ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟ

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

Αριάδνη Χατζηγιώργη

Αυτή τη φορά η διαδήλωση ήταν τρεις κι ο κούκος. Το ελικόπτερο έκοβε βόλτες από πάνω να δει μήπως κάποιοι κάτι ετοιμάζουν. Κανένας δεν ετοίμαζε τίποτα. Θά’ πρεπε να πουν κι ευχαριστώ που έδινε με τον μπουκωμένο μηχανικό ήχο του ένα κύρος στην ασήμαντη μάζωξη που, μάταια, η προσεκτική στοίχιση ανάμεσα στα πειθαρχημένα μέλη προσπαθούσε να της δώσει όγκο.

Λίγη ώρα αργότερα στην πλατεία γινόταν πανηγύρι. Οικογένειες μεταναστών είχαν καταλάβει τα γρασίδια με φαγητό σε αλουμινόχαρτο. Ανέμελα παιδάκια έκαναν επικίνδυνα ακροβατικά με πειραγμένα ηλεκτρικά πατίνια. Δύο νήπια βρήκαν πολύ διασκεδαστικό να παίζουν κουτσό πάνω τις σκισμένες αφίσες με τη λέξη «αγώνας». Κανένας αγώνας. Μόνο το χαρούμενο τρέξιμο των παιδιών στην ανοιχτωσιά που άφησε ο αποκλεισμός του κέντρου.

Την άλλη μέρα στην Έκθεση ίδρωναν τα φανταράκια να δείξουν στα πιτσιρίκια πώς να πυροβολούν και πώς να σκαρφαλώνουν με σκοινιά. Δυό φανταρίνες τους έβαφαν το πρόσωπο με μακιγιάζ παραλλαγής, αλλά εκείνα δεν ενθουσιάζονταν και μάλλον προτιμούσαν το αστραφτερό βάψιμο που εθιμοτυπικά τους κάνουν πια στα παιδικά πάρτυ.

Στο περίπτερο της τιμώμενης χώρας, μόνο μερικές φωτογραφίες του Γκάντι θύμιζαν τον πολιτισμό της, στο βάθος μιας απίστευτης κουρελαρίας από ινδικά υφάσματα. Οι έμποροι τοπικών προϊόντων πουλούσαν γραφικότητα και χαλβαδόπιτες σε διπλή τιμή απ’ ό,τι στα μπακάλικα πολυτελείας. Τόσα χρόνια και δεν θέλει κανείς να το πάρει απόφαση ότι κι η παρακμή έχει τα όριά της. Πόσο να ξεπέσει η Έκθεση για να σημάνει η λήξη; H Θεσσαλονίκη που διψούσε για τον έξω κόσμο δεν υπάρχει πιά. Ο έξω κόσμος είναι παντού, εισβάλλει σαν τα κουνούπια κι από το ελάχιστο άνοιγμα της πόρτας το καλοκαιρινό βράδυ.

Το δύσκολο είναι να έχεις τόπο να σταθείς κι ο τόπος αυτός να έχει τη δική του αξία. Δεν έχει τίποτα να δείξει η Έκθεση που δεν μπορείς να το έχεις ήδη στη διάθεσή σου. Χάθηκε η υλική φτώχεια, που έκανε τους ανθρώπους να χαίρονται με το τίποτα. Η σημερινή φτώχεια είναι βαθύτερη και δεν σβήνει. Ο τόπος μας είναι ο ξένος τόπος, αποψιλωμένος από ιδιότητες, με αρχή και τέλος το κέρδος. Ας γκρεμίζουν ό,τι αυθεντικό, ό,τι μεταφέρει ειλικρινή συγκίνηση. Ποιός θα τους σταματήσει;

Ας το πάρουμε όμως απόφαση κι ας ζήσουμε, όπως η εποχή μας έχει στρώσει το τραπέζι. Χωρίς γραφικότητες, χωρίς λείψανα. Με κάποιο τρόπο θα εμφανίζονται ανθρώπινες αξίες, αν και θα πρέπει κανείς να είναι πολύ προσεκτικός με τις λέξεις και την εμπιστοσύνη. Κάπου θα αναφερόμαστε, δεν είναι απαραίτητο στο παρελθόν. Υπάρχουν οι κλασικοί που δεν παλιώνουν, το μέλλον που το φαντάζεσαι όπως θέλεις… Για αρχή, ας μη δουλευόμαστε μεταξύ μας. Είναι βασικό, Ουάτσον!

 

spot_img

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα