του Δημήτρη Μακροδημόπουλου
Η επίσκεψη του προέδρου Ζελένσκι στην Ουάσινγκτον, οι ευχαριστίες του για τα 45 δις δολάρια στρατιωτικής βοήθειας στη χώρα του μέχρι τώρα αλλά και άλλων 47 δις που ζήτησε ο Μπάιντεν από τον προϋπολογισμό του 2023, όπως και η απόφαση για αποστολή πυραύλων Patriot, δικαιώνουν την εκτίμηση του εκπροσώπου του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ: “Οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να μας πολεμούν, δήλωσε, μέχρι να εξοντωθεί και ο τελευταίος Ουκρανός”. Βέβαια, δεν είναι μόνον ο πρόεδρος Μπάιντεν. Στην πορεία προς τον όλεθρο συνέβαλαν και άλλοι. Στις 8 Ιουνίου η Άγκελα Μέρκελ στη συνέντευξη – απολογία της στο κατάμεστο Μπερλίνερ Ανσάμπλ του Βερολίνου ήταν αποκαλυπτική: Στις κατηγορίες ότι η δική της πολιτική έστρωσε το δρόμο για τις σημερινές εξελίξεις στην Ουκρανία, ισχυρίστηκε ότι ο πόλεμος θα είχε ξεσπάσει ήδη από το 2008, αν η ίδια δεν είχε μπλοκάρει την ενταξιακή πορεία της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, ενώ “ποιός ξέρει, πρόσθεσε, πώς θα είχαν εξελιχθεί τα πράγματα το 2014” αν δεν είχε σπεύσει, από κοινού με τον Γάλλο ομόλογό της, να διαπραγματευθεί τις συμφωνίες του Μινσκ, που πάγωσαν τη διαμάχη στο Ντονμπάς. Για να καταλήξει: “Η Ουκρανία αξιοποίησε αυτά τα επτά χρόνια για να ετοιμαστεί”. Αυτή η ομολογία της εξηγεί την παρελκυστική της στάση επί χρόνια, όπως και των Γάλλων προέδρων (Ολάντ, Μακρόν), στα πλαίσια των διαπραγματεύσεων των συμφωνιών του Μινσκ, ως εγγυητριών δυνάμεων, όχι για να υλοποιηθούν οι συμφωνίες και να παγιωθεί η ειρήνη αλλά για να μπορέσει η Ουκρανία να “ετοιμαστεί”.. Γιατί όμως οι Ουκρανοί θεωρούνται “αναλώσιμοι” χάριν της επίτευξης των επιδιώξεων των ΗΠΑ αλλά και της Δύσης; Τους χορηγείται αφειδώς πολεμικός εξοπλισμός από πλειάδα κρατών, όμως οι Ουκρανοί είναι αυτοί που αφήνουν τη ζωή τους στα πεδία των μαχών. Θα αντιμετωπίζονταν μια εθνότητα της Δύσης με τον ίδιο τρόπο;
Ο Τζον Χόμπσον γράφει στις “Ανατολικές ρίζες του Δυτικού πολιτισμού” ότι ένα μέγιστο όφελος των Ευρωπαίων από την Αμερική μετά την ανακάλυψή της ήταν ότι τη χρησιμοποίησαν για να στηρίξουν και να αναδομήσουν τη δυτική ταυτότητα. «Ο κρίσιμος παράγοντας στον επαναπροσδιορισμό της Ευρώπης ως προηγμένης Δύσης, γράφει, ήταν η επέκταση των συνόρων προς δυσμάς προς την αμερικανική ήπειρο μετά το 1492…Έτσι η επέκταση του δυτικού συνόρου έδωσε τη δυνατότητα να υπερβεί η ευρωπαϊκή ταυτότητα τον περιφερειακό της χαρακτήρα και να καταλάβει μια πιο υψηλή θέση ως “προηγμένος πολιτισμός”. Το νέο γόητρο της ευρωπαϊκής ταυτότητας βάθυνε τη διαίρεση της Ευρώπης σε Ανατολική και Δυτική καθώς η τελευταία ανέπτυξε την εμπορική και ναυτική της ισχύ μέσω του επεκτατισμού της στην Άπω Δύση, ενώ η ηπειρωτική περιοχή της Ανατολικής Ευρώπης διατήρησε τη φεουδαρχία και αποτέλεσε μια ζώνη ελέγχου ή ζώνη άμυνας έναντι του Ισλάμ. Είναι ακόμη αξιοσημείωτο ότι μετά τον 15ο αιώνα άρχισε επίσης να αποκρυσταλλώνεται η ιδέα της “Δυτικής Ευρώπης” στο βαθμό που οι Οθωμανοί Τούρκοι και οι Ανατολικοευρωπαίοι γίνονταν αντιληπτοί ως βάρβαροι». Υπάρχει δηλαδή μια έπαρση της Δυτικής Ευρώπης, ένας λανθάνων ρατσισμός έναντι των Ανατολικοευρωπαίων και των Ουκρανών αλλά και των Βαλκάνιων. Με άλλα λόγια Ανατολικές χώρες και Βαλκάνια δεν ανήκουν στη Δύση, άσχετα αν διακηρύσσουν το αντίθετο, γιαυτό η Δύση τις αντιμετωπίζει ως περιφερειακές χώρες. Είδαμε τί συνέβη στη Γιουγκοσλαβία ακόμη και τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε η χώρα μας στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης με τα μνημόνια. Υπάρχει μια αποικιοκρατική αντίληψη για τα κράτη αυτών των περιοχών. Η ανθρώπινη ζωή έχει μικρότερη αξία.
Μακροδημόπουλος Δημήτρης
Αλεξ/πολη – κιν. 6947-771412
26/12/2022
