Του Βασίλη Κυρατζόπουλου
Αρχές του 20ου αι., ο Χριστιανικός πληθυσμός των Βυζαντινών λαών αποτελούσε το 14% του πληθυσμού που κατοικούσε στη σημερινή επικράτεια της Τουρκικής Δημοκρατίας (ΤΔ). Το εν λόγω ποσοστό τέλη του 20ου αι. έχει μειωθεί στο 0,14%. Από το Δυτικό κόσμο οι γνωστές πράξεις εξόντωσης (γενοκτόνες) του Βυζαντινού Χριστιανικού πληθυσμού[1], μπορούν να μελετηθούν σε τρεις διαφορετικές περιόδους:
α’) Μέχρι 23/4/1920, ίδρυση της Βουλής της Άγκυρας, η Οσμανική Περίοδος. Αποδοχή του Εθνικού Όρκου (Misâkı Millî) σε Κωνσταντινούπολη και Άγκυρα.
β’) 23/4/1920 – 9/12/1948: Περίοδος μονοκομματικών κυβερνήσεων στην ΤΔ. Μέχρι την διεθνή ποινικοποίηση των αδικημάτων κατά της ανθρωπότητας και του ορισμού της γενοκτονίας.
γ’) 9/12/1948 – 11/12/1999: Από την ψήφιση της Συνθήκης πρόληψης και τιμωρίας του εγκλήματος της γενοκτονίας στον ΟΗΕ, όπου η ΤΔ άνευ επιφυλάξεων θα προσχωρήσει στην Συνθήκη στις 31/7/1950[2], μέχρι τις 11/12/1999 όπου στο Ελσίνκι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αποφασίζει ότι θα γίνει δεκτή η αίτηση ένταξης της ΤΔ στην ΕΕ εάν διεκπεραιώσει τα κριτήρια της Κοπεγχάγης.
Κατά την διάρκεια των β’ και γ’ περιόδων, η ΤΔ θα παραβιάσει σε βάρος της Ελληνικής – Ρωμαίικης Εθνότητας τουλάχιστον 201 φορές τις διεθνείς συνθήκες που είχε υπογράψει [3]. Η σημαντικότερη των περιπτώσεων, είναι τα γεγονότα που συνέβησαν στις 6-7/9/1955 σε Κωνσταντινούπολη και Σμύρνη, γεγονότα που το κομματικό κράτος και τα ΜΜΕ της Ελλάδας επίμονα αποκαλούν Πογκρόμ. Ο χαρακτηρισμός αυτός που στερείται νομικού περιεχομένου, υιοθετήθηκε και από Δυτικούς Ακαδημαϊκούς συμπεριλαμβανομένων και της ΤΔ.
Πογκρόμ
Τα αλυσιδωτά γεγονότα που προκαλούν στην Τσαρική Ρωσία το «Ιουδαϊκό πρόβλημα», το 1880 εξαναγκάζουν την διοίκηση της Ρωσίας, για την ασφάλεια των δυτικών συνόρων της, να επιβάλλει στους Ιουδαίους να μετακινηθούν ανατολικά, γεγονός που ωθεί τους Ιουδαίους να οργανωθούν πολιτικά και να αντισταθούν στη βίαιη μετατόπισή τους. Η τσαρική μυστική αστυνομία θεωρώντας τη θρησκευτική και πολιτική συσπείρωση επικίνδυνη για τη Ρωσία, µε τη συγκατάθεση και της πολιτικής ηγεσίας, ξεκινά κάθε είδους καταπίεση κατά των Ιουδαίων. Οι συστηματικοί διωγμοί δημιουργούν τη μεγάλη έξοδο των Ιουδαίων από τη Ρωσία την περίοδο 1861-1914, που αποκαλείται Pogrom (Πογκρόμ).
Σεπτεμβριανά – Γενοκτονία
Λαμβάνοντας υπόψιν το περιεχόμενο του εγκυρότερου και πλουσιότερου σε πληροφορίες συγγράμματος[4] με θέμα τα Σεπτεμβριανά και το Ν.3003- 8/4/2002 (ΦΕΚ Α -75 – 8/4/2002) [5], ας μελετήσουμε τα Σεπτεμβριανά:
Το αρθ. 6 του Ν.3003 – 8/4/2002 αναφέρει: «γενοκτονία» σημαίνει οποιοδήποτε από τις ακόλουθες πράξεις οι οποίες διαπράττονται με την πρόθεση καταστροφής, εν όλω ή εν μέρει, μιας εθνικής, εθνοτικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας, ως τέτοιας:
| Ν. 3003 – 8/4/2002 | The Mechanism of catastrophe |
| Παρ. (α) Ανθρωποκτονία με πρόθεση μελών της ομάδας | 37 νεκροί, παράρτημα β ( σελ.581- 582). Ο εθνοκυβερνητικός τύπος της ΤΔ δήλωνε «περισσότερους από 10 νεκρούς» |
| Παρ. (β) Πρόκληση βαρείας σωματικής ή διανοητικής βλάβης σε μέλη της ομάδας | 200 βιασμοί, με εκτίμηση τουλάχιστον 2.000 (σελ.222). Τουλάχιστον 300 τραυματίες που μεταφέρθηκαν σε νοσοκομεία |
| Παρ. (γ) Με πρόθεση επιβολή επί της ομάδας συνθηκών ζωής υπολογισμένων να επιφέρουν τη φυσική καταστροφή της εν όλω ή εν μέρει | 8.700 άνεργοι, τουλάχιστον λόγω καταστροφής και παύσης των κέντρων παραγωγής όπου απασχολούνταν (σελ. 239). Απροσδιόριστος ο αριθμός καταστραμμένων οικιών (άνω των 4.000 ολοσχερώς). |
Ότι τα γεγονότα ήταν οργανωμένα από κρατικούς λειτουργούς έχουμε τις εξής μαρτυρίες:
Α) Ομολογία του απόστρατου Ταξίαρχου Sabri Yirmibeşoğlu κατά την διάρκεια ρεπορτάζ του περιοδικού Tempo στον δημοσιογράφο Fatih Güllapoğlu[6].
Β) Ομολογία υπουργών του Demokrat Parti κατά την διάρκεια των συνεδριάσεων της Βουλής, το Σεπτέμβριο του 1955.
Γ) Από ομολογίες μαρτύρων, πολλαπλές αποδείξεις που αντλούνται από τα πρακτικά των δικαστηρίων της Πίτας του 1960 – 1961[7].
Λεηλασίες, εμπρησμοί, βιασμοί και καταστροφές ελληνικών καταστημάτων, σχολείων, εκκλησιών και νεκροταφείων.
Κωνσταντινούπολη 6 Σεπτεμβρίου 1955 – Η αειθαλής τουρκική αθλιότητα και βαρβαρότητα ,ξανά ζωντανεύει με AI μέσα από φωτογραφίες της εποχής #Atrocities #ConstantinoplePogrom pic.twitter.com/HisaprmdnB— Karagioros Gerasimos (@GKaragioros) September 6, 2025
Συμπέρασμα
Τα Σεπτεμβριανά, όπως και οι απελάσεις του 1963 – 1964, αποτελούν γενοκτόνες πράξεις, που τελέστηκαν μετά τις 31/7/1950. Ποτέ δεν τιμωρήθηκαν οι πραγματικοί υπαίτιοι και κυρίως ποτέ δεν αποκαλύφθηκαν οι γενοκτόνοι μηχανισμοί, που πρόσφατα χρησιμοποιήθηκαν ξανά στο Afrin (Οινοπάρας) της Συρίας!
Το παράξενο όμως είναι, ότι επίμονα οι Ελλαδικοί θεσμοί αποκαλώντας τα γεγονότα με φιλολογικό όρο, αποφεύγοντας να χρησιμοποιήσουν τον ποινικό όρο του αδικήματος, δίνουν άφεση και ενθαρρύνουν τους γενοκτόνους μηχανισμούς, που επαναχρησιμοποιήθηκαν και θα επαναχρησιμοποιηθούν ξανά κατά των θυμάτων.
βκ
Σημειώσεις
[1] Κοίτα https://www.imdb.com/list/ls518141371/
[2] Κοίτα Βασίλης Κυρατζόπουλος, Η Άγραφη Γενοκτονία, Εκδ. οικ. Τσουκάτου, Αθήνα 2006.
[3] Κοίτα Βασίλης Κυρατζόπουλος, Παραβιάσεις Διεθνών και Διμερών Συνθηκών κατά των Ρωμαίικων Κοινοτήτων της Ελληνικής Εθνότητας από την Τουρκική Δημοκρατία 1923 – 1999, Αυτοέκδοση, Αθήνα 2018.
[4] Κοίτα Speros Vryonis Jr, The Mechanism of catastrophe, εκδ. οικ. Greekworks.com, New York 2005.
[5] Έχει την ισχύ, που ορίζει το άρθ. 28 παρ. 1 του Συντάγματος, το Καταστατικό του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, που υιοθετήθηκε από τη Διπλωματική Διάσκεψη του Ο.Η.Ε. στη Ρώμη, στις 17/7/1998, όπως διορθώθηκε στις 19/11/1998 και στις 12/7/1999, του οποίου το κείμενο σε πρωτότυπο στην αγγλική γλώσσα και σε μετάφραση στην ελληνική.
[6] Κοίτα περιοδικό Tempo, «Türk Gladio’su İçin Bazı İpuçları» (ενδείξεις για το Τουρκικό γκλάντιο), τευχ. 24, 9-15/6/1991.
[7] Κοίτα Βασίλη Κυρατζόπουλου, Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΟΣ ΠΡΑΞΗ ΤΩΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΑΝΩΝ ΜΕΣΑ AΠΟ ΤΑ ΚΡΑΤΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Αθήνα 2019.
H βαρβαρότητα της φωτό ξαναζωντανεύει με ΤΝ:
https://x.com/i/status/1964292256736706626
Τα ατιμώρητα Σεπτεμβριανά
Και να σκεφτεί κανείς ότι μόλις τον προηγούμενο χρόνο (1954) η κυβέρνηση Παπάγου διέταξε την κατάργηση τού όρου “μουσουλμανικός” στην Θράκη, επιβάλλοντας τον όρο τουρκικός, κατά παράβαση τής Συνθήκης τής Λωζάννης! Και όλα αυτά στο όνομα τής ελληνοτουρκικής φιλίας.
Για τους φιλίστορες -όχι για τους ακομμάτιστους αντιδεξιούς-.
”Προσαρμοζόμενη στις νεωτερικές αυτές εξελίξεις (ξανάγιναν Τούρκοι οι Οθωμανοί το 1913 σε όλα την Βαλκανική , ιδίως την Βουλγαρία στην οποίαν και τώρα υπάρχουν και αποτελούν εθνική μειονότητα ) η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ στην ”εθνολογική στατιστική” που υπέβαλε το 1919 στις Μεγάλες Δυνάμεις αποκαλεί όλους τους μουσουλμάνους της Θράκης Τούρκους” (Π. Πιπινέλης Παρίσι 1947 ,σελίδες 16-18).
Το ίδιο έγραψε και ο ”ειδικός γραφεύς ”του Προξενείου Αδριανουπόλεως Στυλιανός Γονατάς ,
ΚΑΙ
σε Έλληνες, Βουλγάρους και Τούρκους διαχωρίζει τους θρακιώτες η απογραφή που πραγματοποίησε ο Ελληνικός Στρατός το 1920 (ΙΑΥΕ.φ.1940/Α/6/2β).
Υ.Γ Ας είναι καλά εκεί που βρίσκεται ο Στρατάρχης Παπάγος.
Οι τουρκογενείς τής Ελλάδος ονομάστηκαν μουσουλμάνοι το 1923, όταν ο Βενιζέλος υπέγραψε στην Λωζάννη την φερώνυμη συνθήκη.
Η διαταγή τού Παπάγου το 1954 προς τον νομάρχη Φεσσόπουλο είναι επίσης κταγεγραμμένη και την έχω παραθέσει.
Κατά τ’ άλλα … φιλίστωρ [τού pcνού] 🙂
Όσοι φιλίστορες τώρα έχουν όλα τα δεδομένα της Ιστορίας ,που μπορούσαν να γραφούν από την αρχή ,για να μη ”πέσει η κατάρα” μόνο στον Παπάγο ,
αλλά και αυτά-πάλι για τους φιλίστορες ”με δύο μάτια και αυτιά”.
Μετά το Ελληνοτουρκικό Σύμφωνο Φιλίας του 1930 και με την συγκατάθεση της κυβέρνησης Βενιζέλου άρχισε το 1930 να λειτουργεί στην Κομοτηνή Τουρκικό Προξενείο , που ως τότε ήταν Προξενικό Γραφείο.
Νωρίτερα από το 1954 (Παπάγος ) -τον Δεκέμβριο του 1951 -η Βασίλισσα της Ελλάδος Φρειδερίκη εγκαινίαζε Τουρκικά Σχολεία ,παρουσία του Τούρκου Προέδρου της Δημοκρατίας Τζελάλ Μπαγιάρ , ενώ με τις Μορφωτικές Συμφωνίες του 1951 και του 1968 (δυστυχώς επί δικτατορίας του ”Ελληναρά” Παπαδοπούλου) καθιερωνόταν η Τουρκική ως η μόνη μειονοτική γλώσσα εκπαίδευσης και των Πομάκων και των Αθιγγάνων”.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ .
ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ 1930 ΤΗΡΟΥΝ ΟΣΑ ΥΠΟΓΡΑΦΗΚΑΝ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΟ 1923 ΣΤΗΝ ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΛΩΖΑΝΗΣ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΤΑ ΤΗΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΤΑ ΘΥΜΙΖΕΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ .Μερικές μάλιστα δίνουν περισσότερα όπως το 1951 και το 1968 με τις Μορφωτικές Συμφωνίες , όπως περισσότερα έδωσε και η κυβέρνηση των ΣυριζΑνελ το 2018 με την Συμφωνία των Πρεσπών στους Αλβανοσλάβους των Σκοπίων .
Αχ αυτοί οι ”αρισατεροποοροδευτικοί” πατριώτες που πετροβολούν τους δεξιούς πατριώτες ., ενώ αυτοί υπέγραψαν τα πάντα εις βάρος των εθνικών μας δικαίων και συμφερόντων από το 1923 μέχρι τώρα.
Αντί να παραδεχτείς σαν άνδρας (πού να βρεις εσύ τον ανδρισμό;), ότι έκαμες λάθος και ότι το 1919 ούτε ανταλλαγή πληθυσμών είχε γίνει, ούτε μπορούσε ο Βενιζέλος να ονομάσει τούς Τούρκους αλλιώς, εσύ επιδίδεσαι στις συνήθεις φλυαρίες για να δικαιολογήσεις τον Παπάγο, λες και είναι αυτό το θέμα. Ούτε μία παραδοχή για την γκάφα σου, ούτε ένα mea culpa. Αυτά είναι για έντιμους και σοβαρούς συνομιλητές και όχι για φαιδρά κομματόσκυλα.
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΜΦΩΝΕΙΤΕ ΜΕ ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΜΟΥ ΜΕ ΤΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, πως
”ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΤΗΡΟΥΝ ΤΑ ΣΥΜΦΩΝΗΘΕΝΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 1923 , 1930, 1951, 1968 ,1997 (Μαδρίτη), (1999 Ελσίνκι) ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΜΕ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 2018 – ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΞΗΡΕΣΑ ΚΑΜΙΑ ”ΔΕΞΙΑ” ΚΥΒΕΡΝΗΞΣΗ.
Προσέθεσα απλώς πως όλες αυτές τις Συμφωνίες τις υπέγραψαν οι αριστεροπροοδευτικές κυβερνήσεις (και του Παπαδοπούλου) ,που είναι η ιστορική αλήθεια και κακώς παρεξηγηθήκατε.
Υ.Γ Δεν ζητώ το mea culpa σας-συμφωνούμε ότι διαφωνούμε. (κριτής μας οι ”θεατές”-αναγνώστες του άρθρου)