του Χάρη ΛυκοβίτηΠως η αθηναϊκή ιδεολογία και ο αθηνοκεντρισμός καταστρέφουν την Ελλάδα.-
Ως πόλη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας η Θεσσαλονίκη είχε και παραείχε πολιτιστική διείσδυση σε όλα τα Βαλκάνια. Ως πόλη του Βυζαντίου παλαιότερα επίσης, πολύ μεγάλη μάλιστα.
Στο ελληνικό κράτος, το οποίο είναι συγκεντρωτικό και βαθιά απολίτιστο δεν υπάρχει ούτε μια πόλη σε όλη την επικράτεια που να έχει πολιτιστική διείσδυση. Ούτε η Αθήνα έχει πολιτιστική διείσδυση πέραν των ελληνικών συνόρων.
Ποιά είναι η νεοελληνική αθηναϊκή πολιτισμική συνεισφορά που ξεπερνά τα σύνορα; Σουβλάκι, τζατζίκι και μπουζούκι; Και ολίγη υπερχρέωση-κλεψιά στο ταξί, στο εστιατόριο κλπ.
Αφήνω κατά μέρος πως είναι σχετικά προβληματικό σε ένα κράτος όπου η πολιτική του τάξη είναι βαθιά αντιδημοκρατική, εξαρχής εθισμένη στην κλεπτοκρατία και στην εξυπήρέτηση ξένων συμφερόντων και επομένως εχθρική απέναντι στον πολιτισμό, να μιλάμε για πολιτισμό μιας πόλης ή και της ίδιας της χώρας συνολικά. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο στην Ελλάδα.
Οι σοβαροί παραγωγοί πολιτισμού στη χώρα μας είτε πολεμήθηκαν ποικιλοτρόπως από την εγχώρια αθηναϊκή “διανόηση” και δεν αναγνωρίστηκαν ποτέ από την αθηναϊκή ελιτ παρά μόνον όταν δεν γινόταν αλλιώς, είτε μπόρεσαν να ξεφύγουν επειδή είχαν “άκρες” στο εξωτερικό και σημαντική φήμη εκεί, είτε ακόμη προέρχονταν έξω από αυτήν την Αθήνα και την Ελλάδα την ίδια.
Στην πρώτη κατηγορία μπορούμε να αναφέρουμε πχ. έναν Ροίδη, έναν Ρίτσο, έναν Καζαντζάκη, έναν Χαλεπά, έναν Αριστομένη Προβελέγγιο,κλπ.
Στην δεύτερη κατηγορία έναν Μίκη Θεοδωράκη, έναν Χατζηδάκη, Ελύτη κλπ.
Στην τρίτη κατηγορία έναν Μυριβήλη, μια Διδώ Σωτηρίου, έναν Δημήτρη Ψαθά, ένα Θεοτοκά. έναν Σεφέρη, μια Μαρία Ιορδανίδου, αλλά και έναν Κοσμά Πολίτη ή έναν Φώτη Κόντογλου, Καστοριάδη, Πουλαντζά, Κώστα Παπαίωάννου, Παν. Κονδύλη, Ιάννη Ξενάκη, Μάριο Πράσινο, Τζιόρτζιο Ντε Κίρικο, Περικλή Πανταζή, Γιώργο Μπουζιάνη κλπ.
Δεν υπάρχει εθνική ή τοπική παραγωγή πολιτισμού στην Ελλάδα. Καμία. Ο πολιτισμός, οι τέχνες, τα γραμματα και οι επιστήμες διώκονται ανηλεώς. Δεν ταιριάζουν με την “αισθητική” του νεοελληνικού κράτους, το οποίο στηρίχθηκε και βασίστηκε σε μαυραγορίτες. Αυτή είναι η πολιτισμική συνεισφορά της Ελλάδας στον 19ο και 20ο αιώνα. Ο μαυραγοριτισμός. Ο εθνικός της πολιτισμός, δηλαδή.
Ο πολιτισμός που η άρχουσα τάξη της διδάσκει και διασπείρει σε όλη την επικράτεια. Πειρατεία, κλεψιά, μαυραγοριτισμός, αρχαιοκαπηλεία και εθνοκαπηλεία.
Και δεν υπάρχει παραγωγή πολιτισμού, επειδή ο πολιτισμός είναι ένα κατ’εξοχήν κοσμοπολίτικο φαινόμενο. Και η Ελλάδα, η νοοτροπία της ελίτ της δηλαδή, η άρχουσα τάξη της (πολιτική και επιχειρηματική) είναι βαθιά επαρχιώτικη. Κι αυτό, όσο κι αν φαίνεται περίεργο, ξεκινά και τελειώνει στο αθηνοκεντρικό κράτος έτσι όπως είναι δομημένο.
Η νοοτροπία του αθηνοκεντρισμού που έχει ποτίσει ακόμη και παιδευμένους ανθρώπους, φαίνεται στην τελευταία φράση της πρώτης παραγράφου του σχολίου σας: “…μέσω της οποίας έχουν την ευκαιρία να εξισώνονται με την Αθήνα”.
Αυτή η νοοτροπία “του περιούσιου κέντρου” υποθάλπει την αλαζονεία και το υπερφίαλο του αθηνοκεντρικού κράτους τα οποία υποδηλώνονται φόρα-παρτίδα στην παραπάνω φράση.
Δεν αποτελεί καμιά ευκαιρία για καμιά πόλη η εξίσωσή της με την Αθήνα. Αποτελεί κατάντια.
Και από αυτήν την κατάντια η Ελλάδα ολόκληρη (εννοώ και η Αθήνα η ίδια μαζί) πρέπει να ξεφύγει.
Καλώς ή κακώς, για μια σειρά από πραγματικούς και κοινότοπους λόγους, μόνο από την Θεσσαλονίκη (ως κέντρο αναφοράς) μπορεί να γίνει αυτό. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος το είχε “δει” πολύ ξεκάθαρα και πολύ σωστά.
*Απο ανάρτησή του στο fb. Ο τίτλος είναι των “Ανιχνεύσεων”. Ο κ. Χάρης Λυκοβίτης απαντά σε σχόλιο άλλου συνομιλητή που προηγήθηκε.
Σπούδασε οικονομία στο Universite de Paris I – Pantheon Sorbonne και οικονομικά στο ΑΠΘ.
Άλλο ένα άρθρο ενίσχυσης του εθνικού διχασμού. Εκτός από την μικρασιατική τραγωδία μας άφησε κουσούρια που δεν διορθώνονται.
Το κυνήγι των μαγισσών συνεχίζεται ως καμουφλάζ των εγγενών αδυναμιών και του επαρχιώτικου κομπλεξισμού.
Πολύ χολή για ένα λίκνο του Ελληνικού πολιτισμού.
Αν γύριζαν το γλυπτά του Παρθενώνα φανταστείτε τι θα έγραφαν οι κοντοί κονδυλοφόροι.
Τι σχέση έχετε με το λίκνο του πολιτισμού; Τα μπουζουξίδικα;
Διαβάστε εδω να δειτε ποιος διχάζει https://www.anixneuseis.gr/%ce%b3%ce%b9%ce%b1%cf%84%ce%b9-%cf%83%ce%b1%cf%80%ce%b9%ce%b6%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5-%ce%bf-%ce%b1%ce%b8%ce%b7%ce%bd%ce%b1%cf%8a%cf%83%ce%bc%ce%bf%cf%83-%cf%89%cf%83-%ce%b4%ce%b9%cf%87%ce%b1%cf%83/
Όταν πάψουμε να δίνουμε σημασία στο φθηνό και να το κάνουμε συνεχές θέμα είτε υπερθεματίζοντας είτε καταδικάζοντας το κι ανάγοντας το σε κάθε περίπτωση σε παράγοντα αυτοπροσδιορισμού , τότε και μόνον τότε θα ανοίξουμε την πόρτα σε μια καθ’ολα υγιή υπόλοιπη Ελλάδα και θα της δώσουμε χώρο να αναπνεύσει, να αναπτυχθεί και να αυτοοργανωθεί.
Ποιος είναι πρόθυμος να εγκαταλείψει τις εμμονές του και να στρέψει δημιουργικά το βλέμμα του προς την υπόλοιπη Ελλάδα ?
Ποιος είναι πρόθυμος να δει το δάσος κι όχι το δέντρο ?
Ποιος είναι ικανός να ανοίξει έναν γόνιμο διάλογο , υποβάλλοντας προτάσεις για την πρόοδο της Ελλάδας συνολικά ?
Ωραία τα περίπλοκα νοήματα και οι διαπιστώσεις τους, αλλά η συνεχής,εκούσια ή ακούσια , επανάληψη περί αθηνοκεντρισμού , αγνοεί την υπόλοιπη Ελλάδα κι οδηγεί σε μια μυθοποίηση του φθηνού.
Υπάρχουν τα ακριβά κύριοι για να ασχοληθούμε.
Αυτά είναι ικανά να σύρουν την Ελλάδα μπροστά .
Της Αμύνης τα Παιδιά δεν πέθαναν ποτέ !
Γιατί εννοούμε να τα πεθάνουμε μέσω της συνεχούς επανάληψης περί αθηνοκεντρισμού?
Καλύτερα ας εισηγηθουμε δομές και δράσεις που θα σπάσουν το απόστημα, γιατί δεν θα ασχολούνται με αυτό.
Η συνεχής επανάληψη, σκοτώνει το υγιές
Το υγιές είναι εδώ και περιμένει να του δώσουμε αξία, χώρο και χρόνο.
Όποιος ασχολείται με οποιονδήποτε τρόπο με το φθηνό και προσκολλούνται οι σκέψεις του σε αυτό ,πολύ φοβάμαι ότι αργά ή γρήγορα , το επιδιώκει δεν το επιδιώκει, στις συνειδήσεις των υπολοίπων θα ταυτιστεί μαζί του.
Το παρελθόν μας δίδαξε μέσα από τα λάθη του. Φτάνει πια !
Έχουμε ένα μέλλον να ασχοληθούμε με αυτό και να το ορίσουμε.
Αν δεν θέλουμε να συμμετέχουμε δυναμικά με πράξεις σε αυτό, θα μας φταίνε όλοι οι άλλοι.
Το λίκνο του πολιτισμού ήταν και είναι όλος ο Ελληνισμός κι αυτόν τον γέννησε ολάκερη η Ελλάδα, δίνοντας του φτερά να πετάξει παντού και προς όλες τις κατευθύνσεις .
Η μάστιγα του σύγχρονου νεο-Έλληνα είναι ο τοπικισμός.
Αυτός μας περιορίζει μέσα στα συγκεκριμένα γεωγραφικά όρια.
Όσο συζητάς για τις αλυσίδες, δεν τις σπας !