Κ. Κυριακόπουλος: πασπαρτού ψηφοδέλτια ευκαιρίας… Πυροτεχνήματα μιας χρήσης που δεν οδηγούν πουθενά

Σε αυτήν την χώρα, αποφεύγουμε συστηματικά να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους την ώρα που αυτά θα πρέπει να λέγονται και αυτός είναι ένας από τους σημαντικότερους ίσως λόγους, που οι προσδοκίες των ανθρώπων πηγαίνουν «κουβά», ενώ την ώρα του ταμείου, αυτοί που συνωστίζονται στην ουρά, είναι οι παραδοσιακοί κοψοχέρηδες που επιμένουν να ευδοκιμούν, αλλά και μυριάδες απογοητευμένοι και χωρίς ορατή διέξοδο συμπολίτες μας…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Ας είμαστε λοιπόν ξεκάθαροι. Η πατρίδα μας έχει ανάγκη ΧΘΕΣ, από την δημιουργία ενός σοβαρού πολιτικού αντισταθμίσματος, ικανού και αποφασισμένου να κηρύξει έναν νέο ανένδοτο απέναντι στο καταστροφικό, αποδομητικό και εθνοκτόνο σύστημα αντιλήψεων της κυρίαρχης πολιτικής τάξης, με προοπτική…

• Πρώτον: Να το αμφισβητήσει συνολικά και έμπρακτα, ξεκινώντας από τον σκληρό πυρήνα της υποτελούς διαχείρισης που ρίχνει την βαριά σκιά της στα πάντα,
• Δεύτερον: Να το ακυρώσει εκ θεμελίων, αποσαθρώνοντας πλήρως τους μηχανισμούς που το συντηρούν και το αναπαράγουν, τόσο μέσα στην κοινωνία όσο και στο επίπεδο των θεσμών,
• Τρίτον: Να δρομολογήσει ένα διαφορετικό μοντέλο εσωτερικής πολιτικής διακυβέρνησης, αλλά και να εγκαινιάσει την εφαρμογή ενός νέου πλαισίου αρχών, που θα αναβαθμίζει πλήρως, θα επικαιροποιεί αλλά πρωτίστως θα προσδίδει Εθνισμό στους άξονες, στις προτεραιότητες, στους κανόνες και εν τέλει στις ίδιες τις αξίες που θα διέπουν την διεθνή εκπροσώπηση της πατρίδας μας. Και φυσικά…
• Τέταρτον: Να αντικαταστήσει την κρατούσα συστημική αντίληψη των προβλέψιμων, των συμβιβασμένων και των εκπροσώπων της ηττοπάθειας, με ένα νέο σύστημα αντιλήψεων που θα είναι σταθερά προσανατολισμένο σε λογικές «επιθετικής» ανάδειξης και συνακόλουθα στοχευμένης και στρατηγικής εργαλειοποίησης του διεθνούς ρόλου της χώρας. Ταυτόχρονα θα είναι ικανό να διαχειρίζεται την αυξημένη ειδική γεωπολιτική της βαρύτητα, διασφαλίζοντας σταθερά και αδιαπραγμάτευτα ξεκάθαρο εθνικό πρόσημο στο αποτέλεσμα των χειρισμών του, ούτως ώστε να ικανοποιούνται πλήρως τα προαπαιτούμενα αλλά και οι όροι της στρατηγικής της επιβίωσης, με τον απαραίτητο δυναμισμό, τόσο στο εγγύς περιφερειακό όσο και ευρύτερα στο διεθνές περιβάλλον.

Με δυο λόγια… Ο τόπος μας, ΔΕΝ έχει ανάγκη από ευκαιριακές και ετερόκλητες συνευρέσεις προσωπικοτήτων και «προσωπικοτήτων», χωρίς αρχές, χωρίς κανόνες, χωρίς τα στοιχειώδη στάνταρντς σοβαρότητας, χωρίς την αυτονόητη πολιτική επάρκεια και φυσικά χωρίς όρους ικανούς να διασφαλίζουν και να εγγυώνται κάποια ουσιαστική προοπτική. Η μοίρα που προδιέγραψαν για τον τόπο μας, όλοι αυτοί που νέμονται δεκαετίες ολόκληρες την πολιτική του εξουσία κατ’ εντολή και καθ’ υπόδειξη των κάθε λογής προστατών, δεν θα αλλάξει με  αμφιλεγόμενα πυροτεχνήματα μιας χρήσης που θα διαλυθούν στα εξ ων συνετέθησαν την επόμενη κιόλας ημέρα, από αυτήν η οποία κινητροδότησε την αιφνίδια «εθνοσωτήριο» εμφάνισή τους. Γκώσαμε από αυτά… Φτάνει…

Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια πολιτική πρόταση ολοκληρωμένη, συνεκτική, μετουσιωμένη σε πολιτικό πρόγραμμα, με σαφώς προσδιορισμένες και αδιαπραγμάτευτες ιεραρχήσεις και βεβαίως με ισχυρό πολιτικό επιτελείο ικανό να την προβάλει και να την διαχειριστεί σε όλα τα επίπεδα.

Αυτό που χρειάζεται ο τόπος μας, είναι ένα επιθετικό όραμα που θα δίνει το στίγμα του γενικευμένου μετασχηματισμού στην πολιτική, στους θεσμούς, στα ταυτοτικά χαρακτηριστικά της Εθνικής εκπροσώπησης και εν τέλει στην ίδια την κοινωνία.

Αυτό που χρειάζεται είναι ένα όραμα ικανό να συνεγείρει, να εμπνεύσει και να συστρατεύσει συλλογικά στην διεργασία της πολιτικής ανατροπής, την κοινωνία μιας χώρας που οφείλει να συνειδητοποιήσει ότι δεν θα έχει αύριο, εάν δεν θεμελιώσει σήμερα με τρόπο αταλάντευτο και ουσιαστικό τους όρους που θα διασφαλίσουν την στρατηγική της επιβίωση, στο πλαίσιο ενός αναβαθμισμένου περιφερειακού ρόλου, που θα αναδεικνύεται, θα απαιτεί, θα σχεδιάζει και θα επιβάλει, με σοβαρότητα, ευθύνη και δυναμισμό, μακριά από την μίζερη λογική του Μικροελλαδισμού και της ψευτοσύνεσης που παραδίδει Κερκόπορτες ανοικτές …

Βλέπετε κάποια από τις συλλογικότητες (διότι πλέον για τέτοιες μιλάμε και όχι για κόμματα ή εκλογικού σχηματισμούς με την πραγματική έννοια του όρου) από αυτές που μοστράρουν τα συνολάκια της κολεξιόν «Ευρωεκλογές 24», να έχει αυτά τα χαρακτηριστικά;;; Ας το απαντήσει ο καθένας μας στον εαυτό του, πριν πλειοδοτήσουμε στο παραλήρημα του φανατισμού και του άσφαιρου ενθουσιασμού στο οποίο επιδιδόμαστε κατά κανόνα…

Καλό θα είναι λοιπόν να είμαστε λιγότερο ενθουσιώδεις και περισσότερο επιφυλακτικοί με τις δυνάμει επιλογές μας. Γεωργούλης, Κούνεβα, Ζαγοράκης και λοιποί… Είναι μερικοί μόνο, αλλά απολύτως ενδεικτικοί εκπρόσωποι, μιας πραγματικά φαιδρής κατάστασης που έχει καταγραφεί τα χρόνια που πέρασαν… Είδαμε τον τρόπο με τον οποίο τελικά (ΔΕΝ) εκπροσώπησαν τα Εθνικά συμφέροντα, οι μονοθεματικοί Ευρωβουλευτές ακόμη και συστημικά πολυθεματικών κομμάτων. Φανταστείτε τι έχει να γίνει τώρα που ο ευτελισμός διευρύνεται, όχι μονάχα με τις διάφορες Ελεωνόρες των πρωϊνάδικων, αλλά κυρίως με τις μονοθεματικές συλλογικότητες που ξεφυτρώνουν από το πουθενά και διεκδικούν ψήφο για μακροχρόνιο Ευρωπαϊκό τουρ μετ’ αποδοχών και άλλα πολλά εξτραδάκια…

Είναι προφανές ότι η πολιτική κριτική, ΔΕΝ συνιστά προσωπική κριτική για κανέναν. ΔΕΝ επικροτεί αλλά και ΔΕΝ αποδοκιμάζει την προσωπικότητα κανενός σε ατομικό επίπεδο. Εάν θέλουμε όμως να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, οφείλουμε να αποδεχτούμε ότι:

• Πρώτον: Σοβαρή απάντηση στο πολιτικό σκηνικό της φαιδρότητας που φαίνεται να κυριαρχεί για μια ακόμη φορά, μπορεί να είναι μονάχα μια ριζικά διαφορετική απάντηση. Διαφορετική ΚΑΙ ως προς το φαίνεσθαι… Διαφορετική ΚΑΙ σε όσα αφορούν στην ουσία… Διαφορετική ΚΑΙ ως προς τον συνδυασμό των κρίσιμων παραμέτρων που εν τέλει θα καθορίσουν την πολιτική εικόνα αλλά και τον βηματισμό της επόμενης μέρας…
• Δεύτερον: Διαφορετική απάντηση, προφανώς ΔΕΝ μπορούν να συνιστούν τα υπερενισχυμένα με την απολιτίκ γκλαμουριά των πρωϊνάδικων, συστημικά ψηφοδέλτια κι ας παραπέμπουν σε πολιτικούς σχηματισμούς που κατά τα λοιπά μπορεί να διαθέτουν ολοκληρωμένη (αν και Εθνικά καταστροφική) προγραμματική πολιτική πρόταση. Και φυσικά…
• Τρίτον: Διαφορετική απάντηση ΔΕΝ μπορούν να αποτελέσουν ΟΥΤΕ τα πασπαρτού ψηφοδέλτια που φαίνεται να συγκροτήθηκαν στην λογική της πολιτικής ευκαιρίας και στα οποία έσπευσαν να στεγαστούν (αφού προηγουμένως γύρισαν όλη την πιάτσα κυνηγώντας εκλογικές ευκαιρίες) διάφοροι καιροσκοπικά συμπεριφερόμενοι θιασώτες του αντιεμβολιασμού, άνθρωποι οι οποίοι στην προσπάθειά τους να καρκινοβατήσουν ανάμεσα στην επιστήμη και στα «αιτήματα» του αντιεμβολιαστικού όχλου, δεν δίστασαν την περίοδο της πανδημίας να εμφανίζονται κάθε μέρα και με μια διαφορετική τοποθέτηση, προκαλώντας χλεύη και σωρεία αρνητικών σχολιασμών. Γιατί θα πρέπει να τα ξεχνάμε όλα αυτά;;;

Αυτή δεν είναι εικόνα πολιτικής σοβαρότητας. Και θα το επαναλάβω, η πολιτική κριτική, ΔΕΝ αφορά στην προσωπική υπόσταση των ατόμων την οποία ο καθένας κατά τα λοιπά μπορεί να υπολήπτεται, αλλά στην πολιτική τους συμπεριφορά. Και όταν μια τέτοια συμπεριφορά (που είναι πολιτική συμπεριφορά) είναι διάχυτη κατά την διαχείριση μιας πανδημίας, που σκότωσε κάποιες χιλιάδες συμπολίτες μας, τότε είναι βέβαιο πως αύριο ΚΑΙ η πολιτική κωλοτούμπα θα πρέπει να θεωρείται κάτι παραπάνω από δεδομένη, αλλά ΚΑΙ η πολιτική συνεκτικότητα αυτών των «πασπαρτού ψηφοδελτίων» είναι εξαιρετικά επισφαλής και μην έχετε καμιά απολύτως αμφιβολία.

Ας χαμηλώσουμε λοιπόν τον πήχη των προσδοκιών, όταν αναφερόμαστε σε τέτοια εκλογικά σχήματα. Αυτά δεν είναι ψηφοδέλτια μάχης και σοβαρής πολιτικής αντίστασης, διότι στερούνται σοβαρότητας κατά την διαδικασία της συγκρότησής τους, ενώ εμφανίζουν σοβαρότατα ελλείμματα, στην ανύπαρκτη οργανωτική υποδομή και στις προγραμματικές τους προσεγγίσεις.

• Βεβαίως και έχει νόημα να καταδεικνύονται όλα αυτά.
• Βεβαίως και χάλασε ο κόσμος εάν θα υπάρξουν πολίτες που θα στηρίξουν εκλογικά, τέτοια σχήματα.

Όχι γιατί είναι καλύτερη εκλογική επιλογή τα καραμπινάτα συστημικά ψηφοδέλτια, αλλά διότι η κακιά μας η μοίρα, είναι ένα άθροισμα αυταπατών και χαλαρών εκλογικών συμπεριφορών από τις οποίες ΔΕΝ αποδράσαμε.

• Γι αυτό και ΔΕΝ δημιουργήσαμε αυτό που θα έπρεπε ήδη να είναι κτήμα όλων μας και να σαρώνει τα πάντα…
• Γι αυτό και το τίμημα που έχουμε κληθεί να καταβάλουμε ως Έθνος είναι ιδιαίτερα βαρύ. Ας το συνειδητοποιήσουμε και ας απαιτήσουμε επιτέλους τα αυτονόητα, πρωτίστως από τους εαυτούς μας.

Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ο ασφαλέστερος τρόπος για να πυρπολείς την ελπίδα, είναι να την φορτώσεις σε τρούπια βάρκα προκειμένου να περάσει το πέλαγος. Δεν πρόκειται να καταφέρει να βγει ούτε από το λιμάνι…