Του Παντελή Σαββίδη
Πριν μερικές ημέρες ο Ερντογάν εξωτερίκευσε για άλλη μια φορά τα αισθήματα της οθωμανικής καρδιάς του η οποία, ως γνωστόν, περιλαμβάνει και τη Θεσσαλονίκη.
Θα έλεγα ότι περιλαμβάνει πρωτίστως την Θεσσαλονίκη αφού η πόλη λειτουργεί στο συλλογικό τουρκικό υποσυνείδητο ως οθωμανική που, κακώς, βρίσκεται στα χέρια των Ελλήνων.
Η Θεσσαλονίκη είναι για τους Τούρκους ό,τι η Αγιά Σοφιά για τους Έλληνες.
Οι εθνικιστές θεωρούν πως στην Θεσσαλονίκη γεννήθηκε ο πατέρας των Τούρκων Μουσταφά Κεμάλ και στην πόλη αυτή απέκτησε συγκεκριμένη υπόσταση η οργάνωση «Ένωση και Πρόοδος», η οργάνωση των Νεοτούρκων, δηλαδή, και η επικρατήσασα τάση τους που οδήγησε στις σφαγές και τις γενοκτονίες σε μια ολοκληρωτική προσπάθεια να αποκτήσουν οι Τούρκοι καθαρό εθνικό κράτος. Προσπάθεια στην οποία εκπαιδεύτηκαν και καθοδηγήθηκαν από τους Γερμανούς.
Η Αθήνα, γενικώς, αδιαφορεί σε τέτοιες προκλήσεις. Ξεπερνούν την δυνατότητα πρόσληψης και ανάλυσης των μηνυμάτων τους και αντίδρασης, φυσικά, αν χρειαστεί. Δίνει την εικόνα μιας παραίτησης από οτιδήποτε αφορά την Τουρκία. Δυστυχώς, όχι, μόνο, αυτό αλλά, όπως αποκάλυψε η «Εστία», φροντίζει να διευκολύνει την διαμόρφωση ενός τοπίου στο Αιγαίο που θα ικανοποιήσει τις επιθυμίες της Άγκυρας.
Πως, αλλιώς, μπορεί να εξηγηθεί η πίεση να εγκαταλείψουν τις περιοχές τους κάτοικοι ακριτικών νησιών με την επίκληση του Οθωμανικού Δικαίου;
Η δήλωση του Ερντογάν δεν έγινε τυχαία. Μπορεί, βραχυπρόθεσμα, να αποβλέπει σε εκλογικά οφέλη αλλά, μακροπρόθεσμα, ο νέο-οθωμανικός αναθεωρητισμός βάζει τους σπόρους για αμφισβήτηση της κυριαρχίας γειτονικών χωρών. Το οθωμανικό όραμα του Ερντογάν είναι ενεργό. Και αν ο τούρκος πρόεδρος έχει ένα χαρακτηριστικό που του αναγνωρίζουν όλοι είναι το σχέδιο και η επιμονή.
Το ιδεολογικό μίγμα του Ερντογάν δεν είναι ακραιφνώς, οθωμανικό. Είναι μια μίξη οθωμανισμού, ισλαμισμού και τουρκισμού.
Ο οθωμανισμός τον εξυπηρετεί να βρει ακροατήριο και υποστήριξη σε λαούς της ευρύτερης περιοχής που έχουν αναμνήσεις και πολιτισμικές επιρροές από την εποχή της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ο ισλαμισμός στο να φέρει κοντά του και να έχει την υποστήριξη του λαού του ισλάμ, ανεξαρτήτως εθνότητας. Και ο τουρκισμός στο να ηγεμονεύσει η Τουρκία στο άτυπο ή, αν υπάρξουν οι προϋποθέσεις, και στο τυπικό χαλιφάτο.
Αυτό το μίγμα επικράτησε όταν από το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα άρχισαν να διαμορφώνονται τα νέα ιδεολογικά ρεύματα για να σταματήσουν την διάλυση της Αυτοκρατορίας. Είναι το ιδεολογικό ρεύμα του πανισλαμισμού το οποίο αποκρυσταλλώθηκε το 1928 από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους. Αυτούς με τους οποίους συναλλάσσεται και σήμερα ο Ερντογάν και την ηγεσία των οποίων διεκδικεί.
Υπάρχουν, όμως, και οι τούρκοι οι οποίοι μπορεί να μην δελεάζονται από τον ισλαμισμό αλλά αυτοπροσδιορίζονται ως εθνικιστές. Σε όλες τις δημοσκοπήσεις το ποσοστό τους ξεπερνά το 70%.
Τελευταία έρευνα για την γενιά Ζ (τη γενιά που γεννήθηκε μετά το 2000) έδειξε ότι το 13% υποστηρίζει ένα νεοεμφανιζόμενο κόμμα (εδώ και 3 με 4 χρόνια) με φασιστικά χαρακτηριστικά και την ονομασία «Νίκη». Μαζί με το άλλο ακροδεξιό κόμμα του Ντεβλέτ Μπαχτσελί και μερικά μικρότερα, τα ποσοστά τους φθάνουν στο 23%. Η γενιά Ζ μεγάλωσε με τις γνωστές οθωμανικές σειρές όπως Ertugrul και εθνικιστικές όπως Teskilat και βέβαια με τις καθημερινές ειδήσεις για Γαλάζια Πατρίδα και κλεμμένα από τους Έλληνες νησιά.
Για την λογική του Ερντογάν η αναφορά στην Θεσσαλονίκη και την Κριμαία είναι το ελάχιστο που θα μπορούσε να κάνει για να τραβήξει την προσοχή των νέων ψηφοφόρων στην εκλογή του. Ο Ερντογάν γνωρίζει πολύ καλά την Τουρκία και προσπαθεί να συνδυάσει το οθωμανικό όραμα με τον τουρκικό εθνικισμό.
Αλλά αν αυτός είναι ο μεσοπρόθεσμος στόχος του, ο τουρκικός μακροπρόθεσμος στόχος περιλαμβάνει την Θεσσαλονίκη στην οθωμανική επικράτεια. Πρέπει να διαμορφωθούν όροι και να καλλιεργηθούν συνειδήσεις ώστε αν δοθεί η ευκαιρία η Τουρκία να δράσει με τον γνωστό τρόπο και να εφαρμόσει το «α λα τούρκα» «δίκαιό» της.
Απέναντι σε όλον αυτόν τον ορυμαγδό η Αθήνα δεν είναι σίγουρο ούτε καν ότι παρακολουθεί.
Αντιθέτως, και στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη βλέπουν με συμπάθεια την εισροή τουρκικού κεφαλαίου στη Θεσσαλονίκη, ακόμη, και για την αγορά της βίλας Αλλατίνι από τον όμιλο Κότς, όπως γράφηκε πριν μερικές εβδομάδες, για να γίνει τουρκικό πολιτιστικό κέντρο.
Η αντιπρόταση είναι να αγοράσουν την βίλα Έλληνες επιχειρηματίες και να την κάνουν μουσείο και κέντρο μελέτης των χριστιανικών λαών της Ανατολής οι οποίοι έπεσαν θύματα της τουρκικής γενοκτονίας. Αλλά…
ΥΓ: η Θεσσαλονίκη βρίσκεται στο συλλογικό υποσυνείδητο αρκετών λαών: των Τούρκων, των Βουλγάρων, των Σκοπιανών, των Ισραηλινών κα. Στο συνειδητό ή το υποσυνείδητο των ελληνικών κυβερνήσεων βρίσκεται;
ΠΗΓΗ: Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο πρώτο φύλλο της νέας εφημερίδας “Θεσσαλονίκη”.
Σε κανένα δεν απαγορεύεται να κάνει όνειρα , πόσο μάλλον στον ονειροπαρμένο κ. Έρντογαν -τον οποίον πάντως εγκατέλειψε ο θεωρητικός της ανασύστασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κ .Νταβούτογλου-.
Και σε εμάς ο αείμνηστος Ιωάννης Κωλέττης από το 1844 ονειρεύτηκε την Μεγάλη Ιδέα για απελευθέρωση της πρωτεύουσας μας Κωνσταντινουπόλεως, της Θράκης ολοκλήρου και της Μικράς Ασίας μέχρι την Κόκκινη Μηλιά , ”που μας βγήκε ξυνιά” όταν το αποτολμήσαμε το 1919-22.
Τώρα όμως είμαστε και έδαφος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, που ”έδειξε τα δόντια της” στις Καστανιές του Έβρου 2020.
ΚΑΙ εντάξει η Ε. Ε δεν είναι θεσμός συλλογικής άμυνας κι συλλογικής ασφάλειας-σαν το ΝΑΤΟ- ,αλλά στο σύγχρονοι περιβάλλον και της δικής της ασφαλείας νομίζουμε ότι θα αδιαφορήσει και θα αφήσει τους επιγόνους του κ.Έρντογαν ,-που μάλλον δεν θα επανεκλεγεί-, να καταλάβουν την συμβασιλεύουσα Θεσσαλονίκη μας ,για την οποίαν μάλιστα οι τότε Ευρωπαίοι ”υποχρέωσαν ” τον αείμνηστο Βενιζέλο το 1916 να κάνει Στρατιωτικό Κίνημα και να μας διχάσει με εμφυλιοπολεμικά χαρακτηριστικά. ;.
Σίγουρα θα μείνει ανεκπλήρωτο το όνειρο του κ Έρντοπγαν, ο οποίος -επαναλαμβάνω– σφυρίζει ΠΑΝΤΑ , γιατί φοβάται για το κακό ή το χειρότερο στα ανατολικά του σύνορα.
ΕΜΕΙΣ ΔΥΝΑΤΑ ΜΕ ΙΣΡΑΗΛ,ΑΙΓΥΠΤΟ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟ.
Τί νά πεῖς, ἄβυσσος ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου.
Στο συλλογικό συνειδητό των Ελλήνων βρίσκονται αι Βρυξέλλαι.
Το θέμα δεν είναι τι βρίσκεται στην καρδιά Ερντογαν.
Κι εμάς στην δική μας καρδιά βρίσκεται η Θράκη, όλη η μικρά Ασία, για να μη πω κι όλες οι κτήσεις του Μεγαλέξανδρου.
Τι να κάνουμε τώρα;;;
Αυτός δεν έχει τολμήσει να πει ακόμη ο,τι στην καρδιά του βρίσκεται ο δρόμος μέχρι την Βιέννη, η μισή Ουκρανία ( και τα ενδιάμεσα της βεβαίως, Βουλγαρία κλπ), ούτε η βόρεια Αφρική αν κι εκεί έχει αποκτήσει πρόσβαση με την Λιβυη και τώρα μέσω Συριας προσπαθεί στην ανατολική. Στην Κύπρο κάνει σκληρό bulling, με τις πλάτες των Αγγλοαμερικανών και στην κεντρική Ασία και τα βαλκάνια (εκτός της Ελλάδας που το πάει μέσω μειονοτήτων που έχουν εγκαταληφθεί στην τύχη τους από την κεντρική μας πολιτική), ασκεί την ήπια πολιτιστική επιρροή μέσω εκπαίδευσης, συστημάτων υγιειας, κοινωνικής εν παση περιπτώσει ανέλιξης, κατά περίπτωση και στρατιωτικής ισχύος, σε βάρος πιθανόν και του δικού του πληθυσμού που έτσι κι αλλιώς τον ακολουθεί.
Εκείνο δε που με εξιτάρει πάνω απολα, είναι η τρομακτική ανάπτυξη των στρατιωτικών του δυνατοτήτων τα τελευταία χρόνια, με φοβερή και τρομερή (τέτοια που μάλλον μας έχει πάρει την πρωτοκαθεδρία) ανάπτυξη του στόλου του και πάνω απολα του αξιόμαχου αυτού του στόλου. Και φυσικά θεωρώ και με το know how των ΔΙΚΩΝ μας συμμάχων.
Εκεί που εμείς κλείνουμε ναύσταθμους, αυτός ανοίγει. Εκεί που εμείς παροπλίζουμε πλοία και ναυτικούς, αυτός τα επιβάλλει. Εκεί που εμείς καίμε τα ψαροκάικα μας, αυτός τα έχει πρώτη γραμμή για επιβολή ισχύος. Εκεί που εμείς καταστρέψαμε πρωτογενή και δευτερογενή παραγωγή στο όνομα και την ισχύ της ευρωπαϊκής ένωσης, αυτός την ενίσχυσε, κατά παράβαση των κανόνων για την ένταξη του. Βγάζει την γλώσσα μόνιμα και οι σύμμαχοι μας – μα πόσο ειρωνικό – του την γλύφουν.
Αλήθεια σας λέω, είτε στην λαϊκή, είτε στα ρούχα, είτε στα ηλεκτρικά, εκείνο που με νοιάζει είναι να μην έχουν ταμπέλα made in Turkey. Κι ας είναι τα καλύτερα.
Μάλλον πανάκριβα έχουμε πληρώσει την ένταξη μας στην ΕΕ. Για τίποτε δεν μας καλύπτει. Δες τώρα την Γαλλία. Δεν έχουμε σύμφωνο μαζί της για να πάρουμε τα Raffale, χωρίς οπλισμό κι ολας;;; Τι κάνει? Αλλά τι να πω περί αυτού;;; Ο ίδιος ο Ωνασσης (Μικρασιάτης) και ο Λατσης, είχανε ανοίξει τα πρώτα τους ναυπηγεία στην Γερμανία κι όχι εδώ.
Και για την Κύπρο τι προβλέπει το αφεντικό;;; Να φύγουν οι ελληνοκύπριοι να βρουν την υγειά τους αλλού;;; Έτσι κι αλλιώς είναι πολύ λιγότεροι από τους Παλαιστινίους.
Εγώ λέω -γράφω – να τον αλλάξουμε πλευρό για να μη βλέπει τέτοια όνειρα, που μάλλον δεν τα βλέπουν οι Κεμαλιστές και φιλοδυτικοί ”ένστολοί” του γιατί αυτοί θα πολεμήσουν με τους Έλληνες σε Θράκη, Αιγαίο και Κύπρο .
Το 8ήμερο 15-23 Ιουλίου 1974 του Ιωαννίδη , δεν επαναλαμβάνεται στην Ελλάδα.
Κίνδυνος υπάρχει μήπως κανένας ”αριστερός και προοδευτικός” ζηλέψει την δόξα του κ. Τσίπρα και υπογράψει -και ”σκάζοντας στα γέλια ”σαν τον κ. Κοτζιά- τις Πρέσπες του Αιγαίου.
Μπά, fake news εἶναι, γιά τόν τίτλο λέω. Πολύ συναισθηματικό φαίνεται, ἀλλά ἄς μήν τό πιστέψουμε.