Κ. Κυριακόπουλος: Να γιατί επείγει να επαναπροσδιορίσει την στρατηγική της στο Ουκρανικό η Δυτική Συμμαχία

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

Η Ρωσία φαίνεται πως έχει χάσει οριστικά το στοίχημα της ισχύος, τουλάχιστον στο επίπεδο της συμβατικής πολεμικής αντιπαράθεσης, ενώ η καθήλωση της πολεμικής της μηχανής στους Ουκρανικούς λασπότοπους χωρίς διαθέσιμη στρατηγική εξόδου από αυτήν την παγίδα και χωρίς εμφανές στρατήγημα νίκης στην σύγκρουση που η ίδια δρομολόγησε, επιδεινώνει σημαντικά την διεθνή της θέση ως πόλο ισχύος γύρω από τον οποίο θα μπορούσε να «κλειδώσει» μια ευρύτερη γεωπολιτική συμπαράταξη δυνάμεων, με διακριτό το στίγμα της στην ευρασιατική σκακιέρα

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Αυτό το γεγονός, στον συνδυασμό του με την πιθανή εμφάνιση μιας δυναμικής πολιτικής αποσταθεροποίησης στο εσωτερικό της, θα είναι μια πολύ αρνητική εξέλιξη η οποία αναμένεται να οδηγήσει σε μια διαδικασία επαναπροσδιορισμού των παραμέτρων της ισχύος, που θα κρίνουν σε τελευταία ανάλυση την ίδια την διεργασία αλλά  και τους όρους με τους οποίους θα επιχειρηθεί να διασφαλιστούν τα νέα επίπεδα της ισορροπίας ισχύος στο διεθνές σύστημα.

Προβλέψεις που να επιχειρήσουν μια ιχνηλάτηση των πιθανολογούμενων εξελίξεων, δεν είναι δυνατόν να διατυπωθούν, μιας και ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος ανατροπών και απροσδόκητων αιφνιδιασμών, γεγονός που θα εξαρτηθεί – μεταξύ άλλων – και από τις τακτικές στις οποίες θα καταφύγει αλλά και από το τελικό διακύβευμα το οποίο θα κληθεί εν τέλει να διαχειριστεί η Ρωσική πολιτικοστρατιωτική ηγεσία.

Το Ουκρανικό θέατρο των επιχειρήσεων προφανώς είναι αυτό το οποίο θα κρίνει και την οριστική έκβαση αυτού του σύνθετου στοιχήματος, ωστόσο τα πάντα συνηγορούν ότι τον τελευταίο λόγο σε αυτήν την έκβαση, δεν μπορούν και εν τέλει ΔΕΝ θα τον έχουν οι βασικοί πρωταγωνιστές της συγκεκριμένης πολεμικής αναμέτρησης.

Η Ουκρανία μόνη της δεν μπορεί να νικήσει την Ρωσική πολεμική μηχανή και η Ρωσία μόνη της δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την ιδέα της ταπεινωτικής στρατιωτικής ήττας.

Είναι λοιπόν φανερό ότι η Δυτική Συμμαχία θα πρέπει να επαναπροσδιορίσει την στρατηγική της στο Ουκρανικό, το οποίο πλέον οφείλει να πάψει να το αντιμετωπίζει ως ευκαιρία ανέξοδης συντριβής και ολοκληρωτικής ταπείνωσης μιας ιστορικής ηγεμονικής δύναμης που δεν είναι διατεθειμένη να ταπεινωθεί. Η Δυτική Συμμαχία οφείλει να αναθεωρήσει τις επιδιώξεις της και να προσεγγίσει το Ουκρανικό ως μια ιστορική ευκαιρία για έναν νέο ιδιότυπο ιστορικό συμβιβασμό που θα επαναδιατυπώσει τους όρους της σταθερότητας αλλά και την φυσιογνωμία των ανταγωνισμών στην «μεγάλη σκακιέρα».

Προφανώς δεν υπάρχουν πολλές εναλλακτικές επιλογές για την διαχείριση αυτού του συμβιβασμού. Οι πάντες οφείλουν να χάσουν από κάτι προκειμένου να διασφαλίσουν την ψευδαίσθηση του κέρδους έναντι των ανταγωνιστών και κυρίως προκειμένου να φιλοτεχνήσουν μια νέα βιώσιμη Αρχιτεκτονική Ασφαλείας, επαναπροσδιορίζοντας ταυτόχρονα με αυτό και τους όρους της στρατηγικής τους ανταγωνιστικότητας. Έτσι…

  • Η Ουκρανία λοιπόν θα πρέπει να υποχρεωθεί να επανέλθει στην λογική των Συμφωνιών του Μίνσκ και με διεθνείς εγγυήσεις η περιφέρεια του Λουγκάνσκ θα πρέπει να αποκτήσει ευρεία και απολύτως διασφαλισμένη αυτονομία στην προοπτική της πλήρους και αμετάκλητης ανεξαρτητοποίησής της
  • Η Ρωσική κυριαρχία στην Κριμαία θα πρέπει να αναγνωριστεί από την Διεθνή κοινότητα, με την προϋπόθεση ότι η Ρωσία θα ξεκινήσει την διαδικασία της απόσυρσης του συντριπτικού όγκου των στρατευμάτων της από την Ανατολική Ουκρανία για την διευκόλυνση της υλοποίησης των πιο πάνω συμφωνιών…
  • Η Ουκρανία, η Φινλανδία και η Σουηδία θα πρέπει να μεταπέσουν σε καθεστώς μακροχρόνιας εξαίρεσης από συμμετοχή σε στρατιωτικούς συνασπισμούς και να αναγορευτούν κοινή συναινέσει σε ζώνη στρατιωτικής ουδετερότητας γεγονός που θα θεμελιώνεται με Διεθνή Συμφωνία…

Όλα τα παραπάνω στο σύνολό τους αποτιμώμενα, συνιστούν έναν ολοκληρωμένο αξιοπρεπή συμβιβασμό έτσι ώστε στην επόμενη μέρα όλων δεν θα κυριαρχούν πολιτικές διαχείρισης ήττας, αλλά η υποχρέωση σεβασμού υπογραφών και ολόπλευρης προετοιμασίας για την προσαρμογή σε μια νέα κατάσταση που θα δώσει μια δεύτερη σοβαρή ευκαιρία στην παγκόσμια Ειρήνη και στην δυναμική ανασύνταξη με όρους Γεωοικονομίας που θα επανακαθορίσει συνολικά τους κανόνες του παιχνιδιού.

spot_img

3 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Η Ρωσία χάνοντας στα πεδία των μαχών προσπαθεί με κατευθυνόμενα άρθρα Πράβδα να παρακαλέσει την δύση να δεχθεί τις θέσεις της και να δείξει κατανόηση στις ανησυχίες της.
    Καμία κατανόηση δεν νοείται για τον επιτιθέμενο. Ο Πούτιν (εγκληματίας πολέμου) και οι Ρώσοι πολίτες που τον ανέχονται θα πρέπει να υποστούν μία ταπεινωτική ήττα για μην τολμήσουν τα επόμενα 50 χρόνια να επιτεθούν ξανά σε ελεύθερος κράτος. Η ιστορία αυτή με την Ρωσία καλό θα είναι πάρει τέλος και να αποβληθεί από τον ΟΗΕ και φυσικά από το ΣΑ. Τέτοια κράτη τους αξίζει η μόνο η απομόνωση. Συμβιβασμοί δεν χωράνε, ας τα σκεφτόταν ο Πούτιν πριν επιτεθεί, τώρα του αξίζει να υποστεί τις συνέπειες.
    Η Δύση οφείλει να επαναπροσδιορίσει την στρατηγική της στο Ουκρανικό. Θα πρέπει να ενισχύσει σε σημαντικό βαθμό τις αντεπιθέσεις της Ουκρανίας και να παράσχει πολεμικό υλικό και πληροφορίες στους Ουκρανούς μαχητές. Τα κράτη (πχ Ουγγαρία) που καλοκοιτάζουν τον Πούτιν θα πρέπει να απομακρυνθούν από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Επίσης να κοπούν οι ενισχύσεις της ΕΕ.
    Ουκρανία, Μολδαβία και Γεωργία απαιτείται να μπουν άμεσα στο ΝΑΤΟ για να ενισχυθεί η άμυνα της Ευρώπης. Επίσης η ένταξη Φιλανδίας και Σουηδίας θα πρέπει να επιταχυνθεί και να μετακινηθούν ΝΑΤΟικά στρατεύματα στα σύνορα με τη Ρωσία.
    Η ΕΕ καλό θα είναι επιτέλους να κάνει πράξη τον Ευρωστρατό (Σώμα Στρατού και όχι μικρά Batle Groups) και να μην απαιτεί συνεχώς να την υπερασπίζονται οι χώρες εκτός ΕΕ (ΗΠΑ, Μ. Βρετανία, Καναδάς, Νορβηγία, Τουρκία). Η Γερμανία ας αναλάβει τις ευθύνες της και επιτρέψει – ενισχύσει τον Ευρωστρατό. Ο προσανατολισμός του Ευρωστρατού θα πρέπει να είναι αμυντικά στα σύνορα με την Ρωσία. Καμία άλλη ανοχή στη Ρωσία. Αρκετά πλήρωσε τα λάθη της η Ευρώπη από την προσέγγιση με τη Ρωσία. ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ.

  2. @ Freedom

    “Επίσης η ένταξη Φιλανδίας και Σουηδίας θα πρέπει να επιταχυνθεί και να μετακινηθούν ΝΑΤΟικά στρατεύματα στα σύνορα με τη Ρωσία.”

    Δηλαδή, να δικαιώσουν πλήρως τους φόβους τής Ρωσσίας και να την ωθήσουν να αμυνθεί με ό,τι μέσα έχει. Απορώ αν καταλαβαίνεις τι γράφεις.

    Μήπως καλύτερα να βομβάρδιζαν με ατομικές βόμβες την χώρα και να την εξαλείψουν από προσώπου Γης; Τι πίνεις και δεν μάς δίνεις;

  3. Κύριε Κυριακόπουλε,

    Απ’ όσο μπορώ να κρίνω, όντας έξω από τον χορό, οι προτάσεις σας είναι λογικές και θα μπορούσαν να εφαρμοστούν. Το ερώτημα είναι τι έχουν κατά νου οι στηρίζοντες και εκμεταλλευόμενοι την Ουκρανία, για προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα.

    Στο μόνο που έχω κάποια αντίρρηση είναι αυτό: “Η Ρωσική κυριαρχία στην Κριμαία θα πρέπει να αναγνωριστεί από την Διεθνή κοινότητα”. H Κριμαία είχε ετσιθελικά αποσπαστεί το 1954 από την Ρωσσία, ήθελε πάντα να επιστρέψει σ’ αυτήν, επειδή η πλειονότης των κατοίκων της είναι Ρώσσοι και δόθηκε η αφορμή να πραγματοποιηθεί αυτό με τα γεγονότα τού 2014, που, ας μην γελιόμαστε, υποκινήθηκαν έξωθεν από τους ίδιους, που τώρα παριστάνουν τους ολοφυρομένους προστάτες τής Ουκρανίας. Το θέμα τής Κριμαίας έπρεπε ήδη να έχει θεωρηθεί λήξαν και δεν νομίζω ότι πρέπει η Ρωσσία να το διαπραγματευτεί.

Leave a Reply to Επισκέπτης Ακύρωση απάντησης

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,800ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα