Από το 2019 είχαν «προβλέψει» τις εφιαλτικές εξελίξεις – Μείζον θέμα πλέον για την Ευρώπη
Η Σουηδική εφημερίδα Nya Dagbladet δημοσίευσε πριν από λίγες ημέρες ένα έγγραφο που όπως ισχυρίζεται, αποκαλύπτει τη στρατηγική των ΗΠΑ να καταστρέψουν την οικονομία της ΕΕ μέσω του πολέμου στην Ουκρανία, πολύ πριν αυτός ξεσπάσει.
«Συγκλονιστικό έγγραφο: Πώς οι ΗΠΑ σχεδίασαν τον πόλεμο και την ενεργειακή κρίση στην Ευρώπη», είναι ο τίτλος που δίνει η εφημερίδα στην συγκεκριμένη αποκάλυψη
Η σουηδική εφημερίδα ισχυρίζεται ότι τα στοιχεία που παραθέτει έρχονται από διαρροή πληροφοριών από το αναλυτικό κέντρο RAND το οποίο βρίσκεται κοντά στην κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Η RAND Corporation εξέδωσε δελτίο τύπου την περασμένη Τετάρτη, αρνούμενη ότι η αναφορά προέρχεται από αυτούς. Δεν γίνονται σχόλια σχετικά με το ποια μέρη της αναφοράς είναι ψευδή ή αν υπάρχουν μέρη που είναι ακριβή. Αρκείται στο να αναφέρει απλώς ότι το περιεχόμενο είναι «παράξενο» και το έγγραφο είναι «ψεύτικο».
Η εφιαλτική έκθεση της RAND από το 2019
Η καταγγελία της σουηδικής εφημερίδας φέρνει στην επιφάνεια μία έκθεση της RAND που χρονολογείται από το 2019, στην οποία μάλιστα πριν από λίγες ημέρες μπήκε μία προσθήκη στην εισαγωγή, που καταγγέλλει ότι η συγκεκριμένη μελέτη έγινε όπλο στα χέρια της φιλορωσικής προπαγάνδας! Η προσθήκη φαίνεται να μπήκε μετά την συγκεκριμένη αποκάλυψη.
Η ημερομηνία της προσθήκης είναι «αόριστα» ο Σεπτέμβριος 2022. Ακόμα όμως και σήμερα, η μελέτη της συγκεκριμένης αναφοράς που αποσκοπεί στην εξεύρεση τρόπων ώστε να αποδυναμωθεί η Ρωσία, προκαλεί ανατριχίλα σε κάθε καλοπροαίρετο αναλυτή.
Εκτός από την περιγραφή της έκθεσης, μία ματιά στα περιεχόμενα αυτής, δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες.
Στα περιεχόμενα λοιπόν του εγγράφου, βλέπουμε ξεκάθαρα ότι η επιβολή κυρώσεων κατά της Ρωσίας συμπεριλαμβάνεται στα οικονομικά μέτρα για την αποδυνάμωση της. Ακόμα χειρότερα, στην περιγραφή των γεωπολιτικών μέτρων, βλέπουμε ξεκάθαρα να συμπεριλαμβάνεται η αποστολή «επιθετικών όπλων» στην Ουκρανία!
Σε αυτό το κεφάλαιο συμπεριλαμβάνονται άλλες εξοργιστικές προτάσεις, όπως η αύξηση της στήριξης στους λεγόμενους «Σύριους επαναστάτες», δηλαδή ουσιαστικά στις ισλαμιστικές ομάδες που αντιμάχονται τον Άσαντ, η αλλαγή – ανατροπή καθεστώτος στην Λευκορωσία, αλλά και η εμπλοκή στην διαμάχη μεταξύ Αρμενίας – Αζερμπαϊτζάν!
Η ανάλυση των συγκεκριμένων «προτάσεων», είναι ακόμα πιο αποκαλυπτική.
«Να προκαλέσουμε ανθρώπινες απώλειες και τεράστιο κόστος στη Ρωσία»
Στο έγγραφο περιγράφεται ξεκάθαρα πως η αμερικανική εμπλοκή στην Ουκρανία πρέπει να γίνει στα πρότυπα της αμερικανικής εμπλοκή στο Αφγανιστάν επί Σοβιετικής Ένωσης! Τότε που αμερικανικοί οργανισμοί δημιούργησαν και ενίσχυσαν τους ισλαμιστές, προκειμένου να συγκρουστούν με τις δυνάμεις των σοβιετικών.
Η αποστολή θανατηφόρων όπλων στην Ουκρανία, θα αυξήσει το κόστος σε αίμα και χρήμα για την Ρωσία. Στη συνέχεια, γίνεται ρητή αναφορά στο παράδειγμα του Αφγανιστάν και τον πόλεμο με την Σοβιετική Ένωση. Οι στόχοι των ΗΠΑ θα επιτευχθούν, μόνο εάν η επιπρόσθετη στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ στην Ουκρανία βοηθήσει τη χώρα να επικρατήσει σε μία σύγκρουση με την Ρωσία.
Η περιγραφή του ενδεχόμενου ρίσκου που θα προκαλέσει η εμπλοκή των ΗΠΑ στην Ουκρανία, απεικονίζει πλήρως την σημερινή πραγματικότητα. Η Ρωσία αντέδρασε στέλνοντας στρατεύματα στην Ουκρανία, το κόστος σε ανθρώπινες ζωές Ουκρανών είναι τεράστιο, απεικονίζεται πλήρως το προσφυγικό ρεύμα που δημιουργήθηκε. Σε συνδυασμό μάλιστα με το μέτωπο της Συρίας, κρίθηκε ότι η Ρωσία θα αποδυναμωθεί και δεν θα μπορεί να υποστηρίξει πλήρως μία εμπλοκή ταυτόχρονα και στην Ουκρανία.
Στην εξίσου ανατριχιαστική αναφορά για την εμπλοκή των ΗΠΑ στην Συρία, εκτός από την περαιτέρω ενίσχυση των ισλαμιστών που συνεργάζονται με την Τουρκία, γίνεται ξεκάθαρη αναφορά και στην βοήθεια που θα προσφέρει ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν! Ο οποίος μάλιστα εμφανίζεται ως απολύτως συμμάχους των ΗΠΑ για την επιβολή ζώνης απαγόρευσης πτήσεων, ώστε οι ισλαμιστές να μην έχουν το φόβητρο της ρωσικής πολεμικής αεροπορίας κατά τις επιχειρήσεις τους.
Τέλος, εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει και η πρόταση για εμπλοκή στον Καύκασο με ευθεία αναφορά στην διαμάχη Αρμενίας – Αζερμπαϊτζάν. Μία αναφορά που μόνο συμπτωματική δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, βλέποντας τις νέες θηριωδίες και επιθετικές ενέργειες του Αζερμπαϊτζάν οι οποίες έχουν ενταθεί από τη σύνταξη της συγκεκριμένης έκθεσης έως και σήμερα.
Εν κατακλείδι, είτε η RAND διαθέτει μαντικές ικανότητες, αφού η έκθεση του 2019 έχει πέσει μέσα σε όλα όσα προέβλεπε, είτε απλούστατα υπαγόρευσε την πολιτική των ΗΠΑ στο ουκρανικό, η οποία και υλοποιήθηκε κατά τα πρότυπα της συγκεκριμένης αναφοράς, η οποία ειρήσθω εν παρόδω ταυτίζεται με τις θέσεις του Μπρεζίνσκι.
ΕΚΘΕΣΗ-ΣΟΚ ΠΟΥ ΑΠΟΔΙΔΕΤΑΙ ΣΤΗ RAND – ΗΠΑ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΕ
Του Κλεάνθη Γρίβα
Οι ΗΠΑ σχεδίαζαν την ευρωπαϊκή ενεργειακή κρίση και την οικονομική κατάρρευση της ΕΕ για να σώσουν την οικονομία τους
Η Εμπιστευτική Έκθεση κοινοποιήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2022,
ένα μήνα πριν από τον πόλεμο στην Ουκρανία (24 Φεβρουαρίου 2022)
Δημοσιεύθηκε στη σουηδική διαδικτυακή εφημερίδα Nya Dagbladet 15 Σεπτεμβρίου 2022
https://nyadagbladet.se/utrikes/here-are-the-us-officials-to-whom-the-rand-document-was-addressed/
Επιλογή, επεξεργασία, σχόλια:
Κλεάνθης Γρίβας
24 Σεπτεμβρίου 2022
Η αμερικάνικη εξωτερική πολιτική στην Ευρώπη κατά τη μεταπολεμική περίοδο αποτυπώνεται σε τρεις φράσεις:
«Η Γερμανία κάτω – Η Ρωσία έξω – Οι Ηνωμένες Πολιτείες μέσα».
Ως αποδέκτες του «Εμπιστευτικού Εγγράφου» αναφέρονται οι εξής:
- Ο WHCS: White House Chief of Staff – Επιτελάρχης του Λευκού Οίκου (Ron Klain).
- Ο ANSA – Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Προέδρου (Jake Sullivan)
- Το DoS: Department of State – Υπουργείο Εξωτερικών (Antony Blinken).
- Ο διευθυντής της CIA (William Burns).
- Ο διευθυντής της NSA (Paul Nakasone).
- Η DNC: Εθνική Επιτροπή του Δημοκρατικού Κόμματος.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
1. Nya Dagbladet: Το έγγραφο-σοκ της Rand Corporation
2. Ο ρόλος των Πράσινων της Γερμανίας
3. Η διαμάχη για την γνησιότητα του «Εγγράφου»: H διάψευσης της RAND – Σχόλια του Κλεάνθη Γρίβα για την αντίδραση της RAND – Η διάψευση του Carl Bildt
4. Η άποψη του Ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών
5. Ο πρόεδρος της Ρωσικής Κρατικής Δούμας
6. Τα «Έγγραφα του Πενταγώνου», Daniel Ellsberg (RAND), NYTimes, 1971
1. Nya Dagbladet: Το έγγραφο–σοκ της Rand Corporation
Τίτλος: «Αποδυνάμωση της Γερμανίας, ενίσχυση των ΗΠΑ»
Οι ΗΠΑ σχεδίασαν τον πόλεμο και την ενεργειακή κρίση στην Ευρώπη
Ολόκληρο το έγγραφο της RAND (με ημερομηνία 25 Ιανουαρίου 2022)
Στις 15 Σεπτεμβρίου 2022 η σουηδική διαδικτυακή εφημερίδα Nya Dagbladet δημοσίευσε ένα έγγραφο με ημερομηνία 25 Ιανουαρίου 2022 (ένα μήνα πριν από την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία) που υποστηρίζει ότι διέρρευσε από το think-tank RAND Corporation, μια αμερικανική δεξαμενή σκέψης με 1.850 υπαλλήλους και προϋπολογισμό 350 εκατομμυρίων δολαρίων, η οποία έχει στενούς δεσμούς με την Ουάσιγκτον, και η οποία έπαιξε κεντρικό στην διαμόρφωση της αμερικανικής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.
Στο έγγραφο με τίτλο «Αποδυνάμωση της Γερμανίας, ενίσχυση των ΗΠΑ» που αποδίδεται στη RAND Corporation, αποκαλύπτονται τα απόρρητα σχέδια των ΗΠΑ να συντρίψουν την ευρωπαϊκή οικονομία μέσω ενός πολέμου στην Ουκρανία και της συνακόλουθης ενεργειακής κρίσης που θα προκληθεί.
Στο έγγραφο αναφέρεται ότι «μια αποδυναμωμένη Γερμανία και μια εξασθενημένη Ευρώπη θα ενίσχυαν την οικονομία των ΗΠΑ», με τον εξαναγκασμό τους να εμπλακούν σε κυρώσεις κατά της Ρωσίας λόγω της σύγκρουσής της με την Ουκρανία, πράγμα που θα διέκοπτε τον ενεργειακό εφοδιασμό της Ευρώπης από την Ρωσία και θα οδηγούσε σε κατάρρευση την οικονομία της Γερμανίας και της Ευρώπης.
«Αποδυνάμωση της Γερμανίας, ενίσχυση των ΗΠΑ»
Executive Summary (Περίληψη των κυριότερων σημείων)
Το «έγγραφο» ξεκινά με τη διαπίστωση:
«Η παρούσα κατάσταση της οικονομίας των ΗΠΑ υποδηλώνει ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς οικονομική και υλική υποστήριξη από εξωτερικές πηγές.
Η πολιτική της ποσοτικής χαλάρωσης, στην οποία καταφεύγει τακτικά η ομοσπονδιακή τράπεζα (Fed) τα τελευταία χρόνια, καθώς και η ανεξέλεγκτη έκδοση χρήματος κατά τη διάρκεια των lockdown του 2020 και του 2021, έχουν οδηγήσει σε απότομη αύξηση του εξωτερικού χρέους και σε αύξηση της προσφοράς σε δολάρια.
Η συνεχιζόμενη επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι πιθανό να οδηγήσει σε απώλειες της δύναμης του Δημοκρατικού Κόμματος στο Κογκρέσο στις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου 2022. Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί να αποκλειστεί η πιθανότητα της αποπομπής του Προέδρου, πράγμα που πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία.
Υπάρχει επείγουσα ανάγκη για εισροή πόρων στην εθνική οικονομία, ιδιαίτερα στο τραπεζικό σύστημα. Μόνο οι ευρωπαϊκές χώρες που είναι δεσμευμένες στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ θα μπορούν να παρέχουν αυτές τις εισροές πόρων χωρίς σημαντικό στρατιωτικό και πολιτικό κόστος για εμάς.
Η Γερμανία είναι η βασική ευρωπαϊκή χώρα που πρέπει να αποδυναμωθεί οικονομικά προκειμένου να αυξηθούν οι ροές πόρων από την Ευρώπη προς τις ΗΠΑ.
Αυτό θα επιτευχθεί «με την εμπλοκή της Γερμανίας και της Ευρώπης στη σύγκρουση της Ουκρανίας και με τη συμμετοχή τους σε κυρώσεις κατά της Ρωσίας, πράγμα που θα έκοβε τη ροή φθηνής ενέργειας από τη Ρωσία στην Ευρώπη».
Στο «έγγραφο» αναφέρεται ότι:
- Υπάρχει «επείγουσα ανάγκη» για εισροή [κλοπή] πόρων από το εξωτερικό στις ΗΠΑ προκειμένου να διατηρηθεί η αμερικανική οικονομία συνολικά, και το τραπεζικό σύστημα ειδικά.
«Μόνο οι ευρωπαϊκές χώρες που δεσμεύονται από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ μπορούν να μας τις παρέχουν αυτές τις εισροές πόρων, χωρίς σημαντικό στρατιωτικό και πολιτικό κόστος για εμάς ».
- Το κύριο εμπόδιο σ’ αυτό το φιλόδοξο σχέδιο είναι η αυξανόμενη ανεξαρτησία της Γερμανίας.Μεταξύ άλλων, επισημαίνεται ότι «το Brexit έχει δώσει στη Γερμανία μεγαλύτερη ανεξαρτησία και έχει δυσκολέψει τις ΗΠΑ να επηρεάζουν τις αποφάσεις των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων».
- Ένας βασικός στόχος αυτής της στρατηγικής είναι η καταστροφή της συνεργασίας της Γερμανίας με τη Ρωσία (και με τη Γαλλία), η οποία θεωρείται η μεγαλύτερη οικονομική και πολιτική απειλή για τις ΗΠΑ:
«Η εφαρμογή αυτής της συνεργασία [Ευρώπης και Ρωσίας] θα μετατρέψει τελικά την Ευρώπη σε οικονομικό και πολιτικό ανταγωνιστή των Ηνωμένων Πολιτειών… Ο μόνος τρόπος να αποφευχθεί αυτό είναι: «Να εμπλακούν και οι δύο χώρες [Γερμανία και Ρωσία] σε πόλεμο μέσω της Ουκρανίας»
- Η αντιμετώπιση αυτής της οικονομικής και πολιτικής απειλής, προϋποθέτει την εφαρμογή ενός στρατηγικού σχεδίου, επικεντρωμένου κυρίως στην καταστροφή της γερμανικής οικονομίας.
«Η διακοπή των ενεργειακών προμηθειών από την Ρωσία, θα μπορούσε να δημιουργήσει μια συστημική κρίση που θα ήταν καταστροφική για τη γερμανική οικονομία και έμμεσα για την Ευρωπαϊκή Ένωση συνολικά».
- Το κλειδί για την εφαρμογή αυτού του σχεδίου είναι να σύρουν οι ΗΠΑ τις ευρωπαϊκές χώρες σε πόλεμο. Ο πόλεμος στην Ουκρανία και η ενεργειακή κρίση στην Ευρώπη σχεδιάστηκαν σκόπιμα από το κατεστημένο των ΗΠΑ ως μια κυνική και υπολογισμένη στρατηγική.
«Ο μόνος δυνατός τρόπος για να διασφαλιστεί ότι η Γερμανία θα απορρίψει τις ρωσικές ενεργειακές προμήθειες είναι να εμπλακεί στη στρατιωτική σύγκρουση στην Ουκρανία.
Οι συνεχιζόμενες ενέργειες των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ουκρανία θα οδηγήσουν αναπόφευκτα σε στρατιωτική απάντηση από τη Ρωσία. Η Ρωσία δεν πρόκειται να αφήσει την πίεση του ουκρανικού στρατού στην Λαϊκή Δημοκρατία του Ντόνετσκ χωρίς στρατιωτική απάντηση.
Αυτό θα επέτρεπε να παρουσιαστεί η Ρωσία ως το επιθετικό κράτος και, στη συνέχεια, να εφαρμοστεί ολόκληρο το πακέτο κυρώσεων, το οποίο έχει ήδη καταρτιστεί ».
Η επιθετική εξωτερική πολιτική που ακολουθούσε η Ουκρανία πριν από τη σύγκρουση, θα ανάγκαζε τη Ρωσία να αναλάβει στρατιωτική δράση εναντίον της Ουκρανίας.Ο πραγματικός σκοπός της ήταν να πιεστεί η Ευρώπη να υιοθετήσει ένα ευρύ φάσμα κυρώσεων κατά της Ρωσίας, που είχαν ήδη προγραμματιστεί από τις ΗΠΑ εδώ και αρκετό καιρό, οι οποίες θα προκαλέσουν τόσο μεγάλη ζημιά στις σχέσεις Γερμανίας και Ρωσίας, ώστε θα είναι αδύνατο να αποκατασταθούν αργότερα.
«Μια μείωση του ενεργειακού εφοδιασμού της Γερμανίας από τη Ρωσία (ιδανική θα ήταν η πλήρης διακοπή του) θα οδηγούσε σε καταστροφικά αποτελέσματα για τη γερμανική βιομηχανία.
Η εκτροπή σημαντικών ποσοτήτων ρωσικού φυσικού αερίου για χειμερινή θέρμανση θα επιδεινώσει περαιτέρω τις ελλείψεις. Τα λουκέτα σε βιομηχανικές επιχειρήσεις θα προκαλούσαν ελλείψεις κατασκευαστικών εξαρτημάτων και ανταλλακτικών, διάσπαση των εφοδιαστικών αλυσίδων (logistics) και, τελικά, ένα φαινόμενο ντόμινο ».
- Τελικά, μια ολική κατάρρευση της οικονομίας της Ευρώπης θεωρείται και πιθανή και επιθυμητή. Η οικονομία της Ευρώπης θα «αναπόφευκτα καταρρεύσει» ως αποτέλεσμα των κυρώσεων κατά της Ρωσίας που σχεδιάστηκαν από τις ΗΠΑ .
«[Οι κυρώσεις] θα επιφέρουν ένα καταστροφικό πλήγμα στη γερμανική οικονομία, αλλά και στην οικονομία ολόκληρης της της ΕΕ που αναπόφευκτα θα καταρρεύσει».
- Η εμπλοκή της Γερμανίας στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, θα αποδυναμώσει και τις δύο χώρες, πράγμα απαραίτητο για να διατηρήσουν οι ΗΠΑ την κυριαρχία τους στην ευρωπαϊκή ήπειρο.
- Στο έγγραφο επισημαίνεται ότι τα οφέλη των αμερικανικών εταιρειών (που θα έχουν να αντιμετωπίσουν μικρότερο ανταγωνισμό στην παγκόσμια αγορά), τα υλικοτεχνικά πλεονεκτήματα και η εκροή κεφαλαίων από την Ευρώπη, σημαίνουν ότι:
«Οι ευρωπαϊκές χώρες θα μπορούσαν να συνεισφέρουν στην οικονομία των Ηνωμένων Πολιτειών με περίπου 7 έως 9 τρισεκατομμύρια δολάρια. Επιπλέον, θα έχει σημαντική επίπτωση το γεγονός ότι πάρα πολλοί νέοι Ευρωπαίοι με υψηλή μόρφωση και εκπαίδευση θα αναγκαστούν να μεταναστεύσουν [στις ΗΠΑ]».
- Ο βασικός στόχος είναι να διχαστεί η Ευρώπη –ειδικά η Γερμανία και η Ρωσία– και να καταστραφεί η ευρωπαϊκή οικονομία με την τοποθέτηση χρήσιμων ηλίθιων σε πολιτικές θέσεις, προκειμένου να σταματήσει ο ρωσικός ενεργειακός εφοδιασμός της Ευρώπης.
Οι πολιτικοί του Κόμματος των Πράσινων, Annalena Baerbock και Robert Habeck περιγράφονται από τις ΗΠΑ ως εύκολα χειραγώγιμοι για την εκτέλεση των εντολών τους– ιδιαίτερα αυτών που έχουν ως στόχο της καταστροφής της γερμανικής οικονομίας.
2. Οι Πράσινοι θα αναγκάσουν τη Γερμανία να πέσει στην παγίδα
Τα κόμματα των Πρασίνων στην Ευρώπη περιγράφονται ως «κόμματα ιδιαίτερα εύκολο να χειραγωγηθούν» για να εκτελέσουν τα θελήματα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.
«Προϋπόθεση για να πέσει η Γερμανία σε αυτή την παγίδα είναι ο κυρίαρχος ρόλος των Πράσινων κομμάτων και των ευρωπαϊκών περιβαλλοντικών κινημάτων. Το γερμανικό περιβαλλοντικό κίνημα είναι άκρως δογματικό, και οι ηγέτες του μπορούν πολύ εύκολα να αγνοήσουν τα οικονομικά επιχειρήματα», αναφέρεται στο “Εγγραφο”, επικαλούμενο την σημερινή υπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας, Annalena Baerbock, και τον υπουργό οικονομικών Robert Habeck, ως παραδείγματα των πολιτικών αυτού του τύπου.
Τα προσωπικά χαρακτηριστικά και η έλλειψη επαγγελματισμού τους, μας επιτρέπουν να υποθέσουμε ότι είναι αδύνατο να αναγνωρίζουν τα λάθη τους εγκαίρως. Ως εκ τούτου, θα υπάρχει αρκετός χρόνος για να σχηματιστεί γρήγορα από τα μέσα ενημέρωσης η εικόνα μιας Ρωσίας επιτιθέμενης και να κάνει τους Πράσινους ένθερμους και σκληρούς υποστηρικτές των κυρώσεων – δηλαδή ένα «κόμμα πολέμου». Αυτό θα καταστήσει δυνατή την επιβολή των κυρώσεων χωρίς κανένα εμπόδιο».
Η Annalena Baerbock είναι γνωστή για τη δήλωσή της ότι θα συνεχίσει την αναστολή του ρωσικού φυσικού αερίου, ακόμη και κατά τη διάρκεια του χειμώνα – ανεξάρτητα από το τι πιστεύουν οι ψηφοφόροι της για το θέμα και τις συνέπειες για τον γερμανικό πληθυσμό.
«Θα σταθούμε στο πλευρό της Ουκρανίας, και αυτό σημαίνει ότι οι κυρώσεις θα παραμείνουν και τον χειμώνα – ακόμα κι αν αυτό γίνει πολύ σκληρό για τους πολιτικούς» (!), είπε σε μια διάσκεψη στην Πράγα πρόσφατα.
[ΣτΕ]: Στις 20 Σεπτεμβρίου 2022, η επικεφαλής της γερμανικής διπλωματίας, Annalena Baerbock, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου: «Είστε υπέρ του να παραδώσει η Γερμανία μαχητικά τανκς στην Ουκρανία;», είπε:
«Πρέπει να πολεμήσουμε τη Ρωσία όλοι μαζί. Δεν φτάνει μόνο η αποστολή τανκς. Πρέπει να κινητοποιηθούμε διεθνώς και μαζικά. Είμαι υπέρ του να στείλουμε στην Ουκρανία ό,τι χρειάζεται. Αλλά αυτό δεν θα κάνει τη διαφορά. Οι εξοπλισμοί πρέπει να χρησιμοποιηθούν, πρέπει να λειτουργήσει όλη αυτή η οργάνωση. Κι αυτό το βήμα μπορεί να γίνει μόνο διεθνώς και συλλογικά!». (βίντεο)
Δηλαδή, ζήτησε διεθνή συλλογική κινητοποίηση κατά της Ρωσίας! Οι χρήσιμοι ηλίθιοι ή Μωραίνει ο Κύριος ον βούλεται απολέσαι…
3. Η Διαμάχη για την γνησιότητα του «Εγγράφου»
Η διάψευση της RAND
Στις 14 Σεπτεμβρίου 2022, η RAND Corporation εξέδωσε δελτίο τύπου με το οποίο δηλώνει ότι το «έγγραφο έρευνας» προέρχεται από αυτή. Δεν το σχολιάζει. Απλώς, γράφει ότι το περιεχόμενο του είναι «παράξενο» και ότι το έγγραφο είναι «πλαστό».
Σχόλια του Κλεάνθη Γρίβα για την αντίδραση της RAND
Η αντίδραση της RAND ήταν αναμενόμενη. Όπως όλες οι «δεξαμενές σκέψεις» που συνδέονται με τα υπουργεία Άμυνας και Εξωτερικών όλων των χωρών εκπονούν μελέτες δύο κατηγοριών: Λεπτομερείς αναλυτικές μελέτες που διατυπώνονται υπαινικτικά σε μια ουδέτερη διπλωματική γλώσσα, και περιληπτικές αναφορές που κωδικοποιούν με σαφήνεια αυτά που αναφέρονται σε κάποια από τις πρώτες.
Οι πρώτες είναι διαθέσιμες στο κοινό. Οι δεύτερες (με τη σήμανση «εσωτερική διανομή» ή «εμπιστευτικό») προορίζονται για ένα περιορισμένο αριθμό αποδεκτών και μπορούν να φτάνουν στο κοινό μόνο μέσω «διαρροών», σκόπιμων ή όχι.
Κατά τη γνώμη μου, το «Έγγραφο» που δημοσίευσε η σουηδική διαδικτυακή εφημερίδα Nya Dagbladet, ανήκει στη δεύτερη κατηγορία (των εγγράφων που προορίζονται για «εσωτερική διανομή»), το οποίο θεωρώ ότι κωδικοποιεί σε 5 σελίδες όσα αναφέρονται υπαινικτικά στην μελέτη της RAND με τίτλο «Extending Russia: Competing from Advantageous Ground» (325 σελίδες).
Όπως σημειώνει ο πολιτικός αναλυτής Stig Berglund το περιεχόμενο του «Εγγράφου» ανταποκρίνεται στη στρατηγική γραμμή που ήταν χαρακτηριστική για τη RAND σε σχέση με τη Ρωσία, όπως εκτίθεται στην επίσημη έκθεσή της (325 σελίδων) με τίτλο «Extending Russia» του 2019:
«Φυσικά, θα μπορούσε [το «Έγγραφο»] να είναι ψεύτικο. Αλλά δεν νομίζω ότι φαίνεται ως τέτοιο. Είναι ξεκάθαρα συνδεδεμένο με προηγούμενα προϊόντα της RAND»
https://nyadagbladet.se/utrikes/here-are-the-us-officials-to-whom-the-rand-document-was-addressed/
Κατά την εκτίμησή μου, το παρόν «Έγγραφο-Σοκ» της RAND (πέραν του γεγονότος ότι σ’ αυτό σκιαγραφούνται τα γεγονότα όπως εξελίχθηκαν μετά την ρωσική επέμβαση στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου 2922, όπως τα ζούμε) έφτασε στο κοινό μέσω διαρροής, σκόπιμης ή όχι.
Ας μη ξεχνάμε ότι όλα τα «απόρρητα έγγραφα» φτάνουν στο κοινό ως αποτέλεσμα μιας (σκόπιμης ή όχι) διαρροής εμπιστευτικών εσωτερικών εγγράφων διαφόρων οργανισμών και υπηρεσιών. Η πιο διάσημη διαρροή αφορά τα «Εγγραφα του Πενταγώνου» από τον Daniel Ellsberg, αναλυτή της Rand και του Υπουργείου Άμυνας στους New York Times τον Μάρτιο του 1971. (Βλ. σχετικό σημείωμα, στο τέλος του παρόντος)
Η διάψευση του Carl Bildt
Μετά τη δημοσιοποίηση του «Εγγράφου», ο Carl Bildt (του Κόμματος των Μετριοπαθών) ιδιοτελώς φανατικός φιλότουρκος πρώην πρωθυπουργός και Εξωτερικών της Σουηδίας, έγραψε στο Twitter:
«Φυσικά είναι παραποιημένο από την αρχή μέχρι το τέλος. Δεν υπάρχει τέτοια έκθεση της RAND Corporation. Είναι πλαστό».
Η αντίδραση του Carl Bildt ήταν αναμενόμενη, εάν ληφθεί υπόψη ότι ο αυτός:
- Εργάζεται στη RAND ως σύμβουλος του ευρωπαϊκού τμήματός της, και από το 2014 είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της (από τον Ιούλιο του 2022, το όνομά του εμφανίζεται ως το τρίτο, αμέσως μετά τον πρόεδρο και τον αντιπρόεδρο του ΔΣ, στον ιστότοπο της RAND Corporation).
- Είναι μέλος της Λέσχης Bilderberg
- Είναι πρόεδρος του ευρωπαϊκού τμήματος της Τριμερούς Επιτροπής, μιας παγκοσμιοποιητικής δεξαμενής σκέψης που ιδρύθηκε το 1973 από τον υψηλού προφίλ Πολωνοαμερικανό εμπειρογνώμονα εξωτερικής πολιτικής Zbigniew Brzezinski και τον πρώην κορυφαίο Εβραίο-Αμερικανό πολιτικό Henry Kissinger με πρωτοβουλία του διαβόητου υπερ-παγκοσμιοποιητή, David Rockefeller.
- Συμμετέχει στις περιβόητες παγκοσμιοποιητικές συγκεντρώσεις δικτύωσης του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) και στον ιστότοπο του οποίου έχει δημοσιεύσει άρθρα γνώμης (όπως το “In Defense of Globalization” και άλλα συναφή).
Bildt στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός το 2013.
Φωτογραφία: World Economic Forum/CC BY-NC-SA 2.0
4. Η άποψη του Ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών
Η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα, κατά τη διάρκεια της συνόδου του Ανατολικού Οικονομικού Φόρουμ στο Βλαδιβοστόκ στις 6 Αυγούστου 2022, δήλωσε βασικά τα ίδια πράγματα με τα αναφερόμενα στο «έγγραφο»:
Κατηγόρησε τις ΗΠΑ για την πρόκληση της ενεργειακής κρίσης στην Ευρώπη. Τόνισε ότι οι κυρώσεις τους κατά της Ρωσίας συνιστούν οικονομική «αυτοκτονία». Και επισήμανε ότι «οι ΗΠΑ είχαν μια μακροπρόθεσμη στρατηγική για την πλήρη καταστροφή των ενεργειακών δεσμών μεταξύ της Ρωσίας και των μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών, όπως η Γερμανία. Από τη σοβιετική εποχή, η Ρωσία ήταν ένας αξιόπιστος προμηθευτής ενέργειας στην Ευρώπη».
Σε δήλωσή της στο Reuters, που δημοσιεύθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2022 με τίτλο «Οι Ηνωμένες Πολιτείες προβάλλουν την Ρωσία ως αποδιοπομπαίο τράγο για την ενεργειακή κρίση της Ευρώπης» είπε::
«Η κυριαρχία της Ουάσιγκτον επικράτησε. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση αναδείχθηκαν στην εξουσία πολιτικές δυνάμεις που παίζουν ρόλο των προβοκατόρων. Είναι μια απόλυτη αυτοκτονία, αλλά φαίνεται ότι θα πρέπει να την υποστούν». ( Πηγή )
Η Ρωσία κατηγόρησε πρόσφατα την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών για την έναρξη της ενεργειακής κρίσης στην Ευρώπη. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Press TV, η Ρωσία πιστεύει ότι οι ΗΠΑ ενθαρρύνουν τους Ευρωπαίους ηγέτες να κάνουν «αυτοκτονικές» κινήσεις, όπως η επιβολή κυρώσεων στη Ρωσία ως απάντηση στη ρωσική στρατιωτική της εισβολή στην Ουκρανία».
Με βάση ορισμένα πλακάτ που εμφανίζονται σε διαδηλώσεις σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, φαίνεται ότι κάποιοι πολίτες της Ευρώπης αρχίζουν επίσης να υιοθετούν αυτή τη θέση. (Πηγή)
5. Ο πρόεδρος της Ρωσικής Κρατικής Δούμας Βιάτσεσλαβ Βολοντίν
«Οι ΗΠΑ έχουν καταδικάσει την ΕΕ στην πείνα και στο κρύο»
«Η Ουάσιγκτον έχει βλάψει το μπλοκ της Ευρωπαϊκή Ένωσης για να εξυπηρετήσει τα δικά της συμφέροντα», προειδοποίησε ο Βιάτσεσλαβ Βολοντίν, πρόεδρος της Ρωσικής Κρατικής Δούμας στις 19 Αυγούστου 2022
https://www.rt.com/russia/561146-us-doomed-eu-russia-cold-hunger/
Αποσπάσματα από τις δηλώσεις που έκανε ο πρόεδρος της Ρωσικής Κρατικής Δούμας Βιάτσεσλαβ Βολοντίν στις 19 Αυγούστου 2022:
- «Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν καταδικάσει την ΕΕ σε πείνα, κρύο και απομόνωση πιέζοντας την να κόψει τους δεσμούς του με τη Μόσχα».
- «Η Ουάσιγκτον δεν θασταματήσει με τίποτα, προκειμένου να πετύχει την ενίσχυση της δικής της θέσης, αδιαφορώντας για την ευημερία των πολιτών και των οικονομιών των ευρωπαϊκών χωρών».
- «Το φυσικό αέριο στις ΗΠΑ κοστίζει 333 δολάρια τα 1.000 κυβικά μέτρα.Αλλά η Ουάσιγκτον το πουλάει στην Ευρώπη σε τιμή που είναι 7,3 φορές μεγαλύτερη, καθιστώντας την οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης μη ανταγωνιστική. Ο ετήσιος πληθωρισμός της ευρωζώνης είχε φτάσει στο 8,9%.
- «Η Ευρώπη επλήγη από ένα κύμα καύσωνα που προκάλεσε τεράστια προβλήματα στον αγροτικό τομέα, καθώς και μια ενεργειακή κρίση που είχε ως αποτέλεσμα οι τιμές να αυξηθούν κατά έξι φορές μέσα σε ένα χρόνο».
- «Η απόφαση της ΕΕ να καταργήσει σταδιακά τον ενεργειακό εφοδιασμό από τη Ρωσία και να διακόψει τους οικονομικούς δεσμούς με τη Μόσχα πάρθηκε κάτω από την πίεση της Ουάσιγκτον».
- «Οι πολιτικές των ΗΠΑ στην Ευρώπη επιβάλλονται από την Αγγλία, και από ορισμένες χώρες που είναι κυρίαρχες μόνο κατ’ όνομα (Λιθουανία, Λετονία, Εσθονία, Ουκρανία), με την Πολωνία, την Τσεχία και τη Φινλανδία να προσχωρούν σ’ αυτόν τον ρωσοφοβικό συνασπισμό με την ελπίδα ότι θα πάρουν κάποιες αμερικανικές επιχορηγήσεις».
Τα σχόλιά του προέδρου της Ρωσικής Κρατικής Δούμας Βιάτσεσλαβ Βολοντίν γίνονται ενώ η ΕΕ μαστίζεται από μια ενεργειακή κρίση λόγω των αυξανόμενων παγκόσμιων τιμών της ενέργειας. Νωρίτερα αυτό το μήνα, η ηγεσία της ΕΕ ενέκρινε ένα σχέδιο που θα επιβάλει στα κράτη-μέλη της να μειώνουν την κατανάλωση φυσικού αερίου κατά 15% σε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσουν την κρίση. (ολόκληρο το άρθρο της Russian Today – Rt.com)
6. Κλεάνθης Γρίβας: Η διαρροή των «Εγγράφων του Πενταγώνου» από τον Daniel Ellsberg (αναλυτή της Rand και του Υπουργείου Άμυνας) στους New York Times, Μάρτιος 1971
Τα «Έγγραφα του Πενταγώνου» (επίσημος τίτλος: Report of the Office of the Secretary of Defense Vietnam Task Force), είναι μια άκρως απόρρητη μελέτη του Υπουργείου Άμυνας σχετικά με την πολιτική και στρατιωτική εμπλοκή των ΗΠΑ στο Βιετνάμ από το 1945 έως το 1967, ενώ ο πόλεμος του Βιετνάμ συνεχιζόταν, με την εμπλοκή περισσότερων από 500.000 Αμερικανών στρατιωτών.
Κατά την προετοιμασία της «Άκρως απόρρητης» μελέτης, οι αναλυτές άντλησαν απόρρητο υλικό από τα αρχεία του Υπουργείου Άμυνας, του Υπουργείου Εξωτερικών και της CIA. Η μελέτη ολοκληρώθηκε το 1969 και εκτείνονταν σε 7.000 σελίδες (3.000 σελίδες ανάλυσης και 4.000 σελίδες δικαιολογητικών).
Ο Daniel Ellsberg, πρώην αξιωματικός των Πεζοναυτών των ΗΠΑ (1954 – 1957) αρχικά ήταν από τους πρώτους υποστηρικτές της εμπλοκής των ΗΠΑ στην Ινδοκίνα, και μετά το 1957 εργάζονταν ως βασικός στρατηγικός αναλυτής στην RAND Corporation και στο Υπουργείο Άμυνας. Μ’ αυτή την ιδιότητα αυτή, συμμετείχε στην εκπόνηση της Μελέτης του 1967, που έγινε διάσημη με τον τίτλο «Έγγραφα του Πενταγώνου».
Ως αποτέλεσμα της επαφής του με ένα τεράστιο όγκο απόρρητων υλικών, ο Daniel Ellsberg υπέστη μια συνειδησιακή αλλαγή και αποφάσισε ότι οι πληροφορίες που περιέχονται στα «Έγγραφα του Πενταγώνου» θα πρέπει να είναι διαθέσιμες στο αμερικανικό κοινό.
Έτσι, ρισκάροντας τη ζωή του ή την καταδίκη του σε ισόβια δεσμά, τον Μάρτιο του 1971 παρέδωσε αντίγραφο της Μελέτης στους New York Times, που δημοσίευσαν μια σειρά από καυστικά άρθρα βασισμένα στα πιο καταδικαστικά μυστικά της έκθεσης, πράγμα που μετέβαλε τη στάση της κοινής γνώμης και την πολιτική της αμερικανικής κυβέρνησης απέναντι στον πόλεμο του Βιετνάμ.
Κλεάνθης Γρίβας
Δεν νομίζω ότι κανείς έμεινε πραγματικά έκπληκτος.
Μόνον οι χρήσιμοι ηλίθιοι παριστάνουν ότι αγνοούν πως παίζονται τα παιχνίδια των Μεγάλων Δυναμεων και πως δήθεν σήμερα “ανακάλυψαν την Αμερική”..
Εγώ αυτό που θα επισημάνω είναι ότι το “Έγγραφο” εμφανίζεται ότι συντάχθηκε το 2019.
Δηλαδή ενόσω στην Προεδρία των ΗΠΑ βρίσκονταν ακόμα ο κύριος Τραμπ..
Επομένως ως απόρρητη περίληψη των στόχων που επικέντρωνε το άρθρο κι αποδέκτες της ήταν οι αντίστοιχοι Ρεπουμπλικάνοι, δηλαδή την περίοδο εκείνη οι ακόμα κυβερνώντες .
Αυτοί δε, με προεξάρχοντα τον τότε Πρόεδρο των ΗΠΑ κύριο Τραμπ, που διακρίνονταν για τα φιλικά του αισθήματα στον Ρ.Τ. Ερντογάν και τον αναγνώριζε δημόσια ως “διεθνή παίκτη”, λογικό ήταν στα σχεδια τους να ενέτασσαν το 2019 ως αξιόπιστο παίκτη και σύμμαχο τον Ρ.Τ. Ερντογάν.
(* Μάλιστα, για αυτό βρήκε κι αυτός χώρο και στα τέλη του 2019 μας “σέρβιρε” το Τουρκολιβυκο μνημόνιο. Φαντάζομαι ως αντάλλαγμα της συνεργασίας του στην Συρία .. Άλλωστε τους ίδιους ισλαμιστές μετέφερε κι εκεί…)
Το δε “Έγγραφο” χαρακτηρίζεται εξ’ αντικειμένου για τον ώμο υπερεαλισμό του και στο πρώτο που με παρέπεμψε, ενόσω το διάβαζα , ήταν ο εξαιρετικά άξεστος τρόπος με τον οποίο υποδέχθηκε την Άγκελα Μέρκελ ο κύριος Τραμπ , αρνούμενος, κατά την επίσκεψη της στις ΗΠΑ, να της τείνει έστω το χέρι στην χειραψία που του προσέφερε και κοιτάζοντας με επιδεικτική απέχθεια από την άλλη προς την κα Μέρκελ πλευρά σε όλες τις λήψεις επισήμων φωτογραφιών τους !
Αλλά μην γελιομαστε στις ΗΠΑ οι εξωτερικές πολιτικές κι ευρύτεροι σχεδιασμοί δεν χαράσσονται από τον εκάστοτε Πρόεδρο σύμφωνα με τις πολιτικές του πεποιθήσεις και με κριτήριο σε ποιο κόμμα ανήκει ή με τον χαρακτήρα του.
Αυτές οι προχειρότητες μόνο στην Ψωροκώσταινα εξακολουθούν να συμβαίνουν !
Η αρμοδιότητα των χαρασσομενων εξωτερικών πολιτικών των ΗΠΑ ανήκει ξεκάθαρα στο βαθύ αμερικανικό κράτος.
Να υπενθυμίσω ότι το Στέιτ Ντιπάρτμεντ έλκει τις ρίζες του και δημιουργήθηκε συγκροτήθηκε το 1789 όταν εδώ στην Ευρώπη ξεσπούσε η Γαλλική Επανάσταση ??
Τέτοιες δυνάμεις σαν τις ΗΠΑ (και όχι μόνον..), χαράσσουν τις κατευθυντήριες γραμμές τους στον πυρήνα της εξωτερικής τους πολιτικής , ακόμα και σε βάθος 100ετιας προγενέστερα .
Τα σχέδια κι οι κεντρικοί προσανατολισμοί παραμένουν σταθερά και το μόνο που επιδέχονται είναι ελαφρές τροποποιήσεις, βελτιώσεις ή προσαρμογές ,που ωστόσο δεν παρεκκλίνουν επουδενί από τον αρχικό και βασικό τους στόχο, αλλά αντίθετα τον διευκολύνουν .
Λίγη σημασία έχει ως προς το σκέλος αυτό ποιος Ρεπουμπλικάνος ή Δημοκρατικός Πρόεδρος θα είναι αυτός που θα εφαρμόσει το αρχικό σχέδιο και τον βασικό, κεντρικό προγραμματισμό και ποιος θα τον παραλάβει από το σημείο που έμεινε στον προηγούμενο Πρόεδρο και θα το συνεχίσει .
Σε τέτοιες δυνάμεις τα σχέδια έχουν πραγματική συνέχεια και τα πρόσωπα που αλληλοδιαδεχονται το ένα το άλλο σε θέσεις εξουσίας, απλώς τα υλοποιούν.
Στο μόνον που ένας Πρόεδρος συμμετέχει είναι στον ΤΡΌΠΟ που αυτός θα εφαρμόσει το βασικό σχέδιο των εξωτερικών πολιτικών που χαράχθηκαν προ πολλού.
Πχ εάν είναι ωμός στο χαρακτήρα του , με ωμό κι άξεστο τρόπο θα το εφαρμόσει αντίστοιχα με ωμούς κι άξεστους τρόπους και θα πρέπει να του δώσεις να αντιληφθεί στην γλώσσα που μιλά από που έπιασε το νήμα του βασικού σχεδίου και την κατεύθυνση που υποχρεούται να το προεκτείνει.
Εάν πάλι είναι έμπειρος ένα διπλωματικό κείμενο του αρκεί για να μπει στο νόημα…
Ο κύριος Μπάιντεν εκλέχτηκε Πρόεδρος των ΗΠΑ κι ορκίστηκε αναλαμβάνοντας καθήκοντα στις 20.1.2021 .
Προσωπικά όντως βρίσκω “παράξενο ” ένα απόρρητο έγγραφο που γράφτηκε το 2019 να απευθύνεται στον Λευκό Οίκο επί Προεδρίας Μπάιντεν η στον
ΥπΕΞ κύριο Μπλινκεν, ή στην Χίλαρι Κλίντον (που ειρήσθω εν παρόδω, δεν γνωρίζω να έχει κάποια θέση στην σημερινή κυβέρνηση, κάτι που δεν μπορούσε να προβλεφθεί από το 2019) και στα λοιπά πρόσωπα που αναφέρονται στην εν λόγω κυβέρνηση των Δημοκρατικών .
Πραγματικά αυτό μου ακούγεται εξαιρετικά ανακόλουθο!
Εκτός βέβαια εάν, μέρα την γνωστοποίηση του στους Ρεπουμπλικάνοι Πρόεδρο και Κυβέρνηση επαναπροωθηθηκε αργότερα και στους Δημοκρατικούς ..
Όμως από το 2019 που γράφτηκε το εν λόγω “Έγγραφο” μέχρι σήμερα έχουν μεσολαβήσει ένα σωρό εξελίξεις. Αυτές μπορεί να μην είναι πλέον καν συμβατές με το ύφος του “Εγγράφου” ή ακόμα οι υποδείξεις του να κρίνονται σήμερα ακόμα και παρωχημένες.
Έτσι υπάρχει πιθανότητα ενώ το “Έγγραφο” χαράσσει το 2019 την βασική, απαρέγκλιτη μεν, στόχευση , εντούτοις εντωμεταξύ να έχουν παρεμβληθεί σημαντικές τροποποιήσεις, βελτιώσεις της , προσεγγίσεις κι ανέλπιστες συμμαχίες που το κάνουν αρκετά πιο σύντομο στις εξελίξεις που επιδιώκει, πιο ευέλικτο και πιο εφικτό, κατά τρόπον που να επεξηγούν άριστα τα σημερινά δεδομένα .!
Γιατί άντε, να φανταστώ ότι η Ευρώπη των μεσαίων δυνάμεων έπεσε στην παγίδα, αλλά ότι ένας πράκτορας της KGB που διοικεί την 2η στρατιωτική δύναμη στον κόσμο και την πρώτη μεγαλύτερη σε επικράτεια έκταση του πλανήτη κρατώντας την ακέραια εδώ και 30 χρόνια ,όπως ο Πούτιν και το καθεστώς του, ότι έπεσε κι αυτός στην παγίδα, κομματάκι δύσκολο να το δεχτώ.
Στο άρθρο μου “ΚΙΝΑ – ΟΥΚΡΑΝΙΑ Το να είσαι στρατηγικός εταίρος στο One Belt One Road, μάλλον κοστίζει ακριβά !! (ή αλλιώς, 99 +1 Χρήσιμες Πληροφορίες.)” , που δημοσίευσαν οι Ανιχνεύσεις στις 5.4. 2022, γίνεται ολόκληρη αναφορά στην από 16.6.2021 Σύνοδο Κορυφής Μπάιντεν – Πούτιν στην Γενεύη και παρατίθενται αποσπάσματα από το άρθρο ” Η Νέα (Παλιά) Ρωσία του Πούτιν συναντά την Νέα Αμερική του Μπάιντεν ” που δημοσίευσε την επόμενη κιόλας ημέρα της συνάντησης των δύο ηγετών, το Carnegie Moscow, που δεν διακρίνεται για τα αντιρωσικά του αισθήματα κι αποτελεί τμήμα αποσπασμένο στην Μόσχα του αμερικανικού -και με αξιοσημείωτη επιρροή- κορυφαίου Αμερικανικού think tank Carnegie Endowment for International Peace.
Το συγκεκριμένο άρθρο , μπορεί να το βρει ο αναγνώστης αυτούσιο στον αριθμό “75” των πηγών που παρατίθενται στο τέλος του προαναφερθέντος δικού μου άρθρου που τον παραπέμπει ευθέως στην ιστοσελίδα του Carnegie Moscow όπου πρωτοαναρτηθηκε.
Πριν όμως το παραθέσω πιο κάτω μεταφρασμένο κι αυτούσιο , καλύτερα να υπενθυμίσω στον αναγνώστη ότι ο όρος “Νέα (Παλιά) Ρωσία ” που επαναλαμβάνεται πλειστακις τόσο στον τίτλο του άρθρου – του Carnegie Moscow, όσο και στο ίδιο το κείμενο συμπερασματων του, παραπέμπει ευθέως στις κατακτήσεις της Αικατερίνης της Μεγάλης η οποία το διάστημα μεταξύ 1768-1774 ,μέσω πολέμων ενσωμάτωσε στην Τσαρική Αυτοκρατορία ολόκληρη την Κριμαία , το σημερινό Ντονμπας (δηλαδή Ντόνετσκ και Λουγκανσκ ) με την τότε πρωτεύουσα τους το Χάρκοβο μέχρι και το Κερσκ, την Ζαπορίζια και γενικά όλη την σημερινή Ουκρανία, δημιουργώντας εκ θεμελίων τις πόλεις Οδησσό, Σεβαστούπολη, Χερσώνα, Μικολάιβ και Ντνιπροπετρόφσκ, τις οποίες ένωσε κατόπιν με τα τμήματα της Πολωνολιθουανικής τότε δημοκρατίας , που σήμερα συμπεριλαμβάνουν σήμερα περιοχές της Πολωνίας και Λιθουανίας, αλλά και την Λευκορωσία.
Ολη δε, αυτή την γεωγραφική περιοχή η Αικατερίνη η Μεγάλη την οργάνωσε διοικητικά και της έδωσε τον τίτλο “Νόβα Ρασσία” , όπερ μεθερμηνευομενον ελληνιστί μεταφράζεται από τα ρωσικά ως “ΝΕΑ ΡΩΣΊΑ”.
Τώρα ο αναγνώστης του άρθρου του Carnegie Moscow ας συμπληρώσει μόνος του τα κενα κι ας δώσει μόνος του την ερμηνεία τι σήμαινε και τί εννοούσε ήδη από την 17.6.2021 , δηλαδή μια ημέρα μετά την συνάντηση Μπάιντεν -Πουτιν, ο τίτλος “Η Νέα (Παλιά) Ρωσία του Πούτιν συναντά την Νέα Αμερική του Μπάιντεν” και που ακριβώς αναφέρονταν οι μεταξύ τους συμφωνίες και συναντιούνται τα συμφέροντα των δύο χωρών , ζητήματα ως προς τα οποία προεκρινα το άρθρο του Carnegie Moscow ως εξαιρετικά κατατοπιστικό και διαφωτιστικό.
Να σημειώσω μόνον ότι όταν στις 16.6.2021 Μπάιντεν – Πούτιν συναντιόνταν στην βίλα Λα Γκρανζ στα περίχωρα της Γενεύης, ήδη έξι περίπου μήνες προηγούμενα, δηλαδή την 30.12.2020 η Γερμανία πρωτίστως κι η Γαλλία δευτερευόντως , στην εκπνοή της λήξης της Γερμανικής Προεδρίας στην ΕΕ είχαν καταφέρει να επιβάλουν και να περάσουν στα κράτη μέλη της ΕΕ την Μεγάλη Εμπορική Συμφωνία των ΕΕ με την Κίνα δένοντας τις οικονομίες τους και εισάγοντας την Κινεζική επιρροή κι ομπρέλα στην Γηραιά Ήπειρο…
Απέναντι σε ποιους ήταν ευθέως ανταγωνιστική η Συμφωνία αυτή των ΕΕ -Κινας?
Νομίζω πως παρακάτω δίνονται ξεκάθαρα οι απαντήσεις.
Παρακάτω λοιπόν παρατίθεται σε μετάφραση αυτούσιο το από 17.6.2021 κείμενο του άρθρου που δημοσίευσε το Carnegie Moscow, το οποίο μετ’ επιτάσεως προτρέπω τον αναγνώστη να το διαβάσει μέχρι τέλους :
“Η ΝΈΑ (ΠΑΛΙΆ) ΡΩΣΊΑ ΤΟΥ ΠΟΎΤΙΝ ΣΥΝΑΝΤΆ ΤΗΝ ΝΈΑ ΑΜΕΡΙΚΉ ΤΟΥ ΜΠΆΙΝΤΕΝ
17.06.2021
Η Νέα (Παλιά) Ρωσία του Πούτιν συναντά τη Νέα Αμερική του Μπάιντεν
Φωτογραφία: Getty Images
Αλεξάντερ
Μπάουνοφ
Русский
Αυτό που προτείνει η Μόσχα είναι μια ανανεωμένη μορφή των σχέσεων της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, όταν οι δύο πλευρές λειτούργησαν με πλήρη αναγνώριση των προφανών διαφορών τους, περιείχαν η μία την επέκταση της άλλης και έγραψαν μαζί τους κανόνες που απαιτούνταν για να αποφευχθεί μια θανατηφόρα σύγκρουση.
Όταν ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν παρευρέθηκε στη σύνοδο κορυφής με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν στη Γενεύη αυτή την εβδομάδα, εκπροσωπούσε μια νέα Ρωσία. Τον περασμένο χρόνο, το στάδιο της ανάπτυξης της Ρωσίας που ξεκίνησε υπό τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ και τον Μπόρις Γέλτσιν ολοκληρώθηκε επιδεικτικά, όπως επισημοποιήθηκε από τις αλλαγές στο σύνταγμα που θα επιτρέψουν στον Πούτιν να παραμείνει στην εξουσία για πολλά ακόμη χρόνια.
Η νέα Ρωσία δεν αναπτύσσεται πλέον με την οικοδόμηση —ή ακόμη και μιμούμενη την οικοδόμηση— των δυτικών θεσμών. Δεν απορρίπτει την οικονομία της αγοράς ούτε τα ανοιχτά σύνορα, και σύμφωνα με τα σοβιετικά πρότυπα (το σημείο αναφοράς για τη γενιά των σημερινών ηγετών της) είναι μια ελεύθερη χώρα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι υποχρεωμένη να επιβάλει δυτικά πρότυπα ελευθερίας του λόγου ή ανταγωνιστικής δημοκρατίας ή ότι η αγορά πρέπει να είναι ανοιχτή στις δυτικές εταιρείες.
Η Ρωσία δεν θα αξιολογείται πλέον σύμφωνα με εξωτερικά κριτήρια. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα σχέδια για τη σύνοδο κορυφής δεν είχαν αντίκτυπο στη μεταχείριση του καθεστώτος προς την αντιπολίτευση ή τα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης, ούτε την υποστήριξή του στον μαχόμενο Λευκορώσο ηγέτη Αλεξάντερ Λουκασένκο. Το αντίθετο: ενόψει της συνάντησης με τον Μπάιντεν, το Κρεμλίνο δεν σταμάτησε να χτίζει ένα πιο αυταρχικό κράτος, αλλά επιτάχυνε τη διαδικασία. Όλες οι προσπάθειες του Μπάιντεν να ντροπιάσει τον Πούτιν για τις θλίψεις των προσωπικοτήτων της ρωσικής αντιπολίτευσης αποκλείστηκαν από έλλειψη κατανόησης και αντκατηγορίες. Για τον Πούτιν, δεν υπάρχει πλέον ένα σύστημα συντεταγμένων στο οποίο αυτές οι μομφές έχουν οποιοδήποτε βάρος.
Οι σχέσεις με τη Ρωσία πρέπει από εδώ και στο εξής να οικοδομούνται επίσημα όχι σε πιθανή συγγένεια με τη Δύση, ούτε με βάση δυτικές εκτιμήσεις για την κατάσταση πραγμάτων στη Ρωσία, αλλά καθαρά σε κοινά συμφέροντα, ενάντια σε αμοιβαίους εχθρούς και για λόγους αποφυγής συγκρούσεων όπου μπορεί να εμφανιστούν.
Ακριβώς όπως ο Πούτιν έφερε μια νέα Ρωσία στη σύνοδο κορυφής, ο Μπάιντεν αντιπροσώπευε επίσης μια νέα Αμερική: μια που αποκαθιστά τις πρώην σχέσεις της με τους συμμάχους της, τη δυτική ενότητα και τη δημοκρατική επιρροή.
Αυτό που προτείνει η Μόσχα είναι μια ανανεωμένη μορφή των σχέσεων της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, όταν οι δύο πλευρές λειτούργησαν με πλήρη αναγνώριση των προφανών διαφορών τους, περιείχαν η μία την επέκταση της άλλης και έγραψαν μαζί τους κανόνες που απαιτούνταν για να αποφευχθεί μια θανατηφόρα σύγκρουση.
Στις καλύτερες περιόδους της συνεργασίας τους, οι δύο υπερδυνάμεις κλήθηκαν να συνεργαστούν προς το συμφέρον όλης της ανθρωπότητας ενάντια στα παγκόσμια κακά, από τον φασισμό και την αποικιοκρατία μέχρι τη βοήθεια του αναπτυσσόμενου κόσμου στην καταπολέμηση της πείνας και του αναλφαβητισμού. Κατά καιρούς, ο Πούτιν κάνει ανεπαίσθητες προσεγγίσεις προς τις Ηνωμένες Πολιτείες σύμφωνα με αυτές τις γραμμές: προτάσεις για ένωση δυνάμεων ενάντια σε έναν κοινό εχθρό, όπως η ισλαμική τρομοκρατία, η πανδημία COVID-19 ή η υπερθέρμανση του πλανήτη.
Οι πρόεδροι των ΗΠΑ ήταν απρόθυμοι να συνάψουν μια τέτοια συνεργασία για να αποφύγουν τη δημιουργία της ψευδαίσθησης της αύξησης του καθεστώτος της Ρωσίας στο προηγούμενο επίπεδο. Ο Μπάιντεν, ωστόσο, μπορεί να συμφωνήσει σε μια τέτοια συνεργασία. Το κλίμα, για ένα, βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα του για διμερή συνεργασία, και αυτό είναι απίθανο να συναντήσει μεγάλη αντίθεση στο εσωτερικό: οι Δημοκρατικοί βλέπουν την κλιματική απειλή ως βασικό μέρος της ατζέντας τους.
Το θέμα της επέκτασης της συμφωνίας της Νέας START και του ελέγχου των πυρηνικών όπλων είναι ένας άλλος τομέας στον οποίο ο Μπάιντεν μπορεί να συνεργαστεί με τον Πούτιν χωρίς να προσελκύσει την ίδια κριτική με τον προκάτοχό του: ο Ντόναλντ Τραμπ θεώρησε ότι μια Αμερική που ήταν «ξανά σπουδαία» δεν θα έπρεπε να το επιτρέψει να περιοριστούν από παλιές συνθήκες με μια ξεπεσμένη υπερδύναμη.
Σε κάθε περίπτωση, για τον Μπάιντεν —έναν επαγγελματία πολιτικό από τις ημέρες του Ψυχρού Πολέμου— η αποτροπή ενός πυρηνικού πολέμου μεταξύ δύο ανόμοιων εθνών είναι ένα θέμα που του ενδιαφέρει. Μια αναβίωση της δοκιμασμένης παράδοσης των πυρηνικών συνομιλιών μεταξύ των υπερδυνάμεων θα ταίριαζε επίσης στο Κρεμλίνο. Οι δύο πλευρές εξέδωσαν ακόμη και κοινή δήλωση για τη στρατηγική σταθερότητα μετά τη σύνοδο της Γενεύης, σε αντίθεση με τις προσδοκίες ότι δεν θα ακολουθούσαν ανακοινώσεις.
Οι δύο πλευρές ήταν τόσο παγιδευμένες σε παγκόσμια ζητήματα που φαίνεται ότι δεν είχαν χρόνο να προχωρήσουν σε τοπικές συγκρούσεις με μεγάλη λεπτομέρεια. Η Ουκρανία και η Λευκορωσία, η Συρία και η Λιβύη συζητήθηκαν όλα, αλλά όχι αρκετά για εκείνους για τους οποίους έχουν μεγαλύτερη σημασία.
Ο Πούτιν δεν αποφάσισε να μην κάνει καμία συμφιλιωτική χειρονομία ενόψει της συνόδου κορυφής και να παρουσιάσει τη νέα Ρωσία χωρίς συγγνώμη μόνο και μόνο επειδή οι σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται ήδη στον πάτο. Ένας άλλος σημαντικός λόγος είναι ότι ο επεκτατισμός της Ρωσίας και των Ηνωμένων Πολιτειών, σε αντίθεση με τον Ψυχρό Πόλεμο, προκαλεί σύγκρουση μεταξύ τους στον νέο κόσμο, όπου και οι δύο θεωρούνται ότι μειώνονται στο πλαίσιο άλλων αναπτυσσόμενων δυνάμεων. Η σημερινή επέκταση της Ρωσίας λαμβάνει χώρα σε ένα μικρό μέρος της πρώην σφαίρας επιρροής της και ακόμη και στο δικό της έδαφος. Η ηγεμονία των ΗΠΑ επιστρέφει σε μια εποχή που το μερίδιο της Ουάσιγκτον στο παγκόσμιο ΑΕΠ μειώνεται, με αυτό το κενό να καλύπτεται από την Κίνα, η οποία είναι πλέον ο κύριος αντίπαλος της Αμερικής όσον αφορά την τεχνολογία και το παγκόσμιο κύρος.
Μια σημαντική καμπή έχει σημειωθεί μετά την εκλογική νίκη του Μπάιντεν. Όταν οι Δημοκρατικοί μπήκαν στον Λευκό Οίκο, φαινόταν ότι η κύρια σύγκρουση της προεδρίας του Τραμπ -με την Κίνα- θα εξομαλυνθεί, ενώ η Ρωσία θα απομονωνόταν και θα τιμωρούνταν σκληρά. Ωστόσο, αρκετούς μήνες μετά, η ρητορική της νέας κυβέρνησης για την Κίνα έχει γίνει πιο σκληρή. Μπορεί να φαίνεται ότι εφόσον οι δύο μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου, οι οποίες είναι στενά αλληλένδετες, έχουν διαφωνήσει για τις διαφορές τους, θα πρέπει να συναντηθούν και να επιλύσουν τη σύγκρουσή τους. Όμως ο Μπάιντεν δεν έχει συναντηθεί ακόμη με τον Κινέζο ηγέτη Σι Τζινπίνγκ και τώρα άρχισε να αναφέρεται στο ερώτημα εάν ο νέος κορωνοϊός φτιάχτηκε στην πραγματικότητα σε κινεζικό εργαστήριο: μια ιδέα που προηγουμένως εσφαλμένα πίστευαν ότι ήταν αποκλειστικά Τραμπιστική.
Η Κίνα, φυσικά, δεν ήταν απλώς ένας τυχαίος στόχος για την προσωπική οργή του Τραμπ. Είναι αντικειμενικά ένας παγκόσμιος αντίπαλος και οποιαδήποτε αμερικανική κυβέρνηση θα πρέπει να επικεντρωθεί στον περιορισμό της. Πριν στραφούμε σε αυτό το κύριο έργο, θα ήταν σκόπιμο να λύσουμε το ρωσικό ζήτημα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Η προσπάθεια επίλυσής του μετατρέποντας τη Ρωσία σε μέρος του δυτικού κόσμου κατέληξε σε αποτυχία. Η μόνη επιλογή που απομένει είναι να την εξουδετερώσετε, αφήνοντάς την ως ηγεσία της —και, προς το παρόν, η πλειοψηφία του πληθυσμού— να θέλει να τη δει.
Ο Μπάιντεν δεν έχει χάσει τη θεωρητική πιθανότητα να τερματίσει την ενεργό αντιπαράθεση με τη Ρωσία και να αρχίσει να αντικαθιστά το χάος με μια σχέση που χτίστηκε από τα ερείπια του δυτικού μονοπατιού της Ρωσίας και μια νέα συμβατική τάξη με τη Ρωσία. Για τον Πούτιν, είναι μια ευκαιρία να καταστήσει σαφές ότι η επίτευξη συμφωνίας με τη Ρωσία δεν αποτελεί εγγύηση για τυχόν μελλοντικές δυτικές τάσεις και ότι η Δύση πρέπει να αποδεχθεί τη Ρωσία όπως είναι, όπως έκανε κατά την προηγούμενη εποχή του διπολισμού. Και ακόμη κι αν ο σημερινός ηγέτης της Ρωσίας παραμείνει στην εξουσία περισσότερο από ό,τι είχε ανακοινωθεί προηγουμένως κατά τη διάρκεια των πιο δυτικών χρόνων, αυτό δεν σημαίνει ότι οι συμφωνίες που επιτεύχθηκαν εκείνη την περίοδο είναι πλέον άκυρες. ”
Τρεις ερωτήσεις:
– Τι θα προτιμούσε η Ρωσία τα εδάφη της “Νέας (Παλιάς) Ρωσίας ή την εξάρτηση της από τον μοναδικό προνομιακό αγοραστή των υδρογονανθράκων της , δηλαδή την Γερμανία που τα αγόραζε σε προνομιακές τιμές από την Ρωσία και τα μεταπωλουσε σχεδόν μονοπωλιακά προς τα κράτη μέλη της ΕΕ της Κεντρικής Ευρώπης, εξαρτώντας τα από αυτήν και τις πολιτικές της ?
-Ήταν φιλική ενέργεια προς τις ΗΠΑ η κίνηση εισόδου της Κίνας στα Ευρωπαϊκά εδάφη κι η κατακόρυφη αύξηση της επιρροής της Κίνας σε αυτά, ώστε να δικαιούται φιλικής ανταπόκρισης από τις ΗΠΑ ?
– Τί αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης από την διαπίστωση του άρθρου του Carnegie Moscow “Οι σχέσεις με τη Ρωσία πρέπει από εδώ και στο εξής να οικοδομούνται επίσημα όχι σε πιθανή συγγένεια με τη Δύση, ούτε με βάση δυτικές εκτιμήσεις για την κατάσταση πραγμάτων στη Ρωσία, αλλά καθαρά σε κοινά συμφέροντα, ενάντια σε αμοιβαίους εχθρούς και για λόγους αποφυγής συγκρούσεων όπου μπορεί να εμφανιστούν.” ? Ενδιαφέρονταν η Ρωσία για την συνέχιση της συνεργασίας με τα εκ Δυσμάς της Ευρωπαϊκά κράτη ? Τι δήλωνε ?