Δημήτρης Νατσιός: Όταν κινδυνεύεις συντηρείς και δεν καταργείς τους αγέραστους δεσμούς του Έθνους

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

Δημήτρης Νατσιός

«Μη Θρησκευτικά προς Θεού! Το ελληνικόν έθνος δεν είναι Βυζαντινοί, εννοήσατε; Οι σημερινοί Έλληνες είναι κατ’ ευθείαν διάδοχοι των αρχαίων. Έπειτα εκπολιτίσθησαν, επροόδευσαν και αυτοί. Συμβαδίζουν με τα άλλα έθνη». (Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, «Λαμπριάτικος ψάλτης»).

Συνόψισε, ο μεγάλος μας διηγηματογράφος, σε λίγες αράδες, το συνομήλικο με το νεοελληνικό κράτος πρόβλημα: είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, το υποτιμητικώς λεγόμενο Βυζάντιο, δεν είναι ελληνικό κατόρθωμα. Εξάλλου έτσι πρόκρινε η κοραϊκή πεφωτισμένη διανόησις. Ο Κοραής επιδαψιλεύτηκε με τον υπέροχο τίτλο «Δάσκαλος του Γένους», αλλά στην ουσία υπήρξε απλώς ένας «σοφός» άνθρωπος, με έντονα αντικληρικαστικά στοιχεία. Άγευστος του μεγαλείου της καθ’ ημάς Ανατολής έφτασε στο σημείο να θεωρεί σκλαβιά των Ελλήνων την μακεδονική και βυζαντινή αυτοκρατορία.

Γράφει: «Η κατάρατος αύτη φιλαρχία εγέννησε την διχόνοια, διήγειρε τας πόλεις και τους πολίτας κατ’ αλλήλων, άναψε των εμφυλίων πολέμων την πυρκαϊάν και υπέταξε τους Έλληνας πρώτον εις τους Μακεδόνας, έπειτα εις ξένον έθνος, τους Ρωμαίους, και τελευταίον εις το βαρβαρώτερον και αγριώτατον όλων των εθνών του κόσμου, τους Τούρκους». («Άπαντα», εκδόσεις Μπίρη, σελ. 100).

Για τον Κοραή, η χιλιόχρονη ελληνική αυτοκρατορία, η Ρωμανία, ήταν ξενική κατοχή. Και επειδή, οι εκ Παρισίων απανταχούσες του Κοραή, είχαν ισχύ νόμου, το ελλαδικό κράτος ξεκίνησε απορρίπτοντας την εξοχότερη κληρονομιά του, αλλά και με εμφανή εχθρότητα προς την πάτριο πίστη μας. Και αυτό το μένος δυστυχώς συνεχίζεται ως τις μέρες μας.

Η πρόσφατη, ύπουλη επίθεση κατά του μαθήματος των Θρησκευτικών, με την αντισυνταγματική δυνατότητα απαλλαγής από αυτό και των ορθόδοξων μαθητών, το επιβεβαιώνει.

Έχω σημειώσει ένα προφητικό κείμενο των Αγιορειτών πατέρων, έτους 1984. Το παραθέτω. «Από πολλά χρόνια τώρα γίνεται συστηματική προσπάθεια, διαρκώς αυξανομένη, να πολεμηθεί η πίστη. Να βγει από τα ελληνικά σχολεία ο Χριστός. Να διαστρεβλωθεί η ιστορία μας. Να ευτελισθεί η σημασία των μεγάλων εορτών που τόσο ζει ο λαός μας. Να παύσει η Ορθόδοξος Εκκλησία να είναι η ψυχή του Γένους μας». Και όταν βγαίνει από το σχολείο ο Χριστός, το σχολείο αυτό καταντά άχρηστο. Δεν μορφώνει τον χρηστό πολίτη, αλλά το νευρόσπαστο που ξέρει μόνο να διεκδικεί και να εκλιπαρεί, αύριο – μεθαύριο, στους βουλευτικούς προθαλάμους για μια αργομισθία.

Και όλα ενορχηστρωμένα και σχεδιασμένα με άφθαστη μαεστρία. Το ελκυστικό και απoενοχοποιητικό κέλυφος, για να παρεισφρήσει η ανομία, λέγεται συμμόρφωση με τα ευρωπαϊκά δεδομένα, κατοχύρωση της θρησκευτικής ελευθερίας, κατάργηση της υποχρεωτικότητας, διαπολιτισμική εκπαίδευση και λοιπές ηχηρές σαπουνόφουσκες.

Στόχος, προς το παρόν ανομολόγητος, η σταδιακή κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών και η αντικατάσταση του μ’ ένα ομιχλώδες «τίποτε», που θα ονομαστεί θρησκειολογία, μάθημα προαιρετικό, «με δυνατότητα απαλλαγής για λόγους συνειδήσεως», υποβαθμισμένο, κακόμοιρο, απαξιωμένο. Και τότε θα βγαίνουν σωρηδόν από τα σχολεία οι αγελαίοι καταναλωτές, οι άκρατοι ηδονοθήρες, διότι «χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται» ή χειρότερα, όπως το διατύπωσε ο Έλιοτ, «αν δεν θέλεις να έχεις τον Θεό, πρέπει να υποκλιθείς στον Χίτλερ ή στον Στάλιν».

Αλλά πόσο μετράει η γνώμη των σοφών ανθρώπων, μπροστά στα σπιθαμιαία αναστήματα, που διαβουκολούν την παιδεία μας; Άνθρωποι αλιβάνιστοι και αλειτούργητοι «έπιασαν έδρες και πόστα» σ’ όλες τις σχολές, που προετοιμάζουν τους αυριανούς διακόνους της Εκπαίδευσης – δασκάλους και καθηγητές – οπότε τα χειρότερα έπονται. Ανέξοδο διαπιστευτήριο αναρρίχησης σήμερα στις εκπαιδευτικές βαθμίδες των πανεπιστημίων είναι η αφιλοπατρία, το μένος κατά της Εκκλησίας μας.

Και πόση ζημιά γίνεται μ’ αυτές τις αθλιότητες! Να έβλεπε όλη αυτή η  κρατικοδίαιτη ψευτοπροοδευτικότητα, πόσο λάμπουν, φέγγουν, αστράφτουν τα πρόσωπα των μαθητών μας, όταν τους μιλάς για ήρωες, για αγίους, για το Χριστό; Μισή ώρα σπουδή στο «Μανιάκι» ή στην «Έξοδο του Μεσολογγίου» αρκεί για να ψηλώσει ο νους των μαθητών. Άλλη τόση για να τους διαβάσεις τον «Άσωτο Υιό» και αντικρίζεις την χαρά, τον γλυκασμό στα πρόσωπά τους. «Τις Θεός μέγας ως ο Θεός ημών». Μια επίκαιρη μνεία στον Άη – Δημήτρη, το παλληκάρι της πίστης μας, και να η φιλοτιμία και η καύχηση γιατί «και αυτός ήταν Ρωμιός, σαν εσάς, αθλοφόρος». «Τι σημαίνει, κύριε, αθλοφόρος»; Ξεκρεμάς από το εικονοστάσι της ρωμαίικης παιδείας την ετυμολογία, μιλάς για την γλώσσα μας, το έτερον φυλακτήριο και προσάναμμα της εθνικής μας συνείδησης.

Ωραία μαθήματα. Με πίστη και πατρίδα. Πέτυχες. Έκανες το χρέος σου.

 Μια παρένθεση. Δεχόμαστε συνεχείς απειλές από τα αφιονισμένα μεμέτια της Άγκυρας, μόνο ημερομηνία που θα μας κηρύξουν τον πόλεμο δεν λένε. Γονατισμένος ο λαός από την οικονομική φρίκη και την διεθνή παράνοια, με τα σύνορα να πολιορκούνται από χιλιάδες μωαμεθανούς λαθρομετανάστες και αντί να καλλιεργείς και να προβάλλεις τους αγέραστους δεσμούς του Έθνους μας, αυτούς που γεννούν γενιές ηρώων και πνεύμα αντίστασης – «κατακλίθημεν άνθρωποι και ξυπνήσαμε έθνος» έγραφε σοφός της εποχής για την νύχτα της 28ης Οκτωβρίου – και εννοώ την πίστη στον Χριστό και την φιλοπατρία, εδώ, οι αμνήμονες και αφοσιωμένοι οπαδοί της «αψόγου στάσεως», υπονομεύουν, πολεμούν την πνευματική μας εθνοφυλακή. Είναι κατάλληλη ώρα, για το μάθημα των Θρησκευτικών, η καρυκευμένη πονηρώς κατάργησή του; Θα το γράφω και θα το ξαναγράφω:Δεν προασπίζουν την εθνική μας ανεξαρτησία και την εδαφική μας ακεραιότητα, μόνον οι πανάξιες ένοπλες δυνάμεις. Όχι. Τις προασπίζει ο λαός, ο ψυχικά και πνευματικά αρματωμένος. Οι ελεύθεροι πολίτες που, αν χρειαστεί, γίνονται και οπλίτες.

 Πολλοί, καλοπροαίρετοι, ερωτούν. Γιατί αυτή η θεομαχία και το μένος κατά του μαθήματος; Γιατί, αντί για «σκολειά για να γιομίζη ο μαθητής προκοπή και αρετή», οδεύουμε στα σχολειά της «απιστίας και της παραλυσίας»; (Μακρυγιάννης). Η απάντηση είναι του Παπαδιαμάντη. Προτάσσει στο απόσπασμα την αχώνευτη για τους «Γραικύλους της σήμερον», αλήθεια: «Ο δε Χριστιανισμός έμεινε και θα μείνη». Και συνεχίζει: «Ο πόθος της μωράς επιδείξεως, η μανία του κενά εκάστοτε λέγειν, η δοκησισοφία, ο τύφος και η οίησις άγουσιν εις τας συγχρόνους αθεϊστικάς θεωρίας».

Προσέξτε λέξεις!! Επίδειξη, κενότητα, δοκησισοφία, τύφος, οίηση, αυτά ακριβώς που χαρακτηρίζουν την σημερινή άρχουσα, του έθνους ημών, τάξη. Ήρθε ο άγιος της πολιτικής, ο Καποδίστριας, να κυβερνήσει τον αιματοβαμμένο τόπο εδραζόμενος στα δυο «ριζιμιά λιθάρια»: πίστη και πατρίδα. Δολοφονήθηκε. Πρόλαβε και μας άφησε τιμαλφή κληροδοτήματα. Ένα εξ αυτών: «Αν η παρούσα γενεά δεν ενδυναμωθεί από ανθρώπους μορφωμένους εν καλή διδασκαλία, και μάλιστα προς τον κανόνα της αγίας ημών πίστεως και των ηθών μας, θα είναι δυσοίωνο το μέλλον της Ελλάδος και η διακυβέρνησίς της αδύνατος».

Δημήτρης Νατσιός

δάσκαλος-Κιλκίς

spot_img

6 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Δεν ξέρω εάν πράγματι υπάρχουν και τί απεργάζονται “σκοτεινά” κέντρα στην χώρα μας, αγαπητέ μου Δάσκαλε, αλλά εάν η πίστη του Έλληνα είναι πράγματι ισχυρή κι αυτός και τα παιδιά του θα δώσουν ηχηρή την απάντηση ,με γεμάτα τα θρανία την ώρα των θρησκευτικών .

    Κατά κάποιον τρόπο η συγκεκριμένη απόφαση συνιστά ένα βαρόμετρο της πίστης των σύγχρονων Ελλήνων.
    Κι αυτό είναι ένα θέμα που δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε ή να διστάζουμε να το αντιμετωπίσουμε. Εκτός βέβαια εάν δεν είμαστε τόσο σίγουροι για την πίστη των Ελλήνων και την θέρμη της…

    Είναι καλύτερα να κάνεις κάτι ελεύθερος, παρά να σε υποχρεώνουν.
    Όταν κάτι γίνεται υποχρεωτικά, ακόμα κι αν το θέλεις, στο τέλος καταλήγει άνοστο, γιατί σου αφαιρεί την πρωτοβουλία.

    Μην προλαμβάνουμε την απάντηση του Έλληνα, μπορεί να είναι ηχηρή .
    Αν όμως δεν είναι η επιζητούμενη, τότε κάτι γίνεται λάθος εδώ και πολύ καιρό κι είναι τώρα η ευκαιρία να το δούμε κι αν έχουμε πράγματι τα απαιτούμενα πνευματικά προσόντα θα βρούμε τρόπο να το διορθώσουμε.

    Στην χώρα μας και στα μαθηματικά θρανία , τα τελευταία χρόνια , όπως τα έφεραν οι συνθήκες, έχουν εισβάλει ένα πλήθος αλλοθρήσκων μαθητών.
    Τα μαθητικά θρανία αποδεδειγμένα δεν ενδείκνυνται για τον προσηλυτισμό κανενός αλλόθρησκου, που θα γυρίσει σπίτι του ή στην δομή φιλοξενίας του και θα του πουν τα αντίθετα.

    Ιδού ένας αγρός άσπαρτος, ένα αλεύρι αζύμωτο, για την Ελλαδική Ορθόδοξη Εκκλησία , την μάνα του Έθνους.
    Ένα πεδίο εκδήλωσης εκ μέρους της , της πραγματικής, της Θεοδίδακτης αγάπης…
    Πόσοι Κύριλλοι και Μεθόδιοι ξεπήδησαν μέχρι τώρα από τα σπλάχνα της για να σπείρουν το χωράφι και να ζυμώσουν το αλεύρι ?
    Πόσοι Κοσμάδες Αιτωλοί?
    Δεν ξέρω, ρωτώ.

    Πάντως το να δράττουμε τις δάφνες του παρελθόντος , να βολευόμαστε σε αυτές, χωρίς οι ίδιοι να γεμίζουμε με τις πράξεις μας, τις σελίδες της ιστορίας που μας αναλογούν, δεν ωφελεί σε τίποτα.
    Δώρον, άδωρον.

    Χρειάζεται ανάληψη δράσης από την καθ’ ύλην αρμόδια για αυτό.
    Οι βαρύγδουποι χαρακτηρισμοί , παραμένουν κενό γράμμα, εάν δεν τις συνοδεύουν πράξεις ,που ο ζήλος τους θα προλάβει από σήμερα την μελλοντική αλλοίωση των προγονικών χαρακτηριστικών αυτού του Έθνους..

    Με το μάθημα των θεολογικών δεν λύνεται το πρόβλημα.
    Κατά την παραβολή, ο καλός βοσκός άφησε τα 99 πρόβατα , για να πάει να ψάξει και να φέρει πίσω το ένα, το απολωλό, αυτό που χάθηκε στον δρόμο…

    Υστ: Ειλικρινά συγκινήθηκα από την θέρμη της παρέμβασης σας. Υποδηλώνει έναν Δάσκαλο με ιδιαίτερες ευαισθησίες , που κάνει την δουλειά του με συνείδηση και μεράκι .
    Ελπίζω να κατανοήσατε το πνεύμα υπό το οποίο ομιλώ.

  2. “Η πρόσφατη, ύπουλη επίθεση κατά του μαθήματος των Θρησκευτικών, με την αντισυνταγματική δυνατότητα απαλλαγής από αυτό και των ορθόδοξων μαθητών, το επιβεβαιώνει”

    α) Μα νομίζω ότι το μέτρο αυτό δεν είναι καινούριο. Με αίτηση τού κηδεμόνα, απαλλάσσεται ο μαθητής από το μάθημα θρησκευτικών χρόνια τώρα, ή κάνω λάθος;

    β) Οπωσδήποτε το μέτρο δεν είναι αντισυνταγματικό. Αντιθέτως, η υποχρεωτική παρακολούθηση τού μαθήματος είναι αντισυνταγματική, διότι παραβιάζει την θρησκευτική ελευθερία τού πολίτη.

    γ) Θεωρώ το μέτρο σωστό. Δεν μπορείς να επιβάλεις σε κανέναν θρησκευτικά πιστεύω.

  3. @Επισκεπτης

    Εγώ πάλι νομίζω ότι το μέτρο καταλαμβάνει πλέον και τους μαθητές του Ορθόδοξου Χριστιανικού Θρησκεύματος.
    Δεν ξέρω αν αυτοί μπορούσαν ως τώρα να εξαιρεθούν.

    Συμφωνώ μαζί σας όμως ότι το μέτρο δεν είναι αντισυνταγματικό.

    Έχουμε αμφιβολίες για την στερεότητα της Πίστης αυτού που δηλώνει Ορθόδοξος Χριστιανός κι υφίσταται πράγματι αναγκαιότητα να του διδάξουμε την Πίστη του στα σχολεία ?
    Μου κάθεται λίγο ανακόλουθο να προσπαθούμε να διδάξουμε αυτόν που ήδη ξέρει.
    Όπως και να έχει ακούγεται πολύ βολικό , δεν χρειάζεται πολλής κόπος..

    Στις δομές φιλοξενίας όμως , εκεί δηλαδή που είναι τα δύσκολα κι αφηνιάζουν οι ΜΚΟ κι οι ξένοι πράκτορες λυμαίνονται τον τόπο, εκεί που θα έπρεπε η Ελλαδική Ορθόδοξη Εκκλησία να βρίσκεται έμπρακτα, διαρκώς παρούσα, διδάσκοντας με έργα χριστιανικής αγάπης, ικανά να μαλακώσουν τις ψυχές των ανθρώπων και να τις μεταστρεψουν, εκεί που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως άτυπος πρεσβευτής του Έλληνα, εκεί ειλικρινά δεν ξέρω τι ακριβώς κάνει.
    Κάνει τίποτα ?

    Γιατί εάν έκανε, σύντομα, πιστεύω, δεν θα έβρισκαν τόπο να πατήσουν ΜΚΟ κι ο Ερντογάν θα το σκεφτόταν πολύ να ξαναστείλει μουσουλμάνους στην αγκαλιά των Χριστιανών…

    Πάντως όταν λες ότι είσαι η ψυχή αυτού του Έθνους κι αυτό το Έθνος διατρέχει άμεσο πλέον κίνδυνο να αλλοιωθεί μελλοντικά ως προς την πληθυσμιακή του σύσταση και τις προγονικές του αξίες ,δεν αρκεί κάποιος να επικαλείται τις δάφνες του παρελθόντος του, πρέπει να τις κάνει και σήμερα πράξη.

    Ειλικρινά δεν ξέρω τί κάνει η Εκκλησία ως προς αυτό το σκέλος.
    Αν έκανε όμως κάτι θα ξέραμε , έτσι δεν είναι?
    Ο ντόπιος ιερέας ότι -και εαν- κάνει, μόνος του δεν αρκεί …

    Ιδού πεδίον δόξης λαμπρό για την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία.
    Εάν θέλει, έχει πολλούς να διδάξει με τα έργα της, δίχως καν κήρυγμα!

    • Νομίζω ότι το μέτρο συμπεριλαμβάνει όλους, αλλά θα ήταν παράδοξο χριστιανός ορθόδοξος μαθητής, δηλαδή βαπτισμένος, να προσκομίσει τέτοιο χαρτί.

      Υπάρχει αναγκαιότητα να διδάξομε την πίστη σε κάποιον που δηλώνει ήδη “πιστός” στα χαρτιά, διότι βαπτισθείς ως νήπιο, δεν την γνωρίζει. Αυτό είναι κατά βάση καθήκον τού αναδόχου (νονού) και αυτός είναι και ο ρόλος του από την βάπτιση και μετά, όπως έχω ξαναγράψει. Αλλά αυτά είναι τυπικά, διότι ποιος νονός μεριμνά για την θρησκευτική αγωγή των βαφτιστηριών του; Έτσι, όπως και σε άλλα κράτη, ο ενδιαφερόμενος να διδαχθεί πράγματι την θρησκεία του, πηγαίνει στα καταχτητικά τής εκκλησίας. Δεν είναι δουλειά τού κράτους (σχολείο) να διδάσκει θρησκευτικά.

      Ούτε εγώ ξέρω τι κάνει η Εκκλησία. Δεν ασχολούμαι με τις δραστηριότητές της. Στις δομές φιλοξενίας είναι ως επί το πλείστον αλλόθρησκοι (μωαμεθανοί), οι οποίοι δεν δέχονται χριστιανικές διδασκαλίες.

  4. Δέν διδάσκουμε τήν πίστη, διδάσκουμε τό Δόγμα, ἡ πίστη δέν νομίζω ὅτι διδάσκεται. ῾Η πίστη προκύπτει ὡς θαυμασμός στό μυστήριο τῆς ζωῆς. ῾Η ᾿Εκκλησία μας πρεσβεύει τήν ἀθανασία τῆς ψυχῆς. Πόσο κατανοητά εἶναι αὐτά καί πόσο ἑρμηνεύσιμα, ὁ καθένας τά προσλαμβάνει ὅσο δύναται νά τά προσεγγίσει, ὄχι ὅσο βάθος ἔχουν τά πνευματικά νοήματα. Πῶς γεννιέται ὁ κάθε ἄνθρωπος ἀπό συγκεκριμένους γονεῖς;
    Χαρακτηριστικά τά λόγια τοῦ Στῆβεν Ράνσιμαν.
    «Εχω μεγάλο σεβασμό για τα χριστιανικά δόγματα, και κυρίως για την Ορθοδοξία, διότι μόνον η Ορθοδοξία αναγνωρίζει πως η θρησκεία είναι μυστήριο.
    Χρειαζόμαστε το μυστήριο, χρειαζόμαστε αυτήν τη γνώση που λέει πως στο σύμπαν υπάρχουν πολύ περισσότερα από αυτά που μπορούμε να κατανοήσουμε. Χρειαζόμαστε την διανοητική μετριοφροσύνη.»

    https://www.lifo.gr/arxeio/mia-spania-synenteyxi-me-ton-ser-stiben-ransiman-syggrafea-tis-istorias-ton-stayroforion?fbclid=IwAR1SbLUAD6BfM8OkGvnA9QpMJ1oMXCa8oL8n5sX7V6sclmzVtKSmzjV6I4s

    ῾Η διδασκαλία τοῦ Δόγματος δέν συνεπάγεται πίστη, μπορεῖ νά εἶναι μία πληροφόρηση, ἐξαρτᾶται καί ἀπό τόν δάσκαλο, ὅπως καί στό πιό ἁπλό μάθημα. Οἱ ἁγιογραφίες, τά ψηφιδωτά στίς παλιές ἐκκλησίες καί ἡ ἀτμόσφαιρα τους, ἐκπέμπουν τήν πίστη αὐτῶν τῶν θείων μαστόρων, πού δέν νομίζω ὅτι ἦταν ἀπό τήν γνώση τοῦ Δόγματος, ἀλλά ἀπό τήν δική τους ψυχική καί πνευματική προσέγγιση, καί ἀπό τους δασκάλους τους. ᾿Αναφέρεται στήν ἀποδοχή τῆς ὕπαρξης μυστηρίου καί ὁ ᾿Ελύτης στήν ᾿Ιδιωτική ῾Οδό, γιά νά μᾶς πεῖ πώς δέν φταίει μόνο ἡ ἔλλειψη παιδείας, ἀφοῦ «᾿Εδῶ, καί ἔνας ἀμπελουργός ἤ ἔνας ψαράς, ἐάν εἶναι αὐθεντικοί, φτάνουν, ἀπό τήν ἄποψη τῆς συνειδητοποίησης τῶν δρωμένων, στόν ἴδιο βαθμό πού φτάνει καί ὁ ποιητής… Δυστυχῶς, ἡ ἀνθρωπότητα παράγει πολύ αἴσθημα καί ὀλίγο πνεῦμα. Πνεῦμα πού, γιά νά τό εἰσδεχθεῖς, πρέπει νά κάνεις ἄλμα πάνω ἀπό τή συγκίνηση. Καί νά ´χεις τήν ψυχή σου στά δάχτυλα, στά μάτια, στά ρουθούνια, στά χείλη. ᾿Από κεῖ μιλάει ὁ κόσμος. ᾿Από κεῖ βρίσκεις τήν ἰδιωτική σου ὁδό. Πιό καλά θάλλουν τά λουλούδια στόν ᾿Επιτάφιο. Μυρίζει ἔρωτα ἡ ἐκκλησία. ῾Η ζωή μένει καί δέν τελειώνει. ᾿Εδῶ.»

    ῾Η ᾿Εκκλησία μιλάει γιά ἀθανασία, δέν προσπαθεῖ νά ἀγγίξει μέ 2-3 πράξεις ἀγάπης τόν ἄλλο, εἶναι πολύ περισσότερο ἀπό αὐτό, ὄχι ὅτι καί μιά κουβέντα ἀγάπης δέν εἰναι δυνατόν νά κάνει τό θαῦμα. «Καμμιά δωρεά δέν προσφέρεται ἄν δέν ἔχεις γι αὐτήν ἔτοιμη τήν ψυχή σου» λέει ὁ ᾿Ελύτης στήν μέθοδο τοῦ ἄρα. ῾Η ᾿Ορθοδοξία δέν προσηλυτίζει. Οἱ Κύριλλος καί Μεθόδιος ἀλφάβητο ἔφτιαξαν γιά νά προσεγγίσουν στήν δική τους γλώσσα οἱ Σλάβοι τά νοήματα, γιά νά κατανοήσουν οἱ ἴδιοι. ῾Ο καθένας προχωράει μέ τίς ρίζες του.

    https://www.nif.gr/ta-nea-mas/diafora-arthra/kurillos-kai-methodios-kai-to-apostoliko-ergo-tous-stous-slabous/

Leave a Reply to Επισκέπτης Ακύρωση απάντησης

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα