του Παντελή Σαββίδη
Υπάρχουν μερικές αρχές, διαχρονικά επιβεβαιωμένες, που κρατούν τα κράτη ζωντανά και τις κοινωνίες ενεργές. Οι αρχές αυτές μπορεί να μην έχουν νομοθετηθεί αλλά είναι στοιχεία της παράδοσης των λαών.
Μία απο τις αρχές αυτές την ανέφερα και την σχολίασα όταν ο πρωθυπουργός έδωσε συνέντευξη σε συγγενή του. Γενικώς η οικογένεια έχει μια αντίληψη ιδιοκτησίας της χώρας. Κανέναν δεν ενοχλεί, αντιθέτως πολλοί επιχαίρουν.
Η δεύτερη ανάλογη περίπτωση είναι η παραμονή του κ. Χαρδαλιά στο υπουργείο Άμυνας με την ιδιότητα του υφυπουργού. Ο κ. Χαρδαλιάς διεξάγει προεκλογικό αγώνα με τα χρήματα του ελληνικού λαού και με δυσμενείς προϋποθέσεις για τους αντιπαλους του. Κανείς δεν ενοχλείται.
Η τρίτη περίπτωση είναι η υποψηφιότητα, με το ψηφοδέλτιο Χαρδαλιά, συζύγου σημαίνουσας προσωπικότητας του κράτους. Δεν απαγορεύεται αλλά είναι μια λεπτή απόχρωση δημοκρατίας που στα καθ ημάς δεν υπάρχει και δεν απασχολεί κανέναν. Κανέναν απο οσους επαίρονται για την δημοκρατία των προγόνων τους. Οι πρόγονοί τους θα εξόριζαν τους υπαίτιους τέτοιων νοοτροπιών.
Όλα αυτά σε συνδυασμό με την αμίμητη δήλωση Μητσοτάκη “δεν γνώριζα” στις παρακολουθήσεις χωρίς να ιδρώσει το αυτί κανενός, είναι στοιχεία αποδόμησης λεπτών αρμών που κρατούν συνεκτική μια κοινωνία και μια πολιτεία.
Υπάρχουν και πολλά άλλα που μπορεί να μου διαφεύγουν αυτήν την στιγμή.
Θα υπογραμμίσω μόνο την απόφαση του Υπουργού Άμυνας Νίκου Δένδια για τάπλετ στο στρατό και για δεξιότητες που θα αποκτούν οι στρατιώτες.
Η διάλυση έχει εισχωρήσει και στο στράτευμα, τελευταίο θεσμό που κρατούσε άμυνες.
Με τη νοοτροπία που αναπτύσσεται στο στράτευμα και τη συγκέντρωσή του στο λεκανοπέδιο προβάλλει το ερώτημα “ποιος ο ρόλος του στρατού”;
Ο στρατός υπάρχει για την άμυνα της χώρας και η επιλογή της σύνθεσής του απο κληρωτούς έχει μια λογική. Ο στρατός δέν είναι ΟΑΕΔ. Ούτε προθάλαμος για την διεκδίκηση της ηγεσίας των κομμάτων. Ούτε για να περνάν την ώρα τους στην πρωτεύουσα τα καλόπαιδα της περιοχής. Η στράτευση αποβλέπει στην εκπαίδευση των νέων Ελλήνων για την άμυνα της χώρας.
Μέσα στη γενική απάθειά μας τίποτε απο αυτά δεν μας ενοχλεί.
Αν υπάρχει ένας Εφιάλτης είναι αυτή η νοοτροπία που κυριάρχησε στη χώρα. Και όπως λέει ο Καβάφης, “ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος, κ’ οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε”.
Πάμε για γιουσουφάκια;
Η δεύτερη κυβέρνηση Μητσοτάκη πορεύεται πλέον με το δόγμα της δεύτερης κυβέρνησης Καραμανλή του νεωτέρου δηλ. : Ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό.
Αποτέλεσμα τότε το 2009 ήταν ο ανεπαρκής Γιώργος να κοπανήσει ένα 48% στη ΝΔούλα.
Κάπως έτσι η ιστορία επαναλαμβάνεται και οι winners εύκολα μπορεί να γίνουν loosers.
Ο λαός ενίοτε τιμωρεί τους αλαζόνες πολιτικούς και τους πολιτικούς με στολή.
Και αν ακόμα είναι έτσι αγαπητέ κ. Σαββίδη τόσοι μορφωμένοι -με διδακτορικά και μεταπτυχιακά (και με τους οποίους τα λέμε) -Έλληνες γιατί αγωνίζονται να διατηρήσουν αυτήν την νοοτροπία και πότε αυτή μας ”κατσικώθηκε” και ποιοι θα ”την τελειώσουν” -πάντως όχι οι αντιπολιτευόμενοι , οι οποίοι επιμένουν να την συντηρούν ίσως γιατί δεν έχουν γκεσέμια και γιατί ΚΥΡΙΩΣ δεν τους εγγίζει η φιλοπατρία σε ό,τι ελληνικό και ορθόδοξο .
ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΔΟΥΜΕ-ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΗΧΗΡΗ ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ.
ΑΛΛΑΓΗ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ , ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΠΡΟΣΗΛΘΕ -ΣΧΕΔΟΝ ΓΟΝΥΠΕΤΗΣ – Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΟ 15ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΤΟΥ 1981.
Σε κάθε περίπτωση οι Μήδοι δεν θα διαβούν σαυτήν την 10ετία ,αλλά και χωρίς πόλεμο .
ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ ΒΌΗΘΑ.
“Η δεύτερη ανάλογη περίπτωση είναι η παραμονή του κ. Χαρδαλιά στο υπουργείο Άμυνας με την ιδιότητα του υφυπουργού”
Καλά, ακόμη παραμένει στην θέση του, μετά την δημοσιοποίηση των απορρήτων χαρτών, που έδειχναν τις αποθήκες καυσίμων; Όταν χαθεί το φιλότιμο, η υπευθυνότητα και η ντροπή από τούς υπευθύνους, όλα τα άλλα είναι δυνατά. Και αυτό ακριβώς είναι το χαρακτηριστικό των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων. Για να συμβεί, όμως, κάτι τέτοιο, πρέπει να συνδράμει και η λαϊκή αδιαφορία, κι αυτή, δυστυχώς υπάρχει. Δεν ιδρώνει κανενός τ’ αυτί για τίποτε.
“Πάμε για γιουσουφάκια;”
Σαφώς ρητορικό το ερώτημά σας.
Κύριε Σαββίδη, το “οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε” είναι ο τελευταίος στίχος από τις Θερμοπύλες του Καβάφη. Τότε υπήρχαν αυτοί που φύλασσαν τις Θερμοπύλες,- πραγματικά οι Σπαρτιάτες- αλλά και μεταφορικά. Τώρα;
ΥΓ: Για το χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων πολλά θα μπορούσε να πεί κανείς- καίρια η τοποθέτησή σας ότι ο Στρατός δέν είναι ΟΑΕΔ- αλλά κυρίως το πρόβλημα συνίσταται στην συστηματική απαξίωση των στελεχών τους από την Πολιτεία και τις ανάξιες στρατιωτικές ηγεσίες -παρακολουθήματα πολιτικών κομμάτων.