Δεν πιστεύω πως θα υπάρξει κυβερνητική λύση απο τις εκλογές. Οι αυτοδύναμες κυβερνήσεις ανήκουν, πλέον, στο παρελθόν. Γνωρίζω ότι πολλοί διαφωνούν με την εκτίμηση αυτή αλλά η ευρεία συστημική αμφισβήτηση εκεί παραπέμπει.
Το ερώτημα τι θα γίνει την επόμενη ημέρα είναι υπαρκτό και θα πρέπει να μας απασχολεί.
Θα πρέπει να αποκτήσουμε κουλτούρα συνεργασίας. Όσο και αν προσπαθώ να διακρίνω, δεν βλέπω ουσιώδεις διαφορές στην πολιτική των κομμάτων. Αποχρώσες είναι οι ενδείξεις διαφορών. Συνεπώς, δεν πρόκειται να συναντηθούν δύο ή τρία βουνά αν συνεργασθούν τα πολιτικά κόμματα. Ούτε διαφορετικοί κόσμοι.
Το δεύτερο που πρέπει να αλλάξει είναι η νοοτροπία των πολιτικών που ηγήθηκαν ή ηγούνται των κομμάτων τους, ότι χωρίς αυτούς, ή τους απογόνους τους, η Ελλάδα θα καταστραφεί. Και η νοοτροπία της συνεργασίας πρέπει να περάσει και στην κοινωνία.
Με την συμμετοχή της χώρας σε διεθνείς θεσμούς και οργανισμούς, τα κόμματα και οι κυβερνήσεις διαχείριση κάνουν. Άλλωστε, η σύγχρονη Ελλάδα επιβίωσε με πληθώρα ανίκανων πολιτικών, ακόμη και σε πολύ κρίσιμες στγμές της ιστορικής εξέλιξής της.
Συνεπώς, η ενεργοποίηση των ακολούθων της “Οικογένειας” ότι χωρίς το προβεβλημένο, σήμερα, μέλος της θα καταστραφούμε, δεν ισχύει. Στις συνεργασίες υπάρχουν εθιμικές αρχές (ο πρωθυπουργός απο το πρώτο κόμμα, ο ΥΠΕΞ απο το δεύτερο κλπ) αλλά τα πρόσωπα είναι υπο διαπραγμάτευση.
Γι αυτό και οι συντονισμένες επιθέσεις κατά του Ανδρουλάκη είναι αναποτελεσματικές. Τα κόμματα θα διαμορφώσουν τα ίδια την πολιτική που θα ακολουθήσουν. Και το ΠΑΣΟΚ αφού το συζητήσει στο εσωτερικό του, με βάση την δημοκρατική αρχή, και αποφασίσει, θα πρέπει όλοι τους να συνταχθούν με την απόφαση.
Τα καπετανάτα είναι επικίνδυνα. Και για τον πολιτικό φορέα και για τους επίδοξους καπετάνιους.
ΥΓ: Όπως θα γνωρίζετε, ίσως, την δεκαετία του ’30 η Κομμουνιστική Διεθνής, διασθανόμενη τον κίνδυνο ανόδου του φασισμού και του ναζισμού, εγκατέλειψε την γραμμή “τάξη εναντίον τάξης” και προέβαλε την γραμμή του Λαϊκού Μετώπου. Στο πλαίσιο αυτής της γραμμής, ακόμη και το σκληρό- τότε- ΚΚΕ δέχθηκε να συνεργαστεί με την φιλελευθερη κυβέρνηση Σοφούλη. Δεν θα συμμετείχε στην κυβέρνηση αλλά θα την υποστήριζε. Είναι το περίφημο Σύμφωνο Σοφούλη- Σκλάβαινα, το οποίο, το κατεστημένο της εποχής το πολέμησε σκληρά. Αποτέλεσμα να μην εφαρμοστεί, να ακολουθήσουν πραξικοπήματα (το αποτυχημένο του Πλαστήρα, το επιτυχημένο του Κονδύλη) και η δικτατορία του Μεταξά.
Δεν είμαστε σε τέτοιο σημείο αλλά βρισκόμαστε σε μια καμπή που τα μονοκομματικά πρέπει να τελειώσουν.
Για την ιστορική εξέλιξη με βάση το ΚΚΕ, την Κομιντέρν και την Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία θα συζητήσουμε με τον Νίκο Μαραντζίδη στη Δημοτική Τηλεόραση Θεσσαλονίκης την ερχόμενη Τρίτη στις 9μμ. Έγραψε ενα εξαιρετικό βιβλίο με τίτλο: Στη σκιά του Στάλιν.
Παντ. Σαββίδης
Το πρόβλημα θα εμφανιστεί την επομένη των εκλογών με την τήρηση του Συντάγματος από την κυρία Προέδρο της Δημοκρατίας.
Εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης στο πρώτο κόμμα ,μετά 3ήμερο στο δεύτερο κόμμα και μετά 3ημερο στο τρίτο κόμμα -λέγε με Ανδρουλάκη-, το οποίο εντός τριών ημερών ή θα εξασφαλίσει κυβέρνηση με δεδηλωμένη πλειοψηφία στην Βουλή ,ή θα καταθέσει την εντολή προς προκήρυξη νέων εκλογών για ”χαρακίρι” των δύο πρώτων κομμάτων και μη εκλογή πολλών βουλευτών των μικρών κομμάτων στις επαναληπτικές εκλογές.
ΟΠΟΤΕ προ του κινδύνου της μη επανεκλογής τα μικρά κόμματα που εξέλεξαν βουλευτές -δυστυχώς και το τρίτο του κ.Ανδρουλάκη-θα φυλλοροήσουν στο 10ήμερο των εντολών για να στηρίξουν κυβέρνηση πλειοψηφίας ενός από τα δύο πρώτα κόμματα, προς αποφυγήν των επαναληπτικών.
Ο κ. Ανδρουλάκης και πολλοί στο ΠΑΣΟΚ ζουν το 1965 ,αλλά τότε είχαμε Βασιλευομένη Δημοκρατία -και όχι πρωθυπουργική- και τότε πρώτη φορά συνέβη η μεγάλη ”αποστασία”, ενώ οι αποστάτες ήθελαν να μη βρεθούν στην αντιπολίτευση με λιγότερους βουλευτές.
Ας θυμηθούμε πόσες ”αποστασίες ” για κυβερνητική πλειοψηφία έγιναν στην μεταπολίτευση , με τελευταία για την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών το Ιανουάριο του 2019, κατά την οποία ”εξαερώθηκαν” και το Ποτάμι του κ. Θεοδωράκη και οι ΑνΕλ του κ .Καμμένου.
Το πρόβλημα στην Ελλάδα για ΜΗ συνεργασίες υπάρχει και θα υπάρχει όσο συνεχίζεται το κατά συνθήκην ψεύδος ότι μετά το Μάαστρχτ υπάρχουν ελληνικές κυβερνήσεις με πρόσημο ”προοδευτικό”-τι είναι αυτό ;;;- η οτιδήποτε άλλο ,αφού και Οδηγίες της Ε.Ε ενσωματώνουμε στην νομοθεσία μας και τηρούμε τα ευρωπαϊκά κεκτημένα.
Κάτι του ΚΚΕ και των άλλων ”αριστερών” και ”πατριωτικών ” κομμάτων είναι για να έχουμε να λέμε αφού δεν θέτουν θέμα εξόδου της Ελλάδος από την Ε.Ε .
(ΤΟ ΕΟΚ ΚΑΙ ΝΑΤΟ ΜΑΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ 1982).