του Παντελή Σαββίδη
Σήμερα θα παρακολουθήσουμε με ενδιαφέρον την συνέντευξη που έδωσε ο Αντώνης Σαμαράς στην οποία κατηγόρησε τον Μητσοτάκη ότι μετέτρεψε την ΝΔ σε σημιτικό ΠΑΣΟΚ, μισεί τη δεξιά παράταξη και ενώ διέγραψε τον ίδιο, σιωπά μπροστά στο φαινόμενο Φεράρι και Φραπέ.
Με τρείς προτάσεις ο Σαμαράς περιέγραψε την πολιτική και ιδεολογία Μητσοτάκη.
Επειδή διετέλεσε πρωθυπουργός και αρχηγός της ΝΔ κακώς αντιπαραβάλλει τον εαυτό του με τα διαλυτικά φαινόμενα Φεράρι και Φραπέ. Μπορεί να τα επισημάνει διαφορετικά.
Στον Σαμαρά εναπόκεινται οι ελπίδες μιας πολιτικής αλλαγής.
Όχι για να κυβερνήσει αλλά για να στερήσει απο τον Μητσοτάκη το κρίσιμο ποσοστό που θα του επέτρεπε να εμφανιστεί με αξιώσεις μετά απο μια εκλογική αναμέτρηση και να διεκδικήσει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης.
Το τραγικό είναι πως ολόκληρη αντιπολίτευση δεν μπορεί να διεκδικήσει με αξιώσεις μια πολιτική αλλαγή με εναλλακτική πρόταση εξουσίας που θα εστιάζει στις ανάγκες της κοινωνίας.
Η μεν αριστερά δεν ξέρει τι θέλει το δε ΠΑΣΟΚ είναι εγκλωβισμένο στην ιδιόμορφη νεοφιλελεύθερη σημιτική του εκδοχή που το κάνει να μην διαφέρει απο τη ΝΔ.
Είναι η σαμαρική και ενδεχομένως καραμανλική δεξιά η πολιτική λύση; Γιατί φθάσαμε στο σημείο αυτό;
Διότι το νεοφιλελεύθερο πείραμα έφθασε στα όριά του. Χωρίς να δώσει απαντήσεις στα κοινωνικά προβλήματα. Το επιχείρημα των ταγών του ήταν μπορεί να μεγαλώνει το κοινωνικό χάσμα αλλά ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι περνούν το όριο της φτώχειας. Δεν πείθει πια.
Φαίνεται πως δεν είναι έτσι. Φαίνεται πως η φτώχεια είναι παρούσα και σε ορισμένες περιπτώσεις πιο οδυνηρή απο το παρελθόν.
Αυτήν την στιγμή το πολιτικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι διττό. Απο την μια να απαλλαγεί η χώρα απο την κυβέρνηση Μητσοτάκη και απο την άλλη να αρχίσει να διαμορφώνεται εναλλακτκή πολιτική πρόταση.
Ορισμένοι βλέπουν ως εναλλακτική πολιτική πρόταση το κόμμα Καρυστιανού. Ας έρθει. Στη φάση που διανύουμε θα λειτουργήσει περισσότερο ως κοινωνική εκτόνωση και διαμαρτυρία διότι οτιδήποτε άλλο απαιτεί ομοιογενή ομάδα που θα έχει επεξεργασθεί κυβερνητικό πρόγραμμα και το κόμμα Καρυστιανού αυτήν την στιγμή δεν έχει αυτές τις προϋποθέσεις. Μπορεί να τις αποκτήσει αλλά αυτήν την στιγμή δεν τις έχει.
Άρα, εκείνο που μένει είναι τακτικές κινήσεις που θα αναγκάσουν το καθεστώς Μητσοτάκη να αποχωρήσει απο την εξουσία. Παράλληλα με την πολιτικη εμφάνιση Καρυστιανού. Η τραγική πολιτικη κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα αίρει οποιεσδήποτε επιφυλάξεις για την πολιτική παρουσία της κ. Καρυστιανού.
Προέχει η απομάκρυνση του μητσοτακικού καθεστώτος.
Δεν θα το ξεχάσει η ελληνική κοινωνία. Διότι υπάρχει και η επόμενη ημέρα.
ΥΓ: τα αθηναϊκά ΜΜΕ το μόνο για το οποίο ΔΕΝ ενδιαφέρονται είναι η αντικειμενική κάλυψη της επικαιρότητας.
Το ότι απευθύνθηκαν στον Σαμαρά για συνέντευξη δείχνει ότι αρχίζουν να προβληματίζονται.
Το μόνο θλιβερό κυριολεκτικά είναι ότι όλα τα κόμματα της Αντιπολιτεύσεως από το 2019 εγκλωβίσθηκαν στον αντιΜητσορακισμό και δεν παρήγαγαν πολιτική και κυβερνητικά προγράμματα και κανένα δεν ”εκ-Νεοδημοκρατικοποιήθηκε” (κατά το Πασοκοποιήθηκε της Ν.,Δ) , ενώ η ευθύνη τους για την χρεωκοπία του 2010 και της επόμενης 10ετίας -πλην του ΚΚΕ-είναι πρωταρχική και αυτό το δεν το ξεχνούν οι πολίτες .
Η πραγματικότητα πάντως είναι ότι η Ν.Δ στις εκλογές το 1974 , του 1990 και του 2004 ”φιλοξένησε” πολίτες από άλλα κόμματα , όπως και το 2019 και 2023
Δυστυχώς ο ”χολωμένος” κύριος Σαμαράς -που σημειωτέον ως Αρχηγός της Ν.Δ το 2009 ΑΛΛΑΞΕ ΤΟΝ ΠΥΡΣΟ ΤΗΣ Ν.Δ και συγκυβέρνησε επί 3ετία με το Σημιτικό ΠΑΣΟΚ(που τώρα το βδελύσσεται) –δεν θα ψηφιστεί από κανένα πολίτη , που ψηφίζει τα άλλα κόμματα της Αντιπολιτεύσεως και το μόνο που θα καταφέρει -όπως το 1993 , το 1995 και το 2000- είναι ότι θα στερήσει την αυτοδυναμία και την κυβέρνηση από το κόμμα που ίδρυσε ο Μακεδόνας Καραμανλής μετά τις επόμενες εκλογές .
Ως Αρχηγός προσωπικού κόμματος -αν το ιδρύσει- θα ψηφιστεί από τους προσωπικούς του φίλους και τους συμπατριώτες του (Πελοποννησίους) ανά την Ελλάδα και η ιστορία και της Παράταξης και της Ελλάδος ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΔΙΚΑΙΩΣΕΙ .
Υ.Γ Ξέχασε ο κ. Σαμαράς την διαγραφή -από τον Αρχηγό του ΠΑΣΟΚ κ. Γ.Α. Π το 2008 -του προκατόχου του πρωθυπουργού και Αρχηγού του ΠΑΣΟΚ μακαρίτη Σημίτη και δεν γνωρίζει ότι γονείς ”αποκληρώνουν” τα παιδιά τους , όταν το παρακάνουν.
Αλήθεια πόσο θα κρατούσε το προσωπικό αντιμητσοτακικό μένος -χωρίς συνέπειες- του κ. Σαμαρά;;;. ΚΑΙ
δεν είναι λυπηρό να συνεχίζεται μετά την πολύ ανθρώπινη συμπαράσταση του κ. Μητσοτάκη στο βαρύτατο πένθος του;;;.
ΠΟΛΛΑ ΜΑΣ ΞΕΠΕΡΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΠΟΛΛΩΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΑΣ .
Το γεγονός ότι η παρούσα κυβέρνηση είναι απαράδεκτη, (κυρίως στα θέματα εξωτερικής πολιτικής) είναι πασιφανές. Επομένως έχει δίκιο ο κύριος Σαββίδης. Από κεί και πέρα δίκιο έχει και στις επισημάνσεις του ο ΣΑΝ, όσον αφορά τον πρότερο βίο και πολιτεία του κυρίου Σαμαρά, έναντι του κόμματος που τον ανέδειξε, ( πτώση κυβερνήσεως 1993, αλλαγή παραδοσιακών συμβόλων του κόμματος, σύμπραξη με έναν εκ των πλέον αποκρουστικών πολιτικών, (όχι μόνο λόγω εμφανίσεως), τον Ευάγγελο Βενιζέλο κλπ. Επίσης ο λόγος του ως πρωθυπουργός ήταν πάντα διχαστικός, (αγαπημένη του έκφραση “οι δικοί μας και οι δικοί σας”). Τέλος μιά και ο ίδιος αναφέρθηκε σε θεσμικές απρέπειες του σημερινού πρωθυπουργού να του θυμίσουμε τη δική του πρωτοφανή θεσμική απρέπεια να μην υποδεχθεί τον εκλεγέντα πρωθυπουργό Τσίπρα το 2015.
Θά πω δυο λέξεις: ό Σαμαράς είναι θέμα γερόντων καί όχι νέας γενιάς άρα άτοπον πρώς λύση…