Κραυγή αγωνίας από τον επιχειρηματικό και εμπορικό κόσμο αναδύεται από το σύνολο του σημερινού γερμανικού τύπου. Εν όψει άλλης μιας κρίσιμης συνάντησης της καγκελαρίου με τους τοπικούς πρωθυπουργούς την Τετάρτη 3 Μαρτίου για το τι μέλλει γενέσθαι μετά την λήξη των περιοριστικών μέτρων τέλος της εβδομάδας η αίσθηση που αποτυπώνεται στον αναγνώστη άρθρων και σχολίων είναι ότι τόσο για την οικονομία, όσο και για τους γερμανούς πολίτες οι αντοχές έχουν εξαντληθεί.

Ακροβασίες της γερμανικής κυβέρνησης

Τα βλέμματα πέφτουν στις ανακοινώσεις μετά τη συνάντηση της καγκελαρίου με τους 16 τοπικούς πρωθυπουργούς, στις 03.03

Αυτή η αίσθηση αποτυπώνεται ιδιαίτερα στην οικονομική επιθεώρηση Handelsblatt. Να πως περιγράφει ο Χάινιρχ Ντάιχμαν, επικεφαλής του Διοικητικού Συμβουλίου της μεγαλύτερης αλυσίδας καταστημάτων παπουτσιών της Ευρώπης την κατάσταση σε συνέντευξη στην εφημερίδα: “Εκτός από τα σούπερ μάρκετ και το ηλεκτρονικό εμπόριο, οι συνθήκες είναι καταστροφικές. Ιδιαίτερα στα καταστήματα μόδας η εξέλιξη γίνεται όλο και πιο απειλητική. Ο Εμπορικός Σύνδεσμος Γερμανίας βλέπει να κινδυνεύουν 50.000 εμπορικά και κατά συνέπεια 250.000 θέσεις εργασίας. Αυτή είναι η πραγματικότητα που δεν μπορεί να αφήσει αδιάφορο κανέναν πολιτικό. Κάθε ημέρα που μένουν κλειστά τα καταστήματα, εκτοξεύεται στα ύψη ο αριθμός των πτωχεύσεων και το ποσοστό ανεργίας. Δεν υποφέρεται άλλο (…) Το εμπόριο πρέπει να ανοίξει και πάλι στις 8 Μαρτίου” στέλνει κραυγή αγωνίας ο γερμανός επιχειρηματίας. Αλλά πώς ακριβώς φαντάζεται μια έξυπνη πολιτική ανοίγματος που προτείνει στη γερμανική κυβέρνηση; “Δεν πρέπει να είναι προσκολλημένη μόνο στη συχνότητα των κρουσμάτων, αλλά και σε άλλους αριθμούς, όπως η κάλυψη των κρεβατιών στις εντατικές και ο αριθμός των νεκρών. Και τα δύο κινούνται σαφώς προς τα κάτω. Επίσης, όλο και περισσότεροι, κυρίως ηλικιωμένοι, εμβολιάζονται. Και όταν η πολιτική φροντίσει να διατίθενται παντού τεστ στα σχολεία, στους σταθμούς, στα αεροδρόμια, στο κέντρο των πόλεων, όπως συμβαίνει στο Τίμπιγκεν, τότε μπορούμε να βάλουμε τέλος σε αυτό το λοκντάουν στις 8 Μαρτίου”.

Τα επιδημιολογικά δεδομένα ωστόσο από το Ινστιτούτο Ρόμπερτ Κοχ και κυρίως η μεγάλη διασπορά της βρετανικής μετάλλαξης δεν προοιωνίζονται μείωση των κρουσμάτων. Ο αρθρογράφος της Frankfurter Allgemeine Zeitung περιγράφει πολύ γλαφυρά το πρόβλημα της γερμανικής κυβέρνησης. “Μοιάζει σαν να βρίσκεται η Γερμανία ενώπιον τρίτου κύματος πανδημίας. Αυτή η κατάσταση φέρνει κεντρική κυβέρνηση και κρατίδια ενώπιον πολιτικού διλήμματος. Η προοπτική ανοίγματος που περιμένουν εναγωνίως πολίτες, άνθρωποι της οικονομίας και των τεχνών, γίνεται πιο δύσκολη από την αλματώδη αύξηση των κρουσμάτων που προκαλείται από τον προεκλογικό αγώνα σε δύο ομόσπονδα κρατίδια. Αλλά ένα τρίτο ακόμη πιο αυστηρό λοκντάουν δεν θέλει να διακινδυνεύσει κανένας πολιτικός, επειδή θα αποθάρρυνε ακόμη περισσότερο τον πληθυσμό που ζει σε κατάσταση ανυπομονησίας”.

Η επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ

Επιστροφή του Τραμπ (και του τραμπισμού) στο πολιτικό προσκήνιο με ομιλία στη Διάσκεψη Συντηρητικής Πολιτικής Δράσης στο Ορλάντο

Ο γερμανικός τύπος δεν θα μπορούσε να αφήσει ασχολίαστη την επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στο προσκήνιο της πολιτικής με σαφείς αιχμές ότι επιδιώκει την διεκδίκηση της προεδρίας το 2024. Ο αρθρογράφος της Süddeutsche Zeitung τον παρομοιάζει με τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη που μετά από εξορία δέκα μηνών στη νήσο Έλβα, εισέβαλε το 1815 στη Γαλλία για να ανακτήσει με επιτυχία τον θρόνο της Γαλλίας, αλλά και να ηττηθεί λίγους μήνες αργότερα στο Βατερλώ. “Είναι κάπως νωρίς να προβλέψει κανείς πώς θα καταλήξει αυτή η εκδοχή εισβολής αυτού του ανδρός” σχολιάζει ο αρθρογράφος της. “Κανείς δεν ξέρει ποιος ακριβώς είναι ο στόχος του. Θέλει υποκινούμενος από αστείρευτο ναρκισσισμό να δείξει στη χώρα και τους οπαδούς του για τελευταία φορά ποιος είναι ο πραγματικός κυρίαρχος; (…) Ή θέλει να ηγηθεί ενός νέου εθνικολαϊκστικού κινήματος στην Αμερική; (…) Θα πρέπει να διακρίνει κανείς δύο πράγματα” επισημαίνει ο σχολιαστής. “Ακόμη κι αν η επιστροφή Τραμπ στην πολιτική φαίνεται εκ πρώτης όψεως ως πομπή θριάμβου, δεν μπορεί κανείς να εγγυηθεί ότι το όλον δεν θα καταλήξει σύντομα σε ένα Βατερλώ (…) Ίσως βρει κάποιος έξυπνος δημαγωγός τον δρόμο να ασκήσει τον τραμπισμό χωρίς τον Τραμπ. Σε αυτήν την περίπτωση ο Τραμπ, που στις εκλογές κινητοποιεί πολλούς οπαδούς τους αλλά ακόμη περισσότερους αντιπάλους του, θα ήταν περιττός ως ηγετική φυσιογνωμία. Για την Αμερική ένα ανησυχητικό σενάριο” εκτιμά ο γερμανός αρθρογράφος.

Για τον σχολιαστή της διαδικτυακής Tagesschau δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο τέως Αμερικανός πρόεδρος διεκδικεί την απόλυτη εξουσία στο κόμμα του. “Στόχος του είναι ολόκληρο το κόμμα. Διάσπαση, ένα τρίτο κόμμα, δεν μπορεί να σταθεί ούτε ως απειλή” υποστηρίζει. “Επιδιώκει την ενότητα και απειλεί αυτούς που δεν την θέλουν υπό τη δική του εξουσία. Υπάρχει μια δεύτερη διαπίστωση. Ότι διακηρυγμένος στόχος του είναι – και έχει όλες τις πιθανότητες – να αφήσει προσωπικό αποτύπωμα στο κόμμα (…) Όποιος στη διαδικασία καθαίρεσής του ψήφισε εναντίον του, πρέπει να περιμένει στις επόμενες προκριματικές εκλογές συνυποψήφιους από την φιλοπόλεμη κάστα του κόμματος. Ο Τραμπ δεν ξεχνά, ο Τραμπ υποσχέθηκε εκδίκηση και ξεκινά αμέσως να την παίρνει” υπογραμμίζει ο αρθρογράφος.

Ειρήνη Αναστασοπούλου

DW