Η Άλωση ολόκληρης της Κύπρου μεθοδεύεται συστηματικά
Λάζαρος Α. Μαύρος
ΕΠΑΙΣΧΥΝΤΗ και επονείδιστη συμπεριφορά δουλοφροσύνης του κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας αποτελεί η υποταγή στην – μέσω Γερμανίας – απαίτηση των Τούρκων Κατακτητών για τη σύλληψη και έκδοση τού χαίροντος ήδη εν Κύπρω το άσυλο του πολιτικού πρόσφυγα (άσυλο ως κινδυνεύοντα), Κούρδου δραστήριου επικριτή της τουρκοκρατίας Κενάν Αγιάζ. Με όλες εδώ τις λέξεις, επίθετα και ουσιαστικά, «επαίσχυντη», «επονείδιστη» και «δουλοφροσύνη», φορτισμένες με την πλήρη έννοιά τους:
– Ολόκληρης της ντροπής – αισχύνης, την οποία το κράτος εξανάγκασε τους πολίτες του να βιώσουν και να υποφέρουν, εξ αιτίας μίας πράξης εξευτελισμού της συλλογικής αξιοπρέπειας του λαού.
– Πράξης εκπέμπουσας αφόρηρη δυσοσμία βορβόρου δουλικότητας – δουλοφροσύνης. Και δη στο παγκοσμίως εγνωσμένης απανθρωπιάς και βαρβαρότητας τρομοκρατικό ερντογανικό, νεοσουλτανικό καθεστώς.
ΟΪΜΕ και αλίμονο. Η κατακρεουργημένη από την Τουρκία, όση εισέτι διασώζεται εδαφικά ακρωτηριασμένη 49 χρόνια από τον τουρκικό Αττίλα Κυπριακή Δημοκρατία και, κατά τ’ άλλα, σθεναρώς αντιστεκόμενη στην πλήρη τουρκοποίηση, σύρεται και σέρνεται και εξευτελίζεται ως υποτελώς υπάκουος υπήκοος σε ένα ακόμη ομηρικό Δούλιον Ήμαρ κατ’ επιταγήν της Τουρκίας. Δρομολογηθείσας και επιτευχθείσας, μέσω της επιστήθιας συμμάχου της, της Γερμανίας. Τα γερμανικά άρματα μάχης Λέοπαρτ της οποίας, συγκροτούν επιλαρχίες του τουρκικού κατοχικού στρατού στα υπό τουρκική κατοχή ελληνικά εδάφη της Κύπρου.
ΤΕΤΑΡΤΗ της Διακαινησίμου 19η Απριλίου 2023 που ανακοινώθηκε η κυπριακή απόφαση υποταγής στην γερμανιστί διαταγή της Τουρκίας για την έκδοση του Κούρδου αγωνιστή, ανακλήθηκε στη μνήμη το αυτομαστιγωτικό τραγούδι του Γιώργου Νταλάρα, «Προσευχή του Καλού Ραγιά», σε στίχους και μουσική του αείμνηστου Άκη Πάνου:
– «Σ’ ευχαριστώ Θεούλη μου / που μ’ άφησες να ζήσω / άλλη μια μέρα τον αγά / να τον υπηρετήσω»…
Η ουσιωδέστερη ουσία και η αληθέστερη αλήθεια των παλαιόθεν άχρι τούδε Ηττημένων Μυαλών του Ελληνισμού, εν Κύπρω και εν Ελλάδι:
– Να μην κακοφανίσουν, αλλά να υπηρετήσουν υποτελώς και δουλοφρόνως με κάθε είδους μακροχρόνιο Κατευνασμό την Τουρκία. Όπως εκάστοτε το δολιοτεχνουργούν και οι… «προστάτιδες δυνάμεις»!
ΑΛΗΘΕΣΤΕΡΗ αλήθεια, την οποία πρωτίστως γνωρίζει και μεθοδικώς αξιοποιεί «φέτα-φέτα» επ’ ωφελεία των στρατηγικών της επεκτατικών επιδιώξεων, με υπομονή, μεθοδικότητα και αταλάντευτη επιμονή, διαχρονικώς η Τουρκία και όλες ανεξαιρέτως οι διαδοχικές κυβερνήσεις της.
– Η Άλωση ολόκληρης της Κύπρου, μετά το τουρκικό επίτευγμα του 1974, μεθοδεύεται συστηματικά από το 1956 και από τις «Εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ» σε βάθος χρόνου, με τη βεβαιότητα που προσφέρουν στην Άγκυρα τα αλλεπάλληλα δείγματα των ελληνικών (ελλαδικών και κυπριακών) Φοβικών Συνδρόμων.
– Εκ των οποίων πηγάζει η πολιτική του Κατευνασμού. Κορυφαία έκφανση του οποίου υπήρξε από το 1977 η ελληνική υποταγή, Αθηνών και Λευκωσίας, στην τουρκική απαίτηση για «λύση» Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας στην Κύπρο.
– Κατ’ ουσίαν όμοια και παραπλήσια του Κατευνασμού που προσέφεραν οι της Βρετανίας Τσάμπερλεν και της Γαλλίας Νταναντιέ στον Φύρερ Αδόλφο Χίτλερ της ναζιστικής Γερμανίας το 1938 με το Σύμφωνο του Μονάχου, αυξάνοντας την βουλιμία του που οδήγησε στον όλεθρο του Β΄ Παγκ. Πολέμου 1939-1945. Όπως το είχε εγκαίρως αλλ’ ανεπιτυχώς υποδείξει ο μετέπειτα Πατέρας της Νίκης Ουίνστων Τσώρτσιλ…
ΤΟ ΔΙΔΑΞΕ από πριν δυόμιση χιλιάδες χρόνια στους ανεπίδεκτους μαθήσεως απογόνους του ο πατέρας του πολιτικού ρεαλισμού και πρωτεπιστήμων των διεθνών σχέσεων Θουκυδίδης στο Α-140 της Ξυγγραφής του, με αφορμή το Μεγαρικό Ψήφισμα του 433 π. Χρ. και την κατάδειξη του Ενδοτισμού ως παράγωγου του Φόβου:
«Διότι αυτό το ασήμαντο είναι δοκιμασία του φρονήματός σας και της αποφασιστικότητάς σας γενικά. Αν υποχωρήσετε θα προβάλουν, αμέσως, άλλη μεγαλύτερη απαίτηση, γιατί θα είναι βέβαιοι ότι και τώρα ενδώσατε από φόβον». (Τὸ γὰρ βραχύ τι τοῦτο πᾶσαν ὑμῶν ἔχει τὴν βεβαίωσιν καὶ πεῖραν τῆς γνώμης. οἷς εἰ ξυγχωρήσετε, καὶ ἄλλο τι μεῖζον εὐθὺς ἐπιταχθήσεσθε ὡς φόβῳ καὶ τοῦτο ὑπακούσαντες·)
– Υπάρχει, άραγε, κάτι άλλο, εκτός από τον ελληνικό (Αθηνών τε και Λευκωσίας) Ενδοτισμό, που να εξηγεί τις αυξανόμενες τουρκικές απαιτήσεις των τελευταίων δεκαετιών και των ημερών μας;
ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ η Κύπρος ήταν το… πρόγευμα. Ακολουθεί το… κυρίως γεύμα, αλλά και το… επιδόρπιο: «Καὶ ἄλλο τι μεῖζον εὐθὺς ἐπιταχθήσεσθε ὡς φόβῳ καὶ τοῦτο ὑπακούσαντες»:
– Το Αιγαίο και η Θράκη. Το εξήγγειλαν προ πολλού όλοι οι διαδοχικώς εν Τουρκία κυβερνήσαντες και κυβερνώντες και όλοι ανεξαιρέτως οι επίδοξοι να κυβερνήσουν.
– Το διετύπωσε με παρρησία ομολογίας «επιστημονικότατα» και λεπτομερώς στο «Στρατηγικό Βάθος της Τουρκίας» από το 2001 ο και πρωθυπουργός διατελέσας Αχμέτ Νταβούτογλου.
– Το συνειδητοποίησαν άπαντες με τις σαφείς απειλές Ερντογάν ότι «ξαφνικά ένα βράδυ» θα εξαπολύσει τα στρατεύματά του εισβολείς στα νησιά της Ελλάδος στο Αιγαίο και θα εκτοξεύσει τους «Ταϊφούν» πυραύλους του ως την Αθήνα.
ΙΔΟΥ ΤΩΡΑ που έχουν κιόλας μεθοδεύσει παγκοσμίως την νέα επινόηση προετοιμασίας της διεθνούς Κοινής Γνώμης για τα επεκτατικά τους σχέδια τουρκοποίησης και του Αιγαίου.
– Μετά από δεκαετίες επίμονων επιχειρήσεων «γκριζοποίησης» του ελληνικού αρχιπελάγους και στοχοποίησης κάθε ελληνικής βραχονησίδας, η τουρκική βουλιμία, αξιοποιώντας την εκάστοτε έξαρση του ελλαδικού Κατευνασμού και Ενδοτισμού (βλέπε π.χ. Νταβός, Ίμια, συμφωνίες Μαδρίτης κοκ) αμφισβητεί πλέον ευθέως και την ελληνική κυριαρχία των «στρατιωτικοποιημένων» νησιών. Του αιγαιοπελαγιτικού μας Ελληνισμού:
ΟΠΩΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ επινόησαν την… «Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου», για να καταστεί αποδεκτή ακόμη και από τους ηγέτες των υποδούλων Ελλήνων Κυπρίων υπό την δόλια επωνυμία «τουρκοκυπριακή κοινότητα» ως… «ισότιμος και συγκυριάρχος ομοσπονδιακός συνέταιρος και συνιδιοκτήτης ολόκληρης της Κύπρου», με την ίδια περίπου «συνταγή» επινόησαν προς διεθνή διαφημιστική προβολή και τον όρο «Turk–Aegean» («Τουρκο-Αιγαίο») για να εμπεδώσουν παγκοσμίως και να προλειαίνουν στις αντιλήψεις, ιδίως των Ελλήνων, το «έδαφος» της… συμβιβαστικής (kazan–kazan και win–win situation) για τον επιδιωκόμενο θρίαμβο της τουρκικής επεκτατικότητας.
ΠΡΙΝ ΧΡΟΝΙΑ ο αείμνηστος Δάσκαλος Νεοκλής Σαρρής, Κωνσταντινουπολίτης κορυφαίος Τουρκολόγος, προέβλεπε ότι «σε λίγα χρόνια οι Τούρκοι θα κάνουν τους Έλληνες να σκέφτονται σαν Τούρκοι και αυτή θα είναι η μεγαλύτερη μας ήττα». Δεν εννοούσε προφανώς ότι οι Έλληνες θα επιτύχουμε να γίνουμε εξίσου καλοί στρατηγιστές με τους επικεφαλής των Τούρκων, αλλά τουρκόφρονες ραγιάδες. Πειθήνιοι υπάκουοι υπήκοοι, «άλλη μια μέρα τον αγά να τον υπηρετήσω»…
Λάζαρος Α. Μαύρος
infognomonpolitics.gr
Μιας και ανέφερες το 1974, γιατί δεν επισημαίνεις και το γεγονός ότι οι Κούρδοι ήταν συμπολεμιστές των Τούρκων το 1974;
Έχει τόση σημασία αυτό; Μήπως το 1922 οι περισσότεροι Τσέτες (άταχτοι) τού Κεμάλ δεν ήσαν Κούρδοι; Μήπως το 1919 δεν βασάνιζαν και σκότωναν τούς Έλληνες, που κυνηγημένοι από τούς Μπολσεβίκους, ήθελαν να επιστρέψουν στην Ελλάδα μέσω Τουρκίας, δηλαδή πρόσφυγες που δεν τούς είχαν φταίξει σε τίποτε; Τα διηγείται ο Ν. Καζαντζάκης στο βιβλίο του «Αναφορά στον Γκρέκο».
Μια επαναστάτες, μια με τούς Τούρκους, λαός απρόβλεπτος και αφερέγγυος.