Του Παντελή Σαββίδη
Μάλλον στην σφαίρα της ψυχολογίας ανάγεται η απάντηση στο ερώτημα γιατί στην εποχή της κάθε μορφής κινητικότητας, από το κεφάλαιο και τους ανθρώπους μέχρι τις επιχειρήσεις η πολιτική και οικονομική ελίτ της χώρας συσσωρεύεται στο λεκανοπέδιο σε βαθμό που να κάνει αφόρητη την διαβίωσή της;
Η ερμηνεία που μπορούμε να δώσουμε είναι ο μικροελλαδισμός ως γενετικός ιδεολογικός προσδιορισμός αλλά το ερώτημα παραμένει: ακόμη, και όταν έρχεται σε αντίθεση με τα συμφέροντά τους;
Πέρα από τα όρια της Περιφέρειας Πρωτευούσης υπάρχει ένας ελλαδικός χώρος που θα μπορούσαν να αναπτυχθούν, να κερδίσουν και να ευημερήσουν. Το γιατί δεν το κάνουν δεν έχει πειστική εξήγηση.
Έχουν συσσωρευθεί στην δική τους Γάζα, έχουν φτιάξει μια δική τους σφαίρα (δεν χρησιμοποιώ τον όρο κόσμος διότι ο κόσμος σημαίνει κάτι το ωραίο) και έχουν ταυτίσει την Ελλάδα με την πόλη της. Δεν μπερδεύονται πια. Συνειδητά θεωρούν την Αθήνα Ελλάδα και την Ελλάδα Αθήνα.
Από εκεί και πέρα υπάρχει ένας κόσμος (συνειδητά ο όρος) που τον ανακαλύπτουν τα σαββατοκύριακα, σε κανένα συνέδριο που τους ξέφυγε η διεξαγωγή του εκτός Αθηνών, ή τα καλοκαίρια. Είναι η περιφέρεια που εκφέρεται με άφατη ικανοποίηση, περιφρονητικά κάτι που παραπέμπει σε συμπλεγματισμό.
Κάποιοι, αυτήν την περιφέρεια, την ανακάλυψαν στη Θεσσαλονίκη μετά τα τελευταία γεγονότα που τους προκάλεσαν εντύπωση με τις επιθέσεις κατά ΛΟΑΤΚΙ ή με τις αντιδράσεις για την αφίσα του Φεστιβάλ Ντοκυμαντέρ.
Για να είμαστε ακριβείς τέτοια φαινόμενα συμβαίνουν καθημερινά στην πόλη τους αλλά είτε δεν τα αντιλαμβάνονται λόγω πληθυσμού είτε δεν θέλουν να τα αντιληφθούν για άλλους λόγους.
Σημασία, πάντως, έχει ότι έχουμε δύο Ελλάδες όσο και αν δεν θέλουμε να το πιστέψουμε. Και καλόν είναι να το πιστέψουμε, διότι με τους εξορκισμούς δεν λύνονται τα προβλήματα.
Πριν μερικές ημέρες ανακάλυψε την ύπαρξη και μιας άλλης Ελλάδας στη Θεσσαλονίκη εκδότης σημαντικού νεοφιλελεύθερου ιστολογίου προσκείμενου μέχρι ταυτίσεως, στη Νέα Δημοκρατία και ζήτησε από την νομενκλατούρα της χώρας (ο όρος λόγω παρελθόντος θα του είναι γνωστός, αν και δεν τον χρησιμοποίησε) να ενδιαφερθεί για την οικονομική της ανάπτυξη αλλά και για κάτι άλλο. Να πατάξει τον «πουτινισμό» της πόλης, όπως τον αποκάλεσε ο οποίος έχει αναπτυχθεί σε βαθμό που βλάπτονται τα εθνικά συμφέροντα.
Καιρό είχα να διαβάσω σε αθηναϊκό έντυπο για εθνικά συμφέροντα. Κάπως διαφορετικά ονομάζονται όταν καταπατώνται από την Τουρκία, εθνικά, τώρα, που το πραγματικό ή φανταστικό διακύβευμα είναι η Ρωσία.
Καθώς διάβασα τον κ. συνάδελφο προβληματίσθηκα για τις πηγές μου και την αντιληπτική μου ικανότητα. Δυσαρέσκεια στην κοινωνία βλέπω, επιρροή θρησκευτικών κέντρων σε μικρές ομάδες υπάρχει (απλώς, οι ομάδες αυτές λόγω μικρότερου πληθυσμού είναι πιο ορατές εδώ από ό,τι στην Αθήνα) αλλά τον «πουτινισμό» στον βαθμό που ανησυχεί τον εκδότη δεν τον διακρίνω.
Δεν πιστεύω, δηλαδή, ότι υπάρχει ιδεολογική εισβολή της Ρωσίας στον βορειοελλαδικό χώρο σε βαθμό επικίνδυνο.
«Πουτινικό» ρεύμα υπάρχει αλλά αυτό είναι διάχυτο σε όλη τη χώρα όπως διαπιστώνω από τον καθημερινό διάλογο στα κοινωνικά δίκτυα. Δεν υπάρχει κάτι ιδιαίτερο στη Θεσσαλονίκη.
Αλλά ας αφήσουμε την Αθήνα και ανθρώπους με επιρροή όπως ο εκδότης του περί ου ο λόγος ιστολογίου να πιστεύουν πως υπάρχει ρωσικός κίνδυνος μήπως και ενδιαφερθούν για κάποια οικονομική επένδυση και θα κρατήσει ανθρώπους στον βορειοελλαδικό χώρο.
Διότι αν υπάρχει σοβαρότερος κίνδυνος από τον «πουτινισμό», και αυτό αξίζει να το γνωρίζουν στην Αθήνα, είναι η εγκατάλειψη των συνοριακών περιοχών. Και τότε ποιος θα τους φυλάξει από τους βαρβάρους; Διότι όπως λέει η ιστορία, ο άνθρωπος συγκεντρώνεται εκεί που υπάρχει εργασία και αξιοπρεπείς συνθήκες ζωής.
Ο κ. συνάδελφος δεν θα έχει ενδιατρίψει με τα της Θεσσαλονίκης. Γι αυτό επιγραμματικά ας γνωρίζει, σύμφωνα με άρθρο στις Ανιχνεύσεις του Γιώργου Μιχαηλίδη, ενός διαπρεπούς επιστήμονα, πως ο νομός Θεσσαλονίκης δεν είναι ο κάποτε δεύτερος (2ος) αλλά πλέον ο ένατος (9ος) νομός στο κατά κεφαλήν ΑΕΠ στη χώρα.
Για τη Βόρειο Ελλάδα πρέπει να ενδιαφερθεί η Αθήνα όχι διότι κινδυνεύει από τον Πούτιν – που δεν κινδυνεύει- αλλά γι αυτό που έλεγε ο Ίων Δραγούμης:
«Να ξέρετε πως αν τρέξουμε να σώσουμε τη Μακεδονία, η Μακεδονία θα μας σώσει. Θα μας σώσει από τη βρώμα όπου κυλιόμαστε, θα μας σώσει από τη μετριότητα και από την ψοφιοσύνη, θα μας λυτρώσει από τον αισχρό τον ύπνο, θα μας ελευθερώσει. Αν τρέξουμε να σώσουμε τη Μακεδονία, εμείς θα σωθούμε».
Δυστυχώς, όμως, ούτε τα αυτονόητα δεν παραχωρεί στη Θεσσαλονίκη η Αθήνα. Υποτίθεται ότι υπάρχει ένα Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και ένα Φεστιβάλ Ντοκυμαντέρ Θεσσαλονίκης. Λάθος. Και το Φεστιβάλ και το Φεστιβάλ Ντοκυμαντέρ διεξάγονται στη Θεσσαλονίκη. Δεν είναι της Θεσσαλονίκης. Κάποιες ημέρες του χρόνου έρχονται από την πρωτεύουσα και μοιράζουν χάντρες στους Ιθαγενείς. Ας ξεκινήσουμε από τα απλά.
Ας εγκατασταθούν οι υπηρεσίες των φεστιβάλ αυτών στην πόλη. Και ας αναπτύσσουν από αυτήν τις δραστηριότητές τους.
Αφού είναι τόσο καλή η κ. Ελίζ Ζαλαντό, που μπορεί να είναι, την θέλουμε εδώ. Με φυσική παρουσία. Ως προστιθέμενη αξία στην πόλη. Και να μας διαφωτίσει. Το όνομά της παραπέμπει σε γαλλικό αλλά προσωπικά είμαι φεντεραλιστής και χαίρομαι ιδιαιτέρως.
Η κ. Ζαλαντό απασχόλησε την επικαιρότητα τις τελευταίες ημέρες με την αφίσα που επέλεξε για το Φεστιβάλ Ντοκυμαντέρ. Η αφίσα προκάλεσε έντονη αντιπαράθεση. Μέχρι και ο μετριοπαθής Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης αντέδρασε.
Η διευθύντρια του απάντησε και η απάντησή της περιστράφηκε γύρω από την ελευθερία της έκφρασης και την μη παραβίαση των νόμων του κράτους.
Στον λίγο χώρο που μένει για το άρθρο αυτό επιτρέψτε μου να σας παραθέσω έναν προβληματισμό του μεγάλου Έλληνα Φιλολόγου Ιωάννη Συκουτρή που στα 36 χρόνια του αναγκάστηκε από το αθηναϊκό κατεστημένο να αυτοκτονήσει (το 1937).Αποτελεί και μια έμμεση απάντηση στην κ Διευθύντρια.
Εξετάζοντας τον ευρωπαϊκό πολιτισμό ο Συκουτρής θεωρεί πως επειδή οι ρίζες του ταυτίζονται με τον αρχαίο ελληνικό κάθε φορά που περνά διαδοχικά στάδια Αναγεννήσεως στρέφει το βλέμμα προς την αρχαία εποχή για να αναβαπτισθεί. Να πάρει ιδέες.
Η Αναγέννηση είναι ένα συνεχές φαινόμενο στην ευρωπαϊκή εξέλιξη που δημιουργεί νέες μορφές αναλόγως των αναγκών. Είναι κατ εξοχήν πνευματικό φαινόμενο, ξεπερνά τα όρια ενός πατριωτικού κινήματος και μαζί με την κατά καιρούς ευρωπαϊκή τάση επιστροφής στη φύση παίρνουν τον χαρακτήρα απελευθερωτικού κινήματος.
Σήμερα περνάμε μια νέα βαθιά πολιτισμική κρίση η υπέρβαση της οποίας μπορεί να γίνει μόνο με μια νέα Αναγέννηση. Αλλά και η νέα αυτή Αναγέννηση απαιτεί επιστροφή στην αρχαία εποχή. Που και πως μπορεί να την εμπνεύσει;
Ο Συκουτρής με ένα άρθρο του στη Νέα Εστία θεώρησε πως:
«Στην Αρχαία Ελλάδα η τέχνη ήταν ελεύθερη, ο καλλιτέχνης δεν επηρεαζόταν από τυράννους ή παπάδες αλλά δεν ήταν ασύδοτος. Η αρχαία τέχνη ήταν κυρίως και προ παντός κοινωνικό λειτούργημα. Δεν ήταν ένα διακοσμητικό στοιχείο της ζωής, όπως την κατήντησε το κήρυγμα «η τέχνη για την τέχνη» και ο αλαζονικός υποκειμενισμός των διαφόρων esthetes, ούτε πεδίο δράσεως των κάθε είδους βιρτουόζων. Ήταν μια υπεύθυνη στάση απέναντι στη ζωή και συγκέντρωνε κάτω από τις αισθητικές μορφές όλο το σύστημα των ανθρωπίνων αξιών (θρησκευτικών, ηθικών, κοινωνικών, πολιτικών, γνωστικών)».
Αναφέρεται, ακόμη, στην ανάδυση του ατόμου στην αρχαία εποχή.
«Οι Αρχαίοι Έλληνες ανέσυραν το άτομο από την εξαφάνιση μέσα στον ωκεανό της ανώνυμης μάζας. Από τότε η αξιοπρέπεια και η αυτονομία της προσωπικότητας αποτελούν θεμελιώδεις αρχές του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Αλλά η απόλυτη αυτονόμηση της προσωπικότητας οδήγησε στη διάσπασή της και η προσωπικότητα έγινε ατομικότητα».
Όσο για τη διανόηση; Γράφει:
«Υπάρχουν εποχές που η διανόηση ακολουθεί το ρεύμα της ζωής και επηρεάζεται από αυτό. Την ζωή τότε «κατευθύνει όχι ο διανοούμενος, αλλ’ ο δημοσιογράφος, όχι ο υπεύθυνος ηγέτης του έθνους, αλλ’ ο επιτήδειος υπηρέτης του όχλου».
Ως αιτία της παρακμής ο Συκουτρής θεωρεί την έλλειψη αριστοκρατίας αλλά και θρησκευτικότητας. Ποιας θρησκευτικότητας, όμως;
Της θρησκευτικότητας, όχι ως προσήλωσης σε δόγματα ή στις υπερφυσικές δυνάμεις. Αλλά ως στέρηση πνευματικής υπάρξεως.
Με όλα αυτά και άλλα πολλά θα συμφωνήσουμε με τον Συκουτρή: βαδίζουμε προς τον όλεθρο. Και δεν φταίει ο Πούτιν.
Μια εξήγηση για την υπερσυγκεντρωτική δομή λειτουργίας του ελληνικού κράτους βρίσκεται στο γεγονός, ότι από πολύ νωρίς τέθηκε το θέμα της νομιμοποίησής του να εκπροσωπεί όλο το ελληνικό Έθνος και όχι μόνο τον ελλαδικό πληθυσμό.
Από την στιγμή αυτή και την γέννηση της Μεγάλης Ιδέας, ως υπόσχεσης για αποκατάσταση όλων των υπόδουλων περιοχών, ήταν σαφές ότι η τάξη πραγμάτων εντός της απελευθερωμένης επικράτειας ήταν κάτι προσωρινό, με αποτέλεσμα να μην επιδιώκεται η δόμηση μόνιμων υποδομών. Τις πρώτες δεκαετίες η επικράτεια μεταβαλλόταν συχνά επιβεβαιώνοντας με αυτόν τον τρόπο την αρχική πεποίθηση.
Κατά δεύτερο οφείλουμε να πούμε, ότι η αστική τάξη βρισκόταν κατά το μεγαλύτερο μέρος εκτός των συνόρων με αποτέλεσμα να παρεμβαίνει στα πράγματα μέσω δωρεών για να κτίζοναι κτήρια, άμεσα εποπτευόμενα από την κεντρική εξουσία (το Μετσόβειο Πολυτεχνείο δεν χτίστηκε στο Μέτσοβο αλλά στην Αθήνα). Εντός της επικράτειας δεν υπήρχε αξιόλογη αστική τάξη παρά μόνο οι κοτζαμπάσηδες με τους οποίους εκ των πραγμάτων δεν ήταν δυνατόν να υπάρξουν αλλαγές. Όσο και να φαίνετα παράδοξο, οι κοτζαμπάσηδες μάλλον υπήρξαν ο κυριότερος λόγος για την δημιουργία της Αθήνας ως μεγαλούπολη, αφού μόνο με αυτόν τρόπο οι πολιτικοί ηγέτες στο εθνικό κέντρο μπορούσαν να αποκτήσουν πολιτική δυναμη και να τα βάλλουν με την ατίθαση επαρχία των τσιφλικάδων, ενώ οι πολίτες μόνο στις μεγάλες πόλεις και κυρίως στην Αθήνα μπορούσαν να γλιτώσουν από την αυθαιρεσία των τσιφλικάδων (το ΠΑΣΟΚ ακριβώς αυτό επιδίωξε, ευεργετώντας σε πρώτο χρόνο τους αδύναμους πολίτες της επαρχίας να ξεφύγουν από τον έλεγχο των μεγαλοτσιφλικάδων και μεγαλοτσελιγκάδων).
Κοίτα πως κατάντησε η Θεσσαλονίκη μας -είναι τώρα περίπου όπως τα γράφετε -αγαπητέ έγκυρε και έμπειρε δημοσιογράφε Θεσσαλονικιέ κύριε Παντελή Σαββίδη.
Μια Θεσσαλονίκη που από το 1949 μέχρι το 2009 ήταν το προπύργιο της Δεξιάς ΚΑΙ γιατί την αναμόρφωσε ο πρώτος Μακεδόνας πρωθυπουργός αείμνηστος Καραμανλής (πρόλαβαν και του έστησαν αδριάντα στην Παραλία της) ΚΑΙ γιατί έζησε και πόνεσε περισσότερο από την πρωτεύουσα Αθήνα τον καλούμενο εμφύλιο πόλεμο ΚΑΙ γιατί έγινε ”του Σλάβου το όνειρο” -κατά τον ποιητή Κωστή Παλαμά- , κυρίως μετά το 1944.
”Μπήκε και στο μάτι” όλων των προοδευτικών δυνάμεων, -που να μη το ξεχνάμε πάντα έχουν πηγή την Αθήνα-γιατί από το 1986-2010 ψήφιζε με ποσοστά γύρω στο 50% Δημάρχους Νεοδημοκράτες (”βδελύγματα” για όσους είχαν διπλαρώσει όλους τους αντιδεξιούς) και το 2010 ”ο κύβος ερρίφθη.
Με ένα Δήμαρχό τους τον κ. Μπουτάρη -που τον πρότεινε το ΠΑΣΟΚ -κέρδισαν για λίγες χιλιάδες ψήφους τον Νεοδημοκράτη υποψήφιο κ. Γκιουλέκα και έκτοτε επί εννέα χρόνια ”η τυραννία της πλειοψηφίας” έκανε την Θεσσαλονίκη ”χαζοχαρούμενη” με ολοήμερα και ολονύκτια πάρτυ , με παρελάσεις των γκέΪ και ”κάθε πικραμένου”, μας δίχασε επίμονα με την φανερή φιλία του με τον Σκοπιανό -έτσι τον λέγαμε τότε τον πρωθυπουργό κ. Ζάεφ-και απεδέχθη ασμένως -όντας Δυτικομακεδόνας αναντάμ μπαμπαντάν- την χειρότερη Συμφωνία από ιδρύσεως του Ελληνικού κράτους.
Αυτή η Δημαρχία (2010-2019) , που ενθαρρύνθηκε και από την κυβέρνηση της δεύτερης φοράς Αριστεράς του κ. Τσίπρα ,έγινε ο καταλύτης της αλλοτροιώσεως των Θεσσαλονικέων -που τώρα μόνο ένας στους τρεις ψηφίζει την ”Δεξιά”, που ανέδειξε αυτούς και την πόλη τους- , που ”διέγραψαν” τους Καραμανλήδες , -που τους ”έτρεμαν” οι κατωελλαδίτες και οι Αθηναίοι- και τώρα ποντάρουν στον φερόμενο ως ”φιλοπουτινικό” κ. Βελόπουλο (αυτόν νομίζω πως εννοεί στο άρθρο του ο εξ Έβρου ορμώμενου ”Αθηναίου” -αν εννοείτε τον κ. Θανάση Μαυρίδη του LIBERAL), ο οποίος -κύριος Βελόπουλος ως ”πολυτεχνίτης” έγινε γραφικός και σίγουρα δεν εκπροσωπεί την Θεσσαλονίκη , που έγινε πια ”το μπαίγνιο” των Αθηνών και πιλοτική περιοχή των κοινωνικοπολιτικών αλλαγών τους , επειδή τις περνούν εύκολα και τις προβάλλουν και προκλητικά από την καθημερινότητα ,τις ποδοσφαιρικές ομάδες της και τελευταία και από τις κοινωνικές μειοψηφίες, που αυξήθηκαν μεν παντού ,αλλά στην Θεσσαλονίκη μας ”βγάζουν μάτι”.
Υ.Γ Τι την θέλατε την αναφορά σας στον αείμνηστο Ίωνα Δραγούμη ,αφού αυτόν τον γνήσιο Μεγαλοϊδεάτη Μακεδόνα βουλευτή Φλωρίνης τον ”καθάρισαν” μέρα-μεσημέρι (σαν τον Άγιο Στέφανο) απέναντι από το σημερινό Ξενοδοχείο Χίλτον οι ”προοδευτικοί” των Αθηνών , χωρίς έκτοτε να μιλήσει κανένας για δολοφονία .
Ίσως γιατί δεν υπήρχε τότε κανένας Σαρτζετάκης .
ΟΙ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ -ΚΥΡΙΕ ΣΑΒΒΙΔΗ- ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΦΙΛΙΠΠΟ ΚΑΙ ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΜΙΣΗΘΗΚΑΝ ”ΘΑΝΑΣΙΜΩΣ” (από του κάτω) ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΞΕΧΩΡΙΖΑΝ ΚΑΙ ΞΕΧΩΡΙΖΟΥΝ , ΘΑ ΒΡΟΥΝ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥΣ ΜΕΣΑ ΣΑΥΤΟ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ .
‘Έχουν δυο Αγίους προστάτες-τον -τον Δημήτριο και τον Γρηγόριο Παλαμά-έχουν στην μοναδική Παραλία τους ανδριάντες αξίων πολιτικών εκπροσώπων τους και του μεγαλύτερου φιλοσόφου όλων των αιώνων του Αριστοτέλους- , ουδέποτε πρόδωσαν τον Ελληνισμό και έχουν μια μοναδική Ιστορία .
ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΓΙΖΟΥΝ ΤΩΡΑ ,ΑΛΛΑ ΤΟΥΣ ”ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ”;;;.
Ο Θεός ”τα κανονίζει όλα”.
Καλή σαρακοστή σε εσάς και σε όλους τους φίλους αναγνώστες των Ανιχνεύσεών σας .
Αρχηγέ της Καραμανλικής πτέρυγας, δεν είναι μόνο ο Μπουτάρης. Όταν τα καρντάσια εκλέγουν διάφορους κλόουν τύπου Ψωμιάδη για υπερ-νομάρχη, δε μπορεί να τους φταίει το “κράτος” των Αθηνών.
Όσο για τον άλλο κλόουν τον Βελόπουλο, έχει καταφέρει να συσπειρώσει όλους τους πυροβολημένους της περιόδου των “αγανακτισμένων” στο Σύνταγμα, σ’ εκείνη την ωραία σύμπραξη από Συριζαίους, Χρυσαυγίτες και λοιπά φρούτα σε άνω και κάτω πλατεία.
Ο συγκεκριμένος λοιπόν, π.χ. για το μπάζωμα στα Τέμπη πέταξε κάτι ωραία μέσα στη Βουλή για την αμερικανική βάση στη Λάρισα, κατασκοπευτικά drones στη Μαύρη Θάλασσα που υποτίθεται θα χτυπούσαν τους Ρώσους, χημικά για βιολογικό πόλεμο και άλλες ιστορίες γι’ αγρίους. Μ’ αυτά και μ’ αυτά και δεδομένου ότι τα φασισταριά στη χώρα μάλλον απογοητεύθηκαν από τους Σπαρτιάτες, βλέπω άνετα να περνάει το 10% στις ευρω-εκλογές.
Πολλά τα αγράμματα ζώα στη χώρα, άλλωστε. Δε μπορείς να κάνεις κάτι γι’ αυτό.
Τιποτα για τα ληστοσυμμοριταρίτια σύντροφε; δεν είσαι συντροφος; κακώς! να γίνεις! είσαι και γραμματιζούμενος. Χτίσε και ένα άγαλμα το Μπενίτο που εμπλούτισε το θεολογικό λεξιλογιο της κεμαλομπεναρογιοληστοσυμμοριτιάς με το πλέον χρησιμοποιούμενο όρο. Αντε καρντάσια εκλεξτε κάποιον που αρνήται τη γενοκτονία των Ποντίων και φροντιστε να μην είναι “πυροβολημένος” αλλά μόνο περιτμημένος.
Παντελή η επιστροφή στην αρχαία κατα Συκουτρή εποχή θέλει προσοχή. Εκεί και εαν δεν δικτατορεύει ο Αθηνα’ι’σμός. Η όποια “αλλαγή” για “αναγεννηση” ή αναταση δεν ειναι θεμα του χρόνου αλλά του τόπου. Αλλωστε επιστροφή στην αρχαία εποχή ειχαμε τα τελευταία 200 χρόνια και σιγουρα τα τελευταία 100, την εποχή μετά το αδοξο τέλος της Μεγάλης Ιδέας, όπου έμενε μόνο το αρχαίο κλέος χρονοτοπικά συμβατό και εκεί εδρασε ο Συκουτρης. Το υποδειγμα πρέπει να ειναι με βαση τον Τοπο και τις πολιτιστικές περιφέρειες (Μακεδονία, Θρακη 7νησα, 12 νησα, Πελοποννησο κοκ. ) Ο κάθε τόπος ας βρει τι του ταιριαζει. Η Μακεδονία μπορεί να θελει την Αρχαία Εποχή, η Κρητη τα Μινωικά χρόνια, τα 7νησα την νεότερη ενδοξη εποχή της Επτανήσου Πολιτείας (1ης), η Αθηναίοι την μεταανθρωπινη Βρυξέλιο εποχή η Ηπειρος το Βυζαντιο κτλ. Αυτό ομως δεν προκειται να γίνει εκ των Αθηνών διοτι τα πλοκάμια των φτάνουν μέχρι το Καστελόριζο.
᾿Αντιγράφω ἀπό λεξικό
εκφυλισμός: η θεμελιώδης και αρνητική μεταβολή στη φύση, στο χαρακτήρα πράγματος, κατάστασης ή ενέργειας
εκφυλισμός: ελάττωση ή απώλεια αρχικής ιδιότητας, ικανότητας, δύναμης
Εἶναι ἕνα ὀργανικό δένδρο ὁ ῾Ελληνισμός, ὁποιαδήποτε μεταβολή συνιστᾶ ἐκφυλισμό. Δέν εἶναι μόνο ἡ συνέχεια ἡ χρονική, εἶναι καί ἡ συνέχεια τῶν προσώπων, εἶναι καί ἡ συνέχεια τῶν σκοπῶν πού εἶναι ἱεροί. ᾿Αγνοώντας τήν ὀργανική ὑπόσταση ἤ ἀποκόβοντας τμήματα ἤ καταστρέφοντας το ριζικό σύστημα, δέν ὑπάρχει ὀργανική συνέχεια, δέν γίνεται ἀναγέννηση. Γι αὐτό καί ἡ ἐπιμονή τοῦ ᾿Ιωάννη Συκουτρῆ στήν ἀρχαία μας ρίζα, ἀλλά καί γιατί τήν ἐποχή ἐκείνη ἡ τάση πρός τό Βυζάντιο θεωρεῖτο ἀπό κάποιους ἐνάντια τοῦ ἀρχαιοελληνικοῦ πολιτισμοῦ ὅπως θεωροῦσαν καί τήν ἴδια τήν Βυζαντινή περίοδο. ᾿Επίσης τήν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας ὁ ῾Ελληνισμός ἐπιβίωσε διά τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπως ἀναλύει ὁ Γ. Καραμπελιάς στό βιβλίο του «Εκκλησία και Γένος εν Αιχμαλωσία»:
«Σε ολόκληρη τη μακρά περίοδο των έξι ή επτά αιώνων της κατοχής, τουλάχιστον μετά το 1204, η ορθοδοξία αποτελεί τον κατ’ εξοχήν φορέα της διατήρησης της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων, ακριβώς διότι η ελληνική ιδιοπροσωπία, κατέναντι των των Τούρκων αλλά και των Λατίνων, αναδεικνύεται, πρωταρχικώς, ως θρησκευτική ιδιοπροσωπία. Τα εκατομμύρια των εξισλαμισθέντων της Μικράς Ασίας και των Βαλκανίων χάθηκαν οριστικά για την ελληνισμό. Συναφώς, ο ρόλος της Εκκλησίας υπήρξε αποφασιστικός: ο ελληνισμός επιβίωσε διά της ορθοδοξίας.»
https://ardin-rixi.gr/archives/256045
Στήν Δύση ἡ ἀρχαιοελληνική ἐπιρροή εἶχε ἐπιφέρει καρπούς, τόν Δυτικό πολιτισμό, καί δημιουργήθηκε ἡ γνωστή τάση νά ´εκσυγχρονισθούμε ´, ἀγνοώντας τήν δική μας ἰδιαίτερη ρίζα καί συνέχεια.
῾Η ὅλη συνέχεια τοῦ ῾Ελληνισμοῦ, ἄν μελετηθεῖ, ἀποκαλύπτει ἄλλη οὐσία καί μπορεῖ νά ὁδηγήσει στήν δική μας ᾿Αναγέννηση. ῾Ο Θεός τά ἔχει φτιαγμένα, ἀνάγνωση χρειάζεται,
«Τα πάντα εντέλει ανάγνωση επιδέχονται
Του μύρμηγκα η μυστηριώδης διαδρομή και της μελίσσης
το βόμβισμα».
῾Η ἀνάγνωση χρειάζεται θρησκευτική συνείδηση, ἡ ὁποιαδήποτε ἀλλαγή συνιστᾶ ἐκφυλισμό. Κι ἐπειδή ὅλος ὁ κόσμος εἶναι ὀργανικά συνδεδεμένος, ἡ ὀποιαδήποτε ἀλλοίωσή μας, ἐπιρρεάζει τό σύνολο.
Καλή Σαρακοστή.
Ο Ελληνισμός εκτός απο ιστορική πραγματικότητα είναι και παρόν. Το παρόν είναι εκφυλισμένο. Έχετε μια ωραιοποιημένη ιδέα. Φοβάμαι πως δεν έχει καμιά σχέση με την σημερινή πραγματικότητα.
Συμφωνῶ. Δέν ἔχω ὡραιοποιημένη ἰδέα γιά τό παρόν. Προσπάθεια ἐκφυλισμοῦ γίνεται στήν γλώσσα, στήν ἱστορία, στόν πληθυσμό. Πιστεύω στήν ἱστορικότητα καί στήν συνέχεια τοῦ ῾Ελληνισμοῦ, πολιτισμό, γλώσσα, Ἐθνική συνείδηση, ὅπως τήν διδαχθήκαμε στά σχολεῖα.
σχετικά με την διδασκαλία στα σχολεία έχω σοβαρές ενστάσεις και όχι μόνο για το παρόν.
Η ανεπίγνωστη σχολαστική διδασκαλία της αρχαίας Ελληνικής στο παρελθόν είχε μάλλον τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα, η δε αποκοπή από την δημοτική παράδοση επίσης.