Του Παντελή Σαββίδη
πηγή: Εφημερίδα “Θεσσαλονίκη”
Εδώ και καιρό παρατηρούμε εξαιρετικά ενδιαφέρουσες εξελίξεις από τις οποίες ή Ελλάδα ή είναι απούσα ή όπου συμμετέχει τα κάνει θάλασσα. Το αποτέλεσμα είναι η απόλυτη απομόνωση, κυρίως, ως προς την επαφή με τις ΗΠΑ. Κακά τα ψέματα από αυτήν την επαφή προκύπτει και το διεθνές status χώρας. Όσο υπήρχε, ο Έλληνας πρωθυπουργός γινόταν δεκτός μετά βαϊων στις ευρωπαϊκές αυλές. Με την νέα αμερικανική κυβέρνηση η οποία απαξιοί και ένα βλέμμα να του ρίξει, ο κ. Μητσοτάκης έγινε αποσυνάγωγος. Και αυτή η κατάσταση είναι άκρως επικίνδυνη.
Είναι επικίνδυνη όχι, μόνο, διότι οι σχέσεις με την Ουάσιγκτον δεν είναι καλές αλλά και λόγω αδυναμίας της πολιτικής ηγεσίας της χώρας να διαχειριστεί ένα δύσκολο και σύνθετο διεθνές περιβάλλον. Ούτε ο κ. Γεραπετρίτης, ούτε ο κ. Μητσοτάκης μπορούν να σταθούν στο διεθνές περιβάλλον με αποτέλεσμα η χώρα να υφίσταται συνεχείς ήττες. Τελευταία τραγική περίπτωση η Λιβύη από την οποία εξεδιώχθη η ευρωπαϊκή αντιπροσωπεία στην οποία συμμετείχε και ο Έλληνας υπουργός μετανάστευση. Αλλά και η καταγγελία της Λιβύης κατά της Ελλάδας στον ΟΗΕ. Νωρίτερα, ο υπουργός εξωτερικών συναντήθηκε με τον Χαφτάρ αλλά ουδέν νεώτερον προέκυψε από την συνάντηση. Στο μεταξύ, καθημερινά, στρατιές Λίβυων μεταναστών φθάνουν στην Κρήτη.
Που οφείλεται η σύγχρονη ελληνική τραγωδία; Στην άνοδο και την διακυβέρνηση της χώρας από ασημαντότητες. Η Ελλάδα δεν ανέδειξε μια ηγετική πολιτική ομάδα που θα μπορούσε να διαχειριστεί προς όφελος της χώρας και του λαού της τις σύγχρονες εξελίξεις. Και όσο και αν δεν ομολογείται, η χώρα κινδυνεύει. Η μόνη της ελπίδα είναι να μην πετύχουν τον στόχο τους οι κύριοι αντίπαλοί της, και συγκεκριμένα η Τουρκία, σε μέτωπα τα οποία δεν αφορούν την Αθήνα. Η ελληνική ελπίδα έχει εναποτεθεί στην αντιπαράθεση για την ηγεμονία της Μέσης Ανατολής να μην επικρατήσει η Άγκυρα. Αλλά το Ισραήλ. Τόσο φιλόδοξη είναι η ελληνική πολιτική. Οι μέχρι, τώρα, εξελίξεις είναι ανησυχητικές.
Στο εσωτερικό μέτωπο, τώρα.
Πριν ακόμη εισέλθει στην πολιτική, ο σημερινός πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης είχε δώσει δείγματα γραφής για το πώς αντιλαμβάνεται τη σχέση κράτους, ιδιωτικού τομέα και δημόσιου χρήματος. Η υπόθεση της IVEN A.E., μιας εταιρείας θυγατρικής της Εθνικής τράπεζας, υπήρξε η πρώτη δημόσια εμφάνιση της πολιτικοοικονομικής κουλτούρας που θα χαρακτήριζε την πορεία του.
Στις αρχές του 2000, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, ο τότε πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης φέρεται να παρενέβη στον Κώστα Σημίτη, ζητώντας του την πρόσληψη του γιου του στην Εθνική Τράπεζα. Το τηλεφώνημα αυτό, όπως περιγράφεται, κατέληξε στην εντολή του τότε πρωθυπουργού προς τον υποδιοικητή της Τράπεζας, Νικόλαο Καραμούζη, να «τακτοποιήσει» τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Παρακάμπτοντας τις προβλεπόμενες διαδικασίες και το ΑΣΕΠ, ο νεαρός Μητσοτάκης προσλήφθηκε το 2000 στη θέση του διευθυντή χρηματοοικονομικών προϊόντων της Εθνικής, με πολύ υψηλές απολαβές που προκάλεσαν θύελλα διαμαρτυριών από αρχαιότερα και πιο έμπειρα στελέχη της τράπεζας.
Λίγο αργότερα, ο ίδιος φέρεται να πρότεινε τη δημιουργία μιας νέας θυγατρικής εταιρείας της Εθνικής Τράπεζας, που θα αναλάμβανε τη διαχείριση ευρωπαϊκών κονδυλίων υπέρ καινοτόμων επιχειρήσεων. Ακολούθησε η πρότασή του, ως συμβούλου της ΕΤΕ προς τον τότε Γενικό Γραμματέα Έρευνας και Τεχνολογίας Δημήτρη Δενιόζο για την δημιουργία «θερμοκοιτίδων νεοφυών τεχνολογικών εταιριών» που ορθά ενσωματώθηκε στο Γ ΚΠΣ
Η πρόταση έγινε δεκτή. Η εταιρεία ονομάστηκε IVEN Καινοτόμες Επιχειρήσεις Α.Ε. και —προβλέψιμα— ο ίδιος ανέλαβε Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της. Ο δρόμος για την κατάχρηση ευρωπαϊκών κονδυλίων άνοιξε.
Η εταιρεία αυτή ήταν χρήσιμη για να ενισχυθούν νεοφυείς επιχειρήσεις. Αλλά ο ίδιος που έκανε την πρόταση ανέλαβε και πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος. Δηλαδή ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Και εδώ βρίσκεται η πρώτη σκοπιμότητα. Η δεύτερη παραδοξολογία ήταν η επιλογή των εταιρειών που θα χρημοτοδοτούνταν.. Όπως αναφέρθηκε καινοτόμα κουρεία και αποθήκευση εντύπων σε υπόγεια αποτελούσαν προτιμήσεις του κ. Μητσοτάκη. Υπάρχουν και άλλες επισημάνσεις που θα μπορούσαν να γίνουν ως προς την διαδικασία επιλογής για χρηματοδότηση αλλά ας μείνουμε σε αυτές.
Στην πράξη, η IVEN δεν αποτέλεσε εργαλείο ανάπτυξης, αλλά βιτρίνα για απορρόφηση και κατάχρηση κοινοτικών κονδυλίων. Χρηματοδοτήθηκαν εταιρείες με αμφίβολο ή καθόλου καινοτόμο χαρακτήρα. Σύμφωνα με πληροφορίες από το εσωτερικό της ΝΔ και παλαιά στελέχη του κόμματος, το σκάνδαλο εσωκομματικά ήρθε στο φως χάρη στην παρέμβαση του, τότε, Γενικού Γραμματέα Έρευνας και Τεχνολογίας, Γιάννη Τσουκαλά, ο οποίος διαδέχθηκε τον Δημήτρη Δενιόζο μετά τις εκλογές του 2004.
Ο Τσουκαλάς αποκάλυψε ενδοκυβερνητικά τις ασύλληπτες στρεβλώσεις στη λειτουργία της IVEN. Κατά τον έλεγχο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε ήδη αποχωρήσει —αν και, όπως καταγγέλλεται, για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν φαινόταν ως υπεύθυνος της εταιρείας. Στη τη θέση του εμφανίσθηκε ένας άγνωστος μέχρι τότε, Θεσσαλονικιός, ο οποίος ανέλαβε να «καθαρίσει» την εικόνα της εταιρείας ενώ οι έλεγχοι εντείνονταν.
Η IVEN μπήκε σε εκκαθάριση, και η Εθνική Τράπεζα κλήθηκε να επιστρέψει τα κοινοτικά κονδύλια στο Ελληνικό Δημόσιο. Η υπόθεση έφτασε στη Δικαιοσύνη το 2008, με τον Εισαγγελέα να ζητά την άρση της ασυλίας του Κυριάκου Μητσοτάκη, τότε ήδη βουλευτή της ΝΔ από το 2004. Στις 14 Ιανουαρίου 2009, η Βουλή απέρριψε την αίτηση με 203 ψήφους κατά και μόλις 2 υπέρ.
Στη δημόσια απολογία του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχείρησε να εμφανίσει το σκάνδαλο ως μια απλή «διαφωνία» για το τι θεωρείται καινοτομία, αρνούμενος ότι υπήρξε οποιαδήποτε ζημιά στο δημόσιο ή την Ε.Ε. Τα έγγραφα και οι επιστροφές κονδυλίων όμως λένε άλλα.
Η υπόθεση IVEN δεν είναι απλώς μια ακόμη «ιστορία από τα παλιά». Είναι το θεμέλιο της πολιτικής διαδρομής ενός ανθρώπου που εδραίωσε την ηγεσία του πάνω στην κουλτούρα της εξουσίας χωρίς λογοδοσία. Είναι το πρώτο επεισόδιο μιας σειράς απορρύθμισης θεσμών, από τη λογοδοσία στη δικαιοσύνη μέχρι τις σχέσεις με την Ε.Ε., με θύμα —όπως πάντα— το δημόσιο συμφέρον.
Στα βιογραφικά του Κυριάκου Μητσοτάκη, η IVEN παρουσιάζεται ως «πρώτη και μοναδική εργασία στον ιδιωτικό τομέα». Η εμπειρία του πριν από την Εθνική ήταν κάποιους μήνες σε αμερικανική τράπεζα — πιθανώς πρακτική. Κι όμως, με αυτή τη «βαρύτητα» επαγγελματικής διαδρομής, του δόθηκε η διαχείριση εκατομμυρίων ευρώ από κοινοτικά ταμεία.
Σήμερα, με τον ίδιο στη θέση του Πρωθυπουργού και τον παλιό «εκσυγχρονιστικό μηχανισμό» να έχει επανέλθει στον πυρήνα του κράτους, η υπόθεση IVEN λειτουργεί σαν σκοτεινό πολιτικό μνημείο — ένα προοίμιο της διαπλοκής, πριν αυτή γίνει καθεστώς.
ΥΓ: οι ασημαντότητες δεν περιορίζονται στην κυβέρνηση. Το είδος ευδοκιμεί σε όλη τηην αντιπολίτευση.
ΑΦΟΥ και ”Οι ασημαντότητες ευδοκιμούν σε ΟΛΗ την αντιπολίτευση” δεν υπάρχει ελπίς σωτηρίας για την Πατρίδα και ύστερα από 51 χρόνια μετά την 24η Ιουλίου 1974 ,που μας έσωσε και μας έδωσε ελπίδα ο αείμνηστος Καραμανλής αναζητούμε -μάλλον συμφωνούμε οι περισσότεροι- ελπίδα από σημαντικό πολιτικό ηγέτη, που θα δημιουργήσει μεγάλη ομάδα εθελοντών πατριωτών , που χωρίς ωρολόγιο στα χέρια θα εργάζονται νυχθημερόν για μια 4ετία ,για να ”γκρεμίσουν” -χωρίς οίκτο -το καθεστώς της μετά το 1980 45ετίας , που μας καταχρέωσε ,που δημιούργησε ”τζάμπα μάγκες” στη 10ετία του 1980 ,” κιοτήδες” στην 10ετία 1990 και” οργανοπαίκτες για τα πανηγύρια ”στην 10ετία του 2010 .
ΑΡΑΓΕ ΣΥΜΦΩΝΕΙ ΣΤΙΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΩΝ ,ΑΝΑΛΥΤΩΝ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΣΤΩΝ ο άρχοντας λαός για να δώσει πλειοψηφία στον καινούργιο ηγέτη άνω του 50% , όπως το 1974;;;.
“παρενέβη στον Κώστα Σημίτη…”, γι αυτό ο Κούλης τον τιμπούσε ιδιαιτέρως, προσπάθησε ν’ ακολουθεί τα βήματά του και τον τίμησε κηδεύοντάς τον με τιμές πρωθυπουργού εν ενεργεία! Όλα έχουν την εξήγησή των.
Από την πτώση τής δικτατορίας και μετά, φτιάχτηκε ένα κράτος από και για τούς πολιτικούς. Ποτέ η Ελλάδα δεν ήταν κράτος-υπόδειγμα, αλλά τέτοιο ΝΟΜΟΘΕΤΗΜΕΝΟ χάλι, δεν νομίζω να τον είχε ξαναδεί. Βεβαίως, σ’ αυτό φταίει και (αν όχι κυρίως) ο χαμηλοτάτου πολιτικού επιπέδου λαός, που τούς ανέχθηκε, είτε επειδή τού έκαναν ρουσφέτια, είτε από φανατισμό/βλακεία. Το δεύτερο, όπως σωστά έγραψε προ ημερών κάποιος αρθρογράφος, αφορά σε άτομα κυρίως μιας κάποια ηλικίας.
Η Ελλάδα καταστράφηκε και δεν υπάρχει περίπτωση να στηθεί ξανά στα πόδια της. Έχει καταντήσει κράτος-παράδειγμα προς αποφυγήν (μάς το έχουν πει ακόμη και οι Ρουμάνοι και οι Βούλγαροι), ασήμαντο και μάλλον δορυφόρος τής Τουρκίας. Το βλέπομε από τούς ΕΛΙΑΜΕΠηδες και άλλους τουρκόφρωνες, οι οποίοι υποστηρίζουν π.χ. ότι καλώς δεν επετεύχθη η ΕΝΩΣΙΣ με την Κύπρο, την οποία έχομε ήδη ξεχάσει από την εποχή τού …. Ανταλκίδα, λέει δηλαδή ότι και το τουρκικό ΥΠΕΞ.
Η άνοδος της ασημαντότητας (και τ’ αποτελέσματά της).
“Ἔχουμε τήν ἐντύπωση, ὅτι μέ ὅλα ὅσα παρακολουθοῦμε στόν δημόσιο βίο ἡ λέξη αὐτή δέν ἔχει ἀναφορά μόνο στά ἑλληνοτουρκικά τά ὁποῖα ἐπιδεινώνονται κάθε μέρα, πρός πικρή ἐπιβεβαίωση τῶν προβλέψεων τοῦ πρώην Πρωθυπουργοῦ. Καί πρός πικρή ἐπιβεβαίωση ἡμῶν οἱ ὁποῖοι ἐπιμένουμε στήν βάση τῶν πραγματικῶν δεδομένων –θυμίζουμε πώς ὁ ἀδαής κύριος Γεραπετρίτης πανηγύριζε προσφάτως ὅτι ἡ Λιβύη δέχεται τήν ἀρχή τῆς μέσης γραμμῆς– ὅτι ὁ τρέχων ὑπουργός τῶν Ἐξωτερικῶν εἶναι ἀκατάλληλος νά ὑπερασπιστεῖ τά ἐθνικά συμφέροντα. Δέν γνωρίζει ἀπό ἐξωτερική πολιτική οὔτε τά στοιχειώδη.”
Ο μεν διορίσας τον Γεραπετρίτη π/θ είναι ένας ατάλαντος και αμβιβόλου εντομίτητος γόνος. Τίποτε το πρίεργο. Όμως, ο Γεραπετρίτης, πανεπιστημιακός, λέει, δεν θα έπρεπε να έχει την εντιμότητα και υπευθυνότητα να αρνηθεί την θέση, λέγοντας ότι δεν γνωρίζω καθόλου από εξωτερική πολιτική, δεν είμαι σε θέση να αναλάβω τέτοιο σημαντικό και ευαίσθητο πόστο; Όχι, δεν λέει τίποτε, απλώς κάνει έναν τεμενά και στον παρ’ ολίγον Μωυσή και ελαφρά τη καρδία και συνειδήσει, αναλαμβάνει την καταστροφή τής χώρας! Πόσο περισσότερο ασυνείδητοι μπορούν να είναι οι σημερινοί πολιτικοί;;
Το ότι είναι κάποιος πανεπιστημιακός δεν λέει τίποτα. Ειδικά στη.
Νομική μπαίνεις με μεσαίου βαθμολογία…εάν μιλάμε για ελληνικό πανεπιστήμιο…κατά τα αλλά μεγάλο μέρος των θέσεων είναι ρουσφετολογικές εδώ και δεκαετίες να μη πω πενήνταετιες….για αυτό πραγματικά άξιοι διαπρέπουν στο εξωτερικό.
Τι να σχολιάσει κανείς για κάποιον που υποκλίνεται στον επικεφαλής Τούρκο εισβολέα τη Κύπρου… τα λογά είναι περιττά
Μέσω κόμματος, και πτυχία απονέμονται σε κομματόσκυλα, χωρίς να έχουν πατήσει τα πόδια τους στο πανεπιστήμιο.
Η ιδιότητα τού “πανεπιστημιακού”, άλλωστε, δεν έχει σχέση μα την γνώση τής εξωτερικής πολιτικής και τις διπλωματικές ικανότητες που απαιτούνται. Είπα απλώς ότι, θα έπρεπε να έχει ο αλήτης την υπευθυνότητα να αρνηθεί ένα τόσο ευαίσθητο πόστο, αφού είναι άσχετος με το αντικείμενο, για να μην κάνει ζημιά στην χώρα. Ο άλλος, που κι αυτός είναι εντελώς ανίκανος και ανεύθυνος, γιατί τον έβαλε σ’ αυτό το πόστο; Χάθηκαν οι διπλωμάτες τού ΔΣ, το οποίο έχει πετάξει σε μια γωνιά;
Ἀναζητώντας τὸν παράδεισο, μπορεῖ νὰ ὀνομαστεῖ ἡ σύγχρονη Ὀδύσσεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἂν καὶ ἔχει χαθεῖ ὡς ἰδέα ἀπὸ μεγάλο μέρος τῆς ἀνθρωπότητας. (Ἀποκαλύπτει τὸ γραφόμενο, καὶ ὁ παράδεισος καὶ ὁ Ἑλληνισμός.) Ὁ παράδεισος εἶναι μία προσωπικὴ διαδρομή, δὲν μπορεῖ νὰ σὲ πάει ἄλλος. Ἦταν τὸ κυνηγητὸ τοῦ χρήματος ὁ στόχος; Καὶ καλοῦνται τώρα οἱ `παραπλανημένοι ` νὰ ἀναστοχαστοῦν τα πεπραγμένα τους. Καὶ μιὰ ὁλόκληρη χώρα καταχρεωμένη καὶ ἀποσυντεθειμένη, στὰ ἀζήτητα τῆς ἱστορίας καὶ στὸν βοῦρκο της.
Ἔχουμε μία πολιτικὴ καὶ ὀργάνωση τῆς ΕΕ ποὺ διαφέρει ἀπὸ ὅ,τι ἦταν τὸ Ἑλληνικὸ κράτος μέχρι τὴν σύγκλισή μας. Ἕνα ἄρθρο
Μόνο ό,τι φωτίζεται από μέσα δεν καίγεται!!! • antinews.gr
σχετικό. Ὑπάρχει ἕνα πρόβλημα ποὺ πρέπει νὰ ἐρευνηθεῖ συνολικά. Πῶς ἀσκεῖτο ἡ Ἐθνικὴ πολιτικὴ μέχρι τὴν σύγκλιση, προγραμματισμὸς ἔργων, ὑπῆρχαν κομματικὰ κριτήρια εἶναι ἀλήθεια ἀλλὰ ὑπῆρχε καὶ Ἐθνικὴ συνείδηση. Μετὰ τὴν σύγκλιση ὑπάρχουν εὐρωπαϊκὰ κονδύλια ποὺ γίνεται ἀγώνας νὰ ἀπορροφηθοῦν. Παντοιοτρόπως. Ἀπὸ τοὺς Δήμους, ἀπὸ τὶς Ὑπηρεσίες, ἀπὸ τοὺς ἰδιῶτες. Ἔργα ποὺ τρέχουν ἀνάλογα μὲ τὰ κονδύλια, καὶ ὄχι ἔργα ποὺ προγραμματίζονται καὶ διεκδικοῦνται κονδύλια, κονδύλια ποὺ κάποιοι καταφέρνουν νὰ πάρουν, καὶ βέβαια δὲν συζητᾶμε γιὰ τὸν κάθε ἀνένταχτο φιλότιμο καὶ ἐργατικὸ ποὺ παραμένει κατακαημένος, ἔρμος καὶ ἄχρηστος γιὰ τὸ σύστημα. Ἂν τὰ εὐρωπαϊκὰ κονδύλια ποὺ δίνονται εἶναι τὰ ἀναγκαῖα γιὰ μιὰ Ἐθνικὴ πολιτική, ἂν ὑπάρχει τρόπος Ἐθνικῆς πολιτικῆς καὶ προτεραιοτήτων μέσα στὴν ΕΕ, πῶς τὰ καταφέρνουν ἄλλες χῶρες, ἐρωτήματα. Δεδομένης καί τῆς ἰδιαιτερότητάς μας. Πόσο ἡ Ἑλληνικὴ πολιτικὴ μπορεῖ νὰ συγκλίνει μὲ τοὺς στόχους τῆς σημερινῆς ΕΕ; Ἑλληνικὴ πραγματικὰ καὶ ὄχι εὐκαιριακά.
Καὶ τί Ἑλληνικὸ νοεῖται σήμερα;
Ἡ ἐπέλαση τῶν λαθρομεταναστῶν;
῾Η ἐπέλαση τοῦ χρήματος;
Ένας κανονικός αφελληνισμός | LiFO
Ποῦ ὑπάρχει ὁ παράδεισος μέσα σὲ αὐτά; Ὁ καθένας ἔχει τὸν παράδεισο ποὺ τοῦ ἀξίζει λένε. Σίγουρα ὅμως εἶναι τεράστιες οἱ διαφορὲς στοὺς στόχους, στὴν ἀναζήτηση τοῦ παραδείσου, στὴν ἀναζήτηση τῶν `παραπλανημένων `, στὴν ἀναζήτηση τοῦ χρυσοῦ σημείου. Δέν ἀναρωτιῶνται βέβαια πῶς καί ἔχει τέτοιο βάθος καί τέτοια ποιότητα ὁ ῾Ελληνικός πολιτισμός;
Καλά κάνατε κυρία Ελένη Π που ρίξατε την μπάλα όχι στις εξέδρες ,αλλά εκτός γηπέδου ,γιατί το θέμα του άρθρου -την σημερινή ημέρα μάλιστα- δεν μας θυμίζει την ασημαντότητα ,αλλά την ηλιθιότητα της Ελληνικής-στρατιωτικής δυστυχώς-πολιτικής ηγεσίας της 15ηςΙουλίου 1974 , η οποία -εκουσίως ή ακουσίως – παρεχώρησε την μισή Κύπρο στην Τουρκία , όπως ο Ανταλκίδας την παρεχώρησε ολόκληρη στον Πέρση Βασιλέα.
Έχουμε ως έθνος(χωρίς μοναδικότητα φυσικά)και πολλούς ήρωες και μάρτυρες ,αλλά και Εφιάλτες -σημαντικούς και ασήμαντους-(ονόματα γνωστά από την Ιστορία , που ευτυχώς δεν τα ξεχνά -θα γράψει και τους τρεις του 2018 για την ατιμία τους στην μία και μόνη Μακεδονία).
Εσείς γνωρίζετε και το ”δεινότερον ουδέν ανθρώπου πέλει” ,αλλά μετά το 1949 ”πάμε καλά”.
Μὴ μοῦ πεῖτε ὅτι συγκινηθήκατε μὲ τὴν ἱστορία τοῦ Οἰδίποδα γιατί δέν θά σᾶς πιστέψω.
¨ Εσείς γνωρίζετε ¨, πόσο σίγουρος εἶστε ὅτι ἐγὼ γνωρίζω ἢ ὅτι ἐσεῖς γνωρίζετε;
Ποιά μετάφραση προτιμάτε;
ΣΟΦΟΚΛΗΣ: Ἀντιγόνη
γιατί δεινόν σημαίνει καί θαυμαστόν.