κάιρο**, που απέχουν εκατοντάδες ή και χιλιάδες χιλιόμετρα, για να αμυνθεί(;) έναντι του τουρκοφραγκικού καθεστώτος.
Και αρνείται να δει το σύμμεικτο (με την έννοια της μη ένταξης στα δυτικοκατασκευασμένα νέισονς), πληθυντικό και ανυπότακτο (στον νασιοναλισμό) στοιχείο που κοχλάζει δίπλα του.
Στην προοπτική αυτή, της Ρωμαίικης(Βαλκανικής) ενότητας, αντιτίθενται οι Φραγκοαλαμανοί (που μας έβαλαν στο … ουρώ, προκειμένου να διαλύσουν την ζώνη της δραχμής), και σίγουρα το Ρωσικό, το Ιταλικό και το Τουρκοφραγκικό καθεστώς.
Για τους Αμερικανούς το πράγμα παίζεται.
Παραδόξως (εκ γραικοφραγκικής σκοπιάς) την καλοβλέπει και την υπεστήριξε στο παρελθόν με αυτοπρόσωπη παρουσία … ο Νετανιάχου.
Στο πλαίσιο αυτό οι κραυγές των υπεράγαν πατριωτών του γραικοφραγκισμού εναντίον των Σλαβομακεδόνων, των Αλβανών, των Βουλγάρων και ο άκρατος φιλοσερβισμός τους, είναι τουλάχιστον ζητούμενο ποιών τα συμφέροντα (εξ αντικειμένου) εξυπηρετούν.
Οφείλουν οι Γραικόφραγκοι (αφού δεν μας υπολογίζουν εμάς τους Ρωμιούς) να προβληματιστούν για ποιόν λόγο ο πρωθυπουργός του Ισραήλ υπεστήριξε την ενότητα των Ορθοδόξων λαών της Βαλκανικής (κατά την δική του ορολογία).
* Τα καλά του Παρισιού τα έχουμε γευτεί.
Πόσες φορές το Παρίσι απέκλεισε με το ναυτικό του ή κατέλαβε με το πεζικό του εδάφη ή ολόκληρη την Γραικία;
Πως ένας (αμερικανοκίνητος) Μάης του 68 μας κάνει να τα ξεχάσουμε όλα;
** Αλλά και το Κάιρο με το νασερικό (άχρι του νυν) καθεστώς του, τι το διαφορετικό έναντι των Ρωμιών έπραξε, από ότι έπραξε το τουρκοφραγκικό καθεστώς στους Ρωμιούς της Πόλης, της Ίμβρου και της Τενέδου;
Τρικυμία εν κρανίω….. Από πού να το πιάσεις και πού να τελειώσεις.’Οσοι έχουν στοιχειώδεις ιστορικές γνώσεις για όλες τις περιόδους του ελληνισμού και της Ορθοδοξίας δηλαδή των δύο πνευμόνων του γένους μας,της φυλής μας καταλαβαίνουν τι θέλω να πω.Πάντως ένα είναι βέβαιο:Το Ελλάς, Ελλάδα , Έλληνας, Ελληνίδα, ελληνισμός ουδέποτε αντικαταστάθηκε από την ιστορία μας,τη γλώσσα και τη μνήμη μας.Συνεπώς Γραικοφραγκια,Γραικια και όλα τα απαξιωτικά για τον ελληνισμό ιδιαίτερα σε μια περίοδο που απαιτεί ομοψυχία, εθνική ανασυγκρότηση και εθνική παιδεία δεν αρμόζουν!!
Εσείς που έχετε εθνική παιδεία καί στοιχειώδεις ιστορικές γνώσεις γιατί όταν μιλάτε Ελληνικά λέτε Ελλάδα και όταν μιλάτε Αγγλικά λέτε Greece;
Ένα λεπτό… Είπα ότι απαιτείται εθνική παιδεία.Αυτό απευθύνεται και σε εμένα.Σημασία δεν έχει πώς ονομάζεται η χώρα στην αγγλική! ή σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα αλλά πώς ονομάζεται και είναι!στην ελληνική! Μια διεθνής γλώσσα όπως η αγγλική,η οποία είναι τεχνητή δεν είναι αιώνια και κάποτε μια άλλη μπορεί να πάρει τη θέση της.και κάπως αλλιώς να μας ονομάζει.Η ταυτοτική όμως γλώσσα από καταβολής ενός γένους,ενός έθνους που ομιλείται χιλιάδες χρόνια δεν σβήνει ούτε αλλάζει επειδή κάποια ξένη γλώσσα πήρε έναν όρο που χαρακτήριζε τους Έλληνες σε κάποια ιστορική περίοδο για να τους διακρίνει από άλλους λαούς για να μας ονομάσει,εν προκειμένω το Greece (από το Γραικός). Και το Ελλάς στα αγγλικά λέγεται Hellas!Δεν αλλάζει όμως η ουσία.
Το όνομα Γραίος ή Γραικός είναι ελληνικό και όχι αγγλικό.
Ο Αριστοτέλης μας λέει ότι το όνομα Γραικός είναι παλαιότερο του ονόματος Έλληνας.
Ο γενάρχης του Γραικοφραγκισμού και της καθαρευούσης Κοραής μας συμβουλεύει να ονομαζόμαστε Γραικοί γιατί έτσι μας ονομάζουν τα πεφωτισμένα έθνη της Ευρώπης.
Το Greece είναι απόδοση στην αγγλική του φράγκικου Grèce (Γκρες), με τον οποίον ονομάστηκε στις ιδρυτικές συμφωνίες του Λονδίνου το νέο (υπό τριπλή προστασία) κράτος, επειδή την εποχή εκείνη η διπλωματική γλώσσα ήταν η φράγκικη.
Το νέο κράτος το ονόμασαν Grèce (Γκρες), δηλαδή Γραικία ή Γραίτσια που λένε οι Ιταλοί.
Άλλος είναι ο όρος Grèce (η χώρα των Γραίων ή των Γραικών, άρα Γραικία) και άλλος ο όρος Ελλάς (η φωτισμένη πέτρα ή η γη που είναι μέσα στο φως), ακόμα και αν αναφέρονται στην ίδια γη, δεν είναι ούτε ταυτόσημα, ούτε συνώνυμα, ούτε βέβαια το ένα είναι προσβλητικό και το άλλο όχι.
Το όνομα ΗELLAS δεν είναι αγγλικό είναι ακραιφνές ελληνικό.
Προέρχεται από το ΣΕΛ=φως (σελήνη, σέλας, σολέας κτλ), και το ΛΑΣ=πέτρα (λατομείο, λαξεύω κτλ), γιαυτό και γράφεται με δύο λάμδα.
Το αρχαιότερο σίγμα έγινε δίγαμμα (που επροφέρετο ως χί) ΧΕΛΛΑΣ.
Και το δίγαμμα μετεξελίχθηκε σε δασύ ε και γιαυτό εδασύνετο όταν υπήρχαν τα πνεύματα
Έτσι από τα αρχαϊκό Σελ~λάς(Sellas) έχουμε το Χελ~λάς (Helllas) και από αυτό το δασυνόμενο Ελ~λάς .
Το HELLAS είναι γραμμένο με το αλφάβητο της Κύμης,
και το ΕΛΛΑΣ(με το έψιλον δασυνόμενο) είναι γραμμένο με το αλφάβητο της Χαλκίδος (όπως το διαμόρφωσαν οι Αλεξανδρινοί φιλόλογοι για να μπορούν να το χρησιμοποιούν όλοι οι λαοί, που δεν είχαν την ελληνική ως μητρική γλώσσα).
Τώρα γιατί όταν μιλάνε ελληνικά οι του γραικοφραγκικού καθεστώτος λένε Ελλάδα και όταν μιλάνε εγγλέζικα λένε Greece ή όταν μιλάνε φράγκικα λένε Grèce ή όταν οι Εγγλέζοι λένε Greece και οι Φράγκοι Grèce οι γραικόφραγκοι μεταφράζουν Ελλάδα, έχει να κάμει με το παραμύθι που μας πουλούν διακόσια τόσα χρόνια οι ….Ελλαδοπώλες.
ΔΙΟΡΘΩΣΗ
Το ΕΛΛΑΣ είναι γραμμένο στο αρχικώς ιωνικό και μετέπειτα αττικό αλφάβητο που το εξέλιξαν οι Αλεξανδρινοί φιλόλογοι
Ναι, πού διαφωνούμε;Το Hellas αγγλιστί μακάρι να το είχαν ως επίσημη ονομασία παντού διεθνώς.Αν και σε πολλά ήδη αποδίδεται έτσι (Hellenic, Hellen κλπ)
Είπα εγώ ότι το Γραικός δεν είναι ελληνικό;Τι σχέση έχει το ένα με το άλλο; Είτε Γραικός είτε Έλλην συνιστούν μία ταυτότητα όχι πολλές.. Συνεπώς και εν τέλει καμία σημασία δεν έχει το πώς μας αποκαλούν οι ξένοι.Ουτε μπορούμε να τους υποχρεώσουμε πώς θα μας λένε στη γλώσσα τους.
Δεν διαφωνώ μαζί σου αγαπητέ μου @, απαντώ στον Μία Γνώμη που γράφει:
“Σημασία δεν έχει πώς ονομάζεται η χώρα στην αγγλική! ή σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα αλλά πώς ονομάζεται και είναι!στην ελληνική! Μια διεθνής γλώσσα όπως η αγγλική,η οποία είναι τεχνητή δεν είναι αιώνια και κάποτε μια άλλη μπορεί να πάρει τη θέση της.και κάπως αλλιώς να μας ονομάζει”
Απλό: Διότι στην πρώτη περίπτωση μιλάμε την ελληνική γλώσσα ενώ στη δεύτερη την αγγλική.Εσείς γιατί όταν μιλάτε την ελληνική γλώσσα λέτε Γαλλία ενώ όταν μιλάτε την αγγλική λέτε France ;
Εγώ αγαπητέ μου στα ελληνικά πάντα χρησιμοποιώ το Φραγκία και ποτέ το Γαλλία, όπως και το επίθετο φράγκικος και ποτέ γαλλικός.
Άλλο Φράγκος (ο ελεύθερος στα φράγκικα), άλλο Γάλλος(ο πετεινός στα λατινικά).
Γιατί το κάνουν αυτό οι Γραικόφραγκοι (Γραικογάλλοι κατά τον Κοραή);
Για να μην θυμίζουν στους Ρωμιούς την σκοτεινή Φραγκοκρατία και για να μην υπάρχει ούτε ο απλός συνειρμός μεταξύ των (νυν) πεφωτισμένων Γάλλων με τους (τότε) βαρβάρους Φράγκους.
Η γλώσσα μας είναι η πιο πλούσια γλώσσα.Οποτε όπως θέλεις αποκαλείς μια χώρα.Δεν αντιλέγω.Απλα η χώρα αυτή ονομάζεται στην επίσημη ελληνική ορολογία γραπτή και προφορική (αν θες να το πω έτσι) Γαλλία.Δεν έχω ακούσει κάποιον άλλον να την αποκαλεί Φραγκία.Το ζητούμενο για εσένα δεν κατάλαβα ποιο είναι.Παλι καταλήγουμε στο ίδιο πράγμα: Όπως και να μας αποκαλούν οι ξένοι αρκεί που γνωρίζουμε εμείς ότι είμαστε ‘Ελληνες.
Απλώς απάντησα στην ερώτηση του Ανώνυμου “γιατί όταν μιλάτε την ελληνική γλώσσα λέτε Γαλλία ενώ όταν μιλάτε την αγγλική λέτε France ;”
<>Με όλο το σεβασμό αλλά η Θεσσαλονίκη “ταυτίζεται”με την κατεξοχήν ελληνική ιστορία της! Άλλο εάν ο Ερντογάν θέλει να την “ταυτίσει”με την οθωμανική αυτοκρατορία!Σε κάθε περίπτωση δεν μας ενδιαφέρει πώς βλέπει ο Ερντογάν τη Θεσσαλονίκη! Μας ενδιαφέρει πώς τη βλέπουμε εμείς οι Έλληνες!Και με αφορμή αυτό μήπως να αρχίσουμε να γράφουμε ή να λέμε για τις αμέτρητες ταυτοτικές αναφορές, κοιτίδες των ελληνορθοδόξων πληθυσμών στη μέση ανατολή,στη Μικρά Ασία και την Ανατολία( ή για τον ελληνισμό της Μεγάλης Ελλάδας, που εκτός από την κλασσική αρχαιότητα πλείστες είναι οι αναφορές και στην ορθοδοξία);Και μια ακόμη ερώτηση:<<Η πρόθεση ίδρυσης τουρκικού πολιτιστικού κέντρου "από πού προκύπτει επισήμως; Από επίσημη αναφορά τίνος;
“Στο πλαίσιο αυτό οι κραυγές των υπεράγαν πατριωτών του γραικοφραγκισμού εναντίον των Σλαβομακεδόνων, των Αλβανών, των Βουλγάρων και ο άκρατος φιλοσερβισμός τους, είναι τουλάχιστον ζητούμενο ποιών τα συμφέροντα (εξ αντικειμένου) εξυπηρετούν.”Ας αντιστρέψουμε την ερώτηση, (πριν ξεχυθούν οι αμέτρητοι!!πρόγονοί μας από τους τάφους τους και θάψουν εμάς με αυτά που γράφονται )και ας μας πουν εκείνοι οι οποίοι πρεσβεύουν τέτοιου είδους αρρωστημένων σκέψεων ποιών συμφερόντων εξ αντικειμένου είναι; Ανατριχίλα με πιάσε… Αυτό το καημένο το<>το έχεις κάνει να μοιάζει με μπάλα του μποξ.Για να μην τίποτα χειρότερο.. Πιάσε τον παππού Αριστοτέλη και διάβασε τι λέει για τους Γραικούς.’Οπως διαβάζουμε για τόσα πολλά ελληνικά φύλα .Μια ενιαία ταυτότητα συνέθεταν λόγω των θεμελιωδών κοινών χαρακτηριστικών τους.Οσες επιρροές ή κατακτητές κι αν δεχτήκαμε Γραικός, Ρωμιός, Μακεδόνας, Αχαιός, Δωριεύς, Ίων, Λακεδαιμόνιος, Αθηναίος και ένα σωρό άλλοι ήταν, είναι και θα είναι ο ελληνισμός,η Ελλάς. με την ορθοδοξία σε μια θεϊκή ενότητα.Τα λόγια του Σωκράτη που μίλησε για την έλευση του Χριστού και τα λόγια του Χριστού όταν συνάντησε τους Έλληνες σου θυμίζω μόνο.Τιποτε άλλο .
Το <>ήθελα να γράψω στα εισαγωγικά.
“Γραικός “”
Γιατί καλοί μου άνθρωποι κάνετε επίδειξη των γνώσεων σας , χωρίς να απαντάτε στο θέμα -της ”έκθεσης”-του άρθρου – που ετέθη από τον άνθρωπό μας κύριο Σαββίδη , ο οποίος σίγουρα και αυτός και οι πολλοί αναγνώστες των Ανιχνεύσεων μας, θέλουν να διαβάσουν τις απόψεις σας επ’αυτού;;; .
Ούτε και εσείς κύριε με το υποκοριστικό Ρωμιός δεν θα βαθμολογούσατε με προβιβάσιμο βαθμό τα όσ εκτός του θέματος γράψατε .
Μου θυμίσατε τα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα των 10ετιών 1970 και 1980 ,στα οποία ξενυχτούσαν οι φοιτητές ”βρίζοντας και καπνίζοντας” για να βγάλουν το πρωϊ μια σελίδα ασυνάρτητης κομματικής ρετσέτας.
ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΒΛΗΤΙΚΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ ΣΑΣ, ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΝΑ ΜΗ ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΙΕΊΤΕ .
Υ.Γ Θα ήθελα πολύ να μάθω αν υπάρχουν γραπτά κείμενα Ελλήνων με τέτοιο λεξιλόγιο για τους ίδιους και τον 3000 χρόνων Ελληνισμό .
Παραγίναμε Βαβέλ ,αγαπητοί μου .
Ποια ακριβώς λέξη σας προσβάλλει αγαπητέ κύριε Σ.Α.Ν.;
Γράψτε μου συγκεκριμένα και θα απολογηθώ
Αγαπητέ κύριε όλο το γραπτό σας , από την κορφή έως τα νύχια, είναι ένα ιδεοληπτικό,εθνομηδενιστικό ,ανθελληνικό παραλήρημα.Στην ιατρική υπάρχουν τα λεγόμενα αυτοάνοσα νοσήματα.Επιτιθενται στον ίδιο τον οργανισμό.Εδω εσείς επιτίθεστε στην πραγματικότητα εναντίον της ταυτότητάς σας.(Ως Έλληνας)Αυτην που η κοινή λογική,ο μέσος άνθρωπος , ο απεχων της υπερβολής και της έλλειψης,κατά Αριστοτέλη , αντιλαμβάνεται.Μια φορά το διάβασα και μετά βίας συγκράτησα την αναγούλα.Μου φέρνει λιποθυμία η σκέψη και μόνο να το ξαναδιαβάσω.Και με βρίσκει ασφαλώς σύμφωνο η τοποθέτηση του “Σ.Α.Ν” στα λεγόμενά σας . Αυτό δεν είναι καν επίδειξη μόρφωσης.Είναι επίδειξη -λυπάμαι που το λέω -βλακείας .Αυτογελοιοποίηση.
Αγαπητέ ΘΎΜΙΟΣ κατανοώ πλήρως … την λύπη σας.
Το γαρ πολύ της θλίψεως…
Σας εκφράζω δε τα ειλικρινή μου … συλλυπητήρια
Μάλλον έχετε δίκιο.Αλλά και μόνο που καταπιάνεται κανείς τη σήμερον ημέρα με τετοια θέματα δεν το λες και τίποτα… Απλά με προβληματίζει που άλλοι βλέπουν το δέντρο και όχι το δάσος.Αλλοι είναι της διαίρεσης ή της αφαίρεσης και άλλοι της πρόσθεσης και της σύνθεσης.’Οπως και να ‘χει αυτή η ευλογημένη και αιώνια φάρα μας έχει ως πεπρωμένο της-ευτυχως- και με τους δύο πνεύμονες (ελληνισμός και ορθοδοξία) να πορεύεται.Ιστορικά όποτε ομονούσαμε (ομότροπον,ομαίματον κατά Ελύτη)μεγαλουργούσαμε . Όποτε γινόμασταν αδελφοφάγοι κατά Καζαντζάκη καταστρεφόμασταν.
Επί του άρθρου με κάλυψε πλήρως η “Θεσσαλονικιά “.Για την ακρίβεια μάς υπενθυμίζει παρελθόν, παρόν και μέλλον σε ένα.Οφειλουμε στους προγόνους μας, τώρα σε εμάς και κυρίως στους αγέννητους!!
Μάλλον έχετε δίκιο.Αλλά και μόνο που καταπιάνεται κανείς τη σήμερον ημέρα με τετοια θέματα δεν το λες και τίποτα… Απλά με προβληματίζει που άλλοι βλέπουν το δέντρο και όχι το δάσος.Αλλοι είναι της διαίρεσης ή της αφαίρεσης και άλλοι της πρόσθεσης και της σύνθεσης.’Οπως και να ‘χει αυτή η ευλογημένη και αιώνια φάρα μας έχει ως πεπρωμένο της-ευτυχως- και με τους δύο πνεύμονες (ελληνισμός και ορθοδοξία) να πορεύεται.Ιστορικά όποτε ομονούσαμε (ομότροπον,ομαίματον κατά Ελύτη)μεγαλουργούσαμε . Όποτε γινόμασταν αδελφοφάγοι κατά Καζαντζάκη καταστρεφόμασταν.
Στα πλαίσια που περιγράφει το άρθρο για τις στρατηγικές επιδιώξεις της Τουρκίες, κάνω την εξής σκέψη.
Αν οι Τούρκοι παρέχουν προστασία (ή και καθοδήγηση) στην Χαμας, τότε γιατί να μην κάνουν το ίδιο και με τους Χούθι; Με άλλα λόγια, μήπως ήταν οι Τούρκοι που υπέθαλψαν τις επιθέσεις στα ελληνόκτητα πλοία που διέπλεαν την Ερυθρά Θάλασσα; Σαν να μας λένε, “καθήστε καλά, γιατί κινδυνεύει η ναυτηλία σας”. Βασικά συνεχίζουν τον εδώ και χρόνια ακήρυχτο πόλεμο κατά της Ελλάδος. Μόνο που τώρα πρκάλεσαν, έστω και “δι αντιπροσώπων” τον θάνατο ανθρώπων μας (και εννοώ το αλλοδαπό πλήρωμα των ελληνόκτητων πολοίων). Απόρώ γιατί δεχόμαστε με τόση μακαριότητα όλον αυτόν τον ακύρηχτο πόλεμο.
Θεωρώ ότι η Ελλάδα θα είχα κάθε δικαίωμα να κυρήξει τον πόλεμο κατά της Χουθικής Υεμένης.
Σας παρακάλεσα κύριε Ρωιμέ να μη χρησιμοποιείτε τέτοιο λεξιλόγιο ,γιατί σε καμιά περίοδο της ελληνικής ιστορίας δεν χρησιμοποιήθηκαν τέτοιες λέξεις και φράσεις και γιατί μιλώντας και γράφοντας την ίδια γλώσσα -την ελληνική- πρέπει οι Έλληνες να μπορούμε να συνεννούμαστε .
Θα θυμάστε την φράση ”αυτός μιλάει αλαμπουρνέζικα”.
Ελπίζω να συνεχίσουμε με λιγότερα και επί του θέματος κάθε φορά. Καλημέρα σας .
Ερωτώ και πάλιν:
Ποιά λέξη ή ποιά φράση μας δυσκολεύει να συνεννοηθούμε;
Ουδέποτε εδώ και τρείς χιλιάδες χρόνια μίλησαν και έγραψαν Έλληνες αυτά που εσείς γράψατε. Και τώρα ακούμε και διαβάζουμε κάτι αδικαιολόγητα γλωσσολογικώς .
Κάνετε μια θυσία να μη καθιερωθούν τα δικά σας ,σαν την ”αργκό” ορισμένης νεολαίας.
Σε προχθεσινό σας σχόλιο γράφατε νοήματα κατανοητά με λέξεις ελληνικές .
Να συνεχίσετε και το περιμένουμε . Προς τι η τυχόν επιμονή σας ;;;.
Ζούμε την βαβέλ των πολιτικών ,ας μη ζήσουμε και την βαβέλ των πολιτών για καθημερινά μάλιστα προβλήματα.