Φωτογραφία: Εurokinissi
Για ακόμη μια φορά κυβερνητικό στέλεχος εξέφρασε την άποψη του κατά της προσευχής στα σχολεία.
Αυτή την φορά ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Εσωτερικών Κώστας Πουλάκης υποστηρίζει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Βραδυνή» ότι η σχολική προσευχή είναι «κατάλοιπο μιας απολύτως αντιδραστικής αντίληψης περί… “Ελλάδος Ελλήνων Χριστιανών”».
Επιμένοντας στη γραμμή του όλοι ίσοι κάνει λόγο για ανάγκη «το κράτος σε όλες του τις εκφάνσεις επιτέλους να αποκτήσει κοσμικά χαρακτηριστικά».
«Ο θεσμός της πρωινής προσευχής είναι κατάλοιπο μιας πολύ περασμένης εποχής και μιας απολύτως αντιδραστικής αντίληψης περί… «Ελλάδος Ελλήνων Χριστιανών», που εισάγει – ακόμα και σε συμβολικό επίπεδο – έναν ανεπίτρεπτο διαχωρισμό μεταξύ των μαθητών. Η άσκηση της λατρείας είναι προσωπικό θέμα των παιδιών και των οικογενειών τους. Όχι του σχολείου» αναφέρει συγκεκριμένα ο κ. Πουλάκης.
Ας κατανοήσει η εκάστοτε κυβέρνηση πως είναι πολιτική κυβέρνηση, όχι λαϊκή.
Εξουσιάζει σε επίπεδο πολιτικών, και όχι σε επίπεδο κηδεμόνα της συλλογικής ζωής.
Δεν ζούμε σε καθεστώς λαϊκής δημοκρατίας, ο κόσμος εξέλεξε την κυβέρνηση γιατί σιχάθηκε το παλιό πολιτικό σύστημα και αναμένει από αυτήν πολιτικές εξυγίανσης της δημόσιας ζωής.
Και σε αρκετούς τομείς τα πάνε όντως περίφημα.
Την πίστη μας όμως στον Θεό, τις αξίες μας, δεν θα τις ταυτίζουν με ό, τι τους συμφέρει για να τις αποδομήσουν.
Η πατρίδα μας έχει θεμέλια που υπερβαίνουν τις κομματικές αντιπαραθέσεις και από εκεί αντλεί κουράγιο.
Ασχοληθείτε με μείζονα ζητήματα που σας έχουν ανατεθεί στο πλαίσιο μιας φιλελεύθερης αστικής δημοκρατίας, αφήστε το ολοκληρωτικό σας εαυτό και την προσπάθεια “ολικής μεταμόρφωσης της κοινωνίας” και τον έλεγχό της.
Μην μπερδεύετε την εκλογική σας εντολή με την ιστορία του τόπου και τις αξίες με άλλες συγκυρίες απολυταρχιών του ιστορικού παρελθόντος.
Αυτά είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.
Και εάν αφαιρέσεις το “Εκκλησία του Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών” και αφήσεις μόνον το Εκκλησίας, πάλι θα τους πειράζει!;
Έτσι (όπως ο κ. Γενικός Γραμματέας ενός, όμως, αναρμόδιου υπουργείου) μιλάει ένας άνθρωπος όταν δεν εννοεί ό,τι λέει.
Η πρωινή προσευχή προϋπήρχε της δικτατορίας 1967-74. Μάλιστα, η πρωινή ακριβώς προσευχή (δηλαδή, η χριστιανική συνείδηση του ελληνικού λαού) ήταν αυτή που ανέτρεψε τη συγκεκριμένη δικτατορία: Τα «παιδιά του Πολυτεχνείου» ήταν, λίγα χρόνια νωρίτερα, κατά το πλείστον μαθητές ενός κατηχητικού.
Εξ αιτίας της χριστιανικής της, επίσης, συνείδησης ήταν που η ελληνική κοινωνία συγκλονίστηκε από τη θυσία τους – και επί τή βάσει αυτής δρομολόγησε, τότε, όλες τις περαιτέρω πολιτικές εξελίξεις.
«Αντιδραστικός» τέλος – λέξη φιλοπόλεμη, ούτως ή άλλως, δηλαδή λέξη που ομολογεί απουσία ειρήνης – είναι αυτός που οδηγεί την Ιστορία στην οπισθοδρόμηση. Και η Ιστορία μπήκε σε φάση οπισθοδρόμησης (πχ, ολοένα λιγότερα εργασιακά δικαιώματα) από τη στιγμή, ειδικά, που η αποϊεροποίηση προέκυψε ως φαινόμενο μαζικό.
“Μάλιστα, η πρωινή ακριβώς προσευχή (δηλαδή, η χριστιανική συνείδηση του ελληνικού λαού) ήταν αυτή που ανέτρεψε τη συγκεκριμένη δικτατορία: Τα «παιδιά του Πολυτεχνείου» ήταν, λίγα χρόνια νωρίτερα, κατά το πλείστον μαθητές ενός κατηχητικού.
Εξ αιτίας της χριστιανικής της, επίσης, συνείδησης ήταν που η ελληνική κοινωνία συγκλονίστηκε από τη θυσία τους – και επί τή βάσει αυτής δρομολόγησε, τότε, όλες τις περαιτέρω πολιτικές εξελίξεις”.
Ο καθένας μπορεί να έχει μία γνώμη, αλλά μην το ξεφτιλίσουμε κι εντελώς!
Διευκρινίζω μόνο ότι με το «επί τή βάσει αυτής» αναφέρομαι στη θυσία των αγωνιστών του Πολυτεχνείου – όχι στη χριστιανική συνείδηση του ελληνικού λαού.
Οι “αγωνιστές” τού Π/χνείου εξαργύρωσαν μια χαρά τούς τίτλους των με βουλευτιλίκια, υπουργιλίκια κλπ. και είναι η γενιά αυτή που έφτιαξε την γενιά των “500 € (μακάρι να παίρνανε τόσα). Στο … κατηχητικό (sic) τα είχαν μάθει αυτά;
Επίσης, σού επισημαίνω ένα άλλο σοβαρό λάθος, που το κάνουν αρκετοί. Το Πολ/χνείο δεν ανέτρεψε την δικτατορία, αλλά μόνο τον Παπαδόπουλο κι έφερε τον Ιωαννίδη, που έκανε ό,τι έκανε στην Κύπρο.
Πρός Γιώργη: πείτε μας μερικούς τομείς που η κυβέρνηση τα πάει περίφημα;
Καλησπέρα σας.
Κατά πρώτον, θεωρώ αγαπητές anixneyseis ότι στο επίπεδο των εξεταστικών επιτροπών αναδεικνύεται μια μείζονα κατάσταση που υπερβαίνει το επίπεδο της κομματικής μεροληψίας και εκθέτει τους θιασώτες του δόγματος της συλλογικής ρετσινιάς, προκειμένου να αποδοθεί η κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος ως βάρος στο κοινωνικό υποζύγιο.
(έστω και αν αυτό μπορεί να διεξάγεται για τις ανάγκες της κομματικής σπέκουλας).
Για παράδειγμα, όταν επιλογές όπως η περικοπή ή κατάργηση του επιδόματος αναπηρίας, ανεργίας, του μερίσματος, των αποθεματικών των ταμείων, των συντάξεων, αντανακλούσε μια εξωφρενική ηθικιστική λογική, γίνεται πλέον εμφανές ότι με μετριοπαθείς υπολογισμούς το κόστος διαφθοράς στην υγεία αφορά σχεδόν το 1/4 του δημοσίου χρέους.
Και δεν το άγγιζε κανείς.
Το θεωρούσαν “εθνικολαϊκισμό”.
Το ίδιο συμβαίνει και οπουδήποτε στο όνομα της αποδόμησης της δημόσιας σφαίρας, από τις μεταφορές, τα δίκτυα, τον δημόσιο πλούτο, την ίδια την δημόσια διοίκηση, χειραγωγήθηκε η αλήθεια για να επιλεγεί η κατάργηση του δημόσιου χώρου με προσχηματικές διαδικασίες.
Στην δημόσια διοίκηση, αφού αναπαρήγαγαν (με ενδιάμεσο την διαφθορά των κομματικών “νεολαιών” στα πανεπιστήμια και όχι μόνο πχ ‘μοριοδοτήσεις’, δοτές περγαμηνές κλπ) ένα μετριοκρατικό σύστημα κατάφορων αδικιών, στη συνέχεια με κύριο εκφραστή τον τωρινό επικεφαλής της αξ. αντιπολίτευσης, ή παλιότερα εποχή 2010 με αποσυρθέντες πολιτικούς της εποχής που επικρατούσε το “όλοι μαζί τα φάγαμε”, υποβάθμισαν και απομείωσαν τις μοναδικές διόδους αξιοκρατίας στην δημόσια διοίκηση, χωρίς μάλιστα να υπάρχει προβλέψιμη και σταθερή συμπεριφορά της διοίκησης.
Στην δημόσια διοίκηση σε αυτό τουλάχιστον το επίπεδο, οι τωρινοί έχουν δείξει ότι δεν θέλουν να πλήξουν τους ελάχιστους πνεύμονες αξιοκρατίας στο όνομα της “Δημοσιονομικής ανάγκης”.
Θέλουν ενδεχομένως να τους καπελώσουν ιδεολογικά, αλλά αυτό πάντοτε (καλώς ή κακώς) συνέβαινε, αλλά όχι να τους καταργήσουν ή απομειώσουν και μάλιστα με τρόπο κουτοπόνηρο.
Παρόλα αυτά διαφωνώ με μηδενιστικές αντιλήψεις τους στην παιδεία κλπ…
Άρα, η παρουσία των τωρινών για εμένα λειτουργεί ως ένα αντίδοτο στην προγενέστερη προσχηματική διακυβέρνηση και όχι ως “σωτηριακή” κατάσταση.
Αυτές είναι εξόχως ενδεικτικές οι αναφορές μου για να σας δείξω (όσο μπορώ) το σκεπτικό μου και δεν θα ήθελα να υεπισέλθω σε λεπτομέρειες, που αφορούν τα βιώματα κάθε ανθρώπου.
Και που σαφώς θεωρώ ήταν και η αιτία ώστε ο κόσμος να αποδομήσει τις προηγούμενες κυβερνήσεις.
Να είστε καλά, ευχαριστώ για το βήμα διαλόγου.
Μη δινουμε και τοση σημασια στις δηλωσεις μικρης κατηγοριας στελεχων του Συριζα,η, και αλλων κομματων με ιδιορρυθμες ιδεες , οταν μαλιστα δινουν συνεντευξεις και σε μικρης κυκλοφοριας εφημεριδες. Θελουν να ανεβουν στην κομματικη συνειδηση και προκειται να πολιτευθουν . Προτου γινουν κυβερνηση -χρονια τωρα- εμειναν στο απαξ λεχθεν απλως απο τον δικτατορα Παπαδοπουλο ” Ελλας Ελληνων Χριστιανων”-που και ο ιδιος δεν επεμενε να γινει πραξη πανελληνιως- και εκτοτε ”περνουν τον καιρο τους” στα αμφιθεατρα και σε κομματικες συναξεις, υποδυομενοι οτι φοβουνται τον Ελληνα , που προσευχεται κλπ.κλπ. Οι παληοι-κυριως- δεν ακουγαμε απο τον προπατορα του Συριζα ΠΑΣΟΚ , για τον κινδυνο ”του μπαμπουλα”της Δεξιας-και τωρα φοβουνται την παλινορθωση της- τον κινδυνο να επανελθει ο τεως Βασιλευς-Γλυξμπουρκ τον ανεβαζαν ,Γλυξμπουργκ τον ανεβαζαν- μεχρι το 2004 επισημως και τωρα απο ευηθεια και ας ορκισθηκαν σε Βασιλεις και ας εφασρμοζουν Βασιλικα Διαταγματα απο το 1833-1967. Οι ανθρωποι θελουν εχθρους για να επιβιωσουν πολιτικως και ας εχουν ”συγγενεψει-συμπεθερεψει” σχεδον ολοι τους με αυτους τους κατασκευασμενους εχθρους συνελληνες. Ανθρωποι που απευθυνονται σε συντροφους και συντροφισσες ,η, παληοτερα, σε συνανγωνιστες και συναγωνιστριες και οχι σε Ελληνιδες -Ελληνες προτιμουν την διχονοια την δολερη και το καλοπιασμα των διχασμενων απο την κουνια τους συνελληνων. Δοκιμασμενη συνταγη ,ιδιαιτερα απο τον Εθνικο διχασμο του 1915. Ολα αυτα δεν θα ειχαν αξια ,αν δεν ψηφιζονταν απο τους και σημερα διαφωνουντες σχολιαστες ” και αλλους -δυστυχως πολλους- που βλεπουν οτι” σε αρκετους τομεις τα πανε περιφημα. Ετσι επιβιωσαν οι ”θεο-εμπαιχτες, πατριδο-εμπαιχτες, θεσμο-εμπαιχτες και ποσοι αλλοι… εμπαιχτες και κατεστραφη η Ελλας μας ως κρατος και ως κοινωνια. Την οικονομια θα την ξανακανουμε ( μια ζωη δεν ειμασταν πλουσιοι) ,οπως μετα το 1950 . Τα αλλα δυστυχως να τα ξεχασουμε. Μπηκαμε απο χρονια στο μιξερ και πολτοποιουμεθα .