του Παντελή Σαββίδη
Την επομένη της κατάρρευσης του Ανατολικού Συνασπισμού η Ελλάδα βρέθηκε σε μια προνομιακή θέση στην περιοχή της.
Οι λαοί, των βαλκανίων, κυρίως, αλλά και ευρύτερα, οι λαοί όπου υπήρχε ελληνισμός προσέβλεπαν με ελπίδα και αισιοδοξία στην περιφερειακή παρουσία της.
Κάποια δειλά βήματα έγιναν. Ξέρετε που προέκρουσαν; Στον συμπλεγματισμό της Αθήνας. Δεν θα πω τίποτε περισσότερο γι αυτό. Και σας κούρασα και με κουράσατε με τις αντιδράσεις σας.
Φάνηκε, όμως, πως δεν υπήρχε και το πολιτικό και ανθρώπινο δυναμικό για να διαδραματίσει η χώρα κάποιον ρόλο.
Για να είμαι πιο δίκαιος άνθρωποι υπήρχαν. Κράτος να τους αξιοποιήσει δεν υπήρχε. Καλύτερα, τους ήθελε αιχμαλώτους στις δαγκάνες του.
Εξωτερική πολιτική ανύπαρκτη με αποτέλεσμα να καταντήσουμε στην σημερινή φάση της με την οποία γινόμαστε διεθνής περίγελος.
Ειδικά στα βαλκάνια είμαστε ηχηρά απόντες. Περισότερο μας έχουν καταλάβει οι βαλκάνιοι οι οποίοι έχουν κατακτήσει περιοχές του βορειοελλαδικού χώρου (με την οικονομική έννοια) και τις έχουν κάνει απολύτως δικές τους.
Στρατιωτικά η προσπάθεια, επίσης, εγκαταλείφθηκε με κρίσιμο ορόσημο το1996 και τα Ίμια. Η χώρα για πρώτη φορά απώλεσε έδαφος. Σήμερα η στρατιωτική εικόνα της χώρας δεν αποτρέπει κανέναν απο οποιαδήποτε επιβουλή του.
Ο απαξιωτικός τρόπος που διάφορες χώρες, μεγάλες ή μικρές, ισχυρές ή αδύναμες φέρονται προς την Ελλάδα έχει να κάνει και με την αίσθηση ότι απο τη χώρα λείπει η αποφασιστικότητα για την προβολή (είμαι προσεκτικός στα λόγια μου) σκληρής ισχύος.
Διάφορες πένες και εσωτερικές σέχτες φρόντισαν καλά και γι αυτό.
Στην οικονομία είχαν γίνει ορισμένα βήματα αλλά υποχώρησαν με την οικονομική κρίση.
Εν κατακλείδι, εκείνο που λείπει είναι η απουσία σοβαρού κράτους. Για να έχεις πολιτική και όραμα πρέπει να έχεις σοβαρό κράτος. Απο την Ελλάδα αυτό λείπει. Έχει διαμορφωθεί μια ρευστή κοινωνία χωρίς αίσθηση σκοπού. Τι επιδιώκει και πως; Αρκούν τα μπουζούκια;
Δεν καταφέραμε να δημιουργήσουμε σοβαρό κράτος απο την Επανάσταση ως σήμερα.
Κατά μία έννοια η Επανάσταση είναι, ακόμη, σε εξέλιξη.
Και ξέρετε γιατί δεν δημιουργήθηκε κράτος; Διότι η νεοελληνική εξέλιξη δεν μπόρεσε να ξεπεράσει δύο γενεσιουργά αίτια τα οποία στην αρχή μπορεί και να την βοήθησαν: τον κοτζαμπασισμό και τους κλέφτες.
Εκεί βρίσκεται η αιτία του κακού. Εκεί βρισκόμαστε και σήμερα.
Και η ατομικότητα με την επιθυμία διάκρισης και εξουσίας.
Στις σκανδιναβικές χώρες με το είμαστε όλοι ίσοι έφτιαξαν ισχυρά κράτη με ισχυρές συνεκτικές κοινωνίες.
Στην Ελλάδα ισχύει το να ψοφήσει…..
Και αυτό καλά κρατεί από το 1822 μέχρι σήμερα. Μεγάλη η ευθύνη της διανόησης, των πολιτικών και των πολιτών εκάστου.
Στις σκανδιναβικές χώρες, τα κράτη δεν σημιουργήθηκαν με την παρέμβαση Μεγάλων Δυνάμεων, εν είδει προτεκτοράτων. Αν ανατρέξεις στην Ιστορία από την εποχή των Βίκινγκς, θα δεις ότι σφυρηλατήθηκαν με αντιπαλότητες μεν μεταξύ των, αλλά πάντα συνεργασία των λαών, μία συνεργασία που κράτησε και κρατά αιώνες.
Αγωνίστηκαν, ζήτησαν νέες πατρίδες, έμαθαν να παλεύουν, χωρίς να ελπίζουν σε έξωθεν παράγοντες και βοήθειες. Καμμία σχέση με νεοελληνικό κράτος και Νεοέλληνες.
Τι να συγκρίνουμε… την σκανδιναβικη με την ελληνική νοοτροπία? Απογοήτευση…ούτε με τους Τούρκους συγκρινόμαστε….πια….
Και γιατι κανεις σύγκριση με τα Σκανδιναυικα κράτη και οχι με τα αφρικάνικα ή ασιατικά; Η νοοτροπία (με την βιοψυχολογικη εννοια) είναι διαφορετική.
Καλημέρα .
Πως μπορείς να μη χαρείς και να ελπίζεις για το καλύτερο , όταν διαβάζεις στο άρθρο αυτό πανθομολογούμενες ,αλλά σιωπηλές διαπιστώσεις όπως ,
-”Φάνηκε όμως πως δεν υπήρχε και το πολιτικό και το ανθρώπινο δυναμικό για να διαδραματίσει -η Πατρίδα μας- τον ρόλο αυτό” (στα Βαλκάνια τα οποία όμως μέχρι το 2004 ήταν εχθρικά ).
-”Και για να είμαι πιο δίκαιος άνθρωποι υπήρχαν .Κράτος να τους αξιοποιήσει δεν υπήρχε ”.
-”Στρατιωτικά η προσπάθεια επίσης εγκαταλείφθηκε με κρίσιμο ορόσημο το 1996 και τα Ίμια ”.
-”Εν κατακλείδι εκείνο που λείπει είναι η απουσία σοβαρού κράτους ”.
Δικό μου σχόλιο -για την δημιουργία του σοβαρού κράτους ,το οποίο να μπορεί να εμπνέει ,να πείθει αλλά και να επιβάλλεται -είναι .
ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΜΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ ,ΚΟΙΝΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΕΙ, ΝΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΔΗΜΑΓΩΓΙΑ ,ΤΟΝ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟ ΚΑ ΤΗΝ ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ ΩΣ ΜΕΣΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΟΞΥΤΗΤΑΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΕΩΣ, Ή ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΚΚΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ ,ΓΙΑΤΙ Η ΑΣΚΗΣΗ ΤΕΤΟΙΩΝ ΜΕΘΟΔΩΝ ΠΛΗΤΤΕΙ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗΗΝ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΚΡΑΤΟΥΣ . Σταύρος Αθαν. Ναλμπάντης
Αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννούν οι κότες.
Ο γραικοφραγκισμός είχε την ευκαιρία του στα Βαλκάνια μετά την πτώση του κομμουνισμού και την παρέδωσε ο ίδιος στα χέρια της Φραγκοαλαμανικής ολιγαρχίας.
Ανεξίτηλη παραμένει η εικόνα του αρχηγού της γραικοφραγκικής παρατάξεως Σημίτη να επιδεικνύει ενώπιον του Αμερικανού προέδρου Μπους (του υιού) έμπλεος “εθνικής υπερηφανείας” και ….. αισθημάτων ανωτέρων(ασφαλώς ευρωπαϊκών) …το φραγκοαλαμανικό …ουρώ (ευρώ στα φράγκικα).
Την δεκαετία 1990-2000 η Βαλκανική ήταν ζώνη της δραχμής. Ή δεν ήταν;
Όλοι οι λαοί της Βαλκανικής είχαν τις καταθέσεις τους σε δραχμές, όλοι οι λαοί της Βαλκανικής συναλλάσσονταν με δραχμές.
Υπήρχε το μάρκο, η λιρέτα, το φράγκο, η λίρα. Ή δεν υπήρχαν;
Γιατί οι λαοί της Βαλκανικής και Ορθόδοξοι και Μουσουλμάνοι και Φραγκοπαπικοί συναλλάσσονταν μια ολόκληρη δεκαετία με δραχμές;
Γιατί δεν συναλλάσσονταν με τα δήθεν σκληρά νομίσματα (μάρκο, φράγκο, λίρα);
Το νόμισμα της “Τραπέζης της Ελλάδος”, η δραχμή, είχε καταστεί κοινό νόμισμα και των Γραικών και των Βουλγάρων και των Σέρβων και όλων των άλλων Νοτιοσλάβων (πλην Κροατών και Σλοβένων) και των Αλβανών. Ακόμα και των Τούρκων, που επεδίωκαν να συναλλάσσονται με δραχμές παρά με λίρες τούρκικες.
Και ασφαλώς αυτό δεν έγινε γιατί όλοι αυτοί είχαν εμπιστοσύνη στην (ιδιωτική) Α.Ε. υπό την επωνυμία “Τράπεζα της Ελλάδος”, αλλά γιατί πίστευαν (όπως ακόμα πολλοί από μας) ότι η Grèce (Γκρες) του γραικοφραγκισμού είναι …η Ελλάδα (το κράτος των Ελλήνων).
Και τι πήγε και έκαμε ο πρωθυπουργός του γραικοφραγκισμού Σημίτης, συνηγορούντος του αρχηγού της γραικοφραγκικής αντιπολιτεύσεως Καραμανλή (του ανηψιού), παρά την αντίθεση της μεγίστης πλειοψηφίας του ρωμαίικου;
Πήγε και τα παρέδωσε όλα στην Φρανκφούρτη ( Φρανκ-Φούρτ = Φρούριο των Φράγκων).
Δεν ήξεραν οι Φραγκοαλαμανοί τι παραλάμβαναν;
Τους ξεγέλασε ο πονηρός Σημίτης;
(Ο σημερινός Αλαμανός καγκελάριος ήταν τότε στέλεχος της Μπλάκροκ (μαύρη πέτρα-βράχος) που έκαμε μαζί με τον Σημίτη τις τσιριμόνιες εν αγνοία υποτίθεται των Φραγκοαλαμανών).
Βεβαίως και ήξεραν και γιαυτό το μεθόδευσαν και το επεδίωξαν.
Την Βαλκανική στο πιάτο.
Αποτέλεσμα:
α) η Βαλκανική είναι ζώνη του … ουρώ,
β) η Grèce (Γκρες) κατέχεται (ξηρά, θάλασσα, αέρας, ορυκτός πλούτος) από τους Φραγκοαλαμανούς και τους Αμερικανούς
γ) και οι Ρωμηοί σιδηροδέσμιοι (για πόσα χρόνια ακριβώς κανείς δεν ξέρει) και απηνώς διωκόμενοι από … ανεξάρτητες αρχές, τράπεζες και φανς.
Γιατί να έχει η πολιτική αυτή και το κράτος που την ακολουθεί το οποιοδήποτε κύρος;
“Την δεκαετία 1990-2000 η Βαλκανική ήταν ζώνη της δραχμής. Ή δεν ήταν;”
Δεν ήταν, ούτε ποτέ υπήρξε. Η μεν Σλοβενία είχε καθιερώσει το DM, αλλά όλοι χρησιμοποιούσαν στις εξωτερικές σθναλλαγές των το US$.
Το ξέρω από την δουλειά μου. Ειδικά την δεκαετία που αναφέρεις, η δραχμή είχε ήδη εξασθενήσει πολύ, λόγω υπερμέτρου αυξήσεως τού χρέους τής χώρας μας και προπαντός την ελλείψεως παραγωγής. Χωρίς εσωτερική παραγωγή, δεν υπάρχει ισχυρό νόμισμα.
Υπάρχει ακόμα και σήμερα άλλος τρόπος διεξαγωγής του διεθνούς εμπορίου εκτός του συστήματος που βασίζεται στο δολάριο;
Αυτό δεν προσπαθούν να παρακάμψουν οι χώρες των BRICS;
Προφανώς δεν αναφέρομαι στις εξωτερικές συναλλαγές και στην διεξαγωγή του διεθνούς εμπορίου.
Γιαυτό και αναφέρομαι στους λαούς και όχι στα κράτη και στις τράπεζες.
Τη σχέση εσωτερικής παραγωγής και ισχυρού νομίσματος θέτει σε αμφισβήτηση η σχέση δολαρίου-γουάν.
Γιατί το δολάριο είναι ισχυρότερο του γουάν όταν η Κίνα έχει εσωτερική παραγωγή αν όχι μεγαλύτερη τουλάχιστον ίση με τις USA;
Το US$ εξακολουθεί να είναι το διεθνές νόμισμα συναλλαγών, διότι η οικονομία των ΗΠΑ θεωρείται η ισχυρότερη τού κόσμου. Ένας δεύτερος λόγος είναι ότι οι ΗΠΑ έχουν το μεγαλύτερο εξωτερικό χρέος στον κόσμο και άπαντες τρέμουν μία αμερικανική χρεοκοπία. Ένας τρίτος λόγος είναι η καθιέρωση τού US$ στις διεθνείς συναλλαγές, μετά το Β’ΠΠ, όταν αντικατέστησε την στερλίνα.
Συνεπώς ισχυρό νόμισμα (το ισχυρότερο) μπορεί να υπάρξει και υπάρχει χωρίς να είναι απαραίτητη η αντίστοιχη εσωτερική παραγωγή.
Επίσης το εξωτερικό χρέος (το μεγαλύτερο στο κόσμο) ενώ δεν αποτελεί λόγο εξασθένησης του δολαρίου, (αλλά όπως ορθώς διαπιστώνεις λόγο ισχυροποίησής του), αποτελεί λόγο εξασθένησης της δραχμής (όπως γράφεις στο προηγούμενο σχόλιό σου).
Όμως τα θέματα αυτά είναι ειδικότερα της χρηματιστικής και ιδιαιτέρως του ισχύοντος χρηματοπιστωτικού συστήματος του fiat money των central banks.
Αν συνεχίσουμε με αυτά θα ξεφύγουμε από το θέμα της ανάρτησης.
Πάντως ευχαριστώ για το έναυσμα που μου έδωσαν οι παρατηρήσεις σου να διατυπώσω τις απόψεις μου
«Έχει διαμορφωθεί μια ρευστή κοινωνία χωρίς αίσθηση σκοπού.»
Ὁ σκοπός μας ὁ πρῶτος θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι ἡ διατήρηση τῆς Ἑλλάδας μὲ ὅλο τὸ πολιτιστικό της ὑπόβαθρο, πού ἦταν τό σημαῖνον σέ ὁλόκληρη τήν ἱστορία μας.
Το πολιτισμικό όπλο που δεν χρησιμοποιεί η Ελλάδα… – slpress.gr
Οἱ μεγάλοι εὐεργέτες ποὺ βοήθησαν τὴν χώρα νὰ ὀρθοποδήσει μετὰ τὴν Ἐπανάσταση τοῦ 1821 ζοῦσαν σὲ ξένες χῶρες ἀλλὰ εἶχαν τὴν κατάλληλη παιδεία ὥστε νὰ προσπαθήσουν νὰ συνεχισθεῖ ὁ πολιτισμὸς αὐτός ἐδῶ πού γεννήθηκε. Τότε ἦταν τόση ἡ ἀξία τοῦ πολιτισμοῦ αὐτοῦ στὴν Δύση ὥστε ἔρχονταν οἱ Δυτικοὶ νὰ πολεμήσουν γιὰ τὴν ἐλευθερία τῶν Ἑλλήνων.
Ἡ γενιὰ τοῦ ‘30, ἔχοντας ἐπαφὴ μὲ τὴν δυτικὴ διανόηση, ἔψαξαν καὶ βρῆκαν σὲ τί συνίσταται ὁ Ἑλληνικὸς πολιτισμὸς ἀπὸ ὅ,τι εἶχε φυλάξει ὁ λαὸς στὰ ἤθη καὶ ἔθιμά του καὶ στὶς δημιουργίες του, στὰ 400 χρόνια σκλαβιᾶς. Καὶ τὰ μέσα ἦταν πενιχρὰ καὶ ἡ φτώχεια μεγάλη ἀλλὰ τὸ ΟΧΙ εἰπώθηκε, τὸ φρόνημα τοῦ λαοῦ ἦταν ὑψηλότατο. Καὶ ἐπὶ Κ. Καραμανλῆ καὶ ἐπὶ Α. Παπανδρέου ἡ εἰκόνα τῆς χώρας ἦταν ἰσχυρή. Ἡ ἐκτίμηση καὶ ἡ γνώση τῶν πολιτικῶν γιὰ τὴν χώρα ποὺ ἐκπροσωποῦν ἀντανακλᾶται στὸ ἀποτέλεσμα. ᾿Ακόμα καί στήν σημασία πού δίνουν στήν ῾Ελληνική γλώσσα. Ὁ πολιτισμὸς αὐτὸς δὲν εἶναι ἕνα lifestyle ἢ ἕνα brandname ποὺ φέρνει χρῆμα, εἶναι μόρφωση, ἐσωτερικὴ ἀναζήτηση, συνεχὴς προσπάθεια, ἀλήθεια, ἀνθρωπιά, ὀμορφιά, ἐλευθερία, μὲ σκοπὸ τὸν ἄνθρωπο. Ὅ,τι λείπει ἀπὸ τὴν σύγχρονη θεώρηση τῆς ζωῆς. Λείπει ἀπὸ τὴν καλλιέργεια στὴν συνείδηση τῶν Ἑλλήνων αὐτὴ ἡ αἴσθηση τῆς σημασίας τοῦ πολιτισμοῦ αὐτοῦ, ποὺ ὅλες οἱ προηγούμενες γενιὲς εἶχαν διατηρήσει.
Κι αφού λέμε αλήθειες, το νεοελληνικό κράτος δεν ήταν ποτέ δικό μας ελληνικό ούτε κατ΄επίφαση επομένως γιατί να υποταχθεί κανείς σε κάτι που δεν χωράει και δεν βρίσκει την ταυτότητά του. Πάντα το κράτος ήταν η θύραθεν προκρούστεια βαυαρική κλίνη και το εργαλείο που προσπαθούν να μας αλλάξουν τον ελληνικό τρόπο σκέψης και ζωής ακόμα και της ιστορίας και της γλώσσας μας.
Λέμε συνέχεια για τους κλέφτες (η Επανάσταση, με τον ιερό σκοπό της, μετέτρεψε τους κλέφτες σε “Κλέφτες” που θυσίασαν τη ζωή τους οι περισσότεροι) και τη φοροδιαφυγή, μιλώντας πάντα για το λαό και όχι για τις ελίτ που μας κυβερνούν. Η φοροδιαφυγή επέτρεψε ως τώρα την ύπαρξη του ελληνικού στοιχείου, στο “κρυμμένο λίπος” στηριχθήκαμε ως τώρα και όχι στα επιδόματα και τις επιδοτήσεις, ούτε στις κατακτήσεις των συνδικαλιστών πατέρων. Τα λαϊκά στρώματα κατάφεραν παρά την αναξιοκρατία να σπουδάσουν παιδιά και να πληρώνουν τα φροντιστήρια, να πάει τους γονείς και τους συγγενείς στο γιατρό και στο νοσοκομείο ή να τους συντηρεί στο σπίτι ή να κρατάνε τα παιδιά και να πληρώνουν τα φακελάκια αλλά μπορούσαν να τα πληρώσουν, να έχουν μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις που είναι η ραχοκοκαλιά και της οικονομίας μας και της ύπαρξή μας μαζί με τις πάλαι ποτέ κοινότητες που είχαμε στα χωριά και τις γειτονιές της πόλης. Με ένα πατρικό κτηματάκι στο χωριό (ακόμα και το αυθαίρετο αφού δεν υπήρξε επίσημα γη προς πώληση χωρίς το κτηματολόγιο που είναι ακόμα στα κιτάπια της Τουρκίας), υπήρχε καταφύγιο όταν όλα πήγαιναν στραβά στη ζωή του και δεν έμενε τελείως στο δρόμο, απορροφώντας και την κοινωνική αδικία ή και την οργή.
Ότι σώθηκε από τις διαβόητες μεταρρυθμίσεις τους που επιμένουν ακόμα να μας “εκσυγχρονίσουν” χάνεται πια με την ψηφιοποίηση μαζί κι ο εμποράκος που δήθεν έφταιγε για όλα και οι “τίμιοι” δημόσιοι υπάλληλοι την πλήρωναν. Πάει λοιπόν ο “έντιμος άνθρωπος κυρ Παντελής” που δεν διεκδικούσε τα woke δικαιώματά του αλλά έδινε έστω λειψό μαύρο μεροκάματο σε οικογένειες που έκαναν παιδιά και κρατούσαν Θερμοπύλες. Οι “έντιμες” πολυεθνικές και “τα πλυντήρια του μαύρου χρήματος των νέων κοτζαμπάσηδων” που τους αντικατέστησαν…δεν φοροδιαφεύγουν πια. Τώρα που μας μετατρέπουν σε αριθμούς δεν θα υπάρχει κανένας να στηρίξει αυτό το “πουκάμισο αδειανό” αλλά θα γλιτώσουμε από τους “κλέφτες”. Ο βαλκάνιος Έλληνας πραματευτής κάποτε είχε κύρος και αξιοπρέπεια και όπου πέρασε άφησε καλές εντυπώσεις. Απεναντίας οι επιδοτούμενοι επιχειρηματίες που “επένδυσαν” με λεφτά του νεοελληνικού σημιτικού κράτους είναι άλλη μία θλιβερή νεοελληνική ιστορία που κάνουν όλοι ότι δεν υπήρξε.
Όταν, επομένως, δεν υπάρχει αξιοκρατία, επιβάλλουν ότι νόμους θέλουν και συστηματικά μας εξοντώνουν για να μας μετατρέψουν σε κάτι άλλο από αυτό που είμαστε κι εμείς δεν ξέρουμε πια τι είμαστε και τι πρέπει να υπερασπιστούμε. Αν δεν ξαναβρούμε την ταυτότητά μας και τον ελληνικό ηθικό τρόπο ζωής με επίκεντρο τον άνθρωπο, που μας έδινε διαχρονικά κύρος και αξιοπρέπεια απλώς θα αναπολούμε “περασμένα μεγαλεία” που δεν έχουμε καμία σχέση με αυτά. Κάποιοι άλλοι που τα έφτιαξαν ήξεραν τι ήταν και πολέμησαν γι αυτά που μας άφησαν ως τώρα για να τα τσαλαπατά αδίστακτα και να τα λοιδορούν τα γεννήματα του νεοελληνικού κρατικού μορφώματος.
Εξελισσόμαστε ραγδαία, όπως είχε προειδοποιήσει ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης και πονάει να βλέπουμε “τον εκσυγχρονισμό μας” να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας με γοργούς ρυθμούς.
“Κι αν δεν μπορείς να κάνεις τη ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις” έλεγε ο μεγάλος αλεξανδρινός ποιητής, προσκυνώντας ανερυθρίαστα φτιάχνοντας και ξεπλένοντας έναν σουλτάνο που σου φέρεται σαν να είσαι το τσογλάνι του….Γι αυτό χρειαζόμαστε συνειδητοποιημένους πολίτες/ανθρώπους που θα ξέρουν τι είναι και δεν θα κάνουν πως δεν βλέπουν αλλά θα παλεύουν έμπρακτα ξεκινώντας από τους ίδιους όχι να φτιάξουν τους άλλους. Γιατί αξίζει τον κόπο να ξαναγίνουμε άνθρωποι και να γυρίσουμε στον αυθεντικό ελληνικό τρόπο αντίληψης για τη ζωή, αν μη τι άλλο έχουμε ιερό χρέος στην ιστορίας μας ειδάλλως δεν αξίζει τον κόπο….