Οι τρείς καβαλέρος που δεν μας είπαν τίποτε…

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -
του Παντελή Σαββίδη
Όπως αναμενόταν η παρουσία τριών πρώην πρωθυπουργών σε εκδήλωση στην Κύπρο δεν προσέθεσε τίποτε στον προβληματισμό καθορισμού γραμμής για την εξωτερική πολιτική και τις σχέσεις με την Τουρκία.
Ενδεικτικές παράγραφοι απο τις παρεμβάσεις τους:
Γεώργιος Παπανδρέου αναλώθηκε στο παρελθόν:
«Ο κ. Παπανδρέου επεσήμανε ότι την περίοδο 2000-2004, η Ελλάδα βρέθηκε πολύ κοντά στην διευθέτηση της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας της, διασφαλίζοντας ειρήνη και σταθερότητα για πολλά χρόνια”.
Αντώνης Σαμαράς. Ευχολόγια:
“Το θέμα που θα συζητήσουμε είναι, από μιαν άποψη, απλό:
Η Ελλάδα έχει κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα που δεν μπορεί να απεμπολήσει. Όπως ακριβώς όλες οι χώρες του κόσμου. Στην περίπτωσή μας, κυρίως: Χωρικά ύδατα και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη – την ΑΟΖ όπως τη λέμε. Εκεί μέσα ίσως βρίσκεται και η λύση για το πρόβλημα του ενεργειακού εφοδιασμού ολόκληρης της Ευρώπης.”
Αλέξης Τσίπρας. Εκτός πραγματικότητας:
“Ελλάδα και Κύπρος μπορούμε και πρέπει να επιδιώξουμε την οριοθέτηση της ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας με όλες τις όμορες χώρες της Ανατολικής Μεσογείου”, σημείωσε καταληκτικά, υπογραμμίζοντας την ανάγκη επιδίωξης και πίεσης προς την Τουρκία να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων των χωρών της Ανατολικής Μεσογείου: Ένα τραπέζι που μπορεί να δώσει μια νέα ώθηση στις σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας και στις συνομιλίες για το Κυπριακό. Και σε αυτό το πλαίσιο να ανοίξει το δρόμο και για μια νέα ευρω-τουρκική σχέση. Ένα τραπέζι που μπορεί να περιλαμβάνει διάφορα επιμέρους διαπραγματευτικά σχήματα και συνθέσεις, αλλά θα πρέπει να βασίζεται στον σεβασμό των αρχών του Δικαίου της Θάλασσας και την ως τώρα νομολογία”.
Η πολιτική σκέψη του Γ. Παπανδρέου είναι “να τα βρούμε”. Να τα βρούμε αλλά για να τα βρούμε πρέπει να θέλουν και οι δύο πλευρές. Η Τουρκία δεν θέλει. Η Τουρκία με το “να τα βρούμε” υπονοεί υποταγή της Ελλάδας. Είναι το αθηναϊκό σύστημα διατεθειμένο να εκχωρήσει κυριαρχία, όχι απλώς, κυριαρχικά δικαιώματα και να τα βρει με την Τουρκία;
Ο Αντώνης Σαμαράς μας λέει ότι θέλει να κάνει κάτι αλλά την κρίσιμη στιγμή κάνει πίσω και περιορίζεται σε εκθέσεις ιδεών.
Ο Αλέξης Τσίπρας περιγράφει ένα θολό, αριστερό όνειρο συνεργασίας των λαών και διαμόρφωσης σχημάτων που ούτε σε μυθιστορίες δεν συναντώνται. Ιστορίες, δηλαδή, για να έχουμε κάτι να πούμε και όταν έρθει η στιγμή με την βοήθεια όλου του πολιτικού συστήματος να κάνουμε και υποχωρήσεις τύπου Πρεσπών. Στο όνομα της αριστεράς η οποία, ευτυχώς, δεν εγκλωβίζει, πια, τον λαό στα ιδεολογήματά της.
Δεν ξέρω αν έγινε κατανοητό αλλά απο εποχής Σημίτη και εδώ το πολιτικό σύστημα της Αθήνας έχει παραδώσει κυριαρχία στην Τουρκία. Τα Ίμια ήταν, μόνο, η αρχή. Και σε άλλες βραχονησίδες δεν ασκεί πλήρη κυριαρχία η Ελλάδα. Υπάρχει, μάλιστα, αμερικανική σύσταση να μην τοποθετούνται σημαίες σε βραχονησίδες ελληνικής κυριαρχίας για να μην προκαλείται η Τουρκία! Τόσο καλά.
Επειδή βλέπω και λαϊκή συναίνεση σε αυτήν την πολιτική (οι πολιτικοί υποστηρικτές της υποστηρίζονται παντοιοτρόπως και όσοι τους σχολιάζουν χαρακτηρίζονται με επικίνδυνη αφέλεια πολεμοχαρείς) θα πρέπει το αθηναϊκό σύστημα να αποφασίσει αν υπάρχει κόκκινη γραμμή στις υποχωρήσεις.
Η δήλωση Μητσοτάκη ότι κόκκινη γραμμή είναι η κυριαρχία της χώρας δεν ισχύει στην πράξη. Οι βραχονησίδες αποτελούν εδαφική επικράτεια της Ελλάδας. Δεν έχουν καταλάβει καμιά οι Τούρκοι αλλά δεν ασκεί πλήρη κυριαρχία και η Ελλάδα.
Άλλες περιόδους η παραχώρηση εδάφους, όπως έγινε στα Ίμια θα αποτελούσε αν όχι δικαστική καταδίκη του πολιτικού προσωπικού που θα θεωρείτο υπεύθυνο, τουλάχιστον, εξάλειψή του απο την σκηνή. Σήμερα, εξαίρεται ως σώφρων.
Δεν ξέρω αν το ΥΠΕΞ δεν θέλει ή δεν μπορεί να διαμορφώσει ολοκληρωμένη πολιτική αντιμετώπισης της τουρκικής προκλητικότητας.
Τείνω να πιστέψω πως δεν θέλει.
Ένας αξιόλογο ακαδημαϊκό με πολιτική σκέψη έχει ως βουλευτή η Νέα Δημοκρατία και αντί να τον στείλει στο ΥΠΕΞ να βοηθήσει τον τοποθέτησε υφυπουργό παιδείας επειδή δεν τον θέλουν στο ΥΠΕξ κάποιοι ή κάποιες!
Όποια πολιτική διαμορφωθεί απέναντι στην Τουρκία το πολιτικό σύστημα πρέπει να έχει ως ιερό κανόνα το εξής:
Ναι στο διεθνές δίκαιο και την επιδίωξη ειρηνικής επίλυσης. Αλλά χωρίς προβολή σκληρής ισχύος, διεθνές δίκαιο δεν υπάρχει.
Η επίκλησή του χωρίς ισχύ είναι το καταφύγιο του αδυνάτου που όλοι λυπούνται αλλά κανείς δεν θα βοηθήσει.
spot_img

13 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Υπογραμμίζουμε ότι και οι δύο τέως πρωθυπουργοί (συνομήλικοι και φίλοι από παλιά ) κ .κ Γεώργιος Παπανδρέου και Αντώνιος Σαμαράς είναι ”εκτός πολιτικού παιχνιδιού” το σοβαρό και ανησυχητικό όμως είναι ότι ο αγωνιζόμενος να ξαναγίνει πρωθυπουργός κ.Τσίπρας είπε ότι θα επιδιώξει με την Τουρκία ”ένα τραπέζι ,που να περιλαμβάνει διάφορα επί μέρους διαπραγματευτικά σχήματα και συνθέσεις (ποια και ποιες;;;), αλλά θα πρέπει να βασίζεται στον σεβασμό των αρχών του Δικαίου της Θάλασσας και την ως τώρα νομολογία ”…….
    Να ποιος -προαναγγέλλει μάλιστα – τις Πρέσπες του Αιγαίου- για να ξανακαμαρώνει και γιαυτές .
    Το θλιβερό μάλιστα είναι ότι , ενώ,- πολλοί συνέλληνες κατέληξαν ότι ο κ.Τσίπρας με τις Πρέσπες για το ”Μακεδονικό” παρέδωσε τον ελληνικομακεδονικό πολιτισμό στους Αλβανοσλάβους των Σκοπίων , τον οποίον ουδέποτε αυτοί γνώρισαν – τώρα οι πολλοί αυτοί συνέλληνες επιδιώκουν να πλήττουν καθημερινώς την σημερινή κυβέρνηση για την διαχείριση των εθνικών θεμάτων με την Τουρκία , χωρίς να υπολογίζουν ότι θα επαναφέρουν στην εξουσία τον κ.Τσίπρα, ο οποίος ΚΑΙ ΕΠΙΠΛΕΟΝ δεν ανέφερε στην δήλωσή του ότι από το 1976 το μόνο θέμα προς διαπραγμάτευση με την Τουρκία είναι οι καθορισμοί των θαλασσίων ζωνών βάσει του Δικαίου της θάλασσας, με καταφυγή στο Διεθνές Δίκαιο της Χάγης.
    ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΧΑΣΜΕΝΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ;;;.

  2. “Η δήλωση Μητσοτάκη ότι κόκκινη γραμμή είναι η κυριαρχία της χώρας δεν ισχύει στην πράξη”

    Και να ίσχυε, ποιος σοβαρός πολιτικός βάζει ως κόκκινη γραμμή το αυτονόητο, δηλαδή την κυριαρχία της χώρας;

    “Άλλες περιόδους η παραχώρηση εδάφους, όπως έγινε στα Ίμια θα αποτελούσε αν όχι δικαστική…..

    Στα Ίμια διεπράχθη εθνική προδοσία, διότι, κατά παράβαση τού <a href=https://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/article-27άρθρου 27 (παρ. 1) τού Συντάγματος, έγινε μεταβολή των ορίων επικρατείας. Οι εισαγγελείς δεν είδαν και δεν άκουσαν τίποτε.

    “Τείνω να πιστέψω πως δεν θέλει”

    Σαφώς.

  3. άρθρου 27 (παρ. 1)
    “Kαμία μεταβολή στα όρια της Eπικράτειας δεν μπορεί να γίνει χωρίς νόμο, που ψηφίζεται με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών” Τέτοιος νόμος δεν ψηφίστηκε ποτέ. Την εσχάτη προδοσία διέπραξε ο Σημίτης και ο ΥΠΕΞ Πάγκαλος, κατά δεύτερο λόγο. Δεν θα έπρεπε να είχε κινηθεί εναντίον των ποινική δίωξη; Αλλά αυτή είναι η Ελλάδα, τώρα θα την μάθουμε, όπως έλεγε κι αυτός.

  4. @Επισκέπτης
    Πώς συμπεραίνεις ότι στα Ίμια έγινε μεταβολή των ορίων της επικράτειας; (Το «γκριζάρισμα» είναι μιά ασαφής κατάσταση που προλειαίνει πιθανός μελλοντική μεταβολή).
    Επιπλέον:
    Θεωρείτε ότι ένα σύνταγμα που έχει τέτοιες προβλέψεις είναι σύνταγμα δημοκρατικής πολιτείας;

    • Μπορείς να πας στα Ίμια; Μπορούν οι ψαράδες μας να ψαρέψουν εκεί; Μπορείς να αναρτήσεις την ελληνική σημαία; Όχι! Τότε δεν είναι ελληνική επικράτεια, ενώ ήταν πριν την 31/1/1996. Τι δεν καταλαβαίνεις;

      Το δεύτερο ερώτημά σου είναι άνευ νοήματος και άσχετο με το θέμα μου.

  5. Ευχαριστώ για την απάντηση. Τα τρία ερωτήματά σας, δείχνουν ότι το Ελληνικό κράτος δέν ασκεί κυριαρχία στα Ίμια. Απομένει πλέον να διευκρινισθεί ποιός θα τη διαπιστώσει νομικά και πώς θα αποκατασταθεί.

    • Για το πώς θα διαπιστωθεί νομικά, δεν τον γνωρίζω, αλλά μία βόλτα μέχρις εκεί αρκεί, για να δούμε την τουρκική αντίδραση. Η αποκατάστασή της γίνεται στρατιωτικά και μόνο. Ιδού τα Ίμια, ιδού και τα Rafale και οι Belh@arra, ή ό,τι τέλος πάντων. Την πολιτική βούληση δεν βλέπω, ούτε βέβαια την πολιτική ηγεσία που θα δώσει πνοή στον λαό, αντί να μετονομάζει τον ενδοτισμό σε σωφροσύνη.

  6. Για τα Ίμια ,-που είναι από το 1996 ”γκρίζα ζώνη”, επειδή ούτε εμείς ,αλλά ούτε και οι Τούρκοι τα ελέγχουμε πλήρως (και τις δυο σημαίες τις πήρε ο άνεμος όπως απεφάνθη ο κ.Πάγκαλος) και για τα οποία δεν ευθύνεται κανένας από τους τρεις καβαλέρος -που είναι το σπουδαίο θέμα που θίγει στο άρθρο του ο κ.Σαββίδης -γιατί πετάξαμε την μπάλα όχι στην κερκίδα ,αλλά και εκτός του γηπέδου ,που είναι η επικίνδυνη δήλωση του κ.Τσίπρα ότι θα καθίσει σε τραπέζια να διαπραγματευθεί με την Τουρκία – με διάφορα σχήματα και συνθέσεις των διαπραγματευτικών ομάδων ΚΙΟΛΑΣ-χωρίς να αναφερθεί στο μόνο διαπραγματεύσιμο θέμα που θέσαμε από το 1976 και είναι ο καθορισμός των θαλασσίων ζωνών στο Αιγαίο και τώρα και στην Ανατολική Μεσόγειο ;;;.
    Μετά από αυτά γιατί να μη τον προτιμήσει ο κ.Ερντογάν;;;
    Θα ”κυνηγήσουμε” τον κ.Σημίτη για το 1996 μετά από 26 χρόνια και θα επιτρέψουμε στον άλλον να κάνει αυτό που τώρα υπόσχεται ,αν εκλεγεί ;;;.
    Ξεχάσαμε το ΟΧΙ ;;;

  7. @Επισκέπτης
    Συμφωνώ με τη διαπίστωση της τελευταίας σας πρότασης. Έχω να προσθέσω ότι
    το υπάρχον Σύνταγμα της χώρας μή προβλέποντας δημοψηφίσματα με πρωτοβουλία
    πολιτών, καθιστά τους εκτός κοινοβουλίου πολίτες έρμαια των αποφάσεων των
    κυβερνώντων. Εάν υπήρχε τέτοια πρόβλεψη πιθανώς να μήν είχαν «γκριζαριστεί»
    τα Ίμια

  8. @ Φερώνυμος

    Δεν είναι το συγκεκριμένο ζήτημα θέμα συντάγματος, αλλά πυγμής, η οποία δεν υπάρχει.

  9. @Επισκέπτης
    Συμφωνώ στη διαπίστωσή σας για έλλειψη πυγμής (Συμπληρώνω: από τη κυβερνώσα
    ελίτ
    ). Άν υπήρχε η πρόνοια στο σύνταγμα της χώρας για δημοψηφίσματα με
    πρωτοβουλία πολιτών, και οι πολίτες είχαν άλλο προσανατολισμό από αυτό της
    κυβερνώσας ελίτ, οι τελευταίοι δέν θα μπορούσαν να διατηρηθούν στη εξουσία
    και να συνεχίζουν να μετονομάζουν τον ενδοτισμό σε σωφροσύνη.

    • Διαφωνώ κάθετα. Οκτώ μήνες μετά τα Ίμια και αφού ο κοσμάκης συμφώνησε ότι ο Σημίτης συμπεριεφέρθη σωφρόνως (“πόλεμο, δηλαδή, θα κάναμε;”, θυμούμαι που έλεγαν), τον έβγαλαν και πάλι πρωθυπουργό. Γιατί το δημοψήφισμα θα είχε άλλο αποτέλεσμα;

  10. @Επισκέπτης
    Υπάρχει μιά σοβαρή διάκριση μεταξύ αφ’ ενός των βουλευτικών εκλογών
    και αφ’ ετέρου των δημοψηφισμάτων με πρωτοβουλία πολιτών:

    – Οι βουλευτικές εκλογές αφορούν τη σύνθεση του κοινοβουλίου και
    κατά συνέπεια της κυβέρνησης.
    — Η χρονική στιγμή διεξαγωγής τους αποφασίζεται από την υπάρχουσα
    πλειοψηφία της βουλής και δέν μπορεί να απέχει περισσότερο από 4
    χρόνια από τη διεξαγωγή των προηγουμένων.
    — Δέν υπάρχει δέσμευση των βουλευτών με νομική ρήτρα για την
    υπαναχώρησή τους από τις προεκλογικές τους υποσχέσεις.

    – Το δημοψήφισμα με πρωτοβουλία πολιτών αφορά τη ψήφιση πρότασης
    νόμου ή την ακύρωση υπάρχοντος νόμου.
    — Η χρονική στιγμή διεξαγωγής του αποφασίζεται από τους πολίτες.
    — Το αποτέλεσμα δεσμεύει νομικά τη πολιτεία.

    Υποθετικό σενάριο του 1996:
    – 31.01.1996: Η ελληνική κυβέρνηση χωρίς νόμο δέν ασκεί τα κυριαρχικά
    της δικαιώματα στα Ίμια.
    – [01.02.1966–31.03.1996]
    Πρωτοβουλία πολιτών συλλέγει τον απαραίτητο αριθμό υπογραφών για
    διεξαγωγή δημοψηφίσματος με το ερώτημα:
    Συμφωνείτε με τη δημιουργία βάσης του Πολεμικού Ναυτικού στα Ίμια
    μέχρι τις 31.08.1996;
    – [30.06.1996]: Διεξάγεται δημοψήφισμα με αυτό το ερώτημα.
    ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
    – Το παραπάνω υποθετικό σενάριο προϋποθέτει Σύνταγμα που να προβλέπει
    δημοψηφίσματα με πρωτοβουλία πολιτών με τις προϋποθέσεις αριθμού
    υπογραφών, χρονικού διαστήματος συλλογής και ισηγορίας στα μαζικά μέσα
    ενημέρωσης.
    – Η όλη διαδικασία κινητοποιεί τους πολίτες και τους καθιστά υπεύθυνους
    για τις συνέπειες της ψήφου τους. Η ευθύνη είναι δική τους και όχι της
    πλειοψηφίας του σώματος της Βουλής. (δηλ. του 0.0028% των πολιτών.)

    Ευχαριστώ για τις επισημάνσεις σας.

Leave a Reply to Φερώνυμος Ακύρωση απάντησης

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα