του Παντελή Σαββίδη
Με αφορμή την υπόθεση Λομβέρδου και επειδή και εγώ προίόν της μεταπολίτευσης είμαι, σκέφθηκα πως ένα λαϊκό κίνημα εκφυλίζεται σε καθεστωτισμό, καιροσκοπισμό και αποιδεολογικοποίηση.
Κατ αρχάς το συλλογικό πολιτικό υποκείμενο που συγκρότησε το ΠΑΣΟΚ, οι μετεμφυλιακές δυνάμεις που αποκλείσθηκαν απο την νομή της εξουσίας, αποκάλυψε πολύ γρήγορα τον συμπλεγματισμό του.
Ήθελε να συμμετάσχει με πολύ συγκεκριμένα οφέλη στην εξουσία όχι να αλλάξει τις δομές της χώρας.
Ήδη, απο την πρώτη τετραετία, αποδίδεται στον Ανδρέα η φράση: “δεν μας ακολουθεί ο λαός”, προκειμένου να σχολιάσει τον άκρατο συντεχνιασμό ο οποίος συνέβαλε τα μέγιστα στην κρατική διαφθορά.
Οι ομάδες συμφερόντων αποτέλεσαν πληγή και στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ επιβάλλοντας την ισχύ τους.
Μέχρι που εμφανίστηκε ο σημιτισμός και το παιχνίδι πήρε άλλη μορφή. Περισσότερο καιροκοπική, ωφελιμιστική, προσωπική και χωρίς έρμα ιδεολογικής αναφοράς.
Διαχείριση ενός καθεστώτος ήρθαν να κάνουν.
Μακρυά απο την εξουσία τόσα χρόνια τα στελέχη του πάλαι ποτέ λαϊκού κινήματος την νοσταλγούν. Είναι πολλά τα οφέλη της νομής της.
Άλλοι, όπως ο Λομβέρδος και μερικές δεκάδες, ακόμη, προσχώρησαν άμεσα ενώ πολλοί άλλοι κρατούν μεν τα προσχήματα ότι λέγονται ΠΑΣΟΚ αλλά στην ουσία συνεργάζονται στενά με το καθεστώς Μητσοτάκη και το υποστηρίζουν άμεσα ή έμμεσα.
Απέμεινε το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη, ομάδα η οποία, απλώς, διεκδικεί την εξουσία στη λογική “γιατί ο Μητσοτάκης και όχι εμείς”.
Άλλωστε το σύστημα πάντα χρειάζεται μια εναλλακτική λύση.
Αυτό είναι το πολιτικό υποκείμενο που παρήγαγε το ΠΑΣΟΚ μετά απο τόσα χρόνια στην εξουσία και την πολιτική σκηνή.
Ο πολιτικός εκφυλισμός στο απώγειό του.
Έχονρας ιδρυτή και αρχηγό των μέγιστο των δημαγωγών, που πέρασε από την πολιτική σκηνή αυτής τής χώρας, δεν είναι να εκπλήσσεται κανείς για το τέλος του. Όμως, παραητρώντας το σημερινό πολιτικό σκηνικό, δεν βλέπω καμμία διαφορά μεταξύ των φατριών, που αυτοαποκαλούνται κόμματα, και των οποίων ο μόνος σκοπός είναι η νομή τής εξουσίας. Η εξάλειψή των θα ήταν ευχής έργο, ώστε να πάψουν να διχάζουν τον ελληνικό λαό στο όνομα ανυπάρκτων ιδεολογιών.
Παρακαλώ διορθώσετε το όνομα στο σωστό Λβέρδος (χωρίς μ).
“Λβέρδος” => Λοβέρδος.
Αν ακυρώσουμε και το ΠΑΣΟΚ του υπολογίσιμου 12%, τότε ποιοί και πόσοι απομένουν ως εναλλακτική στη ΝΔ;
Δεν ακυρώνει κανείς τη δυναμική του ΠΑΣΟΚ. Το ζητούμενο άλλωστε είναι η κυβερνησιμότητα και σε σχέση με αυτό το χαρακτηριστικό, μόνο η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ πληρούν αυτήν την προϋπόθεση.
Απλά ο κ. Σαββίδης είναι απογοητευμένος ιδεολόγος που δάκρυζε όταν άκουγε τον παπατζή να λέει “ΠΑΣΟΚ λαός στην εξουσία” και όταν έρχεσαι κατάματα με την σκληρή πραγματικότητα, δημιουργείται διαχρονικό τράυμα, όπως και να το κάνουμε.
*τραύμα
Το ελπιδοφόρο από το 1977 Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (όχι κόμμα) , -απαράδεκτα απροετοίμαστο για τις αλλαγές που υποσχόταν και χωρίς επαφή με την μετεμφυλιακή ελληνική πραγματικότητα και κυρίως με τους Έλληνες που νίκησαν την ανταρσία του 1946-49 -σε μια 8ετία μετάλλαξε την ελληνική κοινωνία και κυρίως τη νεολαία και δρομολόγησε την γενική παρακμή ”σμπαραλιάζοντας” το κράτος που σε κάθε περίπτωση πρέπει να είναι έτοιμο να επιβληθεί ”όταν η χρεία το απαιτεί”, κάτι που τώρα δεν μπορεί .
Μετά δε και την τρισκατάρατη για σοσιαλιστικό κόμμα προσφυγή του πρωτοτόκου κληρονόμου του Ανδρέα κυρίου Γεωργίου Παπανδρέου το 2009 στο ΔΝΤ και στο 1ο Μνημόνιο ,λόγοι επιβιώσεως της καλούμενης Δημοκρατικής Παράταξης ήταν ”να κατεβάσει τα κεπέγκια (ρολά) ”το ΠΑΣΟΚ και τα πολλά στελέχη του να δημιουργήσουν στις εκλογές του 2015 ένα νέο κόμμα με νέα ονομασία και φυσικά χωρίς τον πράσινο ήλιο , που και αυτός είχε δύσει.
Αυτό δεν έγινε τότε και το πολιτικό ”μειράκιο” ο κ. Τσίπρας με τον καθαρά αριστερό ουτοπικό λόγο πήρε το 30% των απελπισμένων οπαδών του, που τώρα όλοι ”χάθηκαν στο ίσιωμα”.
ΚΑΙ για να το τελειώνω .
Ό,ΤΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ , σε ιδέες και κυρίως σε κυβερνητικό πρόγραμμα μετά την επικράτηση ΠΑΝΤΟΥ του Τραπεζοχρηματοπιστωτικού συστήματος και την παγκοσμιοποίηση πρώτα με την οικονομία και τώρα με το διαδίκτυο ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙ ΜΕΛΛΟΝ ,στην δε Ελλάδα μας με ”φυγή ”των νέων προς τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα διαγραφεί και από το λεξιλόγιό τους .
Δυστυχώς για τους σοσιαλιστές και αριστερούς ο λεγόμενος καπιταλισμός μεταλλάσσεται και αυτός και με τις κυβερνήσεις του εφαρμόζει τις ιδέες τους .
ΤΡΑΝΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ ΚΑΙ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΤΟΝ Κ. ΚΥΡΙΑΚΟ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ , που η γλώσσα του σε όλα κυλάει ροδάνι” .
Για την Ελλάδα και τους Έλληνες είναι ευτυχής η συγκυρία αυτή ,με τα όποια λάθη ,που τα κάνουν οι όχι αλάθητοι άνθρωποι .
Υ.Γ Ελπίδα να δημιουργηθεί -από ικανό επιχειρηματία ,αλά Τραμπ ΦΡΟΝΩ-νέο κόμμα , που θα απευθυνθεί σε όλους τους Έλληνες και θα απομακρύνεται από τις εκάστοτε επικίνδυνες για την Πατρίδα και κοινωνία μειοψηφίες.
Τα κόμματα και οι πολιτικοί δεν διαφέρουν σε τίποτε από τις ΠΑΕ και τούς ποδοσφαιριστές. Έχουν κι αυτά μεταγραφικές περιόδους.
Πριν περίπου 160 χρόνια, έγραψε ο μεγάλος Ροΐδής στο “Επατήθη η ουρά των εχιδνών:
«Αλλαχού, τα κόμματα γεννώνται διότι εκεί υπάρχουν άνθρωποι διαφωνούντες και έκαστος άλλα θέλοντες. Εν Ελλάδι συμβαίνει ακριβώς το ανάπαλιν. Αιτία της γεννήσεως και της πάλης των κομμάτων είναι η θαυμαστή συμφωνία μεθ’ ης πάντες θέλουσι το αυτό πράγμα: να τρέφωνται δαπάνη του δημοσίου.
* Αν υπήρχε λεξικόν της νεοελληνικής γλώσσης νομίζομεν ότι ο ορισμός της λέξεως “κόμμα” ήθελεν είναι ο ακόλουθος: Ομάς ανθρώπων ειδότων να αναγιγνώσκωσι και να ανορθογράφωσιν οίτινες ενούμενοι υπό έναν οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι να αναβιβάσωσιν αυτόν διά παντός μέσου εις την έδραν του πρωθυπουργού ίνα παράσχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι.
* Ο ελληνικός λαός αναλίσκει τον χρόνο του εις αγόνους συζητήσεις περί κομμάτων και κομματαρχών και άπαν το χρήμα του δαπανά εις συντήρησιν κοπαδίου κομματικών κηφήνων, χάριν των οποίων στέργει την πενίαν, την κακοπραγίαν, την ασημότητα και τους εμπαιγμούς του κόσμου όλου.
* Οι ημέτεροι φατριάρχαι, προς σχηματισμόν ή ενίσχυσιν κόμματος, στρατολογούν εκ των τριόδων μισθοφόρους, τους πληρώνουν διά δημοσίων χρημάτων, ήτοι διά θέσεων περιττών. Των τοιούτων μισθοφόρων επί τοσούτων επολλαπλασιάσθη, προϊόντος του χρόνου, ο αριθμός και το θράσος, ώστε κατέστησαν σήμερον η μόνη αξιόμαχος δύναμις της Ελλάδος, προ της οποίας (…) και κυβέρνησις και Βουλή και ολόκληρον το έθνος κύπτουν γόνυ μετά τρόμου.
* Οι κομματάρχαι μας εδημιούργησαν (ούτω) συμμορίας, των οποίων όμως αντί να είναι αρχηγοί, κατήντησαν απλοί μεσίται, διά των οποίων οι συμμορίαι αυταί διαπραγματεύονται προς το έθνος τα λύτρα, ανθ’ ων συγκατανεύουσι να παραχωρήσωσιν αυτώ ασφάλειαν ζωής και περιουσίας. Τα λύτρα ταύτα καλούνται κατ’ ευφημισμόν προϋπολογισμός. Απόδειξις όμως του αληθούς αυτών χαρακτήρος είναι η δουλική ευπείθεια, μεθ’ ης ολόκληρος η Βουλή, σιγώσης της (εκάστοτε) αντιπολιτεύσεως, σπεύδει να καταβάλη άνευ συζητήσεως τα λύτρα εις τον εισπράκτορα της κατισχυούσης συμμορίας, καλώς γνωρίζουσα ότι πάσα αντίστασις ή απόπειρα ελαττώσεως αυτών ήθελε τιμωρηθή δι’ αναστατώσεως την επιούσαν.
* Το δε όντως λυπηρόν είναι ότι και υποτασσόμενοι εις πάσαν ταπείνωσιν και κακουχίαν, στέργοντες να μένωμεν άοπλοι και εις πάσαν ύβριν εκτεθειμένοι, πάλιν δεν κατορθούμεν να πληρώνωμεν ολοσχερώς τα κατ’ έτος εξογκούμενα ημών λύτρα, αναγκαζόμενοι να δανειζώμεθα ακαταπαύστως. (…) Η επιστήμη υποδεικνύει τας οικονομίας ως την μόνην σωτηρίας οδόν (διά να αποφύγωμεν την χρεωκοπίαν). Προς ταύτην όμως ουδείς πολιτευόμενος τολμά να τραπή, όχι εξ ελλείψεως πατριωτισμού, αλλά διότι καλώς γνωρίζει ότι αδύνατον είναι να προχωρήσει επ’ αυτής, χωρίς να προσκρούση ανά παν βήμα εις συμφέροντα προσωπικά αίτινα θέλουσιν ορθωθή κατ’ αυτού ως έχιδναι φαρμακεραί, των οποίων επατήθη η ουρά».
Πριν 160 χρόνια-τα χρόνια του αείμνηστου Ροϊδη-υπήρχε το κράτος της Παλαιάς Ελλάδος .
Μετά το 1920 και ιδίως μετά το 1949 είχαμε άλλη κοινωνία και άλλο ο κράτος , που τα διέλυσαν -δεν είναι υπερβολή -οι κυβερνήσεις της Αλλαγής και του Σύριζα με τις αντικρατικές συλλογικότητές τους .
Φανταζόμαστε τι υπόληψη θα είχε ο καθαρευουσιάνος Εμμανουήλ Ραϊδης από τους μονοτονικούς δημοτικιστές, που θα ήθελαν μετάφραση για να τον διαβάσουν .
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΟΛΥΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΧΩΡΙΣ ΚΟΜΜΑΤΑ.
Να ψηφίζουμε τα ”γειωμένα” με ”γειωμένους” και τίμιους όσο γίνεται ανθρώπους ,ξεχνώντας ”όσους μας έφτασαν ως εδώ”.
Τι άλλαξε στην πολιτική από τον καιρό τού Ροΐδη; Αυτά που γράφεις παραπάνω είναι εντελώς άσχετα.
“Ο Ροΐδης, παρόλο που ο ίδιος έγραψε σε καθαρεύουσα, υποστήριζε τη χρήση της δημοτικής στη λογοτεχνία. Οι κυριότερες μελέτες του στις οποίες αναφέρεται σε γλωσσικά θέματα είναι: Ο Πρόλογος στη μετάφραση του Οδοιπορικού του Σατωβριάνδου, Ο Πρόλογος στα Πάρεργα, η μελέτη για το Ταξίδι του Γιάννη Ψυχάρη και, η σημαντικότερη και εκτενέστερη, τα Είδωλα (1893).
Το πρόβλημα της «διγλωσσίας» το θεωρούσε εθνική συμφορά και επέρριπτε στους λογίους την ευθύνη για αυτό. Τη δημοτική γλώσσα τη θεωρούσε ισάξια της καθαρεύουσας σε πλούτο, ακρίβεια και σαφήνεια και πρότεινε για τη λογοτεχνική γλώσσα την σταδιακή απλοποίηση της καθαρεύουσας και τον εμπλουτισμό της δημοτικής ώστε τελικά να «συναντηθούν» σε μια γλώσσα.” (πηγή).
Οἱ ἰδεολογίες καὶ οἱ ἀντιπαλότητές τους ἔφεραν τὸν κόσμο σὲ μία ὑπαρκτὴ δημοκρατία, ὅπου ὅλοι ἔχουν λόγο καὶ δικαιώματα. Δὲν ξεκίνησε ὁ κόσμος ἔτσι, εἶχαν λόγους οἱ ἰδεολογίες καὶ τὰ κόμματα ποὺ τὶς ὑποστήριζαν, καὶ μέσα ἀπὸ κόντρες καὶ διεκδικήσεις φθάσαμε σὲ μία παγκόσμια πρόοδο ὅπου συμμετέχουν ἐνεργὰ ὅλοι. Ἂν ξεχάσουμε ἀπὸ ποὺ ξεκινήσαμε καὶ δὲν κατανοήσουμε πῶς καὶ γιατί ἐξελίχθηκε ὁ ἄνθρωπος, τί εἶναι πολιτική, τί εἶναι θρησκεία, πόσοι ἀγῶνες χρειάσθηκαν, ἂν σβήσουμε τὸ παρελθὸν νομίζοντας ὅτι δὲν χρειάσθηκαν ὅλα αὐτὰ γιὰ τὰ ὁποῖα ἀγωνίσθηκαν οἱ ἄνθρωποι, τότε δὲν θὰ ἔχουμε καὶ μέλλον. Ὅλες οἱ περίοδοι ζωῆς ἀφήνουν ἀποτυπώματα ψυχικὰ καὶ πνευματικὰ στὸν κάθε ἄνθρωπο καὶ στὸ σύνολο καὶ μέσα ἀπὸ ἀλληλεπιδράσεις καὶ πορεία αὐτογνωσίας, προχωρᾶμε χωρὶς νὰ χάνουμε τὴν ψυχή μας.
Ὁ Ροΐδης περιγράφει ἀπὸ τότε πολλὰ ἀρνητικὰ τοῦ κομματισμοῦ. Εὐκαιρία μᾶς προσφέρει ὁ Επισκέπτης νὰ μάθουμε καὶ γι αὐτόν, «ἐμφανιζόταν ὡς ὑπέρμαχος τῆς δημοτικῆς μὲ μιὰ σειρὰ ἀπὸ γλωσσικὲς μελέτες, ἂν καὶ ὁ ἴδιος ἔγραφε τὰ κείμενά του στὴν καθαρεύουσα.». Τὸ 1877 ἔβρισκε χαμηλὴ τὴν ποιότητα τῆς ποιητικῆς παραγωγῆς δεδομένης τῆς κατάστασης στὴν Ἑλλάδα. Ὅμως ἂς σκεφθοῦμε πόσα κατάφερε κατόπιν ἡ γενιὰ τοῦ ‘30 σὲ αὐτὸν τὸν τομέα ἀλλὰ καὶ στὸ σύνολο τοῦ πολιτισμοῦ.
Θεωρῶ ὅτι ὁ κόσμος προχωράει μὲ ἀντιπαλότητες καὶ ἀνταγωνισμούς, καὶ ὅταν ἔχουμε ἀξιόλογους ἀνθρώπους ὅπως ὁ Χατζιδάκις μὲ τὸν Θεοδωράκη, ἔχουμε διπλά θαυμαστὰ ἔργα. Ἡ παιδεία καὶ ἡ ἀλήθεια εἶναι σημαντικά.
Να το ξαναγράψω γιατί προκύπτει από την Ιστορία .Ο Ροϊδης έζησε και έγραψε για γεγονότα που επισυνέβαιναν στην Παλιά Ελλάδα -την Ελλάδα κάτω από τον Όλυμπο δηλαδή -.
Σε αυτήν την Ελλάδα δεν υπήρχαν οι δωρικοί στην έκφραση και πρακτικοί Μακεδόνες και Θράκες (και αν υπήρχαν ήταν ετερόχθονες) ,οι ”εξευρωπαϊσμένοι’ -ιδίως στην Δυτικά παράλια της Μικράς Ασίας Έλληνες οι εργατικοί Ανατολικοθρακιώτες ,οι απόγονοι του Διογένη Έλληνες του Πόντου και τα βαριά ονόματα των Κωνσταντινουπολιτών .
Δεν άλλαξε η Ελλάδα μετά το 1955 και μετά το 1979 , όταν ο Μακεδών πρωθυπουργός Καραμανλής ,μάς έκανε σοβαρό ελληνικό κράτος μετά τον ”εμφύλιο” και μας ενέταξε στην Ευρώπη μας , που ”μας ταϊζει και μας ποτίζει” ε… και καμιά φορά μας τιμωρεί κιόλας;;;.
Υ.Γ Αντίθετοι πολιτικά ήταν οι αείμνηστοι Θεοδωράκης και Χατζηδάκης ,αλλά μετά το 1989 ταυτίσθηκαν πλήρως πολιτικά.
Οι όποιες υπαρκτές πολιτικές αντιθέσεις όταν δεν δέχονται την αρχή της Δημοκρατίας ότι η πλειοψηφία κυριαρχεί για τέσσερα χρόνια (μέχρι τις γενικές εκλογές), προκαλεί καθυστερήσεις στην πρόοδο κράτους και πολιτών και κυρίως διχάζει εθνικά και κοινωνικά .
Ε.. στην Ελλάδα μας μετά την 1910 οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως γνήσιοι δημοκράτες δεν αντέχουν ούτε μια μέρα σε εξουσία τους ”δεξιούς” πολιτικούς αντιπάλους τους και μέχρι και στρατιωτικά κινήματα και εμφύλιους οργανώνουν.
Όσοι αμφιβάλλουν να ξαναδιαβάσουν τρεις φορές την ελληνική ιστορία του 20ου αιώνος.
Ὑπάρχουν κι ἄλλες ἀναγνώσεις τῆς ἱστορίας καὶ τῆς γεωγραφίας. Ὁ Ὄλυμπος ὡς γνωστὸν εἶναι τὸ ψηλότερο βουνὸ τῆς Ἑλλάδος.
Ἡ καταγωγὴ εἶναι πιὸ πολύπλοκη στὴν πραγματικότητα. Οἱ Μακεδόνες βασιλεῖς ὅπως ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος εἶχαν καταγωγὴ ἀπὸ τὸ Ἄργος. Στὰ παράλια τῆς Μικρᾶς Ἀσίας εἶναι ἡ παλιὰ Ἑλλάδα, ὅπως λέει τὸ τραγούδι, μὲ καταγωγὴ ἀπὸ τοὺς Ἴωνες φιλοσόφους.
Οἱ `πολιτισμένοι ` Εὐρωπαῖοι περιηγητές, ἀπὸ τὸν 15 ὁ αἰῶνα καὶ μετά, ὅταν ἔμαθαν γιὰ τὶς ρίζες τοῦ πολιτισμοῦ τους, ἔρχονταν νὰ δοῦν καὶ νὰ θαυμάσουν τὰ ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ μνημεῖα αὐτὰ γιὰ τὰ ὁποῖα μᾶς θέλει ἡ Εὐρώπη.
Ἀρχὴ τῆς Δημοκρατίας εἶναι ὅτι ἡ πλειοψηφία ποὺ ἔχει τὴν κυβέρνηση ἔχει ὑποχρέωση νὰ φροντίζει γιὰ τὴν πρόοδο ὅλων τῶν πολιτῶν. Οἱ θεωρίες περὶ κομμουνισμοῦ καί περί τῆς πάλης τῶν τάξεων δὲν ἐφευρέθηκαν στὴν Ἑλλάδα, ἡ Δημοκρατία ὅμως ἐφευρέθηκε ἐδῶ.
Τελικά, αυτός πάει να σπείρει διχόνοια μεταξύ Βορείων και Νοτίων Ελλήνων. Θεωρεί τούς βοριολαδίτες ως την “Αρία Ελληνική Φυλή”, ενώ τούς νότιους υποδεέστερους 🙂 Ίσως θέλει να γίνει ο Ρόζενμπεργκ των Βορείων. Σε λίγο θα μάς μοστράρει και την Βαλχάλα 🙂 🙂
Κανείς δεν γνωρίζει πότε ακριβώς εγκαταστάθηκαν οι Έλληνες στην Ιωνία, διότι … ήσαν πάντα εκεί. Σε όλη την Ασία, πλην Κίνας, μάς ξέρουν, τούς Έλληνες, ως Γιουνάν. Περιττό να εξηγήσω σε σένα το γιατί.
Επίσης, μην λησμονείς ότι λίκνο, όχι μόνο τού ελληνικού, αλλά όλου του ευρωπαϊκού πολιτισμού, είναι η μινωική Κρήτη.
Αλλά τι περιμένεις από “άνθρωπο” που δεν κατάλαβε τι έγραψε ο μεγάλος Ροΐδης, τού οποίου το όνομα γράφει χωρίς τόνο, επειδή δεν έμαθε ακόμη πώς μπαίνουν τα διαλυτικά με τόνο στον υπολογιστή; Βλακείες γράφει, τι άλλο θες να γράφει;
Ας παραθέσω και εγώ μια άλλη ανάγνωση της Ιστορίας για το άρθρο του Ροϊδη.
”Τα ίδια περίπου θα έγραφε ο Ροϊδης σήμερα προσθέτοντας στο ”στρατό κατοχής” -όπως τους λέω εγώ- τους άγνωστους συνδικαλιστές και τους κουκουλοφόρους υπερασπιστές των ρετιρέ.
Είναι προφανές ότι πατήθηκε η ουρά των φαρμακερών εχιδνών του δημοσίου τομέα, επειδή λόγω της χρεωκοπίας του Ασφαλιστικού , των ελλειμμάτων και του τεράστιου δημόσιου χρέους δεν υπάρχουν λεφτά για να πληρώσουμε τα λύτρα” Γιάννης Μαρίνος στο ΒΗΜΑ Νοέμβριος 1991.
Τέτοια άρθρα δεν θα έγραφαν τόσο ο Ροϊδης ,όσο και Μαρίνος για τις κυβερνήσεις Καραμανλή.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΔΙΧΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΕΧΕΦΡΟΝΕΣ ΚΑΙ ΚΑΛΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.