ΝΔ: Νέος ρόλος, ελίτ και οι παλαιοί δαίμονες

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

Το «δύσκολο έθνος» βρίσκεται εκ νέου αντιμέτωπο με τους παραδοσιακούς δαίμονές του – όπως κατέδειξε η υποβάθμιση των υποδομών που ανέδειξε η φρικτή τραγωδία στα Τέμπη.

Λίγο νωρίτερα, οι υποκλοπές, όπως και τα μικρά ή λιγότερο μικρά οικονομικά σκάνδαλα, είχαν φέρει αντιμέτωπη τη ΝΔ με τους δικούς της δαίμονες: την απουσία αυστηρής ιδεολογίας, τον περιορισμένο σεβασμό στους θεσμούς, τον παλαιοκομματισμό.

Αν η λάμψη του όλου αφηγήματος της ΝΔ έχει θολώσει, ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά την ήττα του 2019, μάλλον δεν έλαμψε ποτέ. Το αντικείμενο, όμως, αυτών των γραμμών δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι η ΝΔ. Μια δύναμη που υπό την ηγεσία του Κυριάκου Μητσοτάκη έτεινε να αναλάβει ένα νέο ρόλο στο πολιτικό σύστημα, κυριάρχησε επί μακρόν και, παρότι διατηρεί (τουλάχιστον αυτό έλεγαν οι δημοσκοπικοί αριθμοί λίγο πριν τη σιδηροδρομική τραγωδία) ένα αξιοσημείωτο προβάδισμα, έχει απολέσει τη μεγάλη ελκτικότητα της παρατεταμένης πρώτης φάσης της κυβερνητικής της θητείας.

Οι ελίτ και η αποενοχοποίηση της δεξιάς

Η ιλιγγιώδης πορεία ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και η κομβική στιγμή του δημοψηφίσματος διαμόρφωσαν ένα βαθύ και πολωτικό ρεύμα δυσπιστίας απέναντι στον επίσης πολωτικό ΣΥΡΙΖΑ. Το ρεύμα αυτό ήταν μειοψηφικό.

Η ψήφος υπέρ του «ναι» στο δημοψήφισμα του 2015 αντιπροσωπεύει την πρώτη υπολογίσιμη – αν και αμυντική – αποκρυστάλλωση του αντι-ΣΥΡΙΖΑ αρνητισμού.

Ωστόσο, μόνο στη διάρκεια της δεύτερης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ (μετά τον Σεπτέμβρη 2015) έλαβε χώρα η διεύρυνση και μετεξέλιξη των αρχικών αντι-ΣΥΡΙΖΑ συναισθημάτων σε «ρεύμα», σε μαζικό δηλαδή φαινόμενο με, σε μεγάλο βαθμό, στερεοτυπικά χαρακτηριστικά. Οι αριθμοί εδώ είναι εντυπωσιακοί.

Το εύρος του αντι-ΣΥΡΙΖΑ ρεύματος, όπως δείχνει μελέτη που κάναμε με τον Άγγελο Σεριάτο, προσέγγισε το 70%, υπερέβαινε συστηματικά το 60% του εκλογικού σώματος, και ο σκληρός του πυρήνας ήταν ελαφρώς ευρύτερος του 40% – πολύ κοντά στο ποσοστό του «ναι» του Ιουλίου 2015. (https://www.researchgate.net/publication/367165368_To_anti-SYRIZA_reuma_).

Σε αυτό το πλαίσιο πλειοψηφικής απόρριψης του ΣΥΡΙΖΑ, η Νέα Δημοκρατία του Κ. Μητσοτάκη – καθώς το ΠΑΣΟΚ έχει στρατηγικά ηττηθεί και νέοι παίκτες, όπως το Ποτάμι, δεν καταφέρνουν να καθιερωθούν – γίνεται βαθμιαία η κύρια έκφραση ενός εν μέρει νέου και σύνθετου συνασπισμού εκλογέων.

Η εκλογική κίνηση προς τη ΝΔ δεν υπήρξε εντυπωσιακή, καθώς ο μεγάλος όγκος των ψηφοφόρων του ιστορικού ΠΑΣΟΚ και, λίγο αργότερα, της ΔΗΜΑΡ, στράφηκε προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Υπήρξε όμως κρίσιμης σημασίας διότι έδωσε στη ΝΔ μια βάση στήριξης κοινωνικοπολιτισμικά ευρύτερη της παραδοσιακής δεξιάς.

Επιμέρους όψη, αλλά εξόχως στρατηγική, αυτής της ευρύτητας στήριξης είναι η αύξηση της επιρροής της ΝΔ στο χώρο των διανοουμένων και των ειδικών κάθε είδους και, γενικότερα, μεταξύ εκείνων που παρεμβαίνουν στη δημόσια σφαίρα (πανεπιστημιακοί, συγγραφείς, δημοσιογράφοι, αναλυτές, κλπ.). Στο χώρο αυτό είχαν παλαιότερα σημαντική παρουσία το ΠΑΣΟΚ και, εν μέρει, η ανανεωτική Αριστερά.

Έτσι, η ΝΔ, κόμμα ταυτόχρονα συντηρητικό και φιλελεύθερο, με υπερσυντηρητικούς πυρήνες στο εσωτερικό της αλλά και ισχυρές παλαιοκομματικές τάσεις, κόμμα επιπλέον που διέπρεψε στα Greek statistics, βρέθηκε στην εξής ενδιαφέρουσα θέση: λόγω της ισχύος του ΣΥΡΙΖΑ, και ως το μόνο αξιόμαχο «αντίπαλο δέος» απέναντι του, γίνεται βαθμιαία ο κύριος πόλος εκπροσώπησης  ενός ευρύτερου – μη στενά και κλασικά δεξιού – τμήματος των πνευματικών και διαχειριστικών ελίτ.

Το τμήμα αυτό είναι ισχυρά προσανατολισμένο προς την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, είναι εκσυγχρονιστικό, μεταρρυθμιστικό και φιλελεύθερο – ή νομίζει ότι είναι. Κάποιες δε μερίδες του είναι ήπια, κάποιες άλλες σκληρά, νεοφιλελεύθερες.

Η απόρριψη του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αλλά και του Αλέξη Τσίπρα προσωπικά (negative personalization), εντός αυτού του πολυστρωματικού «ελιτίστικου» milieu, είναι πολιτική, υφολογική, πολιτισμική και, για το πιο εύπορο τμήμα του, σκληρά ταξική (διότι συνδυάζει την αλαζονεία της οικονομικής θέσης με όλα τα προηγούμενα).

Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον ότι το σύνολο αυτών των ανθρώπων, από τους πιο μετριοπαθείς μέχρι τους πιο φανατισμένους, από τους πιο sophistiqué μέχρι τους πιο «ακατέργαστους» και μέτριους, θεωρεί – συμμετέχοντας σε μια λογική «πεδίου» à la Bourdieu – ότι εκπροσωπεί ένα είδος «υψηλής ποικιλίας» απέναντι στη «χαμηλή ποικιλία» που αντιπροσωπεύει το σύστημα ΣΥΡΙΖΑ και, ειδικότερα, το προσκείμενο σε αυτόν αντίστοιχο πνευματικό milieu. Αυτή η πεποίθηση «ανωτερότητας» απέναντι στους συριζαίους outsiders – συνδυασμένη με κοινά συμφέροντα – δημιουργεί ένα ταυτοτικό «εμείς» που ενδυναμώνει το βάθος του άμεσου ή έμμεσου δεσμού με τη ΝΔ.

Έτσι, στη χώρα μας έλαβε χώρα μια ενδο-συστημική  ανασύνθεση δυνάμεων, κυρίως σε επίπεδο ελίτ, εμφανώς λιγότερο, όμως, στο επίπεδο του εκλογικού σώματος (σε αυτό το δεύτερο επίπεδο εκφράστηκε με την λεγόμενη κυριαρχία του Μητσοτάκη στο κέντρο). Θα ονομάσουμε αυτή την αναστοίχηση ή αναευθυγράμιση εντός των ελίτ «δευτερογενές realignment», ένα realignment εσωτερικό στο πεδίο των «παλαιών δυνάμεων».

Το realignment αυτό ήταν συμπληρωματικό του κεντρικού realignment που οδήγησε στην καθιέρωση του ΣΥΡΙΖΑ σε κεντρικό παίκτη εντός της ευρείας Αριστεράς-Κεντροαριστεράς. Η αποενοχοποίηση της στήριξης και ψήφου προς τη ΝΔ υπήρξε η προφανής συνέπεια του.

Οι του ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας μονομερώς εστιάσει στο πιο μαχητικό, πολωτικό και τοξικό τμήμα των νεοφερμένων στη συντηρητική παράταξη, τους λεγόμενους «ακροκεντρώους», δεν είδαν τη μεγάλη εικόνα. Η ανασύνθεση σε επίπεδο ελίτ έδωσε στην στερούμενη πυκνής ιδεολογίας και, σε μεγάλο βαθμό, παλαιοκομματική συντηρητική παράταξη ένα νέο αέρα και μια πολιτικο-πολιτισμική ευρύτητα που δεν διέθετε μετά το 1981.

Της έδωσε για πρώτη φορά ένα είδος ιδεολογικής πρωτοκαθεδρίας, η οποία μεγεθύνθηκε σημαντικά από τον αντι-ΣΥΡΙΖΑ προσανατολισμό των μμε. Η διαμόρφωση αυτού του σύνθετου «συνασπισμού» στήριξης της ΝΔ αποτελεί παράγοντα που ενίσχυσε την πολιτική – και δημοσκοπική – αντοχή της. Αυτό γίνεται εμφανές σήμερα που τα πράγματα έχουν γίνει αρκετά δύσκολα για αυτήν.

Οι εκλογείς και τα ρήγματα εικόνας

Ωστόσο, σε επίπεδο εκλογικού σώματος, αυτή η αναστοίχιση  υπήρξε περιορισμένη και μη ικανή να ανατρέψει τη μακρά υπεροχή των μη δεξιών πολιτικών δυνάμεων στο εσωτερικό του μεταπολιτευτικού κομματικού συστήματος. Από το 1981 μέχρι και τις εκλογές του Ιουλίου 2019, σε καμία βουλευτική αναμέτρηση το αθροιστικό εκλογικό ποσοστό των κομμάτων που τοποθετούνται στο μη δεξιό τμήμα του πολιτικού φάσματος, σε αυτό το ποσοστό περιλαμβάνω όλες τις μη δεξιές ψήφους, από αυτές του ΠΑΣΟΚ μέχρι εκείνες της πιο μικρής οργάνωσης της άκρας αριστεράς, δεν υπήρξε κατώτερο του 50% (ενδεικτικά: 52,05% το 2019). Το φαινόμενο μιας τέτοιας μη-δεξιάς κυριαρχίας είναι σπάνιο στην Ευρώπη.

Βέβαια, μετά την άνοδο της ΝΔ στην εξουσία, η αρχική εικόνα μιας σοβαρής κυβέρνησης που υλοποιεί τις υποσχέσεις της μαζί με κάποιες σοβαρές, σύμφωνα με την κοινή γνώμη, επιτυχίες (διαχείριση του πρώτου κύματος της πανδημίας, γεγονότα στον Έβρο), διαμόρφωσαν μια εικόνα κυριαρχίας μοναδική πολιτικά: 17 ποσοστιαίες μονάδες διαφορά από το δεύτερο κόμμα τον Ιανουάριο 2020, 18 μονάδες τον Ιανουάριο του 2021 (Poll of polls του Politico).  Αυτό δεν ισχύει πλέον, παρά το ότι η ΝΔ στους τομείς της εξωτερικής πολιτικής και της ψηφιοποίηση του κράτους  (η ψηφιοποίηση είναι συνεκτική με το αφήγημα ότι η κυβέρνηση είναι «εκσυγχρονιστική») απολαμβάνει υψηλής αποδοχής.

Σήμερα, οι αρνητικές γνώμες για το κυβερνητικό έργο υπερτερούν κατά πολύ των θετικών και η συνολική αξιολόγηση της κυβέρνησης είναι ξεκάθαρα αρνητική. Τα αισθήματα αντι-ΝΔ έχουν ενισχυθεί όπως και τα αρνητικά προς το πρόσωπο του πρωθυπουργού «αντανακλαστικά» – έστω και αν παραμένει κυρίαρχη η πεποίθηση ότι αν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση τα πράγματα «θα ήταν χειρότερα». Βαθύτερα, καθώς οι υποκλοπές και η διαχείρισή τους δεν έχουν τίποτε φιλελεύθερο και εκσυγχρονιστικό, η συσπείρωση φιλελεύθερων και εκσυγχρονιστών γύρω από τη Νέα Δημοκρατία έχει απολέσει τμήμα της παλαιάς νομιμοποίησής της. Υπό μία έννοια, ενοχοποιείται εκ νέου, αλλά μόνον εν μέρει, η ψήφος προς τη δεξιά. Οι παλαιές κακές συνήθειες έχουν κόστος.

Συμπερασματικά, το αντι-ΣΥΡΙΖΑ ρεύμα έχει εξασθενήσει και ο ΣΥΡΙΖΑ καταγράφει πλέον τα υψηλότερα μετά το 2019 δημοσκοπικά ποσοστά του. Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει βρει τις λέξεις που δημιουργούν πλειοψηφική εμπιστοσύνη. Ούτε τα κλειδιά που θα αντιστάθμιζαν ή και εξουδετέρωναν το νέο ρόλο της – παρά ταύτα, «παλαιάς» – ΝΔ. Αν, συνεπώς, η «μαγεία» για τη ΝΔ έχει χαθεί, «μαγεία» για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει δημιουργηθεί.

Η χώρα σε λίγο θα εισέλθει με μια εξαιρετικά παρατεταμένη προεκλογική εκστρατεία, εφόσον υπάρξουν, όπως είναι πιθανό, δύο αναμετρήσεις. Η ρευστότητα στις πρόσφατες εκλογές στην Ευρώπη υπήρξε μεγάλη στην τελευταία φάση των εκλογικών εκστρατειών – και μεγαλύτερη  από ότι είχε αρχικά εκτιμηθεί.

Η τραγωδία των Τεμπών δημιουργεί οργή. Και τραυματίζει το αφήγημα του εκσυγχρονισμού και της «αυτοδύναμης Ελλάδας» της ΝΔ.  Η ρευστότητα θα αυξηθεί.

Ο Γεράσιμος Μοσχονάς είναι Καθηγητής Συγκριτικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Καθημερινή

spot_img

9 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Δεν υπάρχει ανασύνθεση των ελίτ. Αυτές παραδοσιακά υποστηρίζονται από τη ΝΔ λόγω ιδεολογικού προσανατολισμού στο κεφάλαιο και στις ιδιωτικοποιήσεις.
    Βέβαια και ο ΣΥΡΙΖΑ στήριξε τις ελίτ για να κρατηθεί αλλά οι ελίτ έφεραν στην εξουσία τον ΣΥΡΙΖΑ για κάποια deals και μετά τον έριξαν.
    Ο Μητσοτάκης θα ξαναπάρει τις εκλογές γιατί μοιράζει την πίτα στις ελίτ και έχει επικρατήσει ένας “έντιμος” συμβιβασμός. Τα πήγε πολύ καλά με το μοίρασμα της ενέργειας και θα τον κρατήσουν ακόμα στην εξουσία να τους κάνει κάποιες δουλειές, μετά θα τον αλλάξουν.

  2. ”Η ”μαγεία” για την Ν.Δ έχει χαθεί,”μαγεία” για τον Σύριζα δεν έχει δημιουργηθεί”
    γράφει ο κ.,Μοσχονάς, ο οποίος- καθώς γράφει σήμερα η ΑΥΓΗ -,έδωσε συνέντευξη στον δημοσιογράφο και πρώην βουλευτή του Σύριζα κ. Νικο Ξυδάκη στο ΚΟΚΚΙΝΟ ,στην οποίαν δήλωσε ότι η Ν.Δ παγιδεύει την χώρα με το δόγμα νόμος και τάξη ,αλλά πριν ένα μήνα πρόβλεψε ότι η διαφορά των δύο κομμάτων στις προσεχείς εκλογές θα είναι γύρω στις 5-6 μονάδες υπέρ της Ν.Δ.
    Καθηγητής συγκριτικής πολιτικής γιατί.
    Σήμερα ο κ.Γεραπετρίτης με την σπουδαία και αναλυτική συνέντευξη του και τις απαντήσεις του στους δημοσιογράφους μάλλον ανέβασε αυτή την διαφορά.

      • Όχι δεν είμαι τόσο αισιόδοξος, αγαπητές Ανιχνεύσεις ,αλλά τρομάζω στην ιδέα μιας 4ετούς πολιτικής αστάθειας ,με κυβερνήσεις τρικολόρ και με επικεφαλής την σημερινή 4άδα Τσίπρα, Ανδρουλάκη , Βελόπουλου και Βαρουφάκη (το ΚΚΕ ως αντιευρωπαϊκό δεν θα συμμετάσχει ) , με ανοιχτά θέματα με την Τουρκία σε Αιγαίο και Κύπρο και με συνεχείς εξεταστικές και προανακριτικές επιτροπές .
        Την πρότασή μου την γνωρίζετε από προηγούμενο σχόλιο μου και θα την επαναλάβω. Μετά το σοβαρό ψυχολογικό πλήγμα που υποστήκαμε όλοι οι Έλληνες από το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα θέλουμε ένα δυνατό πρωθυπουργό με μια σοβαρή κυβέρνηση , που θα λειτουργήσει όπως ο προστάτης πατέρας της οικογένειας ,που δυστυχεί και φοβάται για το μέλλον της.
        Έγραψα ότι τέτοιον ρόλο μπορεί να παίξει ο πρώην πρωθυπουργός κ. Κώστας Καραμανλής με μια κυβέρνηση δικής του επιλογής ,που θα την στηρίξουν όλοι την επόμενη 4ετία , όπως κάνουν στην Κύπρο όλα τα κόμματα που θα στηρίξουν την κυβέρνηση του νέου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νίκου Χριστοδουλίδη .
        ΑΥΤΟ ΜΠΟΡΕΙ ”ΝΑ ΤΟ ΠΕΡΑΣΕΤΕ” ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΜΜΕ, ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΟΙ ΛΑΛΙΣΤΑΤΟΙ ΤΗΛΕΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕΣ ΤΟΥΣ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΥΒΡΙΣΤΙΚΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΙΚΩΝ ”ΠΡΟΣΏΠΑΤΩΝ” ΠΌΥ ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΝ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΝ ΣΕ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΗΣ ”ΦΟΥΚΑΡΙΑΡΑΣ” ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΜΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.
        ΣΑΣ ΠΡΟΤΡΕΠΩ ΝΑ ΠΑΡΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΙ ΩΣ ΒΟΡΕΙΟΕΛΛΑΔΙΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΓΝΩΣΤΗ ΑΛΛΗ ΝΟΝΟΤΡΟΠΙΑ ΜΑΣ. ΕΡΡΩΣΘΕ.

          • Συγγνώμη αν συνέβαλα στο ”νταουνιάρισμά ”σας.
            Η κάλπη είναι έγκυος.
            Σε κάθε περίπτωση ο Θεός μας -ίδιος και για τους δύο μας- θα στηρίξει όλους , χαρούμενους και λυπημένους.

  3. Η πολιτειακή κληρονομιά της μεταπολίτευσης είναι το σύνταγμα του 1975 το οποίο μεταξύ άλλων
    προβλέπει:
    ===
    Με πλειοψηφία 151 βουλευτών αλλάζουν τα σύνορα της χώρας.
    Άρθρο: 27 Παράγραφος 1.
    http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/article-27/

    Με πλειοψηφία 151 βουλευτών ξένα στρατεύματα εγκαθίσταται στη χώρα.
    Άρθρο: 27 Παράγραφος 2.
    http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/article-27/

    Με πλειοψηφία 180 βουλευτών εκχωρούνται συνταγματικές αρμοδιότητες
    σε διεθνή όργανα.
    Άρθρο: 28 Παράγραφος 2.
    http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/article-28/

    Με πλειοψηφία 151 βουλευτών γίνεται περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας.
    Άρθρο: 28 Παράγραφος 3..
    http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/article-28/

    Η κυβέρνηση επιλέγει τους προέδρους και αντιπροέδρους του
    Συμβουλίου Επικρατείας, Αρείου Πάγου και Ελεγκτικού Συνεδρίου.
    Άρθρο: 90 Παράγραφος 5.
    http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/article-92/

    Η κυβέρνηση μπορεί να προσβάλλει τις προαγωγές,τοποθετήσεις,
    μεταθέσεις, αποσπάσεις και μετατάξεις των δικαστικών λειτουργών.
    Άρθρο: 90 Παράγραφος 3.
    http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/article-92/

    Μόνο η Βουλή αποφασίζει για τη δίωξη των Βουλευτών.
    Άρθρο 61 Παράγραφος 2.
    http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/article-63/

    Άρθρο 62 Παράγραφος 1.
    http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/article-64/

    Μόνο η Βουλή αποφασίζει για τη δίωξη μελών της κυβέρνησης ή όσων στο
    παρελθόν διετέλεσαν μέλη της κυβέρνησης.
    Άρθρο 86 Παράγραφος 1.
    http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/article-88/

    Μόνο η Βουλή αποφασίζει για το ύψος των αποδοχών των Βουλευτών.
    Άρθρο 63 Παράγραφοι 1,2.
    http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/article-65/
    ===

  4. Η προβολή των ευθυνών στν κυβέρνηση και στο κυβερνητικό κόμμα, εκτός από το ότι δεν ανταποκρίνεται στο γενικότερο εγχείρημα της αμφισβήτησης του κατεστημένου, μπορεί να οδηγήσει στην κινητοποίηση ανάλογων αντανακλαστικών και σε φαινόμενα συσπείρωσης.

Leave a Reply to Σ.Α.Ν. Ακύρωση απάντησης

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα