«Ηταν η κακιά η στιγμή», φέρεται να δήλωσε χθες ο μοιραίος σταθμάρχης. Πόσες φορές έχουν κρυφτεί η ανεπάρκεια και η γύμνια του ευρύτερου ελληνικού κράτους πίσω από ανάλογες φράσεις; Αλλοτε τα ρίχνουμε σε κάποια απροσδόκητη «στραβή» και άλλοτε αναφωνούμε «μα, αυτή είναι η Ελλάδα».
Το ζήτημα είναι ότι οι «στραβές» θα γίνουν. Νομοτελειακά. Για να τις αντιμετωπίσεις χρειάζονται επαγγελματισμός, εκπαίδευση, συνεχείς ασκήσεις, αξιολόγηση στελεχών, απόλυτη πειθαρχία και προσήλωση στα πρωτόκολλα και στις αναγκαίες διαδικασίες. Ειδικά όταν δεν υπάρχουν ηλεκτρονικά συστήματα και αυτοματισμοί που να εγγυώνται ότι το ατύχημα είτε θα αποτραπεί είτε τουλάχιστον θα υπάρξει μια έγκαιρη προειδοποίηση, όλη η ευθύνη πέφτει σε έναν ή δύο ανθρώπους. Οι οποίοι έχουν μπολιαστεί από το φαινόμενο της ΔΕΚΟποίησης που έχει καταφέρει να επηρεάσει και τη λειτουργία ζωτικών υπηρεσιών του κράτους. Την κρίσιμη ώρα φαίνονται η γύμνια και η εγκληματική ανεπάρκειά τους.
Οι πολιτικοί μας αντιλαμβάνονται πολύ γρήγορα τη σαπίλα και το μπάχαλο. Το ένστικτό τους είναι να τα κρύψουν όλα κάτω από το χαλί. Κανείς τους δεν θέλει να πάρει δραστικές αποφάσεις. Ξέρουν ότι ο ΟΣΕ και πολλές ακόμη υπηρεσίες θέλουν ουσιαστικά ξήλωμα και ξαναχτίσιμο. Προτιμούν την αδράνεια για να μην μπλέξουν με συνδικαλιστές και κομματικούς παράγοντες. Αποφεύγουν στιγμιαία το πολιτικό κόστος, αλλά στο τέλος το πληρώνουν πολλαπλάσια.
Το ”ζουμί” από το εξαίρετο άρθρο του κ. Παπαχελά ”….η ευθύνη πέφτει σε ένα ή δύο ανθρώπους, οι οποίοι έχουν μπολιαστεί από την ΔΕΚΟποίηση , που έχει καταφέρει να επηρεάσει και τη λειτουργία ζωτικών υπηρεσιών του κράτους”.
ΕΡΩΤΗΣΗ .Πότε έγιναν οι ΔΕΚΟ και κυρίως πότε αυτές πήγαν στα όρια τους με τις μισθολογικές αυξήσεις, αθρόες προσλήψεις , πάγωμα τιμολογίων,, κρατικοποίηση όλων των προβληματικών (τώρα ο κ.Τσίπρας προανήγγειλε την επανακρατικοποίηση της ΔΕΗ) και φέουδο κομματικού ελέγχου με τα διορισμένα εποπτικά συμβούλια το 1983;;;